نقطه ی عطف زندگی

یکسالی میشه که تو اینستاگرام، دنبال کننده ی پیج بِنُدرت هستم . 

یادم نیست کدوم یک از دوستان نازنینم بود که یکی از پست هاشو برام فرستاد و با خوندن چند سطر از اون پست عاشق محتوای صفحه شدم . یه جورایی آنتی بلاگر بود و حرفا و جهت گیریش کاملاً باب میل من . 

به ندرت (بندرت) که بین خودمون بنی صداش میزنیم ، بزرگترین هدفش این بود که تولیدکنندها ، مخصوصاً اونایی که با هنرمندی و تخصصشون محصولی رو خونگی تولید میکنند رو حمایت کنه . 

حرفی که خودم همیشه می زدم : حییف نیست با این زحمت چیزی تولید می کنید، بعد هر استوری 15 ثانیه ای رو میلیون میلیون به بلاگر های بی هنر پول میدین که براتون تبلیغ کننید؟؟ 

بحثش مفصله کاری به اون نداریم .  

چیزی که به واسطه ی وجود بندرت و پیج مفیدش اتفاق افتاده مربوط به فاطمه خانوم و زهره (دختر نازنینشه) که اگر یادتون باشه چند ماه پیش و سرِ اسباب کشیِ من ، درموردشون نوشتم . 

زهره سال تحصیلی گذشته دیپلمه شد و از فرمِ دانش آموزی بیرون اومد. وقتی برای کمک به اسباب کشیِ من همراه مامانش میومد، باهاش آشنا شدم . دختر ظریف و معصومی که قدردان مادر فداکارشه و بزرگترین آرزوش این بود که برای خودش کسی بشه تا بتونه مادرش رو از کار کردن تو خونه ها بازنشست کنه . 

هم زهره و هم فاطمه خانوم از من مشورت خواستند که برای آینده زهره چه راهی رو انتخاب کنه. 

نظر من برخلاف نظر فاطمه خانوم، عدم ادامه ی تحصیل بود. از نظر مادر ، تنها راه موفقیت زهره، دانشگاه رفتن بود ولی من چنین عقیده ای نداشتم و ندارم . 

از نظر تحصیلی زهره در شرایط معمولی بود . به فاطمه خانوم گفتم: احتمال قبولی زهره تو دانشگاه های دولتی زیاد نیست . چرا اصرار داری دخترت چهار سال از زندگیشو به دانشگاه هایی بره که میزان دانشیِ که به آدم یاد میدن هییییچ تناسبی با هزینه ی تحصیل نداره. بعد هم تمام که شد کو کااار؟؟ 

پیشنهاد من بهشون این بود که یه هنر و حرفه ی خدماتی یاد بگیره و از حالا جذب بازار کار بشه . خودم دوست داشتم با افتخار بهش شیرینی پزی رو آموزش بدم ولی موضوع اینجاست که قنادی ابزار کار وسیعی لازم داره و مدت زمان بازدهیش طولانی تره . 

از روزی که در این مورد صحبت کردیم فکر زهره و آینده ش از ذهنم دور نشد .. تا اینکه در کمال خوش شانسی ، بندرت در مورد دنیا جون و اینکه دوباره داره برای کلاس اقتصادی ثبت نام میکنه نوشت . 

دنیا یه دخترخانم آرایشگره که در محدوده ی بلوار اندرزگو سالن آرایش و زیبایی داره . قلبش مثل دریا زلال و مهربونه و برای خانم های علاقمند که توان شرکت در کلاس های روتین رو ندارند کلاس های اموزش با تقریبا یک چهارم قیمت واقعی، برگزار میکنه . کاملاً واضحه که این کلاس ها با ظرفیت محدود و گاهی اوقات برگزار میشه . 

سریع رفتم و دیدم بعله ، این دخترِ نازنین، دوباره کلاسِ پنج روزه ی  صفر تا صد رنگ و لایت گذاشته .

 بهش پیغام خصوصی دادم و شرایط زهره جان رو گفتم . 

دنیا کلی باهام حرف زد و گفت خیلی ازش مطمئن شو که دل به کار بده و براش مهم باشه . گفتم : میشناسمش کاملاً و میدونم این نقطه ی عطف زندگیشه . 

گفت: اگر اینطوره واقعا براش مناسبه چون آموزش از صفر تا صد هست و میتونه بلافاصله با مدل های رایگان کارشو شروع کنه و تجربه کسب کنه . 

هزینه ی کلاس رو  واریز کردم ، برای خط تلفن زهره هم شارژ خریدم و ازش خواستم اپلیکیشن های لازم رو نصب کنه و بتونه با دنیا در ارتباط باشه . 

زهره هنگ کرده بود فکر میکنم بیش از ده بار برام پیغام های مختلف فرستاد که همه شون حاوی قدردانی و شادی بابت ثبت نامش در کلاس بود . براش نوشتم :

زهره با یک دنیا شادی و انگیزه کلاسش رو شروع کرد. 

روز سوم کلاس از دنیا پرسیدم از زهره راضیه؟ و در ضمن بهش گفتم نمیخوام این موضوع فقط به کلاس رفتن ختم بشه . 

و سورپرایز اصلی اینه که زهره از روز یکشنبه ی این هفته بعنوان دستیار در یکی از سالن های خوب منطقه ی 1 تهران، مشغول شده . 

****

واقعیت اینه که بخاطر فشار های شدید اقتصادی که بی تعارف رو زندگی همه مون سوار شده، مدتیه کیس ها رو با کمک دوستان نزدیک و خانواده، یاری کردیم . هزینه ی کلاس و مدرک فنی حرفه ای زهره به لطف نسرین نازنینم پرداخت شد . واقعاً نه وقت جمع آوری کمک بود نه روی مطرح کردنش رو داشتم چون میدونم چقدر همه تحت فشار هستیم . 

متاسفانه هفته ی قبل ، توسط یکی از دوستان قدیمی این خونه با یه مورد بیمار  سرطانی آشنا شدم و قول دادم برای هزینه های درمانش پست بنویسم . 

قرار بود دیروز پست بنویسم که متاسفانه نتونستم . 

بازم از روی شما شرمنده م ولی اگر درتوانتون هست و میتونیم مثل همیشه دست به دست هم بدیم و دلی رو شاد کنیم و به سلامتی پدر یه خانواده کمک کنیم خیلی خوب میشه . 

مثل همیشه شماره کارت برای واریز محبت های نقدی تون 

دوستتون دارم . خودتون میدونید چقدررررر