کمک کردل غیر از پول، دل هم می خواد

در جریان اینکه یه راهنمایی هایی برای پیگیری ویزای آذر بهش می دادم ، با من احساس صمیمیت میکرد، چند بار بهم گفت : کاش تا قبل از گرفتن جواب شوهر میکردیم !!

دوبار به شوخی گرفتم و گفتم: آررره فقط مشکلمون شوهره . 

دفعه ی سوم که این حرفو زد ( دقیقاً هم از لفظ شوهر کردن استفاده میکنه نه ازدواج کردن ) با حرص و ناراحتی  اضافه کرد: نمیگیرن که .. فقط دنبال عشق و حالشونند . 

-آذر تو قبلاً هم درباره ی ازدواج صحبت کرده بودی .. جدی گفته بودی؟

-آرره خب ، شوهر کنیم  و بهشون اعلام کنیم ما اینجا یکیو داریم که بخاطرش برمیگردیم، یا طرف اون ور باشه باهاش ازدواج کنیم خرجمون رو بده . 

-آهاان .. آره خب برای قوی تر شدن  پرونده خوبه ، ولی ازدواج چیزی نیست که تو مغازه بفروشن آدم بره بخره . اونطوری هم که تو میگی خرجمون رو بده .. خیلی دلیل ناجوریه برای ازدواج .. ما یه بار ازدواج اشتباه داشتیم هاااا ..این بار دوم خیلی موضوع مهمه ، سن و سالی هم ازمون گذشته خیلی باید با تجربه و درست تصمیم بگیریم .

-چه میدونم .. حالا پیش میومد بد نبود . 

عصرش یکی از همکارا که 4-5 سالی از من و آذر مسن تره اومد نشست پیش من .. داشتیم صحبت میکردیم ،اذر از اون طرف سالن گوله کرده اومده بین ما دوتا .. به همکارمون گفت : کسی رو سراغ نداری بیاد منو بگیره ؟؟ 

من و همکار هر دو جا خوردیم . 

هاج و واج نگاهش کرد گفت : یعنی چی؟؟ 

- هیچی .. دارم پیشنهاد ازدواج میدم . 

- منظورتو نمیفهمم واقعا. 

من درحالی که معذب  شده بودم :

- هیچی بابا شوخی میکنه .. چون برای ویزای کانادا اقدام کرده میخواد پرونده شو قوی کنه . 

مسعود خنده ش گرفت :

- آهاان متوجه شدم . منظورت کسیه که ازدواج میکنه پول میگیره بعدا جدا میشه . ولی این طرف خودش باید ساکن اون طرف باشه که ببرتش با خودت . 

- نه من پولی نمیدم . 

مسعود با تعجب گفت: 

-پس یارو چرا باید اینکارو بکنه؟؟ 

- نمیدونم ، باید بکنه ، خیلی هم دلش بخواد . 

من یه کاغذ از رو میز برداشتم ، گفتم : 

-اگه منظورت این پرونده ست که دارم ثبت میکنم تو سیستم .. شما هم بقیه مستنداتش رو بفرستید تا کامل بشه . 

آذر راهشو کشید رفت . 

مسعود به من گفت : 

یه تخته ش کمه؟؟

-چه میدونم حالا یه شوخی کرد . 

- نه آخه بچه ها بهم گفته بودن یه حرفای عجیبی میزنه به همه .. 

-چه حرفایی ؟

- نمیدونم والا من باور نکرده بودم .. میگفتن میاد هی ناز و عشوه های چندش میاد براشون .. جریان چیه ؟ 

- من نمیدونم بخدااا ، علاقه ای هم ندارم بدونم . از کل زندگیش فقط خبر دارم پسرش 7-8 سالیه کاناداست اینم دوسال و نیمه قراره بره پیشش. 

***

- آذر لطفاً درمور ازدواج با همکارایی که میان سرمیز من صحبت نکن . بذار وقتی اومدن همونطرف مطرح کن . 

- ناراحت شدی مهربانو؟؟ منظوری نداشتم . 

-یعنی چی منظوری نداشتی؟ 

- گفتم ببینه کسی میاد باهام ازدواج کنه ؟

-خب دقیقاً منظور داشتی ، به منم ربطی نداره میگم سرمیز من مطرحش نکن لطفاً . 

شروع کرد به خندیدن و شوخی های لوس کردن .. والا اگه من بودم از خجالتم کلاً حرف نمیزدم . 

چند روز بعد داشتم با یکی از دوستانی که تو گروه حمایت از حیوانات بی سرپرست صحبت میکردم آذر متوجه شد ، بدو بدو اومد گفت : 

-درمورد گربه ها صحبت می کردی؟

-آرره . 

-گروه دارید برای حمایت؟

-آرره چطور مگه؟

-میشه منم عضو کنی؟ میخوام کمک کنم . 

-چند تا گروه میخوای؟

-چند تا میشه؟

-من 8-9 تا دارم ، همه شونو میشناسم ولی خودم فقط کمک های ماهیانه انجام میدم براشون . 

- دوتا گروه عضوم کن لطفاً، ماهی چقدر باید بدم؟ 

-هر قدر که در توانته حتی 25 تومن . ولی اول هر ماه باشه چون روش حساب میکنند هزینه ی غذا و دارو و عقیم سازی رو باید برنامه ریزی کنند . 

گفت : حتماً مهربانو جون . 

این وسطا متوجه شدم که هروقت هر کی درمورد هر چی صحبت میکنه ، آذر میاد مداخله میکنه و میگه به منم بگید . 

این کارش بیشتر بچه ها رو عصبی کرده چون خیلی وقتا بچه ها دو سه نفری دارن حرف خصوصی میزنند و آذر میاد وسط حرفشون . 

از اون طرف هر کی هرچی برای خونه ش بخره، آذر باید سر دربیاره و  بلافاصله میگه برای منم بگیرید یا برای منم سفارش بدید اگر چیز معمولی بود حتما ً می گیره و لی یه وقتایی صحبت سر فرش و مبل و چیزای دیگه ست .. میبینه گرونه ، اول هی میگه منم میخوام بعد تا وسطای سفارش و انتخاب میره جلو میگه نمیخوام . دیگه همه متوجه شدن اوضاع و احوال رو . 

تو قسمت ما تقریباً همه ی خانوما دهه هفتادی هستند ، یا نهایت اواخر دهه ی شصت ، خُب این خانما معمولاً تازه ازدواج کردن و مدل خریدهاشون، تفریحاتشون، خورد و خوراکشون و رسیدگی به پوست و مو و زیباییشون با ما فرق داره . هرکی هر مرکزی میره آذر هم باید خودشو وارد داستان کنه . 

شاید فکر کنید خب مگه چیه ، چرا عجیب  و رو اعصاب بنظر میاد این رفتار آذر؟

همه مون خیلی چیزا از هم یاد میگیریم و به هم توصیه میکنیم ولی رفتارآذر تو ذوق میزنه .. مثل این میمونه که طرف هیچ ایده و اراده ای از خودش نداره و فقط منتظره از روی تو کپی کنه و برنامه ی زندگیش رو پیش ببره . خب این اصلاً خوشایند نیست . 

این وسطا چند بار صحبت شد که مثلاً من گفتم : چقدر بده من کم آب میخورم . آذر هم گفت: آره منم خیلی کم آب میخورم .. نه اینکه افسرده م ، بخاطر اونه . 

یا مثلاً میگفتم: چند جور غذا درست کردم ، میگفت : آره منم همینطور .. نه اینکه افسرده م .. بخاطر اونه . 

بهش گفتم که: آذر چرا انقدر میگی افسرده م.. سلامتی ، خونه زندگی و شغل داری ، میدونم از پسرت دوری ولی خب خدا رو شکر درسخونده و موفقه و... 

گفت: نه مهربانو جون همه بهم حسودی میکنن ، قسمت دیگه ای که بودم زیر آبمو زدن مدیرا باهان لج کردن .. حالا اومدم اینجا ندیدی فلانی صبح باهام بد حرف میزد؟ 

گفتم: خب ، یهو اتفاق ناجور افتاده بود آبروی شرکت که داشت میرفت هیچی، یه ضرر چند میلیون دلاری هم داشتیم میخوردیم همه گیج بودن .تو کار پیش میاد دیگه .. 

این ربطی به حسادت و بد شانسی نداره ، ما همه تقریباً در یک سطحیم دلیلی نداره کسی به کسی حسادت کنه .. 

یهو یکی از جلومون رد شد که موهاش رنگ فانتزی داشت .آذر صداش کرد. 

-چقدر موهات بامزه شده 

-عه .. کلی بگو مگو داشتیم تو خونه 

-کجا رفتی ؟ ادرسشو میدی؟؟ منم عاشق رنگ بنفشم

حرف من نصفه موند چون آذر داشت ته و توی رنگ موی بنفش یه دختر 25-26 ساله رو در می آورد!!!

درعرض یک هفته وقت برای سه تا جراح زیبایی گرفت ..و درمورد همه جور کار زیبایی  از کشیدن پوست صورت گرفته تالیفت  سینه و شکم و کاشت مو و ابرو پرس و جو کرد . 

