یک پست پر از نمایش"

سلام عزیزان دل

جای دوستداران تیاتر خالی این پونزده روز گذشته ، حسابی از خجالت خودمون و سالن های نمایش دراومدیم . 

مشروح اخبار رو از از آخرین نمایش شروع میکنم  

" می سی سی پی نشسته می میرد"  به کارگردانی همایون  غنی زاده  و با بازی بازیگران خوب و محبوبی مثل ویشکا آسایش ، بابک  حمیدیان و خودِ خودِ همایون  غنی زاده . 

 این نمایش رو  همراه با نفس جان دیدمش . 

 کار ، متفاوت و بسیار خاص بود و با توجه به اینکه به مدت دو روز بدون پلک زدن مثل گربه تو سایت کمین کرده بودم تا خرید اینترنتی برای روز سه شنبه 11 آبان باز بشه و بتونم یه جای عالی بگیرم ، به موقع خرید رو انجام دادم و جامون خیلی خوب بود . 

بازی بابک حمیدیان و خانم آسایش فوق العاده محشر بود . در طول نمایش از موسیقی بسیار خوب و بجا استفاده میشد ، نور ،  دکورو موضوع  محشر بود  اما ریتم نمایش بنظرم بسیار تند بود و تماشاگر به تمرکز بیشتری برای فهم دیالوگ ها نیاز داشت ، بیشتر احساس میکردم از دیالوگ جا می مونم ، ضمن اینکه گاهی صداهای نمایش بسیار گوشخراش میشد .

 از نقش خود همایون غنی زاده و ایفای اون خوشم نیومد و اصلا" توجیهش رو تو کار نفهمیدم .

نمایش دوساعت و نیم بود که بنظرم طولانی اومد و میشد از بعضی چیزا فاکتور گرفت و مدت زمان رو کم کرد .

 در مجموع شب خیلی خوبی بود و جاتون خالی با نفس جان شام جالب  و متفاوتی خوردیم . 

 در یک  کبابی تقریبا" تقاطع انقلاب و حافظ ،  قلوه و خوئک ،بال و کتف و ماهی قزل آلای کباب شده که این آخری واقعا محشر بود .  البته همه در مقیاس خیلی کم سفارش داده شده بود .

 ماهی کباب و گوشتش کاملا"آب پز بود و اصلا" بوی خاص و زننده ی ماهی رو نمیداد . 

پیشنهاد میکنم دوستان ساکن تهران حتما یه شب لوطی بازی پیشه کنند و بجای رفتن به یه رستوان باکلاس و شیک خودشونو این کبابی مهمون کنند 

بریم به شب قبل از می سی سی پی  و نمایش " افسون معبد سوخته" 

این نمایش عاالی بود سه تا عزیز هنرمند پانته آ  بهرام ، حمید رضا  آذرنگ و مهدی  پاکدل بازی میکردند که اون دوتای اول که سالهاست استاد بازی هستند و اما پاکدل عزیز رو خیلی خیلی بهتر و قوی تر از سریال های تی وی دیدم و از بازیش تو تیاتر لذت بردم . 

کلا" نمایش قوی و خوبی بود چون منِ محاطب مریض احوال رو که نمیدونم چه پدر کشتگی با خاور دور دارم ، جذب کرد . دوستان قدیمی این خونه میدونند که من خیلی بی دلیل ،  خاور دور و همه ی مخلفاتش  رو دوست ندارم.

و صد البته نویسندگی نغمه  ثمینی و کارگردانی کیومرث مرادی کار خودشونو کردند .. یادم نره یه تقدیر بلند بالا هم بابت نوازندگی زیبای پریا  قاسم خانی (دختر بهاره  رهنما و پیمان قاسم خانی ) داشته باشم و یه نکته ی خیلی مهم گریم درست و پذیرفته شده ای که مهسا اسکندری (خواهر لاله  و ستاره  )به روی بازیگران پیاده کرده بود ...

 میبینید همه ی عوامل یک نمایش متخصص بودند و کار بسیار عالی از آب درآمده بود . 

داستان نمایش رو دوست داشتم،  تم عاشقانه ی حزن انگیزی داشت که بخاطر لو ندادن داستان بهتره چیز بیشتری ننویسم . 

