مامان خانومی و مهمونیش

چون خیلی تو کامنت ها آدرس پیج شیرینی دال رو خواستین 

daalpastry@

*************

برای دیروز که جمعه بود مامان مصی خانواده ی خاله رو دعوت کرده بود . خاله چهارتا بچه داره که همه متاهلند . از ته تغاریش نوه نداره ولی از دوتا دخترش، سه تا نوه داره و از اون یکی پسرش هم دوتا . 

بچه های خاله م یه پسر عموی نازنین بنام امیر دارند که اونم متاهله و یه دختر خانم 16 ساله دارند . من و مژگان،دختر خاله م  از بچگی  تا قبل از ازدواجمون همیشه با هم بودیم . امیر هم با وجودی که پسر عموی مژگان ایناست ولی خیلی خونه ی خاله م رفت و آمد داشت اینه که یه جورایی با من هم دوست بود . یادش بخیر اون سالی که من قرار بود مهرماه برم سال دوم دبیرستان ، مامان  بابا و بقیه ی بچه ها یه سفر طولانی پنج ماهه با کشتی رفتند و چون تقریباً دوماه بعد از شروع سال تحصیلی برمیگشتن ، نشد من باهاشون برم . بنابراین من رفتم اون مدت رو خونه ی خاله اینا زندگی کردم . من و مژگان و امیر و یکی از خواهرای امیر که ازدواج کرد و ایران رفت ، هفته ای چند شب رو با هم بیرون میرفتیم یا فیلم میدیدیم و بطور کلی همه ی وقت ما چندنفر با هم میگذشت .امیر پنج سال ، مژگان چهارسال و سیما خواهر امیر سه سال از من بزرگتر بودن  برای همین خیلی با هم دوستیم . مامان دیروز امیر و خانواده ش رو هم دعوت کرده بود . قدیمی های وبلاگ حتماً یادشونه که مامان مصی من مادر واقعیش رو در شش سالگی از دست داده و یه زنعمو مریم  داره که بعد از فوت مادرش، زحمت مادری رو براش کشیده و ضمن اینکه ما همگی عاشقانه دوستش داریم و مادر بزرگ خودمون میدونیمش حتی چند سال اول به دنیا اومدن مهردخت هم کلی زحمت مهردخت  رو هم کشیده ... یه زمانی ما همسایه ی هم بودیم و شب ها زنعمو مینشست کنار تخت مهردخت و دستشو میگرفت تا مهردخت خوابش ببره ، بعد میرفت طبقه ی بالا خونه ی خودش . از این رو دیروز زنعمو هم دعوت بود 

بردیا و مینا و مهرداد هم با سه تا بچه های دیگه ی خاله م تقریباً همسن هستند ، میخام اینو بگم که الان اگه خونه ی مامان مهمونی باشه یا خونه ی خاله ، هیچکس برای نیامدن بهانه نمیاره چون درواقع جمع میشیم که دوستانمون رو ببینیم و همه ش بحث فامیل بازی نیست . 

خلاصه که با خودمون تقریباً 30 نفر میشدیم . 

من این هفته هم خدا رو شکر هفته ی پر از سفارش کیک و شیرینی بودم . روز پنجشنبه صبح 4-5 تا سفارش رو ارسال کردم و تقریباً ساعت دوی بعد از ظهر رفتم سمت خونه ی مامان اینا که یکمی کمکش کنم  ظرف و ظروفش رو  دربیارم و آماده کنم .  امکان و توان  پخت و پز در منزل برای این تعداد مهمون رو نداریم قرار بود  غذا از بیرون بگیریم ولی آماده کردن سبزی خوردن و سالاد و بورانی اسفناج و یه میرزا قاسمی بعنوان پیش غذا هم بود . 

حالا خودم همه ی روزای قبل رو مثل تراکتور کار کرده بودم و لی طفلک مینا هم حال خوشی نداشت و رفته بود زیر سرم، مهردخت هم که جایی کارداشت ، خلاصه  چاره ای نبود جز اینکه تنهایی برم و درواقع کار زیادی هم نداشت دیگه 

رفتم خونه ی مامان اینا ، چشمتون روز بد نبینه دوتا کیسه ی بزرگ سبزی گذاشته بود وسط اتاق . میگم مامان اینا چیه؟ میگه: رفتم تره بار فرمانیه، خیلی سال بود نرفته بودم بسته بودن و تعمیرات داشتن . دیدم چه قیمت ها مناسبن . باورت میشه همه ی این سبزی ها رو 250 تومن خریدم ؟ 

میگم مامااان شما چند ساله سبزی پاک کرده میخری الان که فردا مهمون داری این چه کاریه؟؟

آخه تو اینهمه جراحی کردی الان چند ساعت میخوای سبزی پاک کنی بعد کلی ویزیت دکتر بدی و درد هم بکشی؟؟

گفت :گرفتم دیگگگه 

سرتون رو درد نیارم اولاً که اسفناج هایی که خریده بود رو میخواستم پاک کنم از لابه لاش یه نصفه پاره آجر دراوردم ، ثانیاً سبزی ها رو که باز می کردم بخار گرم از بینشون میومد بیرون و همه لیچ افتاده بودن ، نمیدونم چقدر مغازه دار گذاشته بود زیر افتابی چیزی که به این روز دراومده بودن 

چقدر دور ریخته م خدا میدونه 

هیچی دیگه تا ساعت نه و نیم اونجا بودم و هلاک شدم تا کارها انجام شد . به مامان میگم چرا کودک آزاری میکنی؟ 

میگه : من ؟؟

گفتم بعله.. من چی هستم اینجا پس؟؟

داشتم از خونه شون میومدم بیرون گفت یه چیزی میخوام بگم روم نمیشه 

گفتم: جااانم بفرمایید شما جون بخواه ، دمار منو که درآوردی 

گفت: یه دسر درست میکنی برای فردا؟ 

گفتم : واقعا تصمیمشو داشتم مامان ولی الان خیلی خسته م برای شنبه هم سفارش دارم . نمیدونم کی کارامو انجام بدم ولی نگران نباش . 

