دلنوشته های مهربانو
اینجا خاطرات زندگی مشترک من و دختر نازنینم به یادگار نوشته میشود
دلنوشته های مهربانو
اینجا خاطرات زندگی مشترک من و دختر نازنینم به یادگار نوشته میشود
گره از روزگارم بگشا"
دارم پیغام پدر دخترکی که برایش سمعک خریدیم رو می خونم
یه دوست عزیزی داره به من و چند تا از دوستای مشترکمون تو یه گروه در مورد مشکل زنی صحبت میکنه :
بچه ها این خانم حدود ای چهل سالگی ازدواج کرد. اگر چه با همسر خدا بیامرزش هم همیشه مشکل مالی داشتن ولی به هر حال هر چی بود یه دل خوش داشتن که بعد از فوت ناگهانی شوهرش همون دلخوشی نیم بند از بین رفت و این بنده خدا برگشت خونه ی پدریش. مادرش تو مزرعه ی مردم کار می کرد و پدرش هم فروشنده دوره گرد بود. مادرش هم مبتلا به سرطان شد و همین چند وقت پیش از دنیا رفت . خونه ای که توش زندگی می کردن بنام مادره بوده .
خدا از برادرش نگذره که آدم بسیار ناتو و عوضیه . وقتی مادرش فوت کرد ، اومد که این بنده خدا و پدره رو از خونه بیرون و خونه رو تصاحب کنه ( نمیدونم چطوری به قانون ارث اهمیت نمیده و میخواد خونه رو بگیره) داشت پدر و دختر رو از خونه بیرون می کرد که دیدن مادر خدا بیامرز یه کار عاقلانه کرده و اونم اینه که برای خونه و شوهرش ، شرط عمرا گذاشته یعنی تا زمانی که پدر زنده ست حق انحصار وراثت ندارند و پدر باید تو همین خونه زندگی کنه .
حالا اگر چه برادره دیگه نتونسته اسباب این دوتا رو بریزه بیرون ولی شرایط زندگی خیلی سختی رو دارن و تو پرداخت هزینه های یومیه شون موندن.
خونه حمام داره ولی ابگرمکن نداره با داغ کردن آب ، خودشون رو حمام میکنن . حتی ظرف شستنشون هم تو حوضه .
هم زمان نگار جان یه پیغام فرستاد:
مهربانو جان سلام ، لطفا اگر مشغول جمع آوری کمک برای کیس جدید هستید رو من هم حساب کنید .
حال عجیبی بهم دست داد .. پیغام تشکر پدر دخترک ، پیغام دوستم دلنواز و معرفی کیس جدید و بلافاصله اعلام آمادگی نگار از همه جا بی خبر ،برای کمک !!!
خدایا شکرت که بهمون لیاقت کمک رسانی میدی.. شکر که نمیذاری بی تفاوت بمونیم .. و البته کاااش اصلا نیازمندی نبود و یا شرایط مملکت اینطوری نبود که انقدر نیازمند از در و دیوار بباره .
حساب خیریه مون هم که همه دارید تقریبا:
خانم معصومه سعیدی فر با شماره 6037697574285711
نفس تو سینه هاتون حبس کنید ، میخوام از واریزی نگار جون رونمایی کنم
خب به امید خدا کیس جدید رو شروع می کنیم . امیدوارم گره از روزگار تک تک آدمای خوب دنیا باز بشه .
1- نگار جون 5 میلیون تومان
2- نسرین جون 200 تومن
3-مهربانو 100 تومن
3-متولد ماه مهر 100 تومان به نیت پدر نازنین درگذشته
4-افروز جان 50 تومن
5- الی جان 300 تومن
6-منیژه جون 50 تومن
عزیزای من اصلا به مبالغ واریزی توجه نکنید .. من میدونم تک تکتون احتمالا کیس های مختلفی رو دارید حمایت می کنید بنابراین خودتون رو اذیت نکنید حتی واریزی 5 هزارتومنی هم گره گشاست ... یادتون باشه سمعک رو با همین کمک های کوچیک و بزرگ و اینکه دست به دست هم دادیم خریدیم و تازه دومیلیون و پانصد هم کمک دستی به پدر دخترک کردیم برای درمان کرونای مادر و هزینه های خورد و ریز ولی سرسام اور این روزها .