بعد از نمایش که پوستر رو امضاء می کردیم و مشغول گپ و گفت با دوستان بودیم ، پانته آ و حمید رضا ی عزیز گریم هاشونو پاک کرده بودند و میخواستند از تماشاخانه بیرون برن که همدیگه رو دیدیم و ما کلی ذوق مرگ شدیم .

 روراست انقدر دیالوگ ها و گریمشون سنگین بود که رومون نمیشد بگیم عکس بندازیم ولی با لبخند و روی خوششون و دستی که تکون دادند ، روی ما رو  زیاد کردند و گفتیم دلمون عکس میخواد و وقتی استقبال کردند و با گوشی های مختلف ژست های مختلف گرفتیم ، در کمال تعجب  دیدیم که میگن سلفی هم بندازیم ، سلفی ها خیلی خوشگل تر میشن . 

     

و اما " طپانچه خانم" که با حد انتظار من بسیار متفاوت بود و متاسفانه نظرم رو جلب نکرد 

راستش این نمایش رو بخاطر گل وجود فریبا  متخصص که بازیش رو خیلی دوست دارم و موضوعی که ازش تو سایت خونده بودم و دیدن محمد  نادری که فقط تو برنامه دورهمی مهران مدیری دیده بودمش رفتم . 

توضیحات سایت اینطور بود که یکی از زنان باقیمونده دوره قاجار که حالا داره تو پهلوی زندگی میکنه برای انتشار و جا انداختن فرهنگ بهداشت  تلاش زیادی میکنه که با موانع زیادی روبه رو میشه ، ولی در طول نمایش اشاره ی ضعیفی به اینمورد شده بود و کلا ماجرا چیز دیگه ای بود . 

دیالوگ های اضافه داشت و نمایش بی دلیل کش پیدا کرد . سالن مناسب نبود و تهویه ی خوبی نداشت . از گریم اغراق آمیز و دکور بی جهت هم اصلا خوشم نیومد ..

 فقط بازی متخصصانه ی خانم متخصص و دیالوگ های پشت هم و سنگین نمایش خوب بود . جالب اینجاست که ما نمایش رو همراه دوستان و بابا عباس قرار بود ببینیم ولی قبل از اراِئه بلیط ها متوجه شدیم دختر عمه جان و دخترشون هم حضور دارند و چند دقیقه بعد دختر عمو جان  و همسرشون هم کاملا" اتفاقی رویت شدند ..

 خلاصه سالن نمایش  طپانچه خانم کلا" واس ماس شده بود 

چنین فک و فامیل فرهنگی هستیم ماااا

با این پست پر تیاتر ، نازلی که غش میکنه از خنده ، سینا هم کهیر میزنه چون اصلا" هنرپیشه ها رو نمی شناسه 

*********

دلم براتون تنگ شده بود ، از کامنتای خصوصیتون و اظهار لطف همیشگیتون ممنونم دوستانی که پرسیده بودند دندونپزشکی تموم شد یا نه ، باید بگم بعد از جلسه ی اول که شرحش رو خوندید ، یک جلسه ی  دیگه هم رفتم و اون دندون عقبی رو روکش کردم که خیلی خوشگل شده ، پیش بینی دکتر جان اینه که یه جلسه ی دیگه هم باید برای دو سه مورد لب پریدگی دندون های آسیا و جرم گیری برم .. حالا نمیدونم واقعا تموم میشه یا نه . 

دکتر جان خیلی ماهن و کارشون هم خیلی عالیه . مخصوصا در زمینه ی زیبایی خیلی قبولشون دارند وقتی تو سالن کار میکنند دکترهای دیگه هم میان درمورد کارشون با ایشون مشورت میکنند . 

عکسایی هم که نشونم داده و تعدادیشم تو اینستاش دیدم واقعا خوب کار کرده . 

اگر علاقمندید برید نگاه کنید

 

دوستتون دارم 

" مهربانو و دندانپزشکی"

خوندن پست  وبلاگ هوپ عزیز ( که یه خانم دندانپزشکه عزیزه )باعث شد ، مطلبی درمورد حال و هوای این روزهام در دندانپزشکی رو بنویسم . 

