"جشن تولد با گل باقالی ها"

براتون گفته بودم که تو گروه گل باقالی ها ، یک دوست نازنین بنام مرجانه دارم که بالرینه ؟؟

مرجانه متولد یازدهم تیرماه سال پنجاه و دوعه .

(نادی جون این دوستمون دقیقا" یک هفته از من و تو کم سن تره)

از هفته ی قبل همه قرار گداشته بودند که پنجشنبه شب که مصادف با چهارم تیرماه بود ، افطار و شام رو بریم بیرون .

جاتون خالی باقالی ها یه مجموعه ی سیاحتی بنام کوهستان تو خیابون نیاوران سه راه یاسر رو در نظر گرفته بودند که من نمی شناختم .

همگی قبل از افطار اونجا قرار داشتیم .. جای بسیار باصفا و جالبی بود ...

کوهستان اسم مجموعه شه و تو اون فضا رستوران هایی مثل مشیر و کومه ، هستند که ما قرار بود بریم کومه .

تو محیط کومه ، برای مهمانان کلبه ، سیاه چادر و میز وجود داره که با رزرو قبلی میتونید یکی از اینها رو داشته باشید . ما کلبه رو انتخاب کرده بودیم یه اتاق تقریبا" سی متری شامل شومینه ، تاقچه به سبک قدیمی ..

دوتا لباس محلی زنونه آویخته به چوب رختی .. والور ، جارو دستی .. حتی از اون تلفن های دیواری که میشه برش داشت و گفت : الووو نظمیه ؟؟

وجود داشت یعنی فضا کاااملا" سنتی .. حتی دیوارها کاهگلی بود .

اما امان از سرویس دهی بسیار نامنظم و ناجووور ، غذا ها هم تعریفی نداشت . بجز میرزا قاسمیش که خیلی خوشمزه بود .

خلاصه اگر مهمون ببرید اونجا آبروتون بابت سرو غدا میره ولی محیط معرکه بود .

برای ما که دور هم می گفتیم و می خندیدیم بد نبود .. بعد از شام بچه ها زحمت کشیده بودن و کیک خوشگل من و مرجان رو اوردند

بعد هم هدایای مخصوص گل باقالی ها :

برای مرجانه مچ بندی که اسمش بصورت یه بالرین روش بود و برای من یه انگشتر که اسم خودم و مهردخت روش تایپو گرافی شده بود

از ابتدای امسال ، تو گروه ما هر کی تولدش بوده یه زیور آلات کار تایپو گرافی هدیه گرفته .

بنظرم خیلی تک و شیکه تازه قیمتش هم برای ما که گروهی هدیه میدیم عااالیه . از صدو خورده ای تومن انگار شروع میشه .

میتونید گوگل کنید و ببینید این چه جور هنریه . منم ادرس جایی ه خرید های اینترنتی مونو سفارش دادیم بعدا براتون میدارم که اگه دوست داشتید استفاده کنید .

خلاصه امسال هم تولدم در بلاگ اسکای ، کنار ما عزیزانم و در گروه گل باقالی ها خاطره انگیز شد .

*********

یادتونه پارسال درمورد یکی از خانوم های اقوامم نوشتم که همسرش بر اثر افتادن بالا بر روی بدنش قطع نخاع شد ؟

یادم نیست که با چه نام هایی براتون داستانشونو نوشتم ولی امروز مریم ، تو گروه فامیلیمون نوشت که یکسال از اتفاقی که برای همسرم افتاد گذشت و تو این مدت کمک ها و دلگرمی های شما ما رو سرپا نگه داشت

اما ما هیچ کاری نکردیم بزرگترین ایثار رو خودش کرده که با وجود بیماری لاعلاجش ، الان پرستار همسر قطع نخاعیش هم شده و روزگار بسیار سختی داره .

برای لحظه لحظه ای که سلامت می گدرونید خدا رو شاکر باشید و یادتون باشه گاهی کوچکترین کارهایی که تواناییشونو داریم برای دیگران بزرگترین حسرته .

**********

راستی یه چیز خیلی مهم که بی انصافیه اگه بهتون نگم ... شما که تمام سال تحصیلی رو درکنار من و مهردخت بودید حتما" باید بدونید که مهردخت خانوم با کارنامه ی بسیار درخشانی سال دوم هنرستان رو پشت سر گذاشت ، و برای اغاز سال سوم که از همین هفته ی آخر تیرماه باشه لحظه شماری میکنه چون هفته ای یک روز و درس های شیرینی مثل طراحی و فتوشاپ رو داره .

دوستتون داریم