رسیدم خونه خمیر اسلایس رافائلو که باید حدود ده ساعت استراحت میکرد و صبح قبل از رفتن خونه ی مامان اینا درستش کرده بودم رو پهن کردم تو سینی مخصوصشو گذاشتم تو فر .  بعد مواد رویه ش رو آماده کردم و دادم روی کراست و گذاشتم یخچال تا بعداً برش بخورند و اماده بشن برای ارسال . 

ساعت نزدیک یازده بود ، به خودم قبولونده بودم که دسر بی دسر . ولی یه چیزی تو سرم ول ول میخورد و نمیذاشت راحت باشم . 

به فکرم رسید روکر موز درست کنم . 

همه ی مواد رو داشتم ولی ژله ی موز نداشتم بیسکوییت هامم کم بود . 

تلفن کردم سوپر ، گفتم : عه چه خوبه باز هستید .. من ژله ی موز میخوام . گفت : فقط یه امشب رو این موقع میفرستم ، توروخدا دیگه این موقع خرید نکنید . 

گفتم ای واای بچه ها خسته ن ؟ میگردم ببینم اسنپ مارکت کجا بازه ولش کنید . 

گفت : نه بابا ، یه وقت گیر نمیارید سفارش مردم میمونه .. (بنده خدا سوپر محلم دلش شور سفارشای منو میزنه )

بحث خستگی نیست . پریشب قمه گذاشتن زیر گردن شاگردم همه ی جنساشو گرفتن .. خدا رحم کرد یه ماشین از بچه های محل رسیدن یارو فرار کرد . 

گفتم  وااای همین کوچه خودمون؟؟ گفت بعععله . 

گفتم : عیب نداره عوضش امنیت داریم 

خلاصه ژله ی موز و بیسکوییت ها رو آورد،  مواد پایه ی دسر رو درست کردم و گذاشتمش یخچال . ساعت رو کوک کردم برای شش صبح . 

ساعت شش  بیدارشدم تخم مرغ ها ، پودر قند و آرد رو گذاشتم بیرون تا هم دمای محیط بشه و سفارش کیک تولد فردا رو شروع کنم . 

بعد  رویه ی دسر رو درست کردم و گذاشتم یخچال تا ببنده . 

صبحانه خوردم بعد  کیک فردا رو گذاشتم تو فر تا اون بپزه....قسمت جدید سریال رو دیدم  کیک رو از فر درآوردم و  گذاشتم سرد بشه .. به مهردخت التماس کردم شروع کنه به اماده شدن تا ان شالله بی حرف پیش دوساعت بعد اماده باشه 

تمیز کاری ها رو انجام دادم و رفتم دوش گرفتم  کیک خنک شده رو سلفون پیچ کردم رفت تو یخچال که استراحت کنه . آماده شدم یه بیست دقیقه ای به حالت التماس نشستم رو به روی مهردخت که داشت خیلی ریلکس و شاااد آماده میشد و ساعت دوازده و نیم  دسر رو برداشتیم اومدیم بیرون . 

مهمونی خیلی به همه مون خوش گذشت ، کلی دلمون برای هم تنگ شده بود و خبر نداشتیم ... 

ساعت نه شب بالاخره ما هم خداحافظی کردیم و اومدیم خونه ی خودمون . 

خونه ی مامان اینا بودیم ، مامور بیمه ی اداره تماس گرفت گفت : فردا نه و نیم ده صبح بیا تامین اجتماعی شعبه ی شمیران تا کارهای مربوط به حقوقت انجام بشه . 

رسیدیم خونه ، کیک رو خامه کشی و تزیین کردم گذاشتم تو جعبه و برای استراحت نهایی رفت تو یخچال . سینی اسلایس های رافائلو رو اوردم برش زدم و چیدم تو ظرف های مخصوصش و دیگه رفتم خوابیدم . 

امروز صبح رفتم سازمان تامین اجتماعی ، مامور بیمه هم اومد و کارهای مربوطه رو انجام دادیم . از دیدن محیط اداری موهای تنم سیخ شد و خدا رو شکر کردم دیگه اداره نمیرم . 

یکساعت پیش با مشتری عزیزم هماهنگ کردم و گفتم کیک آماده ست .. الان دارم براتون مینویسم و منتظرم تا کیک برسه خونه ش .. گویا سالروز تولد یه آقای 45 ساله ست .(دیگه حسابش از دستم در رفته چند تا از این کیک درست کردم ، نمیدونم چرا انقدر همه دوسش دارن فکر کنم بخاطر مینی مال بودنشه)

 

الهی دل همه شاد باشه و زندگی هاشون مثل شیرینی های من شیرین باشند 

اگه بدونید چه حال خوبی میشم با دیدن پیام های اینطوری ولی اینم بگم که اگر براتون شیرینی درست کردم و انتقادی داشتید هم با گوش جان میشنوم چون میدونم دوست دارید تو کارم پیشرفت کنم و باید شما که دوست من هستید نقاط ضعفم رو یادآوری کنید 

باز پک موچی ببینیم

دوستتون دارم