" مهربانو در آینه"

 به نقد هایی که در مورد فیلم " ملی و راه های نرفته ش " خوندم ، کاری ندارم اکثر منتقدین انگشت اتهامشون رو به سمت " تهمینه میلانی" گرفتند و میگن عقایدش فمنیستیه و فقط می خواد زنان رو مظلوم و مردان رو ظالم نشون بده . 

دیشب رفتم  سراغ فیلمش و "مهربانو رو تو آینه "دیدم .

فیلم خیلی وقته اکران شده و شاید تا چند روز دیگه از پرده ی اکران پایین بیاد ، با این وجود اگر هنوز برای دیدنش تمایل دارید ، ادامه ی پست رو نخونید چون داستان رو لو میدم . 

ملی " ماهور الوند" ، نقش دختر کم سن و سال و ساده ای رو بازی می کرد که به دلیل جو سخت و عذاب آور خانه ی پدری ، قصد ازدواج و فرار از موقعیت رو داشت .

 در این میون برادر دوستش رو دید و به تصور ساختن یه زندگی جدید و به دور از تحقیر و توهین های خانه ی پدری ، برای ازدواج با سیامک " میلاد کی مرام" اصرار کرد . 

شخصیت فرمانده ی" سیامک" و فرمانبردار "ملی " باعث شد در دوران کوتاه آشنایی ، جای شخصیت ها در زندگی کاملا مشخص و محکم بشه .

 ملی بخاطر راضی نگه داشتن عشقش مرتب چششم یا همون خُب رو می گفت . 

یعنی سیامک با قربون صدقه بهش حالی کرد که دوستت دارم و همه چیزو به من بسپار و بگو خُب .. ملی هم در مقابل هر اعتراض کوچیک که می کرد یه جمله ی ((مگه قرارمون این نبود که بگی خُب و بسپری به من )) ، لال می شد و با لبخند،بحث رو تموم می کرد .

حتی وقتی دید سیامک یواشکی موبایلش رو چک کرد ولی اجازه نداد اون این کار رو بکنه، کوتاه اومد.

مشکلات روانی سیامک و شک بی انتهاش به ملی از همون شب اول ازدواجشون رو شد و کم کم زندگی برای ملی به جهنم تبدیل شد .

  زیر مشت و لگد های سیامک اعضاء بدنش شکست و حتی بچه ش رو  از دست داد ولی هیچکس رو نداشت بهش پناه ببره . 

خانواده ی احمقش فقط فکر آبرو و در و همسایه بودند و سیامک هم بهش اجازه ی هیچ معاشرت و یا دسترسی به دنیای مجازی رو نمی داد ، دوست و آشنا هم بهش توصیه می کردند که تهش هیچ اتفاق خوبی برات نمی افته و قانون هم مدافع مرد هاست . پس سرت رو بنداز پایین و ادامه بده . 

زندگی ملی خیلی شبیه من بود . 

تفاوت هایی هم داشت ولی اون موضوعات مهمی که ملی باهاش مواجه بود باعث شد بعد از چهارده سال که جدا شدم و در واقع رها شدم ، زخم عمیقی که روش بسته شده بود ، کنده بشه. 

انگار یه پاتیل نمک هم روش خالی شد و انقدر سوووخت و سوزوندم که صدای هق هق گریه هام رو نتونستم کنترل کنم . 

فیلم رو با مهردخت و بردیا دیدیم ، بردیا وسط نشسته بود و فقط بغلم کرده بود و نوازشم می کرد . 

ملی بیست ساله ی عاشق ، از سیامک کتک های وحشیانه می خورد ، بهش التماس می کرد که بگه چرااا؟؟

 دنبال راه حل بود که بفهمه کدوم کارش باعث میشه سیامک دیوانه شه و بجونش بیفته ولی نمی تونست بفهمه .. 

چون همسرش بیمار بود ، چون از تَرَک دیوار هم بهانه می گرفت و کتکش می زد و بعد پشیمون می شد . 

اوج اندوه و استیصال ملی من رو از پا دراورد . 

مهربانو باور کرده بود که هیچ راه گریزی نیست چون اگر پدر و مادر عزیزش بفهمن چه زندگی غمبار و سیاهی داره از غصه می میرند ، ملی باور کرده بود که هیچ راه گریزی نیست چون  خانواده ش دوسش ندارند و طلاق رو ننگ می دونند . 

وقتی سیامک عصبانی می شد ، همه ی وجود ملی پر می شد از وحشت کتک هایی که در انتظارش بود . 

وقتی آرمین سیاه میشد ، همه ی وجود مهربانو پر می شد از وحشت کتک هایی که در انتظارش بود . 

این مقایسه ها ، این حس مشترک من و ملی دیشب دیوانه م کرده بود .

 فکر می کردم با اونهمه اشکی که ریختم ، غم گذشته م سبک شد ولی نشده بود .

 وقتی با مهردخت  برگشتیم خونه ،باریتم تند و عصبی کارهایی که ضرورتی به انجامش نبود رو انجام دادم . 

دوبار از دست مهردخت ناراحت شدم ، پرخاش کردم و دوباره گریه کردم و همه ی این ها از ساعت یک تا دو و ربع بامداد انجام شد چون فیلم رو ساعت یازده تا یک دیدیم . 

امروز صبح بیدار شدم  . 

نشسته بودم تو تختم و فکر می کردم . 

حالا چهارده سال از جدایی از اون زندگی نکبت بار و رسیدن به آرامش و امنیت گذشته .. 

صد البته که راه همواری تا امروز طی نشد ولی با وحشت نبود ..

 همه ی مشکلاتم مسائلی بود که راه حل داشت . راه حلش رو با کمک نفس و بقیه ی عزیزانم پیدا کردم و  وا ندادم . 

خودم رو هنوز تو شرایط سابق تصور کردم و به خودم لرزیدم . 

نوزدهم آبان یعنی همین جمعه ای که گذشت ، بیست و سومین سالگرد شبی بود که عروس کوچولوی آرمین بود م .

 فکر کنید اگر جدا نشده بودم چهارده سال دیگه به اون بدبختی اضافه شده بود .. من چی بودم ، مهردخت چی بود .. اصلا زیر مشت و لگد های آرمین زنده  مونده بودم ؟؟ 

خدا رو از ته دل شکر کردم و با خلوص نیت برای همه ی کسانی که امروز تو شرایط سخت گیر کردن ، کسانی که به اصطلاح نه راه پس دارند نه پیش دعا کردم .

 از خدا خواستم براشون شرایط "رهایی " رو فراهم کنه . بهشون قدرت ایستادن و زندگی کردن درست روبده . 

رفتم دوش گرفتم . آینه ی حمام مه آلود شده بود . از پس بخار صورت بیست ساله و معصوم مهربانو پیدا بود . 

بخار رو با دستم پاک کردم . 

زنی با چین های ریز سالهای گذشته بر صورت ، اما زیبا و محکم بنام مهربانوی چهل و چهار ساله پدیدار شد . نفسی به راحتی کشیدم . من این مهربانو رو دوست دارم . 

دوستتون دارم