محبت های بی چشمداشت

سلام عزیزان من 

یکعالمه بابت همه ی لطفی که داشتید ممنونم ، همه ی ارزوهای قشنگتون برای من و مهردخت و نفس به جون و دلمون نشست .

 اونا رو مثل قاصدک دعاهای خیر به سمت خودتون فوت کردم تا خیر وانرژی مثبتش  ، تو زندگی همه تون منتشر بشه 

متاسفانه هفته ی قبل مهردخت جانم ، به این ویروس های جدید مبتلا شد و انقدر تب و لرز بالایی داشت که کارش برای اولین بار به سرم وصل کردن و اینا رسید .. یکی دوشب همچین لرز میکرد که با یه لحاف دورش بغلش میکردم و باز هم تیک تیک می لرزید . 

وقتی درمانگاه بودیم دیدم چقدر مردم درگیر این موضوع شدن و حال و روز ناجور دارن .. مواظب باشید،  اسفند زیاد دود کنید و دست و صورتتون رو زیاد بشورید ، خدای نکرده مبتلا نشید که خیلی سخته . 

البته خدا رو شکر خودم نگرفتم ، با وجودی که همه میگفتن حتما" نفر بعدی خودتی ولی اتفاق نیفتاد ... 

طفلک بچه م همه ش دلش میخواست مثل بچه گربه خودشو بهم بماله ، ولی یادش می افتاد با این کارش ویروس رو به من هم منتقل میکنه ، عذر خواهی میکرد می رفت کنار ...

 منم  محکمتر بغلش می کردم و می گفتم  "مهردخت نگران نباش من وقت مریض شدن ندارم" 

واااقعا" هم نداااشتم .. برای شما هم پیش اومده که وقت مریض شدن نداشته باشید ؟ من که همیشه همینطوری مریض نمیشم . 

*****

امروز روز ژوژمان کارآموزی بود . باید ساعت ده صبح تابلو ها همه قاب کرده و اماده نمایش برای رای و نمره ی داورا بودند . 

وقتی مهردخت مریض شد فقط یک سوم تابلو کار شده بود . داشتم از ترس می مردم که واقعا" امروز مهردخت میرسه به ژوژمان یا نه .!!!!

 نتیجه این شد که از سه شنبه هفته ی قبل تا صبح امروز ، مهردخت شبانه روزی کار کرد . یعنی با اون  تب و لرز تا ساعت پنج صبح کار کرد و تا نه صبح  خوابید و در همه ی این مدت فقط زمان های کوتاهی غذا خورد . 

ناگفته نمونه که دوتا از دوستای خیلی عزیزش  هم هر کدوم چند ساعت اومدن منزل ما و به مهردخت کمک کردند ..

 چون مهردخت دیگه کف دستاش پر از تاول و زخم شده بود ، (شکوندن کاشی با انبر آهنی بی نهایت  سخته ، من دو سه تا کاشی رو براش شکستم و کف دستم ورم کرد)

حالا همه ی این ها به کنار ... بند کشی تابلو که دیشب انجام شد سخت ترین قسمت کار بود چون تمام سطح کار با پودر بند کشی که مخلوطی از دوده و سیمانه پر شد ، بعد از نیم ساعت با یه دستمال باید محکم بکشید رو تابلو تا کاشی ها تمیز بشن ، مرحله ی بعد باید با برس و تیغ جراحی همه ی اطراف کاشی ها تمیز بشن و پاک بشن ..

 بعد از همه ی این ها باید هر نیم ساعت با آبپاش سطح کار رو آب اسپری کنیم تا سیمان حسابی سفت بشه .

 دیشب ساعت سه صبح برس کشیدن تموم شد ، مهردخت ساعت رو کوک کرد هر نیم ساعت از خواب بیدار میشد و کارش رو ابپاشی می کرد . 

ساعت شش صبح ، تابلو رو گذاشتیم تو ماشین من ، و بردمش آژانس محلمون . خواهش کردم که راس ساعت نه صبح تابلو رو برسونند قاب سازی تا قاب روش قرار بگیره ، بعد تابلو رو ببرن تحویل مدرسه بدن تا برای ژوژمان برسه . 

کلی هم قربون صدقه ی رانندگان عزیز محل رفتم تا به موقع و با دقت انجام بدن .. اون مهربون ها هم گفتن خیالتون راحت باشه ، مهردخت از بچگی مشتری اینجاست و براش سنگ تموم میذاریم . واقعا" هم همه همکاری کردند و کار باسرعت به مدرسه رسید . 

(خودم جلسه داشتم و نمیتونستم دیر تر برم سرکار)

متاسفانه مهردخت موقع بندکشی تو حمام خونه حواسش نبود و با همون دمپایی های اغشته به دوده در سطح خونه قدم زده و با همون دستا چراغا رو خاموش روشن کرده و به چارچوب درها دست زده . 