بیمه ی تکمیلیِ اداره ی عزیز و وزین ما ، برای هر خانواده سالیانه مبلغ یک میلیون و نیم هزینه ی دندانپزشکی در نظر گرفته ، با کسی هم شوخی نداره که یه نفر مجرده ، یه نفر سه تا بچه داره با خانومش میشن پنج نفر ، کلا " یک و نیم بیشتر نیست .. عیب نداره دستشونم درد نکنه ...والله ، با این آرداشون 

بعد از ایمپلنت دندون چهارم از بالا ، که دوسال ازش می گذره (پست های مربوط بهش رو که یادتونه؟؟) 

دیگه فقط به معاینات سطحی بسنده کرده بودم .

 دو سه هفته پیش به خودم گفتم مهردخت که امسال گرفتاره، وقت نداره ولی خودم برم دوباره معاینه ببینم چه خبره اگه کاری لازمه انجام بدم ، بدم که تا آخر سال مهلت دارم وگرنه این یک و نیمه می سوزه . لازم به ذکر است (انگار دارم نامه اداری مینویسم )اداره مون چند سال پیش یه چند هزارمتری زمین ، در فاصله ی پانزده دقیقه ای از اداره مون، که خودشم نفهمید دقیقا" منظورش چی بود خرید.. 

یه بار گفتن کل اداره و موسسه خدمات رفاهی و مخلفاتش قراره اونجا مستقر بشه ، یه بار گفتن نه ، فقط خدمات رفاهیش اونجا باشه و .. 

خلاصه فعلا" یه مجموعه ی بزرگ از خونه های تعاونی مسکن بعلاوه ی بعضی از قسمت های متفرقه ی اداری و یه مرکز پزشکی احداث شده . شواهد امر نشون میده ، زمین فوتبال ، سالن های والیبال و بسکتبال ، استخر و سونا و رستوران و .... در دست احداث می باشد. 

خلاصه تصمیم گرفتیم زنگ بزنیم دندانپزشکیش که خیلی تعریفش رو می کنند و وقت بگیریم . برای سه شنبه ی دو هفته پیش دو تا وقت معاینه برای من و همکارم دادند. ساعت ده صبح .  

ساعت نه و نیم اومدیم جلوی در ساختمون و گفتیم سلاملکوم ما میخوایم بریم کلینیک سرویس کی میره ؟ (اخه در طول روز چندین بار سرویس میره اونجا و برمی گرده ولی ما ساعتش رو نمیدونستیم) 

گفتند سرویس ساعت نه رفته ، یه ماشین دربست گرفتیم و ده دقیقه به ده جلوی میز پذیرش ایستاده بودیم . خانم منشی برامون پرونده تشکیل داد و گفت بفرمایید بنشینید .. 

عاقا ساعت ده شد ، ده و نیم خبری از صدا کردن ما نشد . یکربع به یازده رفتم گفتم ببخشید ما دوتا ساعت ده وقت معاینه داشتیم .

خانم منشی به تابلویی اشاره کرد که روش یه جملاتی نوشته بود که معنیش این میشد " فکر نکنید اگه وقتتون ساعت دهه ، ساعت ده میرید تو ، بشینید صبور باشید " 

و اضافه کرد : مریض قبلی هنوز داخل هستند . 

با لب و لوچه آویزون برگشتیم نشستیم سرجامون . ساعت یازده و نیم دیگه داشت احوالات من بهم می ریخت دوباره رفتم گفتم خانم ما از پرسنل هستیم با مرخصی ساعتی اومدیم اینجا ، گفتیمم که میخوایم بریم معاینه .

 دوباره تابلو رو نشون داد و گفت : من تقصیر ندارم مریض داخل هستند . ساعت دوازده و ربع دیدم یه اقای مسن و محترم از در مدیریت اومدن بیرون . 

رفتم پیششون شرح ماجرا دادم ، گفتم : من درک میکنم که وقت های دندانپزشکی خیلی دقیق نیست و اگر بیمار اورژانسی بیاد همه ی وقت ها رو جابجا میکنه ولی واقعا" طبیعیه بخاطر یه معاینه ی ساده ما دوساعت و ربعه نشستیم؟؟ 

گفت : اجازه بدید من بررسی کنم . کله ش رو کرد تو سالن پزشکان و گفت بفرمایید داخل . 