بعدم به من گفت : تو موهات چقدر شیکه . مش نقره ای کردی؟ گفتم:  نه دیگه آذر جان ما پنجاه ساله ایم نیاز به مش نداریم ، موهام سفید شده .  

منم دوست دارم دیگه رنگ نکنم بذارم مثل تو سفید و مشکی بشه . خب بذار ، خیلی خوبه که ... اینطوری موهات چند تا رنگه . هم سفید، هم مشکی ، هم اون رنگی که میذاری روش . 

- آخه به من میگن شبیه پیرزنا میشی برو موهاتو رنگ کن . 

-وااا.. کی میگه ؟ 

-دوست پسرم . همه ش غر میزنه جرا موهات سفید شده، چرا اینجات اینطوری، اونجات اینطوری؟ 

- مگه خودش برد پیته؟ 

- خندید و گفت : آرره خوبه .. نه که 9 سال از من کوچیکتره سن و سال من به چشمش میاد . 

من دیگه نتونستم هیچی بگم . تازه فهمیدم علت همه ی عدم اعتماد بنفس آذر ، قیافه ی غمگین و اینکه هیچ نظر و ایده ای برای خودش نداره تاثیر وجود سمی  دوست پسرشه . 

انگار دلش میخواست حرف بزنه با کسی چون ادامه داد : خوبیم با هم ،  ولی اخلاقش خیلی تنده . یهو قهر میکنه و محل نمیذاره ، من بدبختی های خودم کمه باید یعالمه نازشو بکشم تا آشتی کنه . 

گفتم: چند ساله تو زندگی توعه ؟ 

گفت: یکسال و نیم . 

-انگیزه ت از ارتباط گرفتن با چنین آدمی چی بوده؟

- تنها بودم دیگه . 

-اگر تشنه ت باشه ، هیچ آبی هم نباشه جز یه لیوان سم ، تو میری اونو می خوری؟

- نه .. مسلمه.. نه که بد باشه ها خیلی مهربونه ، دوسم داره .. حواسش بهم هست ولی خب یهو قاطی میکنه ولی هیچی تو دلش نیست . حداقل این موضوع کانادا هم درست نمیشه رو مغزشه . 

- عه راستی تو دنبال ازدواج بودی چرا با همین ازدواج نمیکنی ؟ 

- نه قبول نمیکنه .. میگه اینجا نمیشه ، تو برو منم ببر بعد اون طرف ازدواج میکنیم . 

-آخه تو دنبال ازدواج تقلبی نبودی که واقعا میخواستی ازدواج کنی. 

- نمیدونم حالا گفتم ببینم چی میشه 

من 

آذر

کانادا 

این صحبتاش باعث شد که دیگه چیزی بهش نگم چون احساس کردم خیلی خودشو زده به خواب . فقط گفتم : ببین  شاید از مشاور کمک بگیری بتونه کمکت کنه . 

گفت: نه باباااا ، مشاورا خودشون کمک لازم دارن . 

****

تا اینکه هفته ی قبل این موضوع پیش اومد:

 تو دوتا گروه حمایت از گربه های بی سرپرستی که عضو شده بود سه ماه متوالی ازش خواهش کردم یه مبلغی واریز کنه و گفت چشم ولی هیچ خبری نشد . 

از طرف هر دوتا گروه هم من میدیدم هی درخواست میکنند ، لطفاً واریزی هاتون رو انجام بدید ما ببینیم چقدر بودجه داریم . 

یه روز بعد از ماه سوم به هر دوتا ادمین گروه ها گفتم که حذفش کنند . 

شد فردا صبح که اومدیم اداره . داشتیم صبحانه میخوردیم ، آذر خوشحال و خندان اوم سمت ما . 

-مهربانو تو کجا بوتاکس میزنی؟ 

- من بوتاکس نمیزنم . 

- دروغ نگو. 

- درحالی که اخمامو کشیدم تو هم ، بهش گفتم دلیلی نداره دروغ بگم . بنظرت اگر بوتاکس کرده بودم میتونستم اینطوری اخم کنم ؟

-شوخی کردم گفتم دروغ نگو . مریم تو کجا بوتاکس میکنی؟ 

قبل از اینکه مریم بهش جواب بده گفتم: 

-آذر متوجه شدی دیروز از هر دوتا گروه حمایتی حذف شدی؟ 

- آره راستی چرااا؟

- نمیدونی واااقعا؟ 

- خب  من وضع مالیم خوب نبود . 

- آذر جان کمک کردن یه امر کاملاً دلخواهیه، مگه من مجبورت کرده بودم بیای تو گروه؟ 

- نه خودم گفتم . ولی وضع مالیم خوب نبود. 

-آذر جان اینکه کمک نمیکنی یه موضوعه اینکه به شعور من توهین میکنی یه موضوع دیگه . تمام اینسه ماه  دنبال انواع و اقسام کارای زیبایی بودی ، چهارشنبه پیک برات کلی لوازم آرایش که سفارش داده بودی آورد الانم دنبال بوتاکسی . ایناش اصلا به من ربطی نداره ولی همه ی ما که داریم میایم تو این مجموعه  حدوداًاز یه سطح متوسط درامدی برخورداریم . تو قرار بود هر ماه 25 هزارتومن کمک کنی که دوتا گروه بود میشد مااااهی 50 تومن ، واقعاً 50 تومن پول برات زیاد بود؟ 

سکوت کرد . 

من ادامه دادم که : ببین کمک کردن فقط پول نمیخواد ، دل هم میخواد که متاسفانه نداری . اون روز نمیدونم چرا جوگیر شده بودی بعد از اینکه صحبت های تلفنی منو گوش دادی اصرار کردی ببرمت تو گروه . بعد هم پشیمون شدی به هر دلیل دیگه نگو پول نداشتم که . 

*****

من اگه همچین مکالمه ای با کسی داشته باشم کلا دیگه آفتابی نمیشم .. ولی آذر اصلا براش مهم نیست ، همچنان به کاراش ادامه میده و تو زندگی بقیه سرک میکشه . 

اینکه سه ماه کمک نکرد رو میذارم کنار اون 42 میلیونی که دوسال و نیم یارو تلکه ش کرده و .....

مثل آذر نباشیم .. تو زندگی همه مون فراز و نشیب فراوون هست ، اما با رفتارهای نسنجیده این راه پر پیچ و خ رو پر از سنگ و سنگلاخ هم نکنیم . 

دوسستون دارم

کلاهبرداری های دریافت ویزا

آذر  تقریباًهم سن و سال خودمه، قبلن فقط میدیدمش اما حدود یکسالیه اومده نزدیک ما و گاهی هم کلام میشیم . 

از دیگران شنیده بودم که شخصیت عجیبی داره  ولی خُب من اصلاً نمیشناختمش . میدونستم چندسالیه از همسرش جدا شده و یه پسر داره که از اواسط دوران دبیرستان رفته کانادا درس خونده بعد وارد دانشگاه شده و حالا هم مشغول به کاره . پسرش چند ماهی از مهردخت کم سن تره . 

اینم شنیده بودم که دوسال و نیم قبل درخواست ویزای ویزیتوری کرده که بره پسرش رو ببینه ولی بنا به دلایلی نشده . تا اینکه خودم برای دریافت ویزا اقدام کردم و بعد از اینکه تقریباً به همه ی چم و خم این کار وارد شدم یه روز ازش پرسیدم که توجریان اقدامت برای ویزای ویزیتوری چی شد؟ 

بهم گفت :دوسال و نیم قبل 42 میلیون به یکی پول دادم که برام تشکیل پرونده بده و سابمیت کنه اما هنوز هیچ جوابی نگرفتم ، نه ریجکت شدم و نه ویزا گرفتم . 

چشمام گرد شد گفتم : هااااان؟؟؟ 42 میلیون؟ دوسال و نیم قبل؟؟ 

گفت : ارره بخدااا اینم مدارک پرداخت پول و این چیزا .. گفتم : یعنی وکیل گرفتی؟ از کدوم موسسه؟ کدوم دفتر مهاجرتی؟ 

گفت : نه اینجوری که نبود .. یکی از آشناهامون گفت این طرف بلده بیا بهش بگو برات اقدام کنه ، بعد  واسطه شد چون من وضع مالی آنچنانی ندارم بهم تخفیف داد از 45 میلیون ، 42 تومن گرفت و گفت مدارکت رو ترجمه و آماده کن بده من برات اقدام کنم .. بعد هم یه برگه بهم داد گفت این برگه رو با پاسپورتت ببر استانبول و انگشت نگاری کن و برگرد .. منم یه تور چند روزه گرفتم دوستمم بردم باخودم اینکارو انجام دادیم و اومدیم .. اما هیچ خبری نیست . 

فکر کنم از روی سرم شاخ جوانه زده بود و داشت پوست سرمو میشکافت تا بزنه بیرون و  خون راه افتاده بود وداشت میچکید روی پیشونیم ، چون آذر با تعجب بهم  گفت : مهربانو جون چرا این شکلی شدی؟؟ 

گفتم : آذررر تو وااااقعاً اینهمه پول دادی به یارو حتی مدارکتم اون ترجمه نکرده ، خودت پول ترجمه دادی که بشینه پشت لپ تاپ برات سابمیت کنه؟؟ 

تو از پسرت دعوتنامه داشتی و دوسال و نیمه که هیییچ جوابی نگرفتی؟یارو چی میگه بهت دو سال و نیمه خبری نشده؟ 

- میگه صبور بااش . شوخی که نیست ویزای کاناداعه 

- آذرر تو وکیل  نداری هااا،  اسم این یارو که از تو پول گرفته کارچاق کنه .