نتیجه اینکه من الان همراه همون خانوم گل که تو پستای قبل نوشتم  برای کمک به کارهای خونه میاد، قرار گذاشتم تا بیاد خونه رو بشور و بساب کنیم (دعا کنید تمیز بشه)

قیافه ی مهردخت هم عینه لوله بخاری پاکن ها بود هر چی صورتشو شست هنوزم رد سیاهی داشت ، بهش گفتم یه لیوان وایتکس قرقره کن شاید اعماق وجودت از دوده پاک بشه 

بنظرم دیگه این تابلو از سختی و زحمت شاهکار کارهای هنرستان بود که تموم شد . همونطور که میدونید  اخرین کار هنرستانی بود و از این ببعد تا کنکور نو دو شش  بچه ها فقط به دروس تئوری می پردازند. 

اما مهمترین قسمت این پست چیزیه که میخوام درمورد محبت  های بدون چشمداشت بگم . 

بازم من از عشق و محبت بین ادما در دنیای مجازی که اتفاقا خیلی هم حقیقیه برخوردار شدم . کاش نسبت به مشکلات هم بی تفاوت نباشیم و هر جور میتونیم باری از دوش همنوعانمون برداریم . 

ماجرا از این قرار بود که مهردخت خانم پاشو کرد تو یه کفش و گفت من سنگ هایی که به سنگ صخره ای معروفه برای گوشه های بالای کارم لازم دارم . 

(تو این عکس که تابلوی قاب شده و تموم شده کاملا" سنگ های صخره ای در گوشه های لالای هر دو طرف مشخصند)

کلی گشتم تا تو خیابون بنی هاشم پیداشون کردم ، ولی متاسفانه اینا رو فقط متری می فروختند و من فقط سی سانتی متر لازم داشتم . و بقیه ش به دردمون نمی خورد .. 

حالا فکر می کنید متری چند بود؟ اره خوب گرون بود ولی خیلی گرون یعنی حدود دویست و پنجاه هزارتومن  من باید همچین پولی میدادم فقط برای سی سانتی متر!!!!!!!!

چند جا هم تو خیابون شیراز جنوبی رفتم ولی همه همون متری می فروختند . زمانمون هم داشت تموم میشد .. خلاصه یه روز با ناامیدی فراوون تو یه گروه شعر و ادب   تلگرامی ، که بالای صد نفر عضو داره ،مشکلم رو نوشتم . 

خیلی ها لطف کردند گفتند برات می پرسیم ، خیلی ها هم اظهار بی اطلاعی کردند  .. یه آقای نازنینی بهم گفت ، دوست من وارد کننده ی این سنگ هاست براتون سوال میکنم . 

نیم ساعت بعد عکس های مختلفی از سنگ ها گرفت و گفت همین ها رو میخواین ؟ گفتم بله . تلفن دوستش رو داد ، من تماس گرفتم و گفت هر وقت دوست دارید بیاید تحویل بگیرید حتی اگر وقت ندارید براتون می فرستم . 

فکر کنید که چه حااالی شدم از خوشحالی ، همون موقع داشتم می رفتم از یه مغازه یک متر ، خرید کنم چون دیگه زمان از دستم می رفت .

 خلاصه با خوشحالی یه جعبه شیرینی خریدم و به سمت مغازه مورد نظر رفتم .

 یکعالمه تشکر کردم و با قیمت پنجاه هزارتومن سنگ ها رو تهیه کردم .

بعد از  اون آقایی که تو تلگرام همچین لطفی کرد اجازه گرفتم  همه جا با نام حقیقیشون تشکر کنم .. می گفت نه و تعارف میکرد که کاری نکردم ولی گفتم لطفا اجازه بدید چون من معتقدم باید کار خوب رو تبلیغ کرد تا همه تشویق بشن .

 شما میتونستید به پیام من ، بی تفاوت باشید ولی نبودید ، خیلی ها پیش خودشون میگن .. ول کن بابا بیکاریم مگه،  به ما چه !!!.. حالا شیش تا تلفن بزنیم هماهنگ کنیم ، چیش به ما میرسه !!! 

با این حرف ها موافقت کرد و بهم اجازه داد که اسمشون رو ببرم و تشکر کنم 

" آقای مسعود جابری ممنونم که مهربون بودید ، ممنونم که بی تفاوت نبودید" .

نمیدونم واقعا میدونه که چقدر لطف کرده یا نه . به هر حال همنوع عزیزی بودند که به دوستان ندیده ام اضافه شد . 

فیلمی که براتون گذاشتم کارکردن مهردخت تو یکی از شبهای دوهفته ی قبله . عزیز دلم عادت داره با صدای موسیقی و زمزمه ی قشنگش کار میکنه ..مامان قربون اون دستای تپلیش بشه . 

 عکس ها یی هم از مراحل بند کشی و گند زدن به خونه و زندگی مون میذارم باشد تا رستگار شوید و برای شادی روحم ، زیر لب طلب یک منزل با لوازم نو کنید .. تو این چند سال واقعا" وسایلمون از بین رفت .

اینجا یه روزی حمام و توالت فرنگی بوده 

 اون سطل سیاه ، در واقع سفید بوده ، به تلفن بی سیم بدبخت توجه فرمایید که غرق در دوده شده 

این ها همون دمپایی های جنایتکارند که مهردخت حواسش نبوده و با همینا تو خونه قدم زده 

دوستتون دارم وفعلا خدا نگه دار