من و فرشته ها

این روزها که اغلب اوقات حال و حوصله ی درستی ندارم، دنبال یه چیزی می گردم که منو دوباره به زندگی برگردونه . تو یه بعد از ظهرِ غمگینِ تعطیل و به پیشنهاد مهردخت رفتیم کافه موزه ی گربه ایرانی یا به اصطاح" میوزه ی گربه ی ایرانی" .

تو ساختمون موزه ، حدود سی تا گربه زندگی میکنند که هم از نژادهای معرف و هم DSH ها هستند. طبقه ی اول کافه ست که اگر دوست داشته باشید چیزی میل کنید به قسمت کافه راهنمایی میشید و اگر تمایلی نداشته باشید و فقط برای دیدن گربه ها رفته باشید . به طبقه ی بالا هدایت میشد . نفری 15 هزارتومن ورودی به طبقات گربه هاست . دم در اولین طبقه شون باید روی کفش هاتون کاور بپوشید که جلوی در بصورت انبوه تو جایگاه مخصوص هستند و ما مخصوصاً رو هر پامون دوتا کاور کشیدیم که یه وقت ناغافل یکیش پاره نشه و موجب آلودگی محیط زندگی فرشته ها بشیم . درضمن هون موقع که دارید قبض های ورودی رو پرداخت میکنید ازتون سوال میکنند که تمایل دارید به گربه ها غذا بدید یا خیر؟ اگر جوابتون منفی بود که هیچی تشریف میبرید بالا و مشغول دیدن گربه ها میشید ولی اگر برای غذا دادن به گربه ها علاقمند باشید ازشون کیسه های پارچه ای کوچولو که حاوی غذای خشک گربه هاست و از بهترین برند هم هست خرید میکنید و باخودتون همراه میبرید بالا .  ایده ی نگهداری  از گربه ها در طبقات ساختمون میوزه از زمان آغاز کرونا در ذهن صاحب کافه شکل گرفت . همون موقع که یه تعدادی از دوپاهای  سنگدل با شایع شدن خزعبلاتی درمورد حیوانات خانگی و تکثیر و انتقال ویروس کرونا توسط اونا به خودشون ، حیوانات خانگیشون رو رها کردن تو کوچه و خیابون !!!!!!!!!!

صاحب خوش فکر موزه که عاشق حیوانات، مخصوصاً گربه هاست اونا رو در ساختمون اسکان داد و امکانات رفاهیشون رو هم مهیا کرد . به دیوارهای موزه تابلوهای قشنگی از اطلاعات جامع در مورد گربه ها و نژادهای مختلف نصب شده ، البته که برای من توجه به تابلوها خیلی سخته وقتی که هر گوشه رو نگاه میکنی چند تا فرشته تو بغل هم خوابن یا دارن رژه میرن و ازت دلبری میکنند دیگه چه فرصتی برای دیدن تابلو ها هست واقعا؟؟

دیدار از گربه ها در کافه شامل مقرراتی هم میشه، از جمله اینکه حق بغل کردن و جابجایی گربه ها نیست . 

یعنی شما حتما باید اونجا برای ارتباط با این پشمالوهای جذاب زحمت بکشی . 

میری نزدیکشون و بهشون پیشنهاد غذا میدی، اگر دوست داشته باشن و به سمتتون بیان بهشون غذا میدی و این دیگه کاملا به انتخاب گربه های دوست داشتنیه که دلشون بخواد بیان روی پاهات، بغلت، و .. یانه دوست نداشته باشن.

من از اون خوشبخت ها بودم که با چندتاشون تونستم خلوت کنم .

" اومدن بغلم و بهم اجازه دادن نوازششون کنم" 

جالب اینجا بود که اسماشون بر اساس جنسیت انخاب نشده بود و مثلاً مسئولین اونجا صدا میکردند هوشنگ خانوم بیا اینجا یا آقا نگین کجایی؟ 

خلاصه که نمیتونستم ازشون دل بکنم . مخصوصاً یکیشون که کاملا نابینا بود و همه ی حواسشو جمع میکرد ببینه کی صداش میکنه و کجا بوی غذا میاد . 

دست آخر وقتی از اونجا اومدیم،  سرحال و روبه راه بودم . هرچند موقتی بود ولی الانم که دارم ازشون مینویسم بازم حالم خوبه . 

راستی اگر دوست داشتید  درمورد کافه موزه ی گربه ها بیشتر بدونید از گوگل بپرسید،  آدرس پیجشون رو میاره.

 تو هایلایت ها هم معرفی گربه ها و قوانینشون هست، میتونید مطالعه کنید و با فضای اونجا آشنا بشید. 

و درصورتیکه مثل من عاشقشون باشید کلی کیف می کنید 

****

راستی سه شنبه پونزدهم فروردین،  تولد دوسالگیِ" تامی"   پسر مهربون خونمون هم بود . 

من و تامی فراز و نشیب فراوونی رو با هم پشت سر گذاشتیم .

 بعضی از شماها میدونید من چقدر با مهردخت که  مخالف سرسخت نگهداری تامی  بود ، جنگیدم و حالا بعد از 21 ماه ، مدتیه مهردخت دست از سرمون برداشته و کمتر به حضور تامی اعتراض میکنه . 

تامی چون مادر نداشته و سه ماه اول زندگیشو تو خیابون و در شرایط بسیار سخت زندگی کرده، هنوز با وجودی که دو سالش تموم شده ، منو مادر واقعی خودش میدونه و بعضی از رفتارهای افراطی که دیگه تو این سن نباید داشته باشه رو داره . 

مثلاً من هر وقت  از جام بلند میشم ، پا به پای من حرکت میکنه . صبح ها  به محض اینکه چشمام باز میشه خودشو بهم میرسونه و سرشو میزنه به سر من و هی خودشو میمالونه بهم و هم زمان لیسم میزنه و بهم اظهار عشق میکنه .

وقتی میرم جلوی میزتوالتم (که برخلاف میزهای دیگه ارتفاعش بلنده) می ایستم  ،  تامی میپره  میاد روی میز دستاشو میذاره روی شونه هام و خودشو میکشونه بالا ، بعد به صورتی که پاهاش روی شونه ی سمت راستمه و سرش رو شونه ی سمت چپم (درست انگار شالگردن دور گردنمه)، دوتایی راه میفتیم تو خونه .( باید یه عکس در همین حالت بندازم )

 تا وقتی که تو روشویی بخوام صورتم رو بشورم همون بالا میمونه . 

شبها هم به محض اینکه میرم تو تخت،  میدوعه میادتو بغلم . مدتی میخوابه و نوازشش میکنم بعد میره پایین پام میخوابه و در نهایت بالای سرم روی بالش . 

دیگه خوابم میبره و نمی فهمم کی میره دنبال بازیش...  و تا صبح که بیدار میشم و بدو بدو میاد،  نمیدونم چند بار در طول شب میاد پیشم و میره ولی گاهی تو خواب و بیداری حضورش رو حس میکنم . 

الان دیگه زندگی بدون گربه رو متصور نیستم و یه جورایی به دیدنشون تو محیط خونه و  بغل کردن و نوازششون اعتیاد پیدا کردم . نمیدونم این جزو اختلالات شخصیته یا نه،  ولی هر چی هست بابتش خوشحالم و دوست دارم تا آخر عمرم به همزیستی با حیوانات وابسته باشم . 

دوستتون دارم