 بعدشم من دوسال و نیم بعد از تو اقدام کردم حدود 2 میلیون پول ترجمه مدارک دادم و موقع سابمیت هم 185 دلار کانادا پرداخت کردم که با قیمت امروز دلار کانادا میشه حدود شش میلیون و هشتصد هزارتومن . 

بعد این یارو از تو دوسال و نیم قبل 42 میلیون با منت پول گرفته ؟؟

جالب اینجا بود ( البته جالب که نه بهتره بگم قسمت گریه دارش اینه) که یارو حتی ایمیلی که باهاش اقدام کرده رو بنام اذر نساخته یا اصلاً به هر نامی ساخته ، دراختیار آذر نذاشته که بتونه بره چک کنه ببینه چی براش مدارک گذاشته و الان درچه مرحله اییه . 

یعنی هییییییییییییییییییییییچی از پرونده ش نمیدونست و نمیدوووونه. 

آذر با این صحبت های من و اینکه حتی ما که داریم تو این شرایط و درخواست های بسیار زیاد برای ویزا اقدام میکنیم تا 80-90 روز آینده باید جواب بگیریم تو دوسال و نیمه هیچ جوابی نگرفتی و باید بهش اعتراض کنی ، به خودش اومد و چند تا تلفن پشت سر هم به کارچاق کنش زد . 

اونم نهایتاً گفت : برو  تمکنت رو بیشتر کن تا دوباره برات اقدام کنم . 

البته من فکر میکنم یارو مخصوصاً اینجوری بهش گفت که آذر بگه نمیتونم  تنکن بیشتر کنم و اونم همین موضوع رو بهانه کنه . 

ولی آذر قبول کرد و رفت حدود یک میلیارد قرض و قوله کرد و تمکنش رو بالا برد . 

(فکر کنید چه کار سختیه آدم این پول رو قرض کنه چند روز نگهداره تو بانک و دوباره پس بده به افراد مختلف) 

هر زمانی هم که بهش می رسیدی می گفت: من که شانس ندارم ، پرونده م گره خورده ....

و شانس ندارم آدمای بد به تورم می خورن...و شانس ندارم ال و بل میشه ... 

چند بار گفتم : آذر موضوع شانس نیست هااا یکمی آدم خودشم باید حواسشو جمع کنه . 

ولی دیدم نه ، ... هیچ فااایده ای نداره.  تا فرصت میکنه میگه : انقدر دوروبریام حسووودن ، به موقعیت من حسودی کردن،  کارام اینطوری  گره می خوره .

یا اینکه مهربانو جون باید برم  یه جا باطل السحر بگیرم.  حتماً  طلسمم کردن کارم  پیش نمیره .. تو هم بیا برای خودت بگیر 

اوایل فکر میکردم شوخی میکنه،  جدی نمیگرفتم بعد دیدم نه داره واقعی میگه !!!

گفتم: آذرجون من نیاز به باطل السحر ندارم . بنظرم ادم معمولی هستم و چیز خاصی نیستم که کسی بهم حسادت کنه یا بخواد جادوم کنه . 

نمیدونم متوجه حرفم شد اصلا یا نه 

اینکه دوباره تمکن گذاشت و داد دست همون کارچاق کن قدیمیش همزمان شد با اینکه من هم مدارکم رو سابمیت کردم . انگشت نگاری هم رفتم و برگشتم ، حالا بنظر میومد هر دو منتظر جواب هستیم. 

  بازم ازش پرسیدم جوابی ، چیزی اومد؟   میگفت نه .. یارو میگه صبور باش . 

یه روز چند نفربا هم  بهش گفتیم ، این دندون لق رو بکن بنداز دور یارو سرکارت گذاشته . 

من بهش گفتم اصلاً یه چیزی ، چرا تو به پسرت نمیگی که پیگیر کارت بشه از اون طرف ؟ 

بلند شه بره سفارت بگه مادر من دوسال و نیم قبل اقدام کرده هیییچ جوابی نگرفته متاسفانه کسی تو ایران ازش پول گرفته و هیییچ اطلاعاتی از پرونده هم بهش نداده، فقط همین لیبل روی پاسپورت رو که انگشت نگاری چسبونده داریم.  لطفا بررسی کنید ببینید این پرونده در چه مرحله اییه؟؟

 اینکه آیا واقعا پرونده ای درکار بوده یا نه ، حتما بوده،  چون پاشده رفته انگشت نگاری ، پس حتما کارهای اولیه انجام شده بوده که تو دفتر انگشت نگاری پرینت رو نشون داده پذیرفتنش و کارش رو انجام دادن .

من که اینو گفتم،  آذر  زود با پسرش تماس گرفت . 

فرداش پسرش بهش گفته بود که:  رفتم یه جایی مثل شورای شهره...  اینا رو گفتم و اونا هم اطلاعات رو گرفتن گفتن شش هفته ی بعد خبر میدیم . 

تا گفت شش هفته ی بعد من فهمیدم بازم سرکار گذاشته شده . چون 6 هفته تقریباً یکماه و نیمه و این مدت برای یکی که از پسرش دعوتنامه داره و اینجا کارمند شرکت دولتیه و شش ساله بچه شو ندیده ، مدت زمان زیادیه و اصلا پرونده ش انقدر نیاز به بررسی نداره . 

اون شش هفته هم گذشت و تو این مدت جواب من هم اومد و ریجکت شدم ولی هنوز آذر هیچ جوابی نگرفته . 

چند روز پیش میگفت هی از پسرم سوال کردم چی شد؟ پسرم گفته:  میخوان باتو مصاحبه کنند . آذرم هول شده بود که من زبانم خوب نیست و چی بگم . 

اون موقع مطمئن شدم که پسرش نمیخواد آذر بره کانادا چون اولا مصاحبه نیاز نداره ثانیاً نیاز هم داشته باشه آدم یکیو میشونه بغل دستش بعنوان مترجم . ضمن اینکه خود پسرش میتونه مترجمش باشه . 

***********

بنظرم تو این عصر تکنولوژی اگر در این حد ساده باشیم و خودمون رو بزنیم به حماقت، گناه بزرگی کردیم . روز اول که من وارد گروه های راهنمای دریافت ویزای کانادا شدم ، از هیچ چیز سر درنمی آوردم .. اصلاً وقتی یکی مینوشت بایو رو کدوم کشور انجام بدیم؟ 

 تو دلم میگفتم: بایو چی چیه؟ تمکن بذاریم یعنی چه؟  گردش سه ماهه گذاشتم یعنی چی؟

یه نصفه روز تو گروه ها چرخیدم و هر اصطلاحی رو میشنیدم یا گوگل سرچ میکردم یا تو گروه میپرسیدم که معنیش رو نمیدونم . 

مطالعه و انجام دادن مرحله به مرحله ی کارها توسط خودم خیلی کمکم کرد که زود همه چیزو یاد بگیرم . 

شبی که  مهردخت برام سابمیت کرد( چون زبانش خیلی خوبه) من کناردستش بودم و اصلاً گنگ و گیج نبودم . همه چیزو خودم متوجه بودم و تا اون میخوند متن رو من مدارک رو دسته میکردم میدادم دستش . 

آذر نمونه ی یک آدمیه که باید طعمه ی کلاهبردارها و شیاد ها بشه . 

فکر کنید دوسال و نیم پیش چطوری با منت 42 میلیون پول بی زبون رو ازش گرفتن و نشستن پشت لپ تاپ براش سابمیت کردن !!! 

کاری که الان من و مهردخت کاملاً بلدیم انجام بدیم . 

از این آدما کم نیستن ها .. یه نگاه به دور و برتون بندازید نمونه ش رو فراااون میبینید . 

پس لطفا به هر دفتر مهاجرتی  اعتماد نکنید و فکر نکنید هر کسی مثل من یه پرونده رو بلده سابمیت کنه ، وکیله . 

تحقیق کنید ، بپرسید ، مطالعه داشته باشید و مطالبه کنید . 

ویزا های دیگه چم و خم هایی داره که حتماً باید از طریق دفاتر مهاجرتی معتبر انجام بشه ولی دریافت ویزای ویزیتوری و توریستی واقعاً هیچ کار خاصی نداره .. همین چند نکته ای که من بهش اشاره کردم و گروه های رایگان،  دراختیارتون میذارن کفایتمیکنهه . 

دوستتون دارم 

پینوشت: درمورد شخصیت آذر این پست ، در پست های بعدی بیشتر مینویسم 

تامی و اقدامات مهاجرت

برای اون دسته از دوستانی که تازه به جمع ما اضافه شدن مینویسم : 

ایشون پسر کوچولوی خونه ی ماست، جناب آقای تامی خااان 

این تامی خان طبق محاسبات حدودی دامپزشک عزیزش،  اسفند یا فروردین سال 1400 به دنیا اومده . من خواهش کردم تو شناسنامه ش تاریخ تولدش رو 15 فروردین ثبت کنند .

