"خوشبختی همین نزدیکی هاست "

به نازی گفتم : اینهمه شعر و متن زیبای ادبی رو از کجا برام می فرستی ؟؟ 

گفت : تو یه گروه  ادبی عضو هستم همه یا خودشون می نویسند یا از آثار ادبی  زیبا کپی می کنند ، دوست داری تو رو هم عضو کنم؟؟ 

اینطوری شد که منم عضو گروه صدوپنجاه نفره شون شدم . طولی نکشید که با کلی مرد و زن  ایرانی  از جاهای مختلف دنیا ، هم گروه شدم ، بیشتری ها آموزگار و استاد داتنشگاه بودند اما مهندسین معمار ، پزشک و حتی مشاغل آزاد هم داشتند که از نظر ادبیات سری تو سرها داشتند .

فکر کنید درطول شبانه روز هر کاربر دوتا شعر یا متن زیبا هم تو گروه میگذاشت ، میشد سیصد تا .. دوهفته نگذشته بود که دیگه باهام آشنا شده بودند و اگر چند ساعت غیبت داشتم سراغمو می گرفتند که پس کجااایی مهربانو ؟؟

بین این دوستان یه بهاره خانومی هم بود که اتفاقا" خیلی هم فعال بود . 

گاهی متن هایی درمورد خوشبختی و همسران و عشق های افسانه ای می گذاشت و یه کامنت هم اضافه میکرد که نشان از حس خوشبختی بی اندازه ش تو زندگی مشترکش داشت . 

سنش رو نهایتا" سی سال حدس زده بودم و همیشه حسم بهم