دوتایی با اخم و تخم رفتیم تو . 

دکتر جوون و خوشرویی (که بعدا فهمیدم دوسال از من کوچیکتره) گفت : سلام خوب هستید ؟ 

گفتم سلام . نه آقای دکتر . 

گفت : ای وای چرا ، خدا بد نده . 

دوباره غرغر هام شروع شد گفتم : برای معاینه دوساعت و بیست دقیقه ست نشستم . 

عذر خواهی کرد و شروع کرد از همون حرفای تکراری که یه وقت کار طول می کشه و ... لابه لای حرفاشم گفت یه بی حسی میزنیم ، گاهی بیست دقیقه طول میکشه یا مریض می ترسه و .. 

گفتم : ببخشید جسارت می کنم ولی بار اولم نیست دندانپزشکی اومدم ، البته مدیریت زمان و نحوه ی کار بنا برسلیقه ی شماست ولی همه جا وقتی بی حسی میزنن، مریض رو نگه میدارن ، یه معاینه رو چک میکنند تا اون بنده خدا بی حس بشه ، نه اینکه پزشک بشینه مریضش رو تماشا کنه تا بی حس بشه . 

گفت : حق باشماست ، قبلا هم همین ایراد رو از من گرفتن ، ولی من دوست دارم مریضم کنارم باشه تا بی حس بشه ، یه ذره چپ چپ نگاش کردم و گفتم : 

وقت ما ساعت ده بود شما اولین مریض رو نه دیدید، درسته؟؟ گفت بعله . 

گفتم: از نه تا دوازده و بیست دقیقه یکمی عجیب نیست؟؟

 حتی اگر مریض بترسه یکمی باهاش همدلی کنید ولی دیگه حق نداره همه ی حقوق دیگران رو هم پایمال کنه اگر وحشتش تا این اندازه ست با بیهوشی کاراشو بکنه . نمیدونم والله چی بگم . 

دکتر دوباره با خوشرویی گفت : بیاید حالا ناراحتی رو بذاریم کنار . 

گفتم : باشه الان دوباره وقت دیگران ضایع میشه . 

گفتم ببینید دکتر من این دندون رو دو سال قبل ایمپلنت کردم حالا قرینه ش ایراد داره گفتن باید ایمپلنت بشه چون با روش های دیگه مقاومت نداره . یا این رو ایمپلنت کنید ، یا همه ی دندونامو اگر کاری هست رو به راه کنید . چون میخوام خیلی هم از تعرفه ی بیمه م بیشتر نشه . 

همینطور که دندونا مو میدید منم اینه دستم بود و توضیح میداد ، گفت : نه من فکر میکنم بشه با روش های دیگه دندونت رو درست کرد و چند سال برات کار کنه ، یه جرم گیری ، این یکی اینطوری و اما این دوندون جلوییه خیلی تغییر رنگ داده اینم یه کاری کنیم . 

گفتم نه دکتر میترسم . گفت چرا؟ گفتم برای اینکه این دندون هیچی نداره یه تیکه دندون لاغر و داغونه ، بیست و نه ساله زیر بار نرفتم دست بهش بزنم چون می ترسم دوام نداشته باشه و من یهو ای مواد رو از دست بدم یا بشکنه و بمونم بی دندون اونوقت تا خودمو برسونم دکتر ، دق میکنم . 

گفت : بیا بهم اعتماد کن بهت قول میدم خوب بشه . 

گفتم: خالا یه عکس OPGبنویسید من دفعه دیگه میام ببینم چی میشه . گفت : باشه دفترچه ت رو بده . همینطور که دفترچه رو از کیفم در می آوردم ، با خنده و زیر لب گفتم : واااالله ، برای یه عکس دو ساعت و نیمه نشستم ، اصلا" نمیگن الان اداره کن فیکون شده چهارتا کشتی غرق شدن !!

با این حرفِ من دوتایی زدیم به خنده . گفت : بی خیال اینهمه کشتی دارید چهارتاشم غرق شه . 

خلاصه انگار دوست شدیم . 