 بنابراظهارات حامی نازنینش دوست عزیزم فرناز جان ، تامی حوالی میدان کتابی تهران ، جایی که یه لوله ی آب شکسته بود و از زمین بیرون زده بود و البته توی لوله آبی هم نبوده ، زندگی میکرده ..

 اصلاً معلوم نیست این بچه چطوری بدون مادر سر ازلوله ی آب درآورده .

یه روز بطور کاملاً اتفاقی  فرناز جون دیده بودتش که با چشمای وحشت زده چپیده تو لوله آب . 

فرناز کلی زحمت میکشه تا تامی بهش اعتماد میکنه و میاد از غذایی که  براش دم لوله ی آب میذاشته میخورده .

بعد از دو سه هفته فرناز متوجه میشه، بچه صداش  گرفته... اما تا نزدیک میشده ، تامی میرفته ته لوله و بیرون نمی اومده. 

تا اینکه بالاخره یه شب فرناز همون حوالی مخفی میشه و وقتی تامی بیرون میاد با چیزی که انتظار نداشته مواجه میشه . 

دُم کوچولوی تامی حالت شکستگی و خونین و مالین بوده .. معلوم نیست چه بلایی سر دُمش اومده و اصلاً کی این اتفاق افتاده؟؟ 

بازم چند روز وقت صرف میکنه و با ترفند های خاص خودش بالاخره تامی رو گیر میندازه و میبره پیش دامپزشک مهربون و نازی که باهاش آشنا بوده و تو عقیم سازی حمایتی گربه های بی سرپرست همکاری میکرده " خانم دکتر دلارام شکرآبی". 

دلارام جان دُم تامی رو معاینه میکنه و میگه فرناز جون دُم این بچه ضربه ی سختی خورده حالا یا لای درپارکینگ مونده یا زیر لاستیک ماشین یا هرچی ، به حرحال عفونت باعث شده بافت از بین بره و باید دُمش قطع بشه .

 این بچه بقیه ی عمرش رو با یه وجب دُم باید زندگی کنه . 

چون تامی تو لوله ی آب می خوابیده،  فرم بدنش شبیه استوانه شده بوده و تو کلینیک اسمشو میذارن رولت .. عین یه تیکه شیرینی رولت هم خوشمزه و خوش اخلاق بوده . 

دُم جراحی شد و لازم بود که بچه ده ، پونزده روزی بمونه تو محیط کلینیک تا بتونن بخیه ها رو بکشن و به زندگی عادی برگرده .

 رولت تو کلینیک پانسیون شد اما چون یکی دوتا گربه مبتلا به ویروس بودند و رولت خیلی کوچولو بود ، خانم دکتر به فرناز میگه ، بهتره از این محیط دورش کنی .

 فرناز به من تلفن کرد و گفت: مهربانو جان ممکنه ازت خواهش کنم یه بچه گربه ی سه ماهه رو که دمش عمل شده ده روز مراقبت کنی تا بخیه هاشو بکشیم و برگردونیمش تو خیابون و محل زندگی سابقش؟ 

منم قبول کردم و خیالمم راحت بود که تو این مدت تو اتاق خواب خودم نگهش میدارم و نمیذارم با دارسی روبه رو بشه تا هیچکدوم عصبانی نشن . 

اینجا اولین شبیه که تامی اومده خونه مون . سمت چپ عکس پانسمان گنده ی دمش مشخصه . 

خلاصه ده روز گذشت و تو این مدت دارسی متوجه ی بوی تامی تو خونه مون شده بود و هر وقت من میرفتم پیشش با پنجه ی بسته منو میزد و روشو از من برمی گردوند . 

شب دهم به مهردخت گفتم ، مهردخت جان فردا فرناز میاد تامی رو ببره بخیه هاشو بکشن و بذارتش همون جایی که زندگی میکرد و رهاش کنه . 

مهردخت گفت : مامان این بچه خیلی کوچولوعه بذار خونه مون بمونه شاید سرپرست براش پیدا کردیم .

 من که از خدام بود با خوشحالی به فرناز خبر دادم که نیاد دنبال تامی،  خودم میبرمش کلینیک و کاراشو انجام میدم که بمونه پیشمون . 

احساس کردم اگه دنیا رو به فرناز میدادم انقدر خوشحال نمیشد . 

خلاااصه تامی موند خونه ی ما و شد پسرکوچولومون .. دارسی عزیزمم کم کم با وجود تامی کنار اومد ، کلی باهم بازی میکردن و خوشحال بودن ولی همیشه آ خر بازیهاشون به دعوا ختم میشد چون تامی کوچولو بود و یهو جو گیر میشد و از ذوقش شروع میکرد گاز بازی و دارسی هم دردش میومد و تامی رو میزد ، بعد تامی منو هاج و واج نگاه میکرد که مامااان چرا این دارسی خانوم منو میزنه؟ مگه نمیدونه چقدر دوسش دارم ؟ منم نازشون میکردم و قربون صدقه شون می رفتم ولی دو دقیقه بعد دوباره همین سناریو تکرار میشد . 

وقتی دارسی از پیشمون پرکشید ، تامی کاملاً متوجه ی نبودنش بود و بطرز عجیبی ماه ها ساکت موند و افسرده شد. 

کم کم با نبودن دارسی کنار اومد و دوباره همون تامی پرجنب و جوش و مهربون شد. 

وقتی صحبت از مهاجرت شد، یکی از اولین دغدغه هام موضوع تامی بود . قطعاً که باخودم باید میبردمش . 

به دلارام جان پیام دادم و موضوع رو گفتم و ازش کمک خواستم . دلارام گفت: همین اواخر یکی از مامان ها که راهی کانادا بوده اومده کلینیک  همه ی مراحل رو کامل انجام داده و گربه شو با خودش برده . 

همه ی سگ و گربه ها باید میکروچیپ داشته باشند و درفرودگاه میکروچیپشون با دستگاه توسط آفیسر چک میشه . شماره سریال میکروچیپ باید با لیبلی که تو شناسنامه ی پت درج شده همخونی داشته باشه . میکروچیپ یه چیزی مثل یه کپسول خیلی کوچولوعه که با تزریق زیر پوست پت میکارند. تاریخ انقضا هم نداره . 

یه کار دیگه ای که باید برای بردن پت به کانادا انجام داد آزمایش تیتراسیون هاریه . دلارام جان گفت : متاسفانه کانادا جواب تست تیتراسیون ایران رو قبول نداره بنابراین ما باید بعد از اینکه واکسن هاری سالانه ی تامی رو زدیم تا حداکثر سه هفته بعد از تزریق واکسن ، نمونه ی خونش رو بگیریم و بفرستیم به آلمان . اونجا نمونه ی خون رو ازمایش میکنند و گواهی صادر میکنند که بله این پت ، واکسن هاری رو زده و ما تایید میکنیم .

 متاسفانه این ارسال نمونه و گرفتن جواب حدود 40 روز طول میکشه و به یورو هم پرداخت میشه و مرداد ماه چیزی حدود 9 میلیون و هشتصد هزارتومن هزینه ی این آزمایش بود . 

خلاصه مرداد ماه ،  تامی رو بردیم دلارام جان میکروچیپشو تزریق کردو هزینه ش شد هشتصد تومن . همون موقع هم واکسن هاری سالانه رو تزریق کرد . 

سه هفته بعد بردمش و نمونه خونش رو گرفت . چند روز بعد از اینکه نمونه رو گرفته بودیم و منم نه میلیون و هشتصد تومن رو پرداخت کرده بودم از جایی شنیدم که تازگی ها خواهر یکی از دوستان گربه ش رو با خودش برده بود کانادا و این آزمایش رو انجام نداده . به دلارام تلفن کردم و موضوع رو گفتم . دلارام جون گفت: مهربانو من براساس کارایی که یکی از مراجعینم انجام داد و پتش رو بردراهنماییت کردم ولی خودم از قوانین اطلاع کافی ندارم .

 یه موسسه ای هست بنام ایران پت که اصلاً کارشون ارسال پت به اقصی نقاط دنیاست . اونا کاملاً از قوانین باخبر هستند . درضمن ما نمونه خون تامی رو فرستادیم آزمایشگاه مرکزی و اونا مجوز ارسال نمونه رو به آلمان دارند . خبر دارم هنوز نمونه خون تامی رو به آلمان نفرستادند بنابراین تو میتونی درخواست بدی کار رو متوقف کنند و تمام هزینه هم برمیگرده تو حسابت . فقط زود تحقیقاتت رو تکمیل کن و ببین چکار میخوای انجام بدی . 

گفتم : دلارام جان اگر چه این حدود ده میلیون برای من پول خیلی زیادیه ولی خب دیدی که بدون هیچ تاملی همه ش رو پرداخت کردم چون بدون تامی امکان نداره برم . ولی باتوجه به اینکه جواب این ازمایش 6 ماه بیشتر  معتبر نیست ، و شاید اصلاً به من ویزا ندن خیلی حیفم میاد این پول حروم بشه . 

من میرم دنبال تحقیقات و بهت خبر میدم فقط به آزمایشگاه مرکزی بگو که دست نگهداره تا خبر بدم . 

