دلنوشته های مهربانو
اینجا خاطرات زندگی مشترک من و دختر نازنینم به یادگار نوشته میشود
دلنوشته های مهربانو
اینجا خاطرات زندگی مشترک من و دختر نازنینم به یادگار نوشته میشود
خاطرات ده سال زندگی مشترک ، با پدر دخترکم ... این با ارزش ترین میراث من برای اوست
در اینجا بخوانید
مربوط به پست قبل
خب به حمدلله انگار دوستان داخل ایران هم از امروز کامنت دونی براشون باز شد . فکر میکنم دو روز بود که جز اونطرف آبی ها نمیتونستند کامنت بذارند.
البته من تا زمانی که چند نفر از دوستان تو وا/ت/س اپ یا ای/نس/تاگ/رام بهم پیام ندادن که " نمیتونند اینجا کامنت بذارن" متوجه موضوع نشده بودم .
چیز عجیبی هم نیست واقعاً .
در هفته ای که گذشت دو مورد خ/ودک/شی در مدرسه د/خ/ترانه بابت فشارهای کادر/مد/رسه اتفاق افتاد ، یک مورد فرزند د/ختر ک/شی توسط پدر و ق/تل متخصص قلب در ی/اس/وج و مسخره بازی و تهدید ق/اتل بصورت استوری های پشت سر هم در پیج شخصیش و ک/شتن همسر و پسر توسط وک/یل دا/دگس/تری(پدر خانواده) و نهایتا خو/دکش/ی خودش در منزل شخصیشون واقع در ولنجک . دختر هجده ساله شون که از این حاد/ثه جان سالم به در برده گفته: پدرم بخاطر بدهی های فراوانش همه ی دارایی هامون رو فروخت و شب گذشته پدر و مادرم به من و برادر کوچکم گفتند که دیگه قادر به ادامه زندگی نیستند و تصمیم گرفتند همگی به زندگیمون پایان بدیم .امروز پدرم برای اجرای تصمیم همگیمون رو جمع کرد من پشیمون شده بودم و به من گفت برو تو اتاقت و هر اتفاقی افتاد بیرون نیا . برادرم همچنان با تصمیم پدر و مادرم موافق بود . و نتیجه این شد که پدرم ، مادر و برادرم و سپس خودش رو ک/شت . حتی قبل از اون به پلی/س اطلاع داد .
ق/تل خانم خ/بر/نگ/ار توسط همسرش که وک/یله و ظاهرا سالها تحت خ/شونت خانگی هم قرار داشته و نهایتاً مرگ /انو/ش سن/جری که ابهامات زیادی در این مورد وجود داره و بنظرم خو/دک/شی/ نبوده.
اینها اخباری بوده که بعضیاشون هم کاملاً ناخواسته درجریانش قرار گرفتم . یعنی اعصابم انقدر ضعیف شده که دیگه خودم خبرها رو چک نمیکنم ولی خبراز درو دیوار بهم میرسه . احتمالاً یه چیزایی اضافه بر اینها هم بوده که شاید شما شنیدید و من نشنیدم 
وسط همه ی این ها دوباره برق ها میره، نت بشدت قطعی و اختلال داره ، مردم ثبت هر کاریشون با کلی مکافات انجام میشه ، دارو پیدا نمیشه...
یکی از دوستانم ملزم به استفاده از داروییه که باید مادام العمر مصرف بشه ، دوستم خانمه و برای کم مویی شدید ازش استفاده میکنه ف ولی این دارو در لیست اقلام داروهای مهم برای بیماران سرطان پروستاته.
تقریباً یکماه پیش به هر جااایی که فکر کنید سر زدیم ، حاضر بودیم به چند برابر قیمت دارو رو تهیه کنیم ولی نبود...
چند جا داروخانه رفتیم با هم پچ پچ میکردن و نهایتاً میگفتن نداریم ،حالا شما سه چهار ساعت دیگه دوباره یه سر بزن قول نمیدیم شاید داشتیم . به دکتر گفتیم برای این دارو (بیکالومید50) جایگزین بده گفت : نمیشه
برای بار هزارم دلم برای همه ی بیمارانی که جونشون وابسته به مصرف داروهای نایابه کباب شد .
بگذریم ...
درمورد پست قبل و حساسیت های مامان مصی ، متوجه شدم که مامان بدون مشورت با پزشکش داروهایی که برای کنترل وسواس فکری استفاده میکنه رو کم کرده و همین باعث شده که دوباره رفتارهای بد قدیمی رو ازش ببینیم .
خیلی ناراحت شدیم و عواقب خودسرانه ی کم و زیاد کردن و یا قطع داروهای اعصاب و روان رو بهش یادآوری کردیم و از دکترش وقت جدید گرفتیم .