دوستتون دارم
"روزهایِ سختِ کم توانی"
از ظهر جمعه یکمی بیشتر گذشته ..
از ساعت 11 صبح با مهردخت افتادیم به جون خونه .. جمع وجور میکنه و هی غرر میزنه .
-ماماااان خیلی شلخته ای
من
-هاااا؟؟
- هااا نداره، هر روز که پامیشم میبینم آشپزخونه ای که شب مثل دسته ی گل کردم رو داغون کردی
- چکااار کردم یعنی؟
-بسته ی کیسه فریزر رو کانتر، لیوان آبی که خوردی همینجااا .. در ظرف ولووو؟؟ خوب اینا رو ورمیداری بذار سرجاش
-خیلی خرری مهردخت .. من صبح دارم بدو بدو کارامو میکنم برم اداره جنابعالی تو خواب ناز تشریف دارین حالا میگی شلخته م .
-بعله هستی . حالا دق و دلی صبحا اداره رفتنت رو سر من خالی میکنی؟ خب برمیداری بذار سرجاش دیگه .
با یه حرکت خشن و صدایی بلند
-اَه ه ه .. خدااا صد بار گفتم تو این سبد آشغالگیر، آشغال ننداز
- واااا مهردخت دیگه داری شورشو درمیاری هاااا .. خودت داری میگی سبد آشغالگیر .. خب این اصلا برای اینه که من دارم پیاز پوست میکنم ، پوستاشو بریزم اونجا بعد خالی کنم تو سطل .
-خُب بکن دیگه .. من آشغالشو نبینم .
-خیلی پرررو تشریف داری . چششششم خااانوم شما آشغال نبین اصلا همه ی این کارا مال منه که دارم با ذوق انجام میدم .
- خب ناراحتی تو هم نکن.
-مهردخت با من حرف نزن اعصابمو خورد کردی .. یه چیزی میگم بد میشه هااا فعلا صداتو نشنوم .
با ناراحتی رفتم رو تختم دراز کشیدم . مهردخت هی درو به تخته کوبید غررر زد وزیر لب گفت اصلا همینو میخواستی که قهر کنی کارا بیفته گردن من ... ولی همه جارو تمیز کرد گردگیری و جارو هم کرد .
ساعت تقزیبا سه بود .. خوابم گرفته بود و گیییج بودم .
زنگ تلفن خونه به صدا دراومد .. بی سیممون هم خراب شده ... با اکراه پاشدم رفتم .. دیدم شماره ناشناسه ولی جواب دادم.
صدایی نامفهوم و گنگ که جنسیتشم خیلی معلوم نبود گفت
-فرشته خانوم
-اشتباه گرفتید .
-ببخشید
-خواهش میکنم .
دوباره اومدم افتادم رو تخت . چند ثانیه بعد دوباره صدای زنگ بلند شد
-ای خداااا
پیرزن باز هم پشت خط بود.
-عزززیزم اشتباه می گیری
-ببخشید
-خواهش
و دوباره و دوباااره ..
شک کرده بودم که داره ادا درمیاره و صداشو انوطوری کرده .
ازش شماره رو پرسیدم .. همه ی شماره رو درست خوند الا شماره ی آخر رو که مال من هشت هست و اون پنج میخوند. بهش گفتم که داره بجای پنج آخر هشت میگیره . گفت فهمیدم و باز عذر خواست
باز هم اشتباه می گرفت و می خندید. حتی گوشیم رو اشغال کردم ولی بازم تا گذاشتم سرجاش اشتباه می گرفت
به وضوح تنم کهیر زده بود . یهو یه فکری به ذهنم رسید .. گفتم :
-اون کیه بهش میخواید زنگ بزنید؟
-دخترم فرشته خانوم
-چی بگم بهشون؟
-بگو پدرت کارت داره یه زنگ بزن بهش .