دوستم هم نشست و یه نگاه اجمالی به دوندوناش کرد و عکس اونم نوشت ، کیفامونو بغل کردیم و دویدیم بیرون زود یه دربست گرفتیم پریدیم توش ، سه بار تو ماشین بهم زنگ زدن که از در اداره مستقیم بیا بالا فلان کار و فلان کار و فلان کار پیش اومده 

گفتم : من بهش میگم الان کشتی ها غرق میشن باورش نمیشه 

سه شنبه ی قبلی دوباره پاشدیم رفتیم کلینیک  و ده دقیقه بعد نشستم رو یونیت ، عکس رو دید توضیحات رو کامل کرد و گفت: 

این دندونت رو میتونم درست کنم اتفاقا وضعش بد نیست قول میدم حد اقل دوسال کار کنه . گفتم باشه . شروع کرد کامل خالی و ترتمیزش کرد و قالب گرفت . 

بعد گفت : میخوام برم سراغ دندون جلوییه . گفتم : دکتر توروخدا تو ذوق نزنه ، دو رنگ نشه ، با دوام باشه و ... 

گفت :بهت قول میدم .. گفتم باشه . 

عاقا این جناب دکتر شروع کرد به کار کردن و جوک گفتن ، خیلی هاشم شنیده بودم ولی حیلی بامزه تعریف میکرد ، منم عین ژله اون زیر تکون میخوردم . 

اها راستی اول کلی ازدندونم عکس انداخت . بعد نیم ساعت دوباره شروع کرد به عکس گرفتن . گفتم : ببینم : گفت : ببین ووووی چشمتون روز بد نبینه دوباره اون یه تیکه دندون دااااغوون زده بود بیرون . گفتم:  دکتر توروخدا ، خوب بشه هااا من دیوونه میشم زشت بشه . 

گفت : خیالت راحت . 

کار نداریم ، دوباره یه نیم ساعت گذشت و دکتر اجازه داد اینه رو ببینم 

گفتم : نه ، اصلا باورم نمیشه . ممکن نیست انقدر طبیعی .!!!!!

گفت : راااضی هستی ؟؟ گفتم : آآآره ..عاااالیه . 

خلاصه خوشحال و خندون و با نیش بااااز از سالن اومدم بیرون و تا همین الان که یک  هفته گذشته ، در حال تبلیغ خمیر دندون با لبخند به یاد موندنیم هستم 

فقط حیف شد همون موقع همه ی عکسا رو برام فرستاد ولی از اونجایی که کلا اون قسمت اینترنت وجود نداره ، هیچکدوم ارسال نشده و باید دوباره این هفته بگم:  بفرست دکی جاااان . 

حتما " میخواید بدونید چه بلایی سر دندونم اومده که به این وضع افتاده .. قصه ی غم انگیزی داره . 

گویا مهربانو خانم رو در سن چهار سالگی میذارن روی یه میز و میگن برقص . 

مهربانو قرتی هم مشغول قردادن و چرخیدن بوده که به وجد میاد و سرش گیج میره . میخوره زمین و لبش خون میاد ، مامان و باباش دندونای صدفی کوچولوش رو چک می کنند و میگن خدا رو شکر نشکسته . 

چند سال می گذره ، یه روز که مهربانوی هفت ساله ، یکی درمیون دندونای شیریش افتاده بوده و سرش رو پای مامانش بوده داشته بلبل زبونی میکرده ، مامانش از بالا نگاه میکنه میگه : وااای مهربانو ، پشت دندون جلوییه یه دندون دیگه در اومده .

 همون روزعصری میرن دندون پزشک و آقای دکتر میگن همون موقع که خورده زمین دندونش رفته توی لثه،  برای همین لق نشده و نیفتاده الان دندون اصلی که دراومده و شما خبر نداشتید ، غذا مونده بینش و کاملا" پوسیده . 

همون موقع دندون شیری رو کشیدن و دندون اصلی رو با مواد پرکردند و دکور گذاشتند .

 در سن چهارده سالگی یه بار دیگه دندون ترمیم شد ولی بعد از اون مهربانو جرات نکرد هیچ دکتری بهش دست بزنه . 