حقیقتاً نمیشه هیچ کس و هیچ موقعیتی رو قضاوت کرد . مثلاً یکی از آشناهای دور ، زن و شوهری بودند که دختر کوچولویی داشتند ، یعنی اون موقع که من تازه ازدواج کرده بودم دخترشون هشت -نه ساله بود .
پدر دختر از نوابغ ایرانی بود که آم/ریکا بورسیه ش کرده بود و همراه همسر و دختر دو ساله شون از ایران رفته بودند .
مادر این دختر هم همیشه دنبال فعالیت های سی/اسی و مدنی بود . تصویر این خانواده و دختر کوچولویی که سعی میکرد برای ما نامه های فارسی تو ذهنم حک شده بود ، ولی چندین سال بعد که دختر کوچولو نزدیک سی سالش شده بود وقتی صفحه اینستاگرامش رو نشونم دادن حسابی جا خوردم .
اون دختر هیچ شباهتی به چیزی که تو ذهنم ازش داشتم، نداشت ، رسماً مثل یه دلقک شده بود .
ناخوداگاه فکر میکردم که از اون پدر و مادر باید یه دختر در قامت دانشمند، پزشک، مهندس یا وکیل یا حتی خبرنگار با سر و شکلی اتوکشیده و لوکس بیرون بیاد ولی ایشون پیرو بودا شده و کل بدنش از بالا تا پایین مثل دفترچه نقاشی ، تتو های رنگی با المان های بودیسم داره .
موهاشو به همون سبک و سیاق مخصوص خودشون ارایش میکنه، گیاهخواره و حتی لباس پوشیدنش هم مطابق با آیینی هست که انتخاب کرده .
من فقط عکس هاشو دیدم و هیچ برخورد یا مکالمه ای با هم نداشتیم ، بنظر انسان مهربونی میاد .
برام خیلی جالب و خوشایند بود که پدر و مادر به انتخاب راه زندگی دخترشون احترام گذاشتن و مثلاً پدر نگفته که من استاد دانشگاهم و از داشتن دختری با شکل و شمایل تو خجالت میکشم .
کاش قبول کنیم که انتخابات شخصی، حق همه ی انسانهاست و تا جایی که به بقیه ضرری وارد نکرده، هیچکس حق دخالت در هیچ امور کس دیگه رو نداره حتی پدر و مادر اون شخص .
دوستتون دارم 
حریم شخصی و دوخبر خوب و درخواست کمک از دست های سبز
چند سال پیش زن و شوهری از دوستانم که دوتا دختر بالای 25 سال داشتند، متوجه شده بودند که گاهی دخترانشون بوی سیگار میدن .. بهم ریخته بودند و نمیدونستندباید به روی دخترا بیارند یا نه . نگران بودند که اگر واکنشی به این موضوع نشون بدن ، پرده ی حرمت بینشون پاره بشه و اگر هم هیچ عکس العملی نداشته باشند ، احمق بنظر بیان و بچه ها فکر کنند والدینشون کلاً متوجه چیزی نمیشن .
بنظرم جواب سوالشون به خیلی چیزا بستگی داشت، از نوع روبط بین اعضای خانواده بگیر تا باورها و رسم و رسومشون . به من گفتن اگر تو جای ما بودی چکار میکردی؟ گفتم : خیلی سخته جای شما باشم چون اصلاً هیچکس شرایطش با دیگری قابل مقایسه نیست ، حتی ممکنه شرایط فعلی من باعث بشه یه تصمیمی بگیرم که چند سال قبل یا بعد از اون ، تصمیم دیگه ای داشته باشم . بصورت کلی نظرم اینه که بچه ها از یه سنی به بعد کاملاً این مسائلشون شخصیه و ما حق دخالت نداریم . در مورد وضع قوانین منزل موضوع فرق میکنه چون این قانون خونه ست و همه ملزم به رعایت اون قوانین نرمال که مدیر خونه وضع میکنه هستند . و اگر رعایت قانون براشون سخته ، میتونن از اون خونه برن ولی وقتی هستند باید رعایت کنند ولی اینکه یه خانم یا اقای 25 ساله سیگار میکشه یا نمیکشه کاملا شخصیه .
اون روز همسر دوستم گفت: آخه بحث سلامتیه. گفتم : شما خودت از نوجوونیت تا همین بچه دومت با الرژی به دنیا اومد سیگار میکشیدی و نتونستی ترک کنی تا اینکه بخاطر همین دخترت ترک کردی . مگه اون موقع که تو نوجون بودی ، عزیز پدر و مادرت نبودی؟ مگه اونا نگران سلامتت نبودن؟ خب چرا اون موقع گوش ندادی؟
این داستان که برای چند سال پیش بود ولی حالا دوباره بعد از چند سال این بحث باز شده .
