" اولین آیفون مثل اولین عشق"

دوشنبه ی هفته ی پیش ، مطابق همه ی روزهای کاری ، ساعت شش و پانزده دقیقه ی صبح زنگ بیدار باش رو زد . نشستم تو تختم .. 

مهردخت که از همون زلزله ی کرمانشاه به این طرف دوباره پیش من میخوابه ، با زاویه ی صد و هشتاد درجه ی پاهاش غرق خواب بود . به پنجره ی بالکن نگاه کردم آسمون خاکستری و دلگیر بود . 

خودم رو در ساعت های پیش روم رو مجسم کردم .

 از تخت بیا پایین ، بدو برو مسواک بزن ، لقمه ی صبحانه رو بپیچ ، دستی به سرو گوش خودت بکش ، لباسای اداره رو تنت کن .. از پله ها برو پایین ... وووی چقدر هوا سرده .

 الهی بمیرم برای هرکی به هر دلیلی بی خانمانه . 

سوار ماشین شو .. تو ترافیک گاز بده .. دنلبال جای پارک بگرد .. برو اداره کاااار و کاااار و کاااار . 

ای بابااااااامگه جنگه !!

 ولش کن اصن امروز بی هیچ دلیل موجهی نرو سرکار . 

حواسم بود فرشته ای که لباس جلف قرمز تنشه و یه دُم دراز و میله ی چنگک مانند دستشه و روی شونه ی چپم نشسته با مظلوم نمایی موذیانه ای گفت : اصلا چه دلیلی موجه تر از اینکه خسسسسته ای ؟؟ چه اشکالی داره یه روز روتین نباشی و کارای غیر روتین انجام بدی؟؟ 

اون فرشته ی باوقار سفید پوش و بالدار اومد یه چرخی زد و روشونه ی راستم نشست و گفت : مهربانو ، تو کارمند وظیفه شناسی هستی . 

دوباره اون یکی گفت : معلومه که هستی ولی حسابای برج هشت بسته شده .. دیروز هم تقریبا" بیکار بودی ، ضمن اینکه ناهار هم نداری . 

احساس کردم امروز، این یکی قرمزه رو خیلی بیشتر دوست دارم طفلکی داشت به هر آب و آتیشی میزد که بمونم خونه.... خیلی تابلو بود ، حتی به ناهار نداشتنم هم اشاره کرد . 

هر چی سعی کردم بهش توجه نکنم نشد .. دلم سوخت ، خیلی وقته اصلن تحویلش نمی گرفتم ..

 طفلکی رفته بود مستاصل و شکست خورده نشسته بود رو شونه م .. میله ی چنگک به سرشم تکیه داده بود کنار گردنم . 

یه نگاه به شونه ی راستم کردم . این چرا انقدر امروز بی مزه و لوس بنظرم میرسه .. شیرین عسل مسخره با اون لبخند مهربونش .

 یه چشمک به شیطونک شونه ی چپم زدم و دوباره دراز کشیدم تو جام . گوشی رو گرفتم جلوی روم و شروع کردم به مسیج دادن . شیطون رو شونه ی چپم از ذوقش نمی دونست چکار کنه داشت با آهنگ "دسپاسیتو "  Despacito  که عاشقشم  می رقصید و تمرکزم رو از بین می برد . 

(نمونه ی کامل ضرب المثل تو دمبکش عروسی بود )

سلام خانم محمدی . یکمی کسلم شاید دارم سرما می خورم بااجازه تون امروز منزل استراحت می کنم . اگر فرمایشی بود درخدمتم . 

مسیج ارسال شد . 

سایت تیوال رو باز کردم . یه نمایش بود که چند ماه پیش مهردخت با دوستش بلیط خریده بود ولی از دستش ناراحت شدم و اجازه ندادم بره یادتونه که؟؟ اسمش "پسران تاریخ" بود . 

دیدم تمدید شده و در ردیف اجراهای پایانی قرار گرفته . رفتم روی خرید بلیط .. 

همه ی صندلی ها پر بود ولی خارج از ظرفیت جا داشت . دوتا بلیط خریدم . 

 تلگرام رو باز کردم ،  تو صفحه خانوادگیمون نوشتم سلام به همگی ، صبحتون بخیر . 

من حوصله نداشتم برم سر کار .. حالمون خوبه .میمونم خونه بعدم با مهردخت می ریم بیرون . 

فعلا میخوابم .. دوستتون دارم . 

گوشی رو بستم . لحاف نرم رو تا زیر گردنم کشیدم بالا و دوباره تو خواب شیرینی فرو رفتم . 

تقریبا" ساعت ده بود .. مهردخت نشست تو جا.. 

داشتم زیر چشمی نگاهش می کردم .با تعجب به  ساعت نگاه کرد . 

گفت : مامان خوبی؟ گفتم : آررره . 

گفت: اداره چی شد؟؟ گفتم : نرفتم . گفت : ای وااای خداااا رو شکرررررر و دوباره خوابید . 

بیدار شده بودم ولی داشتم با کش و قوس و نرمی لحاف حااال می کردم . 

