"همیشه دیده شدن لذت بخشه "

همه  بچه مدرسه ای ها از شنبه تا چهارشنبه ، سرکلاس درسند و پنجشنبه و جمعه تعطیل رسمیشونه ، اما مهردخت اینا امسال دوشنبه ها تعطیلند و بجاش پنجشنبه مدرسه میرن . 

از اواسط شهریور ماه متوجه ی یه نمایش شدم که وجود  اسم هایی مثل  باران کوثری ، رضا بهبودی و میلاد شجره در لیست بازیگران توجهم رو جلب کرد...

 میدونستم حتما باید کار عالی باشه، اما یا هر شب همه ی صندلی ها فروخته شده بود ، یا من کار داشتم و نمیشد برنامه رو جور کنم تا اینکه روز یکشنبه چهارم مهر ، داشتم سایت tik8رو بالا و پایین می کردم اصلنم امیدوار نبودم برای همون شب جا داشته باشه ، اما در کمال خرسندی دیدم دو تا دونه جای خوب داره بهم چشمک میزنه .. 

ساعت شروع نمایش هشت شب بود و من طبق معمول کلی نقشه کشیده بودم که رفتم خونه ، یکمی استراحت کنم . 

آخه هر شب بین ساعت دو تا دو و نیم صبح میخوابم و به این کم خوابی عادت کردم ، ولی یه روزایی تو هفته ، دیگه کم میارم و باید یه بعد از ظهر نیم ساعتی ولو باشم و هیچ کاری نکنم .. 

همینطور که تو فکر استراحت بودم یادم افتاد مهردخت دوشنبه ها تعطیله ، و وقتی به خودم اومدم دیگه خرید اینترنتی انجام شده بود و داشتم از بلیط هامون عکس می گرفتم . 

مهردخت تقریبا ساعت سه رسید خونه و بهم تلفن کرد . گفتم مهردخت جان به کارات برس که رسیدم خونه سریع آماده شیم بریم بیرون . گفت : کجا بریم مامان؟ 

گفتم:  تاتر دوشس ملفی . 

صدای جیغ و آخ جون مهردخت بلند شد .. 

گفت : مررسی مامان ، گرررفتیش؟؟ گفتم : آررره   (سینا این آرره رو بخاطر تو نوشتم )

ساعت پنج و ربع رسیدم خونه .. و شش از درخونه اومدیم بیرون . محل نمایش " تیاتر مستقل تهران" بود ، یکربع به هفت ماشینمون رو دم سالن پارک کردیم . 

تا هشت هم وقت داشتیم ، گفتم مهردخت ، سه ساعت و نیم طول نمایشه  بریم کافی شاپ هم یه چیزی بخوریم ، هم بشینیم استراحت  کنیم . 

جاتون خالی دو تا چای بزرگ همراه دو تا برش کیک شکلاتی و چیز کیک سفارش دادیم . چقدرم خوب بود بعد از اون همه بدو بدو چایی مزه داد  ولی خداییش همیشه از پول کافی شاپ حسابی دردم میاد ..

 آخه انصافه سی و نه هزارتومن 

نمایش با تاخیر شروع شد و به مدت سه ساعت و نیم سرجامون محو بازی بی نظیر بازیگران و داستان و دیالوگ های نمایش بودیم ، مخصوصا که موسیقی هم بصورت زنده نواخته میشد و تاثیر لذت چند برابر بود . 

(دوتا گیتار برقی و دوتا سولیست  که میخوندند)

یعنی من هر چی از بازی زیبای باران جان و میلاد جان شجره تعریف کنم، کم گفته م .. محشررر بودند .

 خلاصه ای از موضوع و نقد نمایش رو با قلم شیوا بیتا نجاتی ، براتون  میذارم

جووانا ملقب به دوشس ملفی پس از مرگ همسر، دل به مباشرش آنتونیو می بازد و از وی تقاضای ازدواج می کند.

کاردینال برادر بزرگتر و فردیناند برادر دوقلوی جووانا، یکی به طمع دست یازیدن به ثروت او و دیگری، تمایل جنسی اش برای تصاحب خواهر، به کین خواهی او برمی خیزند.

" بر اساس دوشس ملفی" اجرایی وامدار سبک اجرایی برشت از بازنویسی نمایشنامه ای کلاسیک اثر جان وبستر به قلم نغمه ثمینی و محمد رضایی راد است.

 استفاده از نور مریی و حضور نوازندگان و همسرا در صحنه از دیگر مصادیق سبک برشت است.

به عقیده آرتو، تئاتر چون طاعون، انسان را وادار می کند خود را هماهنگونه که هست ببیند، نقاب از چهره اش بر می گیرد و دروغ و دورویی را بر آفتاب می اندازد . 

تئاترواقعیت انسان رهایی یافته از قید و بند قرارهای اجتماعی را بی نقاب می کند و چنین انسانی ناگزیر است با تقدیرش رودررو شود.

 این عبارات به لحاظ محتوا ، کاملا با متن انطباق دارد. دلیو، مسوول مکاتبات و ثبت وقایع خاندان آراگون، به شکل راوی در طول اجرا، از دل نقش خود بیرون می آید و وقایع را برای تماشاچیان نقل می کند.

او شخصیت های پابرهنه و ژنده پوش نمایشنامه را به شکل مجسمه های بی حرکت بر صحنه احضار می کند. ساختارچرخشی اجرا در پایان نیز، حضور شخصیت های بی جان و این بار در هیات مردگان رابر همین صحنه رقم می زند. 