با ایران پت تماس گرفتم و برای کارشناسانشون پیغام گذاشتم . زود جوابم رو دادن . بهم گفتن شما به هیچ کاری کار نداشته باش ما خودمون همه ی فرم های مخصوص رو براتون ارسال میکنیم ، فقط شما شناسنامه و واکسن ها رو انجام بده و ... 

گفتم هزینه ی کارتون چقدره ؟ گفتند 6 میلیون . 

گفتم مگه شما تیتراسیون هاری رو المان انجام نمیدین؟ گفتن نه نیاز نیست ، کانادا جواب ازمایش ایران رو قبول داره . گفتم : عزیزم من اگه بچه م همراهم نیاد نمیرم هاااا،  مطمئنید؟ 

گفتن : خانوم ما کارمون همینه به پیر و به پیغمبر چنین چیزی نیاز نیست و تا الان چنین قانونی نبوده . گفتم اگه تا زمانی که من بخوام برم چنین قانونی وضع بشه و من 40 روز وقت نداشته باشم چی؟ گفتن : دراون صورت ما دوهفته ای براتون انجام میدیم فقط هزینه ش از ده میلیون میشه مثلا 15 میلیون . اما تقریبا مطمئنیم  چنین قانونی وضع نمیشه . 

( دلارام  جان هم گفته بود اگه ارسال فوری باشه همینقدر بیشتر میشه) 

به دلارام زنگ زدم و گفتم دلی جان بهشون بگو انجام ندن و من منصرف شدم . ایران پت میگه همچین قانونی نیست . باتوجه به اینکه من ویزا ندارم و نمیدونم ویزا میشم یا ریجکت و ضمناً این ازمایش فقط 6 ماه معتبره فکرکنم عاقلانه ش اینه که من اول منتظر بمونم ببینم ویزا میشم یا نه . 

تا دوساعت بعد پول به حسابم برگشت و همونطور که میدونید من ویزا نشدم و خوشبختانه این ازمایش هم انجام نشد . 

اما درمورد بردن پت بهتون بگم که : شما با کمک دامپزشک بچه تون فرم هایی که لازمه رو پر میکنید و ایشون فرم ها رو مهرمیکنه و مدارک تکمیل میشه بعد باید این فرم ها به تایید دامپزشکی مرکزی هم برسه میبرید این کارا رو هم  خودتون انجام میدین ( ایران پت بابت همین حدمات 6 میلیون پول میگیره) 

بعد که میخواید بلیط سفر بخیرید باید از ایرلاین هایی خرید کنید که پت رو سوار هواپیما میکنند حالا باز این دوتا حالت داره که شما میخواید پت بره تو قسمت بار که مخصوص ارسال پت هاست یا اینکه میخواید باخودتون بیاد تو کابین هواپیما و کنارتون باشه . 

من قطعااااااا اگر قراربود برم ، باید تامی رو میبردم تو کابین و تمام طول سفر طولانی رو کنارم باشه ، بنابراین باید بلیطم رو از ایرلاینی میخریدم که اجازه بدن بچه بیاد تو کابین ( فکر کنم فقط پرواز از طریق ترکیه این اجازه رو میده) 

فقط موضوع اینه که موقع خرید بلیط یکمی گرونتر باید پول بدید . این مجوز هم رو بلیط اضافه میشه و ربطی به پاسپورت و اینا نداره . 

خلاصه که قسمت من و پسرم نشد ، امیدوارم هرکی پت داره وقصد مهاجرت داره حتماً به فکر بچه ی کوچولوی خونه ش هم باشه و یه وقت فکر نکنه این موجود زنده ای که همخونه ش بوده،  مثل اسباب و اثاثیه ی منزله که بفروشیدش .

 حس داره و کاملاً به شما  ، صداتون و بوی شما و کلاً وجودتون وابسته ست . 

لطفاً وقتی میخواید موجود زنده ای رو وابسته ی خودتون بکنید به همه چیزش فکر کنید ، ازدواج دارید ، مهاجرت دارید و هرررچی . 

مگه میشه بچه ی انسانتون رو بذارید برید؟؟ اینم بچه تونه ، فقط انسان نیست همیییییین . 

اگر چیزی از قلم افتاده که جوابشو بدونم حتما کمک میکنم . بپرسید ازم عززیزای دل 

دوستتون دارم زیاااااااااااد

داستان مهاجرت 2(بایومتریک -استانبول)

اول تشکر کنم از اونهمه پیام های قشنگی که برام نوشتید . امیدوارم تو زندگی همه تون تن درستی و  خیر و برکت جاری باشه. 

تنها دلیلی که برای رفتن تشویقمون میکنه ، شرایط نابسامان اقتصادی و امنیت اجتماعی و مسائل وابسته به همین هاست . 

و همه ی این مشکلات هم ناشی از ناکارآمدی یا بهتر بگم دزدی های بی حد و حساب مسئولین مملکته که برای پر کردن جیب های گشادشون (کاش گشاد بود اصلاً ته نداااره) حتی خاک این کشور رو هم به توبره کشیدن و برای اینکه حاشیه ی امن کثافتکاری هاشون به خطر نیفته تا کمر جلوی هر کس و ناکسی دولا میشن .

 مملکت و مردم هم به درررک .

 وگرنه کیه که ندونه با این ثروت طبیعی و بیکرانی که این سرزمین داشته وهنوز هم داره،  چقدر مردمش میتونستند در رفاه و آسایش زندگی کنند؟؟

بگذررریم...

سعی میکنم در این پست و اگر چیزی باقی موند در پست بعدی ، جزییات اقدامم برای اخذ ویزای ویزیتوری کانادا رو بگم شاید که مورد استفاده تون باشه . 

پیشاپیش عذرخواهی میکنم از عزیزانی که خودشون در این زمینه خبره هستند و خوندن دوباره ی مطالب براشون خسته کننده میشه . 

*******

موج درخواست ویزای توریستی و ویزیتوری کانادا از اونجایی راه افتاد که  اعلام کردن تا قبل از 28 فوریه 2024 هر ایرانی که وارد خاک کانادا بشه ، میتونه تقاضای تبدیل ویزای ویزیتوری یا ویزای توریستی به ویزای اوپن وورک پرمیت رو  بده ، و ما این تبدیل رو انجام میدیم . 

کمی در مورد مزیت این تبدیل بگم  براتون :

 قبل از این قانون تمام کسانی که با این دو نوع ویزا وارد کانادا میشدن باید خاک کانادا رو نهایتاً تا 6 ماه بعد ترک کنند و کسانی که میخواستند این فرصت رو تبدیل به مهاجرت کنند ( یعنی خاک کانادا رو ترک نکنند) باید برای اینکه بتونند بعد از 6 ماه همچنان اونجا بمونند ویزاشون رو تبدیل به نوع دیگه ای کنند مثلاً برن کلاسی ، درسی، چیزی ثبت نام کنند که ویزاشون تبدیل به ویزای تحصیلی بشه و کانادا بعد از 6 ماه بیرونشون نکنه .

خب با ویزای تحصیلی هم که اجازه ی کار نداشتند و نمیشد هزینه ها رو مدیریت کنند بنابراین باید یه راهی پیدا میشد که ویزاشون دوباره به اوپن وورک پرمیت تبدیل بشه و اجازه ی کار پیدا کنند و کار کنند و بعدً بتونند برای دریافت اقامت که اونم شرایط خاص و امتیازات خاص خودش رو داره اقدام کنند ( تقریباً سه سالی طول میکشه ) 

حالا کانادا اومده بود گفته بود: دوست عزیز ایرانی،  اگر شما تا قبل از 28 فوریه 2024 اومدی اینجا ، من اون اوپن وورک پرمیت رو مثل هلو  و بدون دردسر در اختیارت میذارم و این یعنی کلی صرفه جویی در وقت و هزینه برای ایرانی هایی که قصد مهاجرت دارند . 

حالا بپردازیم به بحث اینکه ویزای ویزیتوری با توریستی چه فرقی داره و چطور باید براش اقدام کرد و مدارک چید؟

ویزای توریستی همونطور که از اسمش پیداست ، شما بعنوان توریست میخوای بری یه جایی رو بگردی ، پس نیاز به دعوتنامه از کسی نداری. در عوض باید به آفیسر ثابت کنی که من یک توریستم و تاحالا خیلی جاهای دنیا رو رفتم گشتم، الانم میخوام بیام کانادای شما رو ببینم و برگردم کشورم .

 به همین منظور و برای اثبات، باید تراول هیزتوری ( تاریخچه ی سفرهای قبلی ) رو ارائه بدی که همانا مهرهای خروج متعدد به کشورهای دیگه س و مهر ورود مجدد به ایرانه ، و همینطور داشتن ویزای شینگن.

 مجموعه ی این مدارک  ثابت میکنه شما یک توریست هستی و زیاد میری گردش . 

از طرفی باید تمکن مالی خوبی هم داشته باشی که مثلاً به آفیسر داری اعلام میکنی من دارم میام کشور شما رو ببینم پول و پَله ی حسابی هم باخودم دارم میارم که برم هتل و گردش و ...

ضمناً  بلیط رفت و برگشتتم باید رزو کرده باشی ( خریدن لازم نیست فقط رزرو) و جزو مدارک ارائه بدی ،  که نشون بده تو در فلان تاریخ قصد داری بری سفر و فلان تاریخم برگردی . 

