"خرمشهر مظلوم من"

من که کودک بودم و مدت کوتاهی در خرمشهر زندگی کردم ، عطر خوش خاک و صفای مردمش تو وجودم ریشه کرده ..

روژ آزادسازیش از مدرسه تا خونه رو یک نفس دویدم و با اشک شوق خودم رو تو بغل مامان و بابا انداختم و گفتم :" دیگه آزاد شد ، تو رو خدا برگردیم" 

هیچ فکر نمی کردم خرمشهر عزیز من هرگز آزاد نخواهد شد و امروز درحالیکه باز هم برای مظلومیتش اشک می ریزم ، نشسته م و دارم براش مرثیه می نویسم .