اینم از عکسای قبل که داشتم و این دندون جدید 

" حال مرا خوب کن"

بچه های پیش دانشگاهی تا زمانی که کنکورشون برگزار میشه ، بارها و بارها دچار ناامیدی و افسردگی میشن و البته این حالت  (اگر کوتاه مدت باشه) کاملا" طبیعیه .

 سه شنبه ی پیش که مهردخت رو به مدرسه رسوندم خوب بود ولی انگار سه تا زنگ رو امتحان و تست داشتند و این حالت تو مدرسه گریبانش رو گرفته بود .

 سر کلاس کارگاه هنر که زنگ آخر داشتند چند تا تست رو که میزنه ، با چشمای اشک آلود(که خیلی کم از مهردخت دیدم) اجازه می گیره و میره بیرون از کلاس . 

مهردخت درمورد این استاد برام گفته بود که موقع صحبت کردن ، خیلی به قواعد و دستور زبان فارسی مسلط نیست .

چندین زبان زنده ی دنیا رو صحبت میکنه و تعداد مدارک تحصیلات عالیش از چهار پنج تا گذشته ..به دلیل سواد و مهارت های وسیعش در مباحث علمی و هنری  بین خودشون " خفن" صداش میکنند . 

روزهای اول سال تحصیلی بچه ها سوالی ازش پرسیده بودند که موجب سوء تفاهم شده بود و گفته بود: میخواید منو امتحان کنید ؟؟ 

بچه ها از این برداشت جا خورده بودند و شروع به توضیح دادن کرده بودند اما انگار با هر حرف اضافه ای میزان رنجش استاد بیشتر و اوضاع بد تر می شده .

 دست آخر مهردخت ( که اصلا" تو پرسیدن اون سوال شرکت نداشته ) میانداری میکنه و میگه استاد من  به نمایندگی همه ی بچه ها ازتون خواهش میکنم عینک بدبینی رو بردارید ، قسم میخورم هیچکدوم از بچه ها اون منظوری که شما دریافت کردید رو مد نظرشون نداشتند لطفا به من اعتماد کنید و راحت باشید . 

چون امسال سال آخره ، فقط اینو پرسیدند که الگو برداری کنند و پا جای شما که موفقیت هاتون برای همه مون مسجله بذارن. بعدشم رو به بچه ها کرده گفته " همه تایید میکنید؟؟"

 اون طفلکیا هم که از بحث و کدورت کلافه شده بودند همه کله تکون میدن که آره بخدا اصلا منظور بدی نداشتیم . 

خلاصه موضوع ختم به خیر میشه و رابطه ی استاد با بچه ها اتفاقا خیلی هم خوب میشه و تو این یکماهههمیشه می گفته من تو کلاس شما خیلی خوشحالم . 

آهاااان ، به اینجا رسیدیم که مهردخت با گریه از کلاس رفته بیرون . وقتی از مدرسه برگشت هنوز نفسش از دویدن تو پله ها جا نیومده بود که بهم تلفن کرد و موضوع افسردگیش رو بریده بریده تعریف کرد آخرشم گفت : 

مامان وقتی برگشتم دیدم استادم برگه تستمو تا کرده گذاشته روی میزم تا لحظه ی آخر متوجه نشدم ولی بعدا"  دیدم پشتش برام یه نامه نوشته ... تلگرامتو ببین الان برات میفرستمش 

این یه هدیه ی ارزشمند از فرشته ی بدون بالیه که این بار در قالب استاد به مهردخت نازل شده .. میتونست رو ترش کنه و بگه این بهانه ها رو قبول ندارم میخواستی درست درس بخونی ، میتونست اصلا" بی تفاوت باشه و هیچ عکس العملی نشون نده ولی کار به این قشنگی کرده و با زیباترین کلمات حال  دانش آموزش رو خوب کرده . 

برای این اثر هنری کم نظیر قاب عکس مناسبی سفارش دادیم و مهردخت قصد داره بعنوان یکی از

با ارزش ترین هدایای زندگیش تا آخر عمر، حفظش کنه 

" حال همدیگه رو خوب کنیم "

" محبت و عشق ، ارزانی خودت باشد "

عکس از من ، پست از شما مطمئنم با دیدن این عکس، کلی یاد خاطره های دردناک می کنید .