حالا دیگه یه سری مدارک  هم باید بذاری که مثلاً من اینجا شغل دارم، خونه و زندگی دارم، خانواده دارم و .. به همه ی این دلایل برمیگردم کشورم . 

اما در مورد ویزای ویزیتوری همونطور که از اسمش معلومه یعنی ملاقات . پس برخلاف ویزایتوریستی ، حتماً باید دعوتنامه از کسی داشته باشی که داره دعوتت میکنه کانادا و در اون دعوتنامه هم  باید بگه فلانی میاد خونه م اینم آدرس خونه زندگیمه و من اینجا شغل دارم و مالیات هامم به موقع دادم و کسی که میاد مهمون منه و قراره من همه جوره ساپورتش کنم و هزینه هاش با منه . 

پس نیازی به شینگن و تراول هیزتوری نداره ، ولی دوباره باید هی مدارک ارائه بده که من شغل دارم خونه و زندگی و خانواده دارم و بخاطر همه ی اینا برمیگردم و درضمن یه پولی هم بعنوان تمکن دارم میارم اونجا اگر چه دعوت کننده ی من همه ی هزینه هامو میده ولی خب  منم ندار نیستم و برای مخارج احتمالی و سوغاتی و اینا ، پول همراهمه.  شما نگران نشید یه وقت سربارتون بشم 

حالا بریم سراغ پرونده ی من : 

گواهی اشتغال به کار از اداره گرفتم ، حکم کارگزینی و لیست 22 سال بیمه تامین اجتماعی و سه تا فیش حقوقی آخرم رو ترجمه کردم . 

برای یک ویزیتور حدود 300-400 میلیون پول تو حساب کافی بود ، اما تمکنی که من از بانکم گرفتم 650 میلیون شد . 

گردش 6 ماه آخر بانکمم گرفتم که شد 27 صفحه . چون تو دوهفته ی آخر مبالغ درشتی به حسابم اومده بود برای اینکه نشون بدم چی شده که این مبالغ وارد حسابم شده فاکتور فروش سکه گذاشتم همه ی این مدارک رو ترجمه کردم . 

حالا باید میگفتم که من چه دلایل عاطفی برای برگشتن دارم:

 شناسنامه ی مهردخت که مجرده رو گذاشتم و اعلام کردم ما با هم زندگی میکنیم و دخترم با من سفر نمیاد . همینطور شناسنامه ی پدر و مادرم که بالای 75 سال دارند و گواهی از پزشک مامان که اعلام کرده بود این خانم 30 ساله به دیابت مبتلاست و دچار عوارض ناشی از دیابت از جمله اسیب های چشمی و شکستگی های متعدد استخوان داره و نیاز به مراقبت داره رو هم گذاشتم و اعلام کردم من فرزند ارشد خانواده م و پدر و مادرم رو توجه ویژه دارم .اینا رو هم ترجمه کردم . ترجمه سند خونه و ماشینمم گذاشتم . 

برنامه ی سفر رو هم اعلام کردیم : 

مهرداد تو دعوتنامه نوشت که خواهرم به مدت سه هفته قصد داره بیاد خونه ی من و تعطیلات سال نوی میلادی با هم باشیم و بریم گردش مونتریال رو نشونش بدم و اینا تاریخ رفت و برگشت رو هم اعلام کرد.

منم دقیقا همینا رو برای هدف سفرم گفتم . و خیلی جالبه که دلیل ریجکتی من رو مثل بقیه ی هم گروهی هام نوشتن :

 ما قانع نشدیم که شما به کشورت برمیگردی و درضمن میزان پولی که داری  میاری کانادا برای هدف سفرت کافی نیست" 

یعنی نکرده اصلاً مدارک رو یه نگاه بندازه ببینه من دلایل برگشتمو چی گفتم و بوجه چقدر گذاشتم . 

*******

حالا نوبت این بود که این مدارک رو که چیزی حدود یکماه و نیم طول کشید تا تهیه ش کنیم تو سایت آپلود کنیم . 

یک هفته هم طول کشید تا اینکارو انجام بدیم ، یا نت ضعیف بود یا سایت خراب بود یا مشکلی پیش می اومد و ... 

بالاخره 31 آگست حدودای ساعت پنج و نیم صبح مدارک رو آپلود کردیم و وقت پرداخت وجه رسید .

 این وجه رو برای انگشت نگاری می گیرن . تماس گرفتیم با مهرداد و گفتیم به این شماره حساب ( تو همون سایت شماره رو میده و شما باید با یه حساب از اونطرف پرداخت کنی)

مهرداد 185 دلار کانادا رو به اون حسابی که گفته بودن واریز کرد و ما شماره تراکنش رو زدیم تو سایت . نوشت ثبت نام برای دریافت ویزای ویزیتوری کانادا با موفقیت انجام شد . نیم ساعت بعد یه ایمیل اومد که برو فلان سایت وقت انگشت نگاری بگیر . 

این مرحله هم چند روز طول کشید چون دوباره سایت مشکل داشت و بلاک می کرد و هزار تا دردسر دیگه که منجر به این شد نهایتاً سینای عزیزم تونست برام وقت بگیره که شد روز 18 سپتامبر ساعت 16:15 دقیقه دفتر vfs استانبول.  

حالا باید برای رفتن  به استانبول بلیط میخریدم . 

چون رفته بودم سفر شمال و بعدشم قرار بود برای عمل مهردخت مرخصی بگیرم قرار شد که صبح برم استانبول و شب برگردم که بابت این داستان مجبور به مرخصی گرفتن نباشم . 

از سایت،  بلیط ها رو چک کردم میترسیدم که پرواز تاخیر کنه و  وقت انگشت نگاری رو از دست بدم بنا براین ساعت 5 صبح حرکت از ایران رو گرفتم که حدودای 7و نیم میرسید استانبول گفتم حالا هر تاخیری که داشته باشه بالاخره به 4 بعد از ظهر میرسم . از اون طرف هم ساعت 20:20 دقیقه رو گرفتم که از ترکیه حرکت کنه تقریبا 23:30 برسه و تا برسم خونه و بخوابم و فرداش برم اداره نه خانی رفته نه خانی اومده 

قرار شد نفس یا مهردخت همراهم بیان ولی هر دوشون گفتن بیخیال بابااا برای چند ساعت مگه مرض داریم 18 میلیون پول بلیط بدیم؟ حالا دو سه روز قرار بود بمونی باز یه چیزی . این بود که مهربانو تک و تهناااا بلیط رفت و برگشت رو به قیمت 18 میلیون خرید . 

یکشنبه 26 شهریور مقارن با 17 سپتامبر تا دیروقت تو اداره موندم و کارهای عقب مونده رو انجام دادم . بعد رفتم سمت خونه ، کمی بعد نفس سه تا ساندویچ کباب کوبیده خرید اومد خونه مون . نشستیم غذامون رو خوردیم و مهردخت فیلم گذاشت منم یه کوله پشتی اماده کردم و توش مدارکم رو گذاشتم . هی بغض گلومو میگرفت و کارامو میکردم و تامی رو ماچ میکردم و به مهردخت سفارش میکردم فردا که من نیستم اینکارو بکن و اون کارو بکن ،  باخودم میگفتم : مهربانو یه روز میخوای بری و برگردی چرا انقدر قلبت سنگینه ؟؟ پس چطوری میخوای بری کانادا ؟

به روی خودم نمی اوردم ، هر چی هم به نفس گفتم: تو نیا عاقا جان راه طولانیه

 گفت:  نمیشه  دلم طاقت نمیاره . 

خلاصه ساعت 1 و نیم صبح اسنپ اومد دوتایی نشستیم توش و رفتیم به سمت فرودگاه . 

چند بار نفس گفت: مهربانو تو داری میری چند ساعت دیگه برگردی ولی قلبم داره از جاش کنده میشه .. خب همه ی این کارا بخاطر گرفتن ویزاعه که تو بری 

اونوقت حداقل حداقلللش  یکسال نمی بینمت .. خب من میمیرم که . 

آخرش دوتایی گریه کردیم و هی همو دلداری دادیم و رسیدیم ( فکر کنید از آقای اسنپ هم خجالت میکشیدیم واضح نمیتونستیم زار بزنیم) 

نفس هم پاسپورتشو یادش رفته بود بیاره تا رسیدیم اونجا منو فرستادن داخل و نفس موند .

 اعصابم خورد شد اینهمه راه اومد نشد بیشتر پیشم باشه . 

یا خداااا حالا چرا گوشیم اینطوری شد؟ چرا باطری خالی میکنه !!!! این دیگه چه مصیبتی  بود دارم میرم کشور غریب!!!

باز خوبه پاور بانک برده بودم . 

نشستیم تو پرواز و بی تاخیر رفتیم استانبول . 

سر صبح بود و فرودگاه خلوت،  منم یه دستشویی رفتم و از بقیه جدا افتادم .

  فرودگاه جدید ترکیه خیلی بزرگه و هر چی میری تمومی نداره .

 خلاصه هی تابلو رو ببین،  مسیر رو دنبال کن،  رسیدم بیرون. 

 سه تا راننده تاکسی ایستاده بودن بهشون گفتم:  میخوام با اتوبوس برم میدون تقسیم .