گوشیم زنگ خورد . نفس بود . حال و احوال کردیم ، اونم خوشش اومد سر کار نرفتم . 

گفت برنامه ت چیه ؟ گفتم : برم دنبال خرید پالتو بعد با مهردخت ناهار بیرون بخوریم . بعد بریم شورای حل اختلاف ( ساعت 3 باز میکنه) بعد بریم تیاتر . بعد بیایم خونه . 

گفت : عاالیه چه کیفی بکنه مهردخت امروز.. !!

گفتم : آره همچین گفت خدا رو شکر خودم دلم براش سوخت . 

خداحافظی کردیم . 

گوشی رو برداشتم رفتم تلگرام صفحه خانواده ی شمعدانی رو باز کردم .. دیدم بابا و مینا و مهرداد و بردیا همه زیر پیغام صبحم ، پیام های بامزه گذاشتن ..

 حااالشو ببرید . دمتووون گرم . خیلی باحالید و از این حرفا . 

براشون نوشتم اگه می دونستم انقدر ذوق می کنید زودتر اداره نمی رفتم 

مهردخت رو بغل کردم ..

-: دخمل نانازی پاشوووو .

-: هووووم .

-: پاشوووو خوشگل من . 

بدون اینکه چشماشو باز کنه قیافه شو لوس می کرد . چند بار بوسش کردم و گفتم پاشووو لوسِ مامان 

یعالمه سورپرایز دارم برات . 

یه چشمشو باز کرد؟؟ 

زل زد بهم . 

گفتم اول تو یه صبحونه ی حسابی بهم میدی . کله شو به علامت رضایت تکون داد .

 بعد با هم میریم پاساژ دنبال پالتو برای من . ((ذوق کرد)) 

بعد ناهار بیرون می خوریم ((چشماشو گشاد کرد)) 

بعد می ریم شورای حل اختلاف ( با دستاش علامت قلب درست کرد)) بعد میریم تیاتر پسران تا ریخ . 

با صدای بلند گفت : ??? Seriously   ((تکیه کلامشه به معنای جدددی؟؟ )) 

گفتم :آره فقط بدیش اینه که خارج از ظرفیت خریدم .. 

گفت : بی خیال .. تو عشقی و محکم بغلم کرد و سرو روم رو پر از بوسه کرد . 

خوابش حسابی پریده بود ....گفتم : مهردخت زود صبحانه درست کن که دیرمون میشه هاااا. 

جاتون خالی نیمرو و چای خوردیم و زدیم بیرون . 

یه طرح ترافیک خریدیم و رفتیم دنبال پالتو . 

متاسفانه تو پاساژ فقط انواع کاپشن بود .

 تقریبا ساعت دو بدون خرید کردن اومدیم بیرون و به سمت شورای حل اختلافی که پشت پمپ بنزین امیر آباده رفتیم . (چون گوشی مهردخت تو منطقه ی میدون فردوسی گم شده گفتند بریم اونجا) 

تا ترافیک رو پشت سر گذاشتیم و جای پارک مناسب پیدا کردیم . ساعت شد پنج دقیقه به سه . به ناهار نرسیدیم . 

نفر دوم در شورا بودیم .

 از ساعت سه که باز کردند ، تا چهار و نیم ما  ده بار کپی گرفتیم و چهل بار از این اتاق به اون اتاق شدیم . 

یه جا که تو سالن انتظار برای ثبت درخواستمون نشسته بودیم . دیدم مهردخت با عصبانیت خاااصی گفت : بخدا اگه تو این مملکت بمونم . 

((سینا یادت افتادم که گفتی بذار بره دنبال گوشیش،  ولی فکر کنم بعدش برای مهاجرت مصمم تر بشه . ))

تو اون مدت که از این اتاق به اون اتاق می شدیم دو بار غش کردیم از خنده ، چون به خودمون اومدیم دیدیم عین هنرپیشه های مهران مدیری شدیم که تو یه فضای کوچیک چهار پنج تا در بود هی مردم پرونده به دست از این اتاق به اون اتاق می رفتن. 

گفتم : درواقع مهران ، بزرگ نمایی نکرده عین واقعیت رو نشون داده . 

مرحله ی آخر به اتاقی رسیدیم که نامه باید مهر و امضا میشد . خانومه گفت : مهرمون طبقه ی بالاست باید بنشینید تا بیاد . 

من خندیدم و گفتم :کی تشریف میارن ایشون ؟؟ 

خانومه هم خنده ش گرفت گفت :  اونا پنج شش تا نامه رو مهر می کنن بعد مهر رو میفرستن برای ما ... میاد 

گفتم : عججججججججججب 

ده دقیقه بعد مهر اومد و خانومه کوبید رو چهار تا نامه به مهردخت گفت : هرکدوم از این نامه ها رو بدید به یه اپراتور تا گوشی رد یابی بشه . 