در رابطه با پست قبل که خیلی کم لطفی کردید این مطالب رو مطالعه فرمایید . 

هرروز بازیگران نمایش و بچه های کار با تماشاگران تاتر فوتبال و وسطی بازی می کنند بعد میرن برای اجرا 

http://www.irna.ir/fa/News/82275785/

http://www.rahefarda.com/arts-culture/254836

http://www.khabaronline.ir/detail/592522/culture/theater

http://www.tasnimnews.com/fa/news/1395/08/01/1218343/%D8%AF%D8%B1-%D8%AF%D9%81%D8%A7%D8%B9-%D8%A7%D8%B2-%D8%AD%D9%82%D9%88%D9%82-%DA%A9%D9%88%D8%AF%DA%A9%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D9%87-%D8%AA%D8%A6%D8%A7%D8%AA%D8%B1-%D8%B4%D9%87%D8%B1-%D9%85%DB%8C-%D8%A2%DB%8C%DB%8C%D9%85

http://golvani.ir/1395/08/%D8%AF%D8%B1-%D8%AF%D9%81%D8%A7%D8%B9-%D8%A7%D8%B2-%D8%AD%D9%82%D9%88%D9%82-%DA%A9%D9%88%D8%AF%DA%A9%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D9%87-%D8%AA%D8%A6%D8%A7%D8%AA%D8%B1-%D8%B4%D9%87%D8%B1-%D9%85%DB%8C%E2%80%8C/

"آری یا نه"

در دفاع از حقوق کودکان کار به تئاتر شهر می آییم ، کودکان کار با نمایش "آری یا نه" و با شعار " کار کودکان ممنوع" به تئاتر شهر آمده اند .

نویسنده:  حسین جمالی (بر اساس نمایشنامه آنکه گفت آری آنکه گفت نه)

کارگردان:  مجید رحمتی

بازیگران:  (به ترتیب ورود) سید عرفان احمد زاده (کودک)، علیرضا کیمنش (معلم)، مسیح کاظمی (مادر)، امیرحسین رضایی، سهراب حیدری، فیروز غلام حضرتی (دانش آموزان)

آهنگساز: صنم پاشا

طراح صحنه و لباس: مجید رحمتیدستیارکارگردان و برنامه ریز: مرتضی برزگر زادگانمنشی صحنه: رابعه نیک طلبمدیر صحنه: رویا مرادیمدیر روابط عمومی: مهرنوش قهرمانیدستیار دوم کارگردان: میثم غفاری نیا، مجید فراهانی دلبندعکاس: موناصدر، کوروش مرشد سلوکساخت تیزر: امیر پوستی، مهدی پارسی

کاری از گروه نمایش - نیست -

***********

یادتونه تابستون یه نمایش فانتزی و عااالی به نام "رویای یک شب نیمه تابستان " رفتیم؟؟

 یکی از بازیگران توانای این کار ، علیرضا کیمنش بود که از همون شب نمایش دنبال کارها و برنامه هاش بودم ، کم کم تو دنیای مجازی ارتباط گرفتم و دیدم چه ادم حسابی باحالیه ، میدونید چرا میگم آدم حسابی ؟

 چون در کنار همه ی توانایی هاش، اعم از قدرت بازیگری ،دغدغه های دیگری هم داره که فقط صاحبان قلب های بزرگ و رئوف دارند . 

دغدغه ی علیرضا بچه های کار هستند و حالا تلاش ها در قالب یه نمایش ، نتیجه داده ...

 تو این مدت کما بیش در جریان بودم که بچه ها رو با چه مشقتی از بهزیستی میارن و باهاشون تمرین می کنند و گاهی که بهزیستی همکاری نمی کرد کار میخوابید و ... 

از این حرفا که بگذریم بنظرم خیلی خیلی شایسته ست که ما هم حمایتمون رو دریغ نکنیم و با دیدن این نمایش ، هر چند از علاقمندی هامون نباشه ، بچه ها رو تشویق کنیم ..

 احساس میکنم مسیر زندگی این بچه ها داره تغییر میکنه و این خییییلی خووووبه . 

اینم عکس علیرضا جان کیمنش در نمایش " رویای یک شب نیمه تابستان" با این گریم قشنگ و عاااالی