 با خوش رویی راهنماییم کردن که از اون آسانسور یه طبقه برو پایین ایستگاه اتوبوس اونجاست . 

مثلاً شب قبل گوگل مپ رو هم راه انداخته بودم که بتونم استفاده کنم ولی گوشیم هی باطری خالی میکرد 

دیدم ببببببه ........از این سر تا اون سر ایستگاه های اتوبوسه و شماره داره . خب من باید چه ایستگاهی میایستادم؟؟ 

دم ایستگاه شماره هفت یه پسر جوون زیر 30 سال و یه خانم میانسال حدود 55 سال توجهم رو جلب کردن . خانمه گفت : از کجا بلیط بخریم ؟ تا پسره خواست جواب بده . 

گفتم : سلام چه خوبه شما ها ایرانی هستید من میخوام برم میدون تقسیم میتونید راهنماییم کنید؟ 

هر دو لبخند زدن گفتن:  ما هم همونجا میریم.  تنهایی؟ گفتم : بله  ساعت 4 و ربع وقت انگشت نگاری دارم . پسره گفت : من امیرم ساعت 2 وقت دارم ، خانمه هم گفت:  منم پروینم فردا 11 صبح وقت دارم . 

منم خودمو معرفی کردم و دست دادیم .

 گفتم : شما هم تازه باهم آشنا شدین؟ پروین گفت:  آره همین دو دقیقه قبل از اینکه تو برسی . 

گفتم:  چه خوب ... برنامه شما ها چیه؟ امیر گفت:  من میخواستم برم  دور و بر vfs  تا ساعت نزدیک 2 بشه و  انگشت نگاری کنم،  بعدش برم هتل و شب بمونم و فردا برگردم تهران . 

گفتم:  منم که هشت و نیم شب پرواز برگشت دارم ، پس منم باتو میام vfs،   دوساعت بعداز  تو انگشت نگاری دارم و بعدشم باید سریع برگردم فرودگاه به پرواز برسم . 

پروین گفت : منم میام میدون تقسیم ، خیابون استقلال رو گشت بزنم که ساعت بشه 2 و بتونم اتاق هتلمو بگیرم ، شب  برم گردش و خرید . فردا انگشت نگاری میکنم و پس فردا برمیگردم ایران . 

سه تایی گفتیم : " پس بزن بریم" 

از همون گیشه سه تایی بلیط اتوبوس خریدیم 136 لیر و ایستگاه شماره 16 نشستیم تو اتوبوس . 

خودمون سه تا بودیم تو اتوبوس کلی گپ زدیم و از مسیر طولانی فرودگاه  تا استانبول لذت بردیم واقعا مناظر زیبایی داشت . 

البته من اشتباه کرده بودم تلفنم رو رومینگ نکرده بودم و ارتباطم با ایران کاملا قطع بود . از تلفن امیر به واتس اپ مهردخت پیام دادم و موضوع رو گفتم . 

مهردخت گفت:همه مون نگران بودیم که تماس نگرفتی،  زنگ زدیم فرودگاه و مطمئن شدیم سلامت رسیدی و فهمیدیم یه مشکلی با تلفنت داشتی (نفس به مرز زایمان رسیده بوده )

 همین الان با پشتیبانی همراه اول برات درستش میکنم .

 یه بسته ی 119 تومنی رومینگ برام خرید و اپلیکیشن هام وصل شد دیدم واای چقدر پیام داشتم 

فاصله ی فرودگاه جدید استانبول تا شهرش یه چیزی در حد مسیر تهران تا فرودگاه بین المللی خودمونه ولی این کجا و آن کجا !! 

شب قبل با نفس حالمون از بوی پِهِن و طویله  و بوهای متعفن دیگه بهم خورده بود ولی اینجا انگار تو جاده شمال حرکت میکردیم . سبز و زیبا و چشمنواز 

 خوراکی هایی که تو کیفامون بود خوردیم سه تایی و از هر دری سخن گفتیم .

 معلوم شد امیر 29 سالشه و پروین 56 سال و سه تاییمون از برادرهامون در کانادا دعوتنامه داشتیم . 

امیر پرده ی شیشه رو داد کنار و گفت : عه بچه ها دفتر vfs  اینجاست ببینید از میدون تقسیم تا اینجا 15 دقیقه پیاده روی داره چه خوب که میتونیم قدم زنان برگردیم . 

میدون تقسیم سه تایی پیاده شدیم.  همون اول کار یکی از این بستنی فروش هایی که شوخی میکنن  و هی قیف رو دور سر ادم میچرخونن به تورم خورد و کلی اذیتم کرد  آخرشم یه بستنی بی مزه داد دستم و 150 لیر گرفت 

فکر کن از فرودگاه با اتوبوس اومدم میدون تقسیم 136 لیر ، بعد 150 لیر دادم پول بستنی بی مزززه 

بعد از بستنی راه افتادیم اول رفتیم تو یه داروخانه و من و پروین ، چند بسته قرص تیرویید که مدت هاست خارجیش رو پیدا نمیکنم خریدیم . 

بعدشم از اول فروشگاه های خیابون استقلال رو گشتیم تا آخرش . 

امیر و پروین دنبال لباس خریدن بودن ولی من چیز قابل توجهی به چشمم نمی اومد .  هر کدومشون میرفتن تو پرو و میومدن بیرون دوتای دیگه نظر میدادن .

 نزدیک ظهر بود که دیگه خیابون به انتهاش رسید .پروین قصد داشت یه مرکز خرید دیگه رو امتحان کنه ولی من و امیر ترجیح دادیم بریم سمت vfs به همین منظور از پروین خداحافظی کردیم و راه افتادیم به سمت vfs. 

مسیرمون از کوچه پس کوچه های میدون تقسیم بود و انگار تو کوچه های شمرون خودمون بودیم یه جاهایی شیب خیابون وحشتناک زیاد بود وخوشبختانه پر از پیشی های خوشگل که هی می ایستادیم باهاشون بازی میکردیم و سربالایی زیاد اذیتمون نمیکرد .

 تقریباً 20 دقیقه بعد رسیدیم دفتر vfs.  دیدیم یه جمعیت انبوهی تو صف هستند.  یه عده میگفتند بیاید تو صف بایستید یه عده هم میگفتند مهم نیست تو صف باشید سر وقتتون راه میدن که برید داخل . 

من و امیر ناچار نشستیم رو لبه ی خیابون که یه سکوی بلند بود و باز به گپ زدن و برنامه هامون برای بعد از رسیدن به کانادا و اینکه هر کدوممون ، کدوم شهر قراره بریم حرف زدیم . نیم ساعت بعد امیر رفت یه سرو گوشی آب بده . برگشت و گفت : یه خبر بد . 

- چی شده؟

-سیستم ها قطع شده و کار همه یکساعت و نیم عقب افتاده . 

-یا خدااا من برای پرواز برگشتم چه کنم ؟

-نگران نباش حالا یه کاریش میکنیم . 

ورق برگشت .. همه ی سرخوشی و حال خوبم داشت محو میشد و جاشو به نگرانی میداد . از همون ساعت با امیر رفتیم تو صف . هر بیست دقیقه یکبار آفیسر اعلام میکرد که اونایی که مثلاً ساعت یک وقت دارند بیان داخل ، بیست دقیقه بعد میگفت اونایی که وقتشون ساعت یک و ربعه بیان تو . 

من کل زمانی که اونجا بودم رو میومدم سر صف ، بهم میگفت برگه تو نشونم بده ، نشون میدادم میگفت "no,no, no"  میگفتم : عاقااا من ساعت هشت و نیم پرواز برگشت دارم نمیرسم .

 میگفت "on time , on time .."   الهی شکر از انگلیسی هم فقط همینو بلد بودن . 

لحظه به لحظه نگرانیم بیشتر میشد . تا اینکه یه آقای گل ایرانی گفت : من اینجا زندگی میکنم زبونشونو کامل بلدم الان همراه پسرعموم اومدم که انگشت نگاری کنه مشکلت چیه من باهاشون حرف بزنم؟ 

گفتم : من ساعت 8/5 پرواز دارم اینا هم کاراشون عقب افتاده اگر منو راه نندازن پروازمو از دست میدم . 

اونم بلیط برگشتمو نشون داد به آفیسر و براش توضیح داد.  آفیسره هم گوش داد و گفت : وقتش ساعت 4 و ربعه کو تا 8/5  

دوباره آقاهه توضیح داد که بابا فرودگاه تا اینجا خیلی راهه  .. یارو هم شونه انداخت بالا و گفت on time 

امیر گفت  on time  و زهررر مااار ،  on time  و کوووووفت  

بالاخره امیر ساعت 3/5 انگشت نگاری شد و از هم خداحافظی کردیم و رفت هتل .

 منم در واقع 45 دقیقه بعد از اون وقت داشتم . 

vfs  کلا تا ساعت 5 کار می کردن برای همین اون آخراش سرعت داده بودن به کاراشون 

منو واقعا ساعت 4 و ربع فرستادن داخل ولی همون داخلشم خیلی شلوغ بود .

 نهایتاً کار پنج دقیقه ای من ساعت ده دقیقه به پنج تمام شد . 

