"هجرت ما به پایان رسید"

بالاخره تموم شد ...

 البته اگر شما تجربه ی اسباب کشی رو داشته باشید میدونید که این تموم شد به اون معنی نیست که واقعا تموم شد ، بلکه تا یک ماه دیگه اینو از اینجا برمی داریم میذاریم اونور ، اون یکی رو میذاریم بجاش 

ولی خووووب دیگه، چند شبه خونه ی جدید میخوابیم . اصلا" هم اینجوری نیست که چون از طبقه ی بالا اومدیم پایین  ، سخت نبود و اسباب کشی محسوب نمیشه 

اما این جابجایی علاوه بر نو شدن محیط و وسایل خونه ، محسنات دیگه ای هم داشت که مادی نیستند و خیلی ارزششون از اون یکی ها بیشتره . 

جونم براتون بگه که مهردخت خانوم گل ما ، تغییرات اساسی در رفتارش اتفاق افتاده و انگار با یه جهش قابل توجه  بلوغ شخصیتیش کامل تر شده . 

 قبلا مهردخت تا کاری رو مستقیماً ازش درخواست نمی کردیم انجام نمیداد .

 بهش گفته بودم اینطوری انگار به مسائل دور و برت بی تفاوت هستی ، وقتی میبینی دیگران در اطراف تو در جهت تامین آسایش خودشون و بقیه تلاش میکنند نباید منتظر بنشینی تا کسی ازت کاری رو بخواد ، تو وظیفه داری بصورت خودکار بعضی کارها رو انجام بدی .. 

مثلا" اگر مهمون داریم و من مشغول تهیه شام هستم نباید از تو بخوام تا میز رو آماده کنی ، این وظیفه ی توعه که بدون درخواست من بیای و خودت یه کارهایی انجام بدی . 

تقریبا" از چند سال پیش به این طرف همین قدر موفق شده بودم که مهردخت می اومد سوال می کرد" کاری هست من انجام بدم ؟؟"

از حق نگذریم ، علاوه بر سوال کردن ، بصورت خودکار یه کارهای معمولی رو هم انجام میداد . 

و من همچنان ناراضی بودم 

تو این مدت اخیر ، مسائل طوری دست به دست هم داد که ما دوتا تقریبا" تنها موندیم .. 

مامان زانو عمل کرده ، بابا کسالت داشت ، بردیا حومه ی تهران پروژه داشت ، مهرداد بعد از مهاجرت خانومش ، سخت مشغول کار و تکمیل زبانشه تا مراحل مهاجرت اون هم طی بشه .. 

مینا هم که کارمند بانکه و از چند ماه قبل برای تعطیلاتش دو تا تور مسافرتی رزرو کرده بود و حتی نسیم جون ، حواسش به مادرش بود که زمین خورده و استراحت مطلق داشت . 

منم که یا سرکار بودم یا در حال هماهنگ کردن برای بازسازی و خرید وسائل . 

خلاصه مهردخت موند و یعالمه کار ... از صبحانه درست کردن برای کارگرا گرفته (هر چند که وظیفه نداشتیم بهشون صبحانه و ناهار بدیم ولی واقعا " غذا از گلوی خود آدم پایین نمیره وقتی میبینه یکی داره تو خونه ش کار میکنه ولی داره با حداقل ها  شکمش رو سیر میکنه) تا چک کردن و بررسی و گزارش دادن به من . 

بعد درست روز اسباب کشی زد و دست راست من مثل دوسال قبل شد .

 البته نه به اون شدت که با درد وحشتناک بردنم بیمارستان و صد جور تزریق انجام دادن ، در همین حد که دیگه دستمو تکون ندادم و با ژلوفن دردش رو ساکت می کردم . 

به هر حال سه روز تمام از کار کردن افتادم ، مهردخت میگفت: تو بشین بگو چکار کنم من انجام میدم 

بچه م تا وقتی کارگر بود و کمک می کرد که با هم ، بعدشم که شب میشد و تنها بودیم خودش تنهایی کار می کرد . 

روز جمعه هم رفت پارکینگ پروانه بهم زنگ زد گفت : مامان یه فرش کوچیک چهل تکه مدل فرش سالن  برای تو راهرو دیدم بگیرم؟ 

گفتم : قیمتش چنده؟ 

گفت :سیصد تومن 

گفتم : زیاده مهردخت جان ببین کمتر میده 

وقتی اومد خونه فرش رو لوله کرده بود زده بود زیر بغلش با خنده گفت دویست و شصت خریدم مامانی 

با چند قلم خوشگل دیگه که همه عااالی و بجا انتخاب شده بود . 

مسئولیت دادن به بچه ها و جدی گرفتن اون ها خیلی به شکل گیری شخصیتشون کمک میکنه . 

جالب تر این بود که اصلا تو فکرش نبود که پول فرش رو بهش بدم و وقتی حساب کردم برافروخته و متعجب گفت : 

من برای خونه مون خرید کردم مگه فرقی میکنه که کدوممنون پولش رو بدیم ؟؟ 

گفتم : نه عزیزم ، دلیلش اینه که تو درآمد نداری و پول هایی که داری برای هزینه های دم دستیه خودته . 

گفت : به هر حال پول تو حسابم هست و قبل از اینکه تموم بشه دوباره خودت برام میریزی ، پس این حساب کتابا بین من و تو معنی نداره . انگار یه جاست که هر دو ازش برمیداریم . 

بوسیدمش و گفتم : این طرز فکرت دقیقا" همون چیزیه که من عاااشقشم 

برای خرید بعضی اقلام (مثل یخچال فریزر)که با تغییرات لحظه ای قیمت  دلار به طرز عجیبی گرون می شدند ، نظر داد که اصلا" خریدنشون تو این شرایط منطقی نیست و همین وسیله ی قدیمی خودمون داره خوب کار میکنه و اینکه قیافه ش دلمون رو زده نباید دلیل نو کردنش باشه . 

حتی سرویس خوابی  رو که چند سال قبل دادم  سفارشی ساختن و دوتا پاتختی و یه میز آرایش هم داشت و جنسش عاالی بود ولی ازش خسته شده بود اونا رو  دادیم دست آچار فرانسه ای بنام سعید  همه ی قسمت های اضافیش رو برید و تبدیلش کرد به یه سرویس مدرن و شیک... رنگ مورد علاقه ی مهردخت هم  که طوسی  باشه بهش زد و دیگه عااالی شد . 

 البته منم از همین روش استفاده کردم و تختم که پشتش یه دکور بزرگ و بی مصرف داشت دادم سعید برید و به شکل جدید و ساده درآوردش 

کف خونمون بجز دوتا اتاق خواب ها سنگه . 

خواب ها رو یا باید موکت می کردم یا پارکت . 

دیگه دلم موکت نمی خواست چون هم از بین میره هم خیلی کثیف میشه . وسطای بازسازی رفتم با یه فروشگاه خیلی منصف صحبت کردم گفت:لمینت جنس عالی رو با نصبش میتونی متری هشتاد هزارتومن بخری .

 بنظرم گرون می اومد ولی دیدم قیمت موکت های خوب هم دست کمی از این ندارند . 

ده روز بعد که اتاق ها آماده شده بود برای لمینت رفتم فروشگاه که قرارداد ببندم و بیان نصبش کنند .

 درکمال تعجبم گفت:خانوم کاش همون ده روز پیش فاکتور کرده بودید الان همون جنس شده متری 170-180 

جنس های دیگه ش هم کیفیت خوبی نداره ..

 هر چی فکر کردم دیدم نمیشه ...از خیر لمینت گذشتم و لب و لوچه م آویزون بود که مهردخت گفت 

:مامان اتاقای من و تو وسایل زیاد داره فرش دست باف چهارمتری هم دوتا داریم که یکیش رو تو بنداز یکیش رو من . بیا بجای لمینت ، سرامیک کنیم .. 

چرا به فکر خودم نرسیده بود این کا رو انجام بدم؟؟ البته لمینت خیلی بهتر بود و یه حس طبیعی و گرم داشت ولی حالا که نمیشد ، ترکیب  سرامیک و فرش خیلی بهتر از موکت در می اومد . 

شب رفتیم دنبال سرامیک و چه باحال که سرامیک طرح پارکت پیدا کردیم  متری 35 تومن  که خیلی اقتصادی از آب دراومد . 

یه کنسول هم داشتم گذاشته بودم برای فروش ، خانم و آقایی عکسش رو دیدند و گفتند ما فردا  میایم میبریمش .  

همون شب  مهردخت رنگش رو ساخت و یه کوچولو جاهایی که زدگی پیدا کرده بود با قلم ظریف لکه گیری کرد . 

فرداش که خانم و آقا اومدن ببرنش میگفتن این با عکسش خیلی فرق داره عااالیه . 

گفتم : دخترم یکم بهش رسیده .. کلی خوشحال شدند و تشکر کردند و گفتن اصلا معلوم نیست جنس دست دوم خریدیم . 

 اولین شبی که قرار شد تو خونه ی جدید بخوابیم فقط تخت خواب من رو به راه بود .

با مهردخت دراز کشیدیم .  بچه م  درحالیکه از خستگی بی حال شده بود دستم رو ماساژ میداد و برام حرف میزد .. 

آخر حرفاش گفت : " میدونستی قهرمان زندگی من تویی؟" سرش رو بوسیدم و گفتم : مرسی دختر قشنگم ، ولی صدای نفساش سنگین و در لحظه خوابش عمیق شده بود .. 

به این جسم بزرگ و دوست داشتنی کنارم خیره شدم ، مهردخت عزیز تر از جااانم ، دختر بی نظیر و خوب من ؛نوزده سال و سه ماه پیش بند نافش از وجودم جدا شد ولی بندی محکم و عمیق از جنس اندام های حیاتی ، در ما ریشه داد  و کلاف عشق  به همه ی زندگیمان  پیچید.. ما چه خوشبختیم با هم ... 

دوستتون دارم 

***************

عکس  پایینی ،سعید ملقب به آچار فرانسه ست  تقریبا" دوازده سالش بود که همراه برادرش برای کار از افغانستان اومد ایران و از همون اول برای بردیا کار کرد .

 سعید بین خانواده ی ما بزرگ شد و الان خودش دوتا بچه داره . 

معتمد ماست و هیییچ کاری نیست که نتونه انجام بده . این "فر "رو که میبینید کنارش ایستاده و عکس انداخته دلیلش اینه که می خواستم تلفن کنم نمایندگی آریستون ، که  بیان فر رو از طبقه بالا به پایین منتقل کنند ولی سعید نذاشت و گفت : خودم برات جابجا میکنم . 

تو این مدت هر کاری برام انجام میداد ازش عکس مینداخت برام می فرستاد تا من که  سرکار هستم، ببینم و خیالم راحت باشه .

 بس که انسان خوبیه و به رضایت آدم در هر حال اهمیت میده 

 راستی نصب سرامیک ها هم کار سعیده