مهردخت تو مهمونی هالووین یه کاراکتری انتخاب کرده بود که یه نخ سیگار هم دستش بود .
این سیگاره کلاً خاموش بود .. دیشب من و بردیا دوتایی رفتیم یه سری به مامان و بابا بزنیم . من داشتم ظرفای ظهرشون رو میشستم و هم زمان شام رو هم آماده میکردم، مامان هم طبق معمول قربون صدقه م میرفت که دو دقیقه اومدی بشین خودتو خسته نکن . یهو مهردخت عکس و فیلم های مهمونی که رفته بودیم رو گذاشت تو گروه خانوادگیمون . مامان داشت عکس ها رو میدید و هی میگفت: قربون تیپش برم چه نازه این دختر و به به چه چه میکرد (حالا مشکل دید هم داره و خیلی سخت چشمش میبینه) یهو انگار سیگارو دست مهردخت دید و شروع کرد :
- مهردخت سیگار دستشه؟
-آرره .
-چشمم روشن .
بردیا گفت: دلت روشن و خندید .
- این چه وضعشه ؟ تو هیچی بهش نمیگی؟
- چی بگم مامان؟ یعنی چی؟ اولاً که جزو شخصیت انتخابیش بود و بصورت خاموش دستش بود بعدشم اصلاً فرض کن روشنه و مهردخت سیگار میکشه ... به خودش مربوطه نه به ما مادر من .
- باررری کلاااا .. بهتر از اینم میشید، اصلاً معلومه تو برات مهم نیست و بهش اهمیتی هم نمیدی.
بردیا گفت: مامان خانم چی میگی برای خودت؟ فکر میکنی آرتین اگه انتخابش این باشه که سیگار بکشه یا هر چی ، من دخالت میکنم؟
-معلومه که باید دخالت کنی، باید بزنی تو دهنش .
بردیا باخنده : نه دیگه اون زمان ما بود که شما اصلاً به حریم شخصی بچه ها و به انتخاب ادما اهمیت نمی دادین . با همه ی سخت گیری هاتون من که پسر نافرمان خونه بودم تا الان نه الکل خوردم و نه لب به سیگار زدم ولی مهرداد که اتفاقاً حرف گوش کن ترین بچه تون بود از بیست و یکی دو سالگی تا الان که 42 سالشه هر دوش رو امتحان کرده . انتخابمون فرق داره نه من خیلی خوبم نه اون بد.
مامان که دید داره تو بحث کم میاره شروع کرد به حرفای نامربوط زدن که با من حرف نزنید، همه تون سرو پای یه کرباسید اصلا برو به دخترت بگو بره هرویین بکشه به من چه .
بابا هم هی میگفت: مصی جان آروم باش.. بچه ها خودشون تصمیم میگیرند ، این حرفا چیه میزنی!
من بدون اینکه جوابشو بدم میز شام رو چیدم و بردیا هم به بابا گفت: بابا بیا بریم تو اون اتاق کیف مدارکت رو بیار من یه سندی از زمین فشم لازم دارم .
یکربع بعد صداشون کردم که بیان شاام بخورن . نشستیم سر میز و مامان شروع کرد که : از دستم ناراحت شدی؟ گفتم : ناراحت شدم ولی از دست تو نه ، یه سری خاطرات تلخ دوباره برام زنده شد دیگه هم دوست ندارم درموردشون صحبت کنم .
گفت: معذرت میخوام چون خیلی مهردخت رو دوست دارم نمیتونم بهش بی تفاوت باشم . گفتم : مررسی که دوسش داری ، خوبه مهردخت یکیو داره که دوسش داشته باشه چون من که اصلاً برام مهم نیست ، دوستش ه ندارم ،مگه نه؟؟
گفت: دیگه اصلاً هیچی نمیگم ، هرکاری دوست دارید بکنید. فقط بگو جلوی من هیچوقت این کارا رو نکنه ، احترام من رو نگه داره . تو اینستا هم عکس نذاره ، فامیل میبینند.
گفتم: من متاسفم که اینکه اگر دخترم جلوی شما سیگار دستش باشه چه روشن و چه خاموش به منزله ی بی احترامی به شماست و اینکه درحقیقت موضوع دوست داشتن هم نبود، در واقع شما فکر میکین این موضوع جلوی فامیل بی ابروییه .. البته بازم میدونم جریاان چیه هااا، فکر کنم شما به کار همه ی فامیل و جوون هاشون کار داشتی و احتمالاً بارها بهشون تذکر دادی و الان میبینی خیلی زشته . یادت میاد بهت میگفتم : مسائل شخصی بچه ی ادم هم به پدر و مادرش مربوط نیست وای به حال خاله ش و تو اصلا حق نداری به خاله بابت کارای بچه هاش چیزی بگی؟؟ در هر حال من پیغامت رو به مهردخت میرسونم ، خودش تصمیم میگیره که رعایت کنه یا نه .