شخصیت هایی که حضور حشرات بسیار در اطراف آنها، نشان از فساد جسدشان دارد.همه چیز از هیچ آغاز می شود و به آن ختم می شود و ما زندگی دوزخی شخصیت ها را بین این دو نقطه نیستی، نظاره می کنیم. 

اشارات تامل برانگیز متن در جای جای اثر، کم نیست؛دلیو مورخ در ابتدا اشاره به نادیدنی بودن بسیاری چیزها می کند، در ادامه صحنه ای هست که نور خیره کننده صحنه که به دستور بازیگر اعمال می شود، به مثابه تاریکی برای بازی شخصیت ها و تاریکی صحنه، به مثابه روشنایی تعبیر می شود. 

صحنه تولد نوزاد تکه تکه از شکم مرد باردار و اشاره قاضی به کتابهای حقوق، از جمله دیگر این موارد است.

استفاده از تاثیر سایه بازیگران در صحنه گفتگوی جووانا و آنتونیو و تعویض صحنه پرده های اتاق جووانا به دستفروشانی که پشت آن حضور داشتند، از صحنه های زیبای اجراست.

 رضایی راد با طراحی حرکات بازیگران، به بهترین شکل از بدن بازیگر بهره برده . 

بازیگران، همگی، در نقش های خود تحسین برانگیزند. سخن پایانی بوزولا، پایان بخش این تراژدی است : واپسین لحظه عمرم، بهترین آن بود ؛ آنجاست که همه بر اساس خودمان باز می گردیم. 

**********

اون شب وقتی برگشتیم تا نزدیک ساعت سه صبح با مهردخت همه ش صحبت دیالوگ هایی که یادمون مونده بود و زیبایی کار رو می کردیم .

 صبح اول وقت رفتم سایت و یه کامنت برای قدردانی گذاشتم . تقریبا بعد از ظهر بود که بهم خبر دادند باران جان عزیزم ، کامنت من رو به همراه چند تا کامنت دیگه تو صفحه اصلی اینستا گرامش نمایش داده . 

آی ذوووق کردم . منم فوری عکس صفحه ش رو انداختم و پست کردم 

میدونید واقعیت اینه که انسان موجود مهر طلبیه ، همه از دیده شدن لذت میبرند و چقدر خوبه این عشق رو به هم نشون بدیم . باران با خوندن کامنت های ما ، لذت برد و من از دیدن ، دیده شدن کامنتم لذت بردم . 

مدیونید اگر فکر کنید اشاره ای به خواندگان خاموش دارم هاااا  (تعداد بازدید کنندگان وبلاگ و انگشت شمار بودن کامنت های پست قبل  حکایت جالبی داره)

حالا واقعا نمیدونم کسانی که میان تو صفحه ش کامنت میذارن " خسته نشدید انقدر اجرا کردید " موضوعشون چیه ؟ 

گاهی دلم می گیره از اینکه چقدر بعضی ها میتونند تلخ باشند ، مهرداد مزرعه رو می شناسید ؟ همون صدا پیشه ی نازنینی که صدای آسمونی و فوق العاده ای ، اما با جنس زنونه داره؟؟

 چند وقت پیش مصاحبه ی کوتاهش تو تل/گرام پر شده بود .. چندین بار اعلام کرد که من یک مرد هستم و این خلقت عجیب و البته زیبای صدای من یه موهبت الهیه .. انقدر مردم سوال پیچش کردند که آیا نشانه هایی از دو جنس/یتی داری و ... 

حالا دیروز سلام و روز بخیر تو صفحه ش نوشته بود ، یه دختر بی ادب و لوس که بعنوان توضیح پروفایلش نوشته " عسل باباییم هستم " اومده کامنت گذاشته : 

تو همونی هستی که صدات مثه زناست 

بخدا ادم خیلی شرمنده میشه ... بابا جان تو سواد داری ؟ کجا بزرگ شدی ؟ آخه این چه طرز صحبت کردنه . رفتم خصوصی براش نوشتم اگر منظورت طعنه زدن و آزاره که هیچ و نمیدونم چرا .. 

ولی اگر واقعا سوال داری میتونی تو انتخاب کلماتت دقت کنی ، مثلا بنویسی که شما همون آقایی هستید که صدای زیبا و منحصر به فردی داری؟

 اگر با حرفامون انرژی مثبت به هم بدیم و حال همدیگه رو بهتر کنیم مسلما" دنیای بهتری برای زندگی کردن داریم . 

البته چیزی برای من جواب ننوشت ولی یه خانم دیگه ای رو که بهش تو عمومی تذکر داده بود . رو اومد انقدر نوشت : به تو چه پیرزن عجوزه .. سرت به کار خودت باشه مگه چی گفتم که خودتو داری ... 

{حالا بنده خدا خانمه یه عکس ناز داشت و تقریبا هم سن و سال من بود و توهیتنی هم بهش نکرده بود فقط گفته بود لحن کامنتت خوب نیست ) 

نمیدونم بخدا ، دلم برای این مملکت که از روزگاران کهن مایه مباهات و مهد فرهنگ و تمدن بوده می سوزه .. جوون ها و آینده سازان این آب و خاک چطوری دارن تربیت میشن ؟؟.. چرا اینهمه خشم و بی ملاحظگی در رفتارهاشون موج میزنه ؟؟ 

چکار کردند با مااااااااااا؟؟ ( جواب این سوال ها همینه .. بد بلایی سرمون آوردند .. سالهاست  با تحقیر و زور ، نابودمون کردند )

دوستتون دارم ، با هم مهربون باشید