با مهردخت قرار گذاشته بودیم که وقتی کارم تموم شد اوبر برام بگیره ( اوبر همون اسنپ خودمونه) 

گفت : مامان اوبرها کمتر از 1000 لیر نمیگیرن . 

گفتم : چاره ای نیست . 

حدود 7-8 دقیقه بعد ماشین پیدا نشده بود و من داشتم از ترس دیر رسیدن دیوانه میشدم .

گفتم : مهردخت ولش کن من میرم میدون تقسیم و از اونجا تاکسی های فرودگاه رو سوار میشم .

 گفت:  ببین مامان ، یه سری اپلیکیشن های غیر از اوبر هم دارن که محلیه بذار ازاونا برات بگیرم . 

من به سمت میدون تقسیم راه افتاده بودم ، درواقع خیلی نزدیک بود ولی چون کوچه ها همون شیب وحشتناک رو داشت من اصلا نمیتونستم با سرعت راه برم .

 چند دقیقه بعد مهردخت گفت:  مامان یه ماشین برات گرفتم ولی نمیدونستم بگم کجا بیاد دنبالت گفتم میدون تقسیم منتظرت باشه . 

درحالی که نفس نفس میزدم گفتم باشه ولی من نمیدونم کی میرسم .. دارم تو این کوچه ها جون میکنم 

از هر کوه نوردی سخت تر شده برام . 

دوباره چند دقیقه بععد مهردخت گفت:  اسم اون خیابون رو برام  بخون بگم بیاد همونجا .. گفتم : نمیشه مهردخت،  اینجا همه انشعابات همون میدون تقسیمه...  همه جا قفله اگر بیاد تو این ترافیک گیر میکنه . 

- مامان برات چکار کنم ؟

- نمیدونم دخترم قطع کن من نمیتونم هم حرف بزنم هم سربالایی برم .. دارم از پا درمیام . 

فکر میکنم سعی میکردم بدوعم و احتمالا داد هم میزدم چون یهو یه چیزی منو سر جام میخکوب کرد . 

پشتمو نگاه کردم دیدم دوتا خانم کوله پشتیمو چسبیدن 

وحشت کردم . یکیشون گفت:  آرووم باش عزیزم من ایرانیم بهم بگو چی شده ، کمکت کنم . 

مهردخت داد میزد مامان چی شده ؟؟

گفتم : هیچی مهردخت نگران نباش دوتا خانم ایرانین قصد کمک دارن . 

گوشی رو قطع کردم یکیشون شونه هامو چسبیده بود میگفت:  نفس عمیق بکش . 

آرومم کردن.. بریده بریده براشون گفتم که چی شده . 

گفتن ما هم مادر و دختریم و ساکن اینجا . 

یکیشون تلفن کرد به یه آقایی و بعد از چند دقیقه گفت متاسفانه دور شده . 

گفتم : چی شده ؟ گفت یه راننده آشنا داریم ، الان مارو پیاده کرد و رفت . خواستم همون بیاد ببرتت که گفت دور شده و ترافیکه نمیرسه بیاد 

داشتم گریه م می کردم. 

مامانه گفت:  عزیزم نگران نباش ما که رهات نمیکنیم ..

 همینکه اینو گفت دوتا تاکسی پیچیدن تو خیابون .

 خانومه صداش کرد و بهش گفت:  این خانوم هموطن منه و باید به پروازش برسه .

 ببرش فرودگاه جدید و حتما ایستگاه شماره هفت پیاده ش کن .. با هم چونه زدن و آقای راننده با 700 لیر راضی شد منو ببره . 

خانومه شماره تلفن منو گرفت شماره  تلفن اقای راننده رو هم گرفت ازش . 

تاکید کرد تا ایستگاه هفت نرسوندتت بهش پول نده . همو بغل کردیم و خدا حافظی 

استانبول هم مثل تهران خودمون از ساعت 4 قفل میشه تا حوالی ساعت 9 شب و این چیزایی بود که من موقع خرید بلیط توجه نکرده بودم 

از اون موقع هر یکربع یکبار اون خانوم  یه تلفن به من می کرد و یه تلفن به راننده . 

تقریبا تموم مسیر رو باهام صحبت کرد و سرمو گرم کرد اقای راننده هم برام تو برنامه ی مترجم گوشیش نوشت : راحتی؟ نگران نباش . نمیذارم پروازتو از دست بدی 

یادم افتاد منم این برنامه رو تو گوشیم دارم .

 براش نوشتم : خیلی ممنونم . مرسی که بهم آرامش میدی امیدوارم اگر جایی گیر کردی با آدمای خوب رو به رو بشی . 

خندید گفت :"تشکور لر"  بهم یه بطری آب تعارف کرد،  گفتم دارم . 

صبح با امیر و پروین سرگرم حرف زدن بودیم ، درست مناظر رو ندیده بودم.. مسیر تو نور غروب آفتاب خیلی خیلی قشنگتر بود . 

بالاخره ساعت شش و بیست دقیقه  رسیدیم . 

پیاده شدم و دویدم به سمت جاهایی که باید کنترل میشدم و عبور می کردم . همه جا رو تقریبا به حالت نیمه دو می رفتم و فکر می کنم حدود یکساعت و نیم هم اونجا طول کشید . خدا رو شکر جز یه کوله پشتی هیچی نداشتم . 

وقتی رو صندلی ها نشستیم تا برای پرواز صدامون کنند تقریبا از حال رفتم . اما قبل از اون این پیام ها رو ارسال کردم :

پروازمون 45 دقیقه تاخیر داشت البته این به اون معنا نیست که اگر دیر میرسیدم چون تاخیر داشت راهم میدادن . همینجوریشم وقتی سوار هواپیما شدیم به من و یه دختر خانمی گفتن چون دیر کارت پرواز گرفتید شماره صندلی ندارید . بذارید همه بشینند تا به شما صندلی بدیم . واقعا اگر ده دقیقه دیر تر میرسیدم پروازو کلا از دست داده بودم . 

موقع برگشتن کلا خواب بودم . پاهام خیلی درد میکرد و قرار هم نبود کسی بیاد دنبالم . 

وارد فرودگاه بین المللی شدیم همه جا صدای گویش فارسی می اومد و این بنظرم گوشنواز ترین موسیقی دنیا بود .

 اسنپ گرفتم . به آقای راننده گفتم من طبقه ی پایینم الان میام بالا گفت منتظرم . تا اینو گفت گوشیم رسما خاموش شد . 

اومده بودم بالا و دنبال ماشین میگشتم .. 

خدایا چرا اصلاً نگاه نکردم ببینم چه ماشینی گرفتم .

 همینطوری به ماشینا زل میزدم میگفتم:  آقا اسنپ هستید ؟ میگفتن بله کجا میری؟ 

میگفتم نه .. من ماشین گرفتم گوشیم خاموش شده . 

دیگه چند تا ماشین بیشتر نمونده بود که دیدم یه آقایی گفت : خانم مهربانو ؟

گفتم : بله بله . رفتیم سوار ماشین شدیم . 

گفت گوشیتون خاموش شده درسته ؟ گفتم بله چطوری منو شناختید؟ 

گفت : حدس زدم شارژتون تموم شده و بین آدما ی اینجا فقط شما نگاه نگران داشتید  من روانشناسی خوندم . 

فوری گوشیم رو با شارژر ماشینش شارژ کردم . به محض روشن شدن گوشی باز تلفنا شروع شد .. داشتم با بابا صحبت میکردم که دوباره تلفن خاموش شد . به آقاهه گفتم ببخشید میشه از تلفنتون استفاده کنم و تماس گرفتم با بابا  و مهردخت و تلفن اقاهه افتاد براشون . 

یکمی که رفتیم جلو به خودم اومدم دیدم سوار یه ماشین شاسی بلندم . اپلیکیشن اسنپو باز کردم دیدم اصلاً ماشین این ماشینی نیست که سوار شدم ولی قیافه ی راننده همون بود . گفتم ببخشید اقا چرا ماشین عوض شده؟ 

گفت من دوتا ماشین دارم یه وقتایی اگه سمت فرودگاه باشم اپلیکیشنو باز میکنم و مسافر میگیرم . گفتم : من اگه حواسم بود لغو میکردما .. 

هر دو خندیدیم . همون وسط خنده امنیت سفر رو برای همه فرستادم . مهردخت ، نفس ، بابا ، بردیا ، مینا ، آرتین 

حالا همه شون هول شدن چی شده امنیت سفر میفرستی ؟؟ 

منم نمیتونم حرف بزنم جلوی یارو . همینطوری خنده خنده با آقای راننده صحبت میکردم و به بقیه پیام میدادم که هیچی بابا همه چی خوبه فقط ماشین طرف با اونی که اعلام شده متفاوته . 

بالاخره ساعت نزدیک سه صبح رسیدم خونه 

خسته و له . غش کردم خوابیدم و فرداش ساعت ده صبح رفتم اداره . 

بعدها فهمیدم میتونستم تو همون فرودگاه ترکیه تقاضای اسکوتر یا ویلچر کنم و چقدر راحت میشد این مسیر رو طی کنم . 

میدونم الان بخاطر پست به این بلندی دارید بد و بیراه بهم میگید .. ببخشید حق دارید همینجا تمومش میکنم تا پستای بعدی . 

دوستتون دارم میدونید که چند تا؟؟