شام رو خوردیم جمع و جورها رو کردم و با بردیا اومدیم بیرون . (خیلی خوش گذشششت)
بردیا بیرون گفت : یاد چی افتادی انقدر اذیت شدی؟ گفتم: یاد اینکه یه سالی تو مدرسه چون عطر میزدم نمره انظباطم رو دادن 16 مامان با پشت دستش زد تو دهنم خونین و مالین شدم. میگفت : تو رو با کسی گرفتن که نمره ت این شده؟ البته این یه نمونه از ظلمی بود که درحقم کرده هااا .
دلم میسوزه برای اونهمه کتابی که خونه، دنیایی که گشته ولی روی افکار و عقایدش هیچ تاثیری نذاشته .
****
اها راستی اینم تو پرانتز بگم سر همین انتخاب کاراکتر هالووین داستان داشتیم . باور قدیمی همه مون این بود که هالووین یه جشن با همه ی المان های ترسناکه ولی حالا که اینترنت و ارتباط با دنیای غرب خیلی آسون شده ، میدونیم که آدما تو جشن هالووین الزاماً خودشون رو ترسناک گریم نمیکنند، میتونند یه شخصیت شناخته شده رو انتخاب کنند و خودشون رو شبیه اون دربیارن .. حتی کاراکترانیمیشن ها .
دو مورد رو مثال میزنم
هایلی و جاستین بیبر در ظاهری شبیه شخصیت های انیمیشن The Flintstones
کیم کارداشیان و دخترش در ظاهر شر و دیون در فیلم Clueless
حالا هی با من بحث میکنه مامان، که چرا مهردخت خودش رو ترسناک گریم نکرده؟ میگم فرقی نداره اینجوری دوست داشته ، میگه خب این که دیگه هالووین نیست . میگم چرا هست ، سرچ کن . میگه اهاان چون مهردخت اینجوری پوشیده دیگه از خودتون درمیارین که هالووین رو میشه غیر ترسناک برگزار کرد . راستش فقط یه بلخند فراخ زدم و یه نگاه از همونا که سیامک انصاری به دوربین میکرد ، کردم .
والا بخدا من نه اصلاً برام مهمه کی چی میپوشه، نه قوانین فلان مهمونی چطوریه؟ نمیدونم چرا باید این چیزا برای مامان من مهم باشه !
******
بگذریم ، چقدر نیاز داشتم باهاتون درد و دل کنم هااا .
حالا با همه ی این حرفا شما از این مشکلات تو خانواده هاتون دارید؟
****
بریم سر دوتا خبر خیلی خوب که دلم میخواد بهش توجه ویژه داشته باشید . 
اول اینکه جلد دوم کتاب از خداحافظی نسرین عزیزم منتشر شده و از فردا تو سایت نشر چهره مهرآماده ی فروشه . اگرچه اصلا روی کتابی که خاطرات شخصی نویسنده ست نمیشه قیمت گذاشت ، ولی این کتاب با قیمت بسیار پایین (120 هزارتومن) به فروش میرسه .
فقط قیمت کتاب رو با یه محصول خوراکی غیر ضروری مقایسه کنید تا ببینید چقدر با قیمت پایین به فروش رسیده .
پشت این صفحه های با ارزشی که دستمون می گیریم و میخونیم ، ماجرا های زیادی اتفاق افتاده تا به این مرحله رسیده، اول اینکه ماجرا کاملاً واقعیه و سطر به سطرش بر نویسنده ی نازنینش ، گذشته .. خدا رو شکر که ناشر کتاب، خانم شیوا پورنگ عزیز و نویسنده ی عزیزش ، خانم نسرین مولا همدیگه رو پیدا کردن تا ما شانس خوندن نوشته های نسرین جانم رو داشته باشیم .
برای سفارش کتاب با تلفن مستقیم خانم پورنگ تماس بگیریدیاپیامک بدید ۰۹۱۱۳۴۳۸۷۳۲
لطفاً کتاب رو بخرید، به دیگران هم هدیه بدیدو معرفی کنید و یه کار خیلی قشنگ هم انجام بدید و برید تو سایت نظرتون رو بنویسید و باعث دلگرمی و شوق نویسنده باشید
یکی از دوستانمون هنر زیبای عروسک بافی رو انجام میده و از این طریق قصد داره به استقلال مالی برسه . راستش تا من کارهاشو ندیده بودم اصلاً فکر نمیکردم که انقدر کارهای قشنگی انجام داده باشه . آدرس پیجش رو براتون میذارم اگر دوست دارید بعنوان هدیه سفارش بدید که خیلی عالیه و اگر هم بتونید معرفی کنید عالی تر dokan.1991@
خودتون ببینید چقدر قشنگه
و اما مورد آخر ، کیس حمایتی عزیزمونه که قبلاً برای شروع درمانش اعلام کردیم و مقدار اندکی هم کمک جمع آوری کردیم ، ولی متاسفانه چون عوارض MS پیشرفته ،آسیب زیادی به بدن وارد کرده و دوست عزیزمون از نظر حرکتی شرایط سختی پیدا کرده جلسات طولانی فیزیوتراپی و کار درمانی رو باید با فاصله کوتاهی بگذرونند . میخوام خواهش کنم اگر درتوانتون هست ، مشارکت کنید تا برای بازیافت توان حرکتی بین جلسات وقفه نیفته .