مهردخت نامه ها رو گرفت و نشست پشت فرمون . گفتم مهردخت خیلی گرسنه شدم برو برس به سالن نمایش تا ببینیم میشه قبلش ناهار بخوریم ؟؟ 

یکربع به پنج رسیدیم  پارک هنرمندان و سالن نمایش استاد سمندریان . 

بلیط ها رو از باجه گرفتیم و رفتیم کافی شاپ طبقه ی بالا که جای دوست داشتنی و دنجیه .

 سفارش برگر دادیم و منتظر موندیم . غذامون ده دقیقه به شروع نمایش تموم شد . رفتیم تو سالن .

 نمایش رو دیدیم و لذت بردیم . مهردخت حسابی سرحال بود . 

ساعت هشت از سالن اومدیم بیرون . گفتم : مهردخت میدون هفت تیر در دو قدمی اینجاست بریم من ببینم پالتو پیدا می کنم یا نه . 

 با هم رفتیم اونجا و پالتو رو خریدیم و از قضا هر کاری کردم گفت دوست دارم من برات پالتو بخرم ..

(البته بعدا با اصرار نصف پولشو پس دادم )

ساعت ده و نیم رسیدیم خونه .

 روز خوب و عالی بود که کلی کار انجام دادیم و خوش گذروندیم . 

شب تو جا دیدم فرشته ی شونه ی سمت راستم داره به چپیه، دم نوش بابونه تعارف میکنه . 

یه لبخند به جفتشون زدم و گفتم : دمتون گرم ، با هم دوست باشید

*********

میدونم سوالتون اینه که نامه ها رو دادیم به اپراتورها؟ رد یابی انجام شد؟؟ نتیجه چی شد ؟؟ 

انگار یادتون رفته که ما تو ایران زندگی می کنیم هااااا؟؟ 

روز سه شنبه مهردخت تا ظهر کلاس داشت .

 ساعت دو رفت یکی از اپراتور ها . بهش گفتن این چیه خانوم برامون آوردی ؟ 

نامه ی بدون شماره رو چکار کنیم ؟؟

 اونجا آه از نهاد مهردخت بلند شده که چهارتا نامه ای که دیروز گرفتیم شماره نشده و فاقد ارزش قانونیه .

 چهارشنبه تعطیل رسمی بود . پنجشنبه کلاس داشته و شورا هم نبوده . جمعه هم که تعطیل بود . 

دیروز شنبه ، نفس پیشم بود .

 مهردخت از دانشگاه تماس گرفت و گفت : مامان تو روخدا اون نامه رو ببر شماره کن منم یواشکی گفتم : نمیشه که مامان جون . 

نفس گیر داد مهردخت چی گفت که گفتی نمیشه؟؟ 

گفتم : هیچی بابا . انقدر اصرار کرد تا گفتم : میگه نامه رو ببر شماره کن چون من تا ساعت 5 کلاس دارم نمیرسم دوباره یه روز کارم عقب میفته . 

جناب نفس، چهارتا نامه رو گرفت دستش و گفت من می برم . 

هر چی گفتم بذار با هم بریم گفت : نه امروز روز تعطیلته استراحت کن .

نامه ها رو برد . ساعت نه و نیم شب زنگ زد که مهربانو بیا دم در نامه ها رو بگیر  . 

رفتم دیدم یه جعبه آیفون 7 پلاس خوشگل هم داد بهم . 

گفت : ازم ناراحت نشو که بر خلاف میلت گوشی رو خریدم . 

تو نظرت اینه که دوسه ماه دیگه برای مهردخت گوشی بگیریم . اون موقع هم شب عیده و قیمت ها رفته بالا ، هم دلار نوسان داره و گوشی ها مرتب گرون میشه . 

مهردخت هم دختر خوب و خانمیه و بطور کلی ازش راضی هستیم و هیچوقت دردسر های اکثر دخترهای امروزی رو نداره .

 ضمن اینکه خجالت بکش برات عطر و بوت خریده و نصف پول پالتوت رو داده... پس نگو میخوام پس انداز کنه برای گوشیش تا یاد بگیره قدرشناس باشه و اینا . 

بوسیدمش و ازش تشکر کردم . 

اومدم بالا نایلکس رو گذاشتم رو میز مهردخت گفت اون چیه ؟ 

گفتم : یه بلوزه نفس برام خریده برو ببین خوبه؟

 گفت : مبارکه بپوش ببینم .

 گفتم : الان نه ... بعدا می پوشم . تو برو ببین رنگش خوبه؟؟ 

مهردخت رفت سراغ نایلکس و گوشای من بینوا کر شد بس که جیغ زد و قر داد تو خونه و جعبه گوشیش رو بغل کرد. 

بعد پاکت نامه ها رو دید و بازم کلی خوشحال شد که نامه ها براش  شماره شده . 

آخر شب ، بغض کرده بود و می گفت : گوشی عزیزم . هیچوقت یادم نمیره تو رو چقدر دوست داشتم و چه خاطراتی باتو ثبت کردم . 

برای پیداکردنت بازم تلاش میکنم ولی مطمئنم در هر صورت تو برام چیز دیگه ای بودی .. مثل اولین عشق