عه من فکر میکردم خانومه .
-چشم پدر جان منتظر باشید .
- دستت درد نکنه دخترم حلال کن اذیتت کردم .
-اختیار داری پدر جان خدا نگهدارت.
شماره ی فرشته خانوم رو که درواقع شماره ی خودم با انتهای پنج بود، گرفتم .
همون صدا ولی مدل جوان و زنونه گوشی رو برداشت
-بله؟
-فرشته خانوم؟
-خودم هستم .چی شده ؟ برای پدرم اتفاقی افتاده؟ از بیمارستانید؟
-نه عززیزم نگران نشو پدر خوب خوب هستن .. مگه بیمارستانند؟
- بله ..
-من خودم باهاشون همین الان صحبت کردم . میخوان با شما حرف بزنن .لطفا باهاشون تماس بگیرید .
-چشششم الان میزنم .صبح باهاش صحبت کردم
براش جریان رو گفتم . بعد فهمیدیم یه کوچه فاصله مونه و خیلی خوشحال شدیم از آشنایی هم .
گفتم زود به پدر زنگ بزنید که چشم به راهه.
از هم خداحافظی کردیم . اومدم بیام تو تختم دیدم مهردخت ایستاده جلو در .
- بیا بَلَخ(مدل بچگیاش گفت)
-برو بینم خجالتم خوب چیزیه .
-لوس نشو دیگه میگم بیااا بلخ
بچه ی آدم قد بلند باشه همینه دیگه .. بازور بغلم کرد.
یکمی تو بغلش دست و پا زدم و بد و بیراه گفتم .
-خب شلخته ای دیگه چرا بهت برمیخوره .. ندیدی آشپزی میکنی چقدر ظرف کثیف میکنی . قبول کن دیگه
-عوووضی 
بذارم زمین میفتم
هیییچی دیگه با هم دوست شدیم و رفتیم تو جااا
-مهردخت ؟
-هوووم؟
- من از ناتوانی میترسم .
-نترس من هستم
-بروو بابااا جدی میگم
-خب منم جدی میگم
-دلم آتیش گرفت این طفلک برای یه تلفن مستاصل شده بود.
-مامان به این چیزا فکر نکن .. ببین یکی مثل تو پیدا شد کمک کرد.
-آرررره زندگی زنجیره ای متصل از ادماست بالاخره یکی یه جا هست به داد آدم برسه .
-من هسسسستم .. تو تنها نمیمونی .
********************
تو خونه ی مامان ایناداریم آلبومای قدیمی رو ورق میزنیم
اینجا بهار سال 60 هست مامانم مینا رو باردار بود و خبر نداشت . برای خودم و خودش پیراهن های خوشگلی دوخته بود . داشتیم می رفتیم شهر یه قدمی بزنیم ..آخه اینجا اسکله ی باهنر بندرعباسه. تازه جنگ زده شده بودیم و خیلی دلشکسته بودیم عید بود رفته بودیم رو کشتی؛ "کشتی که اسمش برزین بود"
مهردخت به من و مامان مصی میگه:
-مامان.. شما ها ست مادر دختری میزدید وقتی ست مادر دختری مد نبود.
-آره عزززیزم .. کی فکر میکرد یه روز نوه م بشینه این عکسا رو ببینه .
دست میکشه رو کاور عکس انگار میخواد غبار این سالها رو از خاطراتش پاک کنه.
-چقدررر جوون بودم و سرحال .
-مامان تو چقدر موهات لخت بوده .. الان فرفری هستی.
-آررره جالبه من جنس موهام از 13-14 سالگی تغییر کرد .. خودم فرفری دوست دارم.
ببین مهردخت اون سال وسط جنگ زدگی برای من یه کیف قرمز خریده بودن و من چقدر ذوق می کردم .. تو عکس گرفتم جلوی صورتم که مشخص باشه . ببین ما چقدر قانع بودیم . مگه چقدر گذشته از اون روزااا.. البته 39 سااال خب کمم نیست.
چقدر زمونه عوض شده ..
دوستتون دارم