دوستمون همینجا بین خودمونه و با دیدن کامنت های واریزی شما دلگرم و مصمم تر ادامه میده .
6037697574285711
معصومه سعیدی فر
راستی 30 سال پیش چنین روزی یعنی 19 آبان سال 73 یه عروسِ خوشحال بودم 
دوستتون دارم
از سورپرایز تولد برادر با چاشنی رفاقت های با ارزش تا طعم کوکی کره ای حرف سین و شیرینی های هالوین
چند وقت پیش ، یک پیام خصوصی دریافت کردم، دوستی که نویسنده ی یکی از وبلاگ های دوست داشتنیمه، ازم درخواست کرده بود که برای تولد برادری که دور از ولایتشون زندگی میکنه کیک تولد درست کنم و در روز تولدش با ارسال کیک به صورت سورپرایز، خوشحالش کنم
خب منم که عاشق همکاری در همین امورم .
بله شاید داستان کیک تولد سورپرایز رو در وبلاگ اقای دکتر ربولی خونده باشید اما چیزی که حتی خود آقای دکتر هم ازش خبر نداره پشت صحنه ی این سورپرایزه که اگر کمک دوست عزیزم نبود ، پروژه با این کیفیت جمع نمیشد 
صد البته که آنی جان، خانم آقای دکتر(که سالهاست دورادور و از روی نوشته های آقای دکتر، خدمتشون ارادت دارم) در طراحی و اجرا نقش مهمی داشتند . 
همونطور که خیلی ها میدونید منزل من در شرق ترین منطقه ی تهرانه و ادرس منزل برادر آقای دکتر ، در غربی ترین منطقه تهران قرار داشت .
هرچی فکر کردم دیدم اگر کیک رو من بخوام درست کنم و بفرستم ، بجز هزینه ی بیخود برای طی مسیر، هیچ چیز دیگه ای نداره و اصلاً توجیه اخلاقی هم نداره ترافیک سنگین تهران رو ، سنگین ترش کنیم .
از اونجایی که همیشه به وابستگی ما آدم ها به هم ، و اینکه همه مون میتونیم برای هم منشاء خیر و آرامش باشیم ، فکر می کنم، یادم افتاد که یکی از کیس های حمایتیمون که با کمک هم تونستیم یه قدم هرچند کوچیک درجهت تامین بخشی از هزینه ی درمانش برداریم ، به منزل برادر آقای دکتر خیلی نزدیکه . این بود که تماسی گرفتم و براش توضیح دادم که یکی از دوستانم تهران نیست و ...
این دومین باره که از این دوستمون کمک میگیرم . بار اول برای یه موضوع خانوادگی و شخصی خودم بود که ایشون در موردی که مشکل پیدا کرده بودم، تخصص داشت و درمدتی که کارمون انجام شد، از خودم دلسوز تر برای به نتیجه رسیدن کارم ، پیگیر بود .
هرقدر از لطف و محبتش بگم کم گفتم . و این بار هم با کمکش برای خرید کیک و رسوندنش به برادر دور از ولایت انقدر لطف داشت که مطمئنم اگر قرار بود ازش کمک نگیرم ، اصلا به این خوبی انجام نمیشد .
اگر چه این دوستمون توسط یه شخص دیگه ای به ما معرفی شده بود و خبر از وبلاگ و دوستانی که من اینجا دارم نداره و طبیعتاً اینجا رو هم نمیخونه ، ولی من وظیفه داشتم با نوشتن این پست هم آقای دکتر رو باخبر کنم که زحمت اصلی رو دوست دیگه ای کشیدن ، هم یادآوری کنم که وقتی یه کیس بهمون معرفی میشه و دست به دست هم میدیدم و هرکدوم به نوبه ی خودمون سهمی در همیاری میذاریم، داستان تموم نمیشه . و این دوستی ها ادامه پیدا میکنه .
حالا این مورد که یه سورپرایز برادرانه بود و همه ش باعث خوشحالی، ولی ما آدما خیلی به هم نیاز داریم و وقتی با روی باز دست همو میگیریم ، داستانمون هرگز تموم نمیشه .
مثلا نمی دونم گلی خانوم رو یادتونه؟ تقریباً سه سال قبل بود که هزینه ی عمل تومور مغزیش رو فراهم کردیم. خدا رو شکر حالش خوبه و سر خونه زندگی و بچه هاشه . هنوز هم به من پیام میده و باهام گپ میزنه . امکان نداره شما ها رو فراموش کنه ، همیشه میگه من نمیدونم دوستات کیا هستند و چند نفرید ولی بهشون بگو تو همه ی راز و یازهام یادشون میکنم و از ته دلم براشون گره گشایی میخوام .
همون اولا بود که شروع کردیم به جمع آوری کمک تقریباً شونزده، هفده سال قبل . یکی دونفر بهم پیغام دادن این کارو نکن ممکنه برات دردسر درست بشه و بعضی از کسانی که کمک میگیرند توقع کنند که همیشه ادامه داشته باشه و یا حتی اگر خوب نشدن مزاحمت بشن و بگن دستتون خوب نبوده و ...
هیچوقت نه من نه نسرین جون ( که همیشه کارهای بزرگ و کمک های اصلی از طرف خودش بوده ) به این قدم ها شک نکردیم و دلسرد نشدیم .
خدا رو شکر جز محبت و عشق و سلامتی هم از طرف مدد جوها ، چیزی ندیدیم .
با آرزوی اینکه گره تو کار هیچ عزیزی نباشه و مخصوصاً درد و بیماری از همه به دور باشه ، دست شما دوستانم رو میبوسم که هیچوقت تو این کار تنهامون نذاشتید و همیشه هر قدر در توانمون بوده گدتشتیم گاهی هم حتی کم ولی بیتفاوت نبودیم
******
و اما بگم از سفارش های هفته ی پیش
اولش یه عزیزی تماس گرفت و گفت برای مهمونی پاگشای عروس، یه دسر خیلی خوشمزه و خوشگل میخوام و هیچ ایده ای هم بابتش ندارم . فقط بگم که 15-16 نفر خوش خوراکیم . لطفاً خودت با سلیقه و نظر خودت سفارش رو تکمیل کن 
وقتی یه سفارش اینجوری دارم ، یهو مغزم مثل یه کامپیوتر شروع میکنه هر چی بلده می ریزه بیرون .. از بستنی زمستونی گرفته تا کیک عروسی . در این مرحله من گیج میشم و مغزم هنگ میکنه، بعد یواش یواش به خودم مسلط میشم و تو دلم میگم آخه دسر پاگشایی عروس چه ربطی به بستنی زمستونی و کیک عروسی داره؟
مهربانو خانوم بشین اطلاعاتت رو طبقه بندی کن و به جواب برس . اونوقت دریچه های جواب ها یکی یکی نمایان میشه .
از میون جواب ها به دسر پسته رسیدم . هم طعم پسته داره که همه پسند و لوکسه، هم تزیین سفید و قرمز داره و هم خامه پنیری داره و کم شیرینه و برای میز شام دلپذیر به نظر میاد . امکان تهیه ی تک نفره یا ظرف بزرگ هم داره که ظرف بزرگ میخواستن.
نتیجه ش شد این دسر که من خودم خیلی خیلی دوسش دارم . لایه ی اول کیک پسته ست که با پودر پسته و هل آماده شده ، لایه ی دوم همون خامه پنیری رو داره که در مجاورت با کیک پسته خیلی خیلی خوشمزه ست و لایه ی آخر هم ژله اییه که من معمولاً طعم گیلاس یا آلبالو رو انتخاب میکنم .
دسر حدود دوکیلو و نیم وزنش شد و به گفته ی مشتری عزیزم حتی یه چنگال کوچیک ازش باقی نموند.
سفارش بعدی رو دوست عزیزم ( یکی از مامان های همینجا) داد .
پسر ناز کلاس اولیش ، نماینده ی حرف سین شده بود . ازم کوکی هایی خواست که سین کوچک و سین بزرگ رو نمایش بدن . دوست داشتم خمیر کوکی رو با این حروف کاتر بزنم ولی کاتر بزرگ حروف فارسی رو پیدا نکردم . بجاش کوکی کره ای ساده ای پختم که روش حرف سین کوچک و بزرگ باشه . البته یه دور سعی کردم با قیف و شکلات این حرف رو بنویسم که چشمتون روز بد نبیته یک کوکی بینهایت زشت شد نتیجه ش
برای مامان گلش عکسش رو فرستادم و گفتم : ببین از این زشت تر نمیشد ولی قالب سلیکونی حروف فارسی رو پیدا کردم و کوکی ها رو این شکلی درست کردم
خدا رو شکر پسندید و گفت برای احتیاط که کم نیاد 25 تا ازش درست کن .
کوکی ها آماده شدن بسته بندی و ارسال کردم .
وقتی نشسته بودم تزیینشون میکردم ، از تصور پسر بچه های ناز کوچولو که عموماً دندوناشون یه خط درمیون افتاده و دارن کوکی ها رو میخورن قند تو دلم آب میشد
شیرین ترین قسمتش این بود که دوست نازنینم عکس کوکی ها و پسر نازش رو در مدرسه برام فرستاد
کاش میدونستید چقدر با عکساتون خوشحالم میکنید
عکس کارای هالوین رو هم نذارم که نمیشه
براونی ها رو ببینید ، خودم عاشق اون کله ی تمساح خنگول شدم
اینم تارت با کُنفی توت فرنگی
و اینم کیک کاستلا(آخ که چقدر این کیک پنبه ای و نرمه) با فیلینگ خامه پنیر و وایوفیل شاهتوت
زندگیتون پر از شادی و شیرینی و بدون ذره ای ترس و وحشت
میدونید که چقدر دوستتون دارم ؟؟
دل خوشی های ساده ولی با ارزش من
بالاخره مهرداد به سلامتی همه تون دیروز ساعت 15:30 از آسمان ایران پرواز کرد .
میگم بالاخره چون هم جراحش بهش گفت باید پروازشو عقب بندازه و هم بخاطر شرایط ناامن مرزهای هوایی، پروازها هی لغو میشد و داستان های دیگه .
این طفلکی هم هر روز نشسته بود به رییسش ایمیل میزد و توضیح می داد که الان دکترم گفته نرو، الان کشورهای دیگه تحریممون کردن و ...
پنجشنبه شب دوباره همه دور هم جمع شدیم خونه ی بابا اینا. چمدون هاشو که خودش بسته بود، ولی ما هم که رفتیم یکمی کمکش کردیم بعضی چیزا رو جابجا کردیم براش که راحت تر بتونه حملشون کنه.
آخه مجبور شده بود بلیطش رو از قطر به دبی تغییر بده و بایدهشت ساعت تو دبی منتظر میموندتا به سمت کانادا پرواز کنه .
خدا رو شکر وقتی رسید دبی، بهش یه اتاق کوچیک ولی کاملاً شیک و مجهز دادن تا درمدت معطلیش برای پرواز بعدی راحت باشه .
برامون فیلم گرفته بود که دوش گرفته و آماده شده بود، تو اون چند ساعت بره بیرون رو بگرده. " عییین امکانات خودمون در فرودگاه بین المللیمون"
یادش بخیر تقریباً سیزده سال پیش بود سه تایی ( من و مهردخت و مهرداد) با هم رفتیم دبی . دقیقاً یادمه دهم شهریور بود !
چقدر خوبه از آینده خبر نداریم . چقدرخودمون و زندگیامون تو این سیزده سال تغییر کرده ..
جمعه ساعت سه -چهاربعد از ظهر باید کیک تولد سفارشی رو تحویل می دادم .
پارسال اوایل آبان ماه بود یه آقایی تو پیج شیرینی دال بهم پیغام داد که کیک تولد میخواد با پایه ی کیک مدویک (کیک عسل روسی ) و فیلینگ رزبری .
براش توضیح دادم که رز بری جزو میوه های لوکس محسوب میشه و تهیه ش تو این فصل، هم یه مقدار سخته و هم خیلی گرونه .
پرسید بجاش چی میتونم درست کنم که طعمش نزدیک باشه؟
گفتم : میتونم از فیلینگ وایوفیل شاتوت استفاده کنم که طعمش ترش و شیرینه، اگر همراه با کرم چیز باشه (خامه و پنیر) طعم دلپذیرتری خواهد داشت .
تشکر کرد و گفت همین رو انجام بدید . بین یک تا یک و نیم کیلو کیک خواست که براش یه کیک یک کیلو و دویست گرمی درست کردم .
از اونجایی که همیشه از مشتری های جدید میپرسم که چطور با من آشنا شدن ؟ از آقای رحیمی هم پرسیدم و گفت: من کیک مدویک خیلی دوست دارم . هشتگ زدم و پیج شما رو برام آورد .
تو دلم گفتم: چه باحال ! خوب اعتماد کرده هااا ..
کیک های منو نخورده که، شاید اصلا من کارم خوب نباشه . ازش پرسیدم که چیز خاصی میخواد به تزیین کیک اضافه کنه ؟ روی کارتی که همراه جعبه میفرستم چیزی بنویسم یا نه؟ گفت: تولد همسرمه و اسمش آرامشه .
بعداً اومد تشکر کرد و گفت: کیک رو خیلی دوست داشتن.
تقریباً برج یازده بود که یه خانمی بهم پیغام داد و سفارش کیک تولد داشت . پایه ی کیک، مدویک باشه با فیلینگ کرم چیز لیمو و دکور مینی مال توت فرنگی .
طبق معمول نحوه ی آشناییش رو پرسیدم ؟ گفت: من آرامشم . کیک تولدم رو همسرم از شما گرفته بود ، حالا تولد خودشه میخوام منم براش از شما کیک بگیرم
خلاصه اون سفارش هم به خوبی انجام شد.
*****
چند روز پیش آقای رحیمی پیغام داد، یادم افتاد تولد آرامشه وقتی گرم احوال پرسی کردم و حال آرامش رو پرسیدم کلی تعجب کرد که یادم مونده .
گفتم : من شماره مشتری های عزیزم رو ذخیره میکنم خیلی خوشحال شد ...
احساس کردم اصلا با یه حال خوب تری صحبتش رو ادامه داد .
دوباره همون سفارش پارسال رو تکرار کرد و منم توضیحات مربوط به رز بری رو بهش دادم ولی گفتم الان دیگه چند تا هایپر مارکت میشناسم که میوه های لوکس مثل رزبری، بلوبری، کارنت و بلک بری رو میاره ولی خب گرون هستند اگر موافق باشی فیلینگ همون پارسالی باشه ولی برای تزیین رزبری میخرم .قبول کرد.
راستی بهش پیشنهاد دادم، گفتم: من خودمم این میوه ها رو برای تزیین میتونم درست کنم ولی خب صرفاً تزیینیه و ژلاتینیه ، طعمش با میوه واقعیش قابل قیاس نیست ، ولی قیمتی نداره و اونایی که فقط دوست دارند چنین دکوری داشته باشند و طعمش براشون مهم نیست از همین ژلاتینیه سفارش میدن .
این عکس رزبری هاییه که درست میکنم
از پیشنهادم تشکر کرد ولی گفت میخواد رزبری واقعی باشه و حتی اگر دوتا بسته هم خریدم مشکلی نیست . (قیمت کرده بودم یه بسته خیلی کوچیک 345 تومن بود)
ولی بعدا از تولید کننده مستقیم، بسته ای تقریبا 100 هزارتومن ارزون تر از هایپر مارکت تهیه کردم ، چهارشنبه صفحه های کیک مدویک رو درست کردم ، پنجشنبه صبح کیک رو آستر کشی کردم وبرای استراحت گذاشتم یخچال و سفارش کافه ها و شیرینی های مهرداد رو تکمیل کردم ، عصر رفتیم منزل بابا اینا و شب حدود ساعت یازده بود که برگشتیم و کیک رو کاور نهایی کردم و دوباره رفت تو یخچال تا صبح جمعه تزیین بشه و حدود ساعت چهار ارسال بشه .
****
روی کیک با شکلات قلب کشیدم و نیمه ی قلب رو با رزبری، توت فرنگی، انجیر سیاه و خورده های میوه های فریز درای تزیین کردم و بنظرم خوشگل شد
کیک رو ارسال کردم و اینم پیام هایی که کل خستگی رو از تنم درمیاره . آقای رحیمی لطف کردن صد هزارتومان بیشتر از مبلغی که من درخواست کرده بودم واریز کردن، ولی ارزش رضایتشون اصلا با رقم محاسبه نمیشه
عکس دوتا کیک دیگه هم که برای همین یکی دوهفته ی اخیر بود بذارم براتون ؟؟
اینم بگم که مشتری هردوتاش ، عشقایی از بین خودتون بودن
این گوگولی ترین گوزنیه که میتونستم درست کنم
این یکی خیلی کوچولو در حدود 600 گرم و یکمی از لیوان بزرگتر بود . متولد عزیزمون طرفدار تیم یوونتوس بود و این توپ فوتبال رو اولین بار بود که درست میکردم
راستی همین حالا که دارم براتون مینویسم مهرداد پیام داد که تا چند دقیقه دیگه پروازش در خاک کانادا فرود میاد.
امکان نداره هواپیمایی بلند شه و بشینه و من یاد مسافرای هواپیمای اوکراینی نیفتم 
دم صبح ، نزدیکی های ساعت سه صبح بود و من داشتم کیک های روتین کافه ها رو میزدم که صدای چند انفجار پیاپی بزرگ اما از راه خیلی دور به گوشم رسید . گوشیمو چک کردم ، دیدم بعله اهالی غرب تهران و اونهایی که به پرند و رباط کریم نزدیکند، همه پیام دادن که " بالاخره زد"
نزدیکی های چهارصبح کارم تموم شد آروم خزیدم زیر لحاف سرد و باخودم فکر کردم:
مثلا یه جای دیگه ی این سیاره به جز خاور میانه به دنیا اومده بودیم .. یه جای اروم و سرسبز و ناشناخته که هیچ منابع طبیعی مهمی نداشتیم ...
دوستتون دارم