"این روزها"

سلام عزیزای دلم . روزو روزگارتون چطوره؟ خوبید ؟ تعطیلات چه کردید؟ از ترس کرونا تو خونه موندید یا سفر رفتید؟ شایدم مثل ما با افراد خانواده و نزدیکا رفت و آمد  کردید؟ 

به هر حال امیدوارم خوش گذشته باشه و با همین امکانات موجود حال خودتون و اطرافیانتون رو بهتر کرده باشید. 

شارمین جان ، یه لینک داره تو وبلاگش که انواع و اقسام چالش ها رو توش گذاشته و هر وبلاگنویسی به میل خودش میتونه بره چالش انتخاب کنه و در موردش بنویسه 

من دوتا مورد رو انتخاب کردم که به انتخاب شما درموردش نظرم رو بنویسم و با هم گپ بزنیم . 

* ده تا کار کوچیک و معمولی روزمره که حالمون رو خوب میکنه رو بنویسیم 

* درمورد تابوی بکارت بنویسیم 

بیاید زود نظر بدید ببینم رو کدوم موضوع متمرکز بشیم؟

********

یادتونه که پارسال مامان مصی یهو اومد سرجاش بچرخه و حرکت کنه ، رون پاش شکست !! تو این یکسال کلی درد وناراحتی کشید و همیشه هم می گفت احساس میکنم استخون پام لقه . تو همون ویزیت های چند ماه بعد از عمل مشخص شد که استخون جوش نخورده و احساس مامان کاملا درسته . 

اما دکتر هی زمان میداد که ببینیم بالاخره این بافت و استخون ها یه تلاشی برای جوش خوردن میکنند یا نه . 

دکتر علی یگانه فوق تخصص جراحی زانو و لگن رو معرفی کردن ، ایشون هم همین نظر رو داشت ولی گفت قصور پزشکی نبوده. الان باید یه جراحی تکمیلی دیگه انجام بشه و پلاتین ضخیم تری استفاده کنیم . اینکه چه اتفاقاتی افتاد و مراحل جراحی چی بود رو زیاد توضیح نمیدم ، فقط همینقدر بدونید که بیمارستان" محب مهر " هم متاسفانه از اون بی کیفیت های روزگاره و مامان و بقیه ی بیمارا کلی اذیت شدن . جالبه که مامان با گوشیش صدا هارو ضبط کرده که چقدر برای دستشویی رفتن یا مشکلات دیگه ای که داشتن زنگ میزدن و تقاضای نیروی کمکی میکردن و اهمیت نمیدادن وقتی هم میومدن برخوردشون اصلا مناسب نبوده . 

اتاق مامان  دوتخته بود و اون یکی خانومه دیسک کمر عمل کرده بود . اومدن بهش گفتن خودت برو دستشویی انقدر اعصاب مارو خورد نکن!!!

پرسنل بسیار کم سن و سال و سرخوشی داشتن که اصلا مشکلات بیمارا رو متوجه نمیشدن و اهمیت نمیدادن . 

بگذریم .. چیزی که میخوام بگم اینه که همه ی مشکلی که برای مامان به وجود امده و تقریبا دوساله مارو اینهمه درگیر کرده ، بخاطر خوردن یه قرص مکمله که عوارش جانبی وسیعی داره و الان پزشکا کشف کردن یکی از عوارضش ایجاد ترک روی استخوان ران بیماره !!!!!

گفتم که حواستون باشه اگر قرص مکمل استئوفوس 70 میلی گرم هندی خودتون یا اطرافیانتون میخورن حتما با پزشک درمورد عوارض جانبیش صحبت کنید. 

گفتم که با دوتا از همکارام رابطه ی خیلی نزدیک دارم . یکیشون که محمد پایه ی سینما تئاتر و جشنواره رفتنامونه ، اون یکی هم که همون خانواده ی ناز و گلی هستند که گفتم وقتی نشد واحد بغلی مامان اینا رو اجاره کنم، بهشون پیشنهاد دادم و اونا رفتن اجاره ش کردن. 

قبل از کرونا ما پنج نفر بازی های گروهی مثل " اتاق فرار" زیاد با هم میرفتیم بعدشم یه شامی بیرون میخوردیم و کلی خوش میگذشت بهمون. 

چند روز قبل از اینکه من و مهردخت کرونا بگیریم همه خونه ی ما شام دعوت بودن ، استدلالمون هم این بود که ما که همه ش سرکار با همیم و اگر قرار بود از هم بگیریم تا حالا گرفته بودیم، بعد از اینکه من و مهردخت مبتلا شدیم دل تو دلمون نبود که نکنه ما به این طفلکا منتقل کرده باشیم ..

 چون مریم و رضا هم یه دختر کوچولوی دوسال و نیمه دارن خیلی بیشتر نگران بودیم .. تا خدا رو شکر معلوم شد اونشب من و مهردخت به هیچکدومشون ویروس ندادیم . 

پنجشنبه ی این هفته ،  سر کار بودیم قرار بود  شب بریم  خونه ی مریم و رضا .

جای همگی خالی دستگاه پلی استیشن دارن، برنامه ی رقصش رو گذاشتیم و همگی دوتا دوتا رقصیدیم ، چون مدلش اینجوریه که باید شبیه اون کسی که داره تو تی وی می رقصه، برقصیم تا امتیاز بگیریم کلی خنده داره و در نهایت انقدر فعالیت ادم زیاده که مثل موش آبکشیده میشه ادم انقدر عرق میکنه . مهردخت و محمد رقابت تنگاتنگی داشتن و فینالیست های بازی بودن

ساعت سه و نیم نصفه شب بود که دیگه گفتم عاقا بازی بسه بریم خونه هامون . همین که داشتم لباس میپوشیدم دیدم بابا پیغام داد هنوز خونه ی همسایه مونی؟ 

خندیدم نوشتم : آره داریم میریم اگه بیداری میایم پیشتون .

گفت : آره من و مامان جفتی بیداریم. 

خلاصه خداحافظی کردیم و با مهردخت از این خونه پریدیم تو اون خونه . 

رفتیم تا پنج هم خونه مامان اینا بودیم و فیلمای رقص رو نشونشون دادیم اونا هم کلی خندیدن . 

مهردخت هم گیر داده بود بریم پارکینگ پروانه . 

گفتم مهردخت بیا بریم خونه لباس عوض کنیم یه صبحانه بزنیم بعد بریم اونجا، چون من اگه بخوابم دیگه پا نمیشم از خستگی. 

گفت باشه. رفتیم خونه ساعت پنج و ربع بود . مهردخت گفت من باید برای مجله مطلب آماده کنم تو یکم دراز بکش تا من بنویسم بریم.

نشون به اون نشونی که من خوابم برد یه آن دیدم مهردخت بالاسرمه . گفت :مامان بمیرم برات ، بگیر بخواب. 

بعداً گفت: گفتی ، نه بیدااارم الان پامیشم و چرخیدی سمت دیوار و غششششش.

دوباره شنبه این شیطونا گفتن ؛  دوباره جمع بشیم. گفتم پس بیاید خونه ی ما.مریم جون گفت: آخه من بچه ی کوچیک دارم خونه ی خودم راحت تره ، میخواد بخوابه و اینا.. دیدم راست میگه.

 قبول کردم بشرطی که غذا درست نکنه که گفت ظهر غذام خیلی زیاد شد شب میخوریم. 

اونشب بعد از بازی ، مایا خوابید ما هم آخرین فیلم کانجورینگ(The Conjuring) رو که تازه اومده و همه از شماره ی یک دنبالش کردیم و دوسش داریم گذاشتیم و ساعت چهارو نیم تموم شد . (در ژانر ترسناک)

باز جول و پلاسمون رو جمع کردیم که بریم . من یه چیزی خونه ی مامان اینا داشتم باید بر میداشتم . آروم کلید انداختم تا رفتم تو مامان از اتاقش گفت: پدر سوخته ها بیاید اینجا ببینم 

رفتیم دوباره کنارش؛ یه ساعت نشستیم و یکمی ماساژش دادم و مهردخت خودشو براش لوس کرد. دوباره برگشتیم خونه ، دیدم دارسی پرید اومد استقبالمون .

 هرجا میرفتم میومیو کنان میامد مینشست رو به روم و باهام حرف میزد .. فکر کنم حسابی دلش برام تنگ شده بود. 

خلاصه کلی چلوندمش و باهاش بازی کردم ساعت هفت خوابیدم ، یازده و نیم بیدارشدم خونه زندگی رو رسیدم .. مهردخت خانوم هم ساعت سه بعد از ظهر پاشد. 

عصری بابا زنگ زد که دیشب شما اومدین من خواب بودم نمیاید من ببینمتون ؟ گفتم چراااا. الان میام .

مهردخت که درس داشت،  خودم رفتم اونجا، مینا و سینا هم اومدن ، خوب بود دور هم . 

 البته این وسطا یه شب هم با نفس و مهردخت، شام رفتیم رستوران محبوبمون که خیلی به سه تاییمون خوش گذشت. 

این بود خوشبختی های ساده اما باارزش من . 

منتظرم بیاید بگید پست بعدی چه چالشی رو راه بندازیم؟

دوستتون دارم 

**********

اینو شبی که میرفتیم خونه ی مریم و رضا درست کردم 

اینم نظافت شخصی دخملم دارسی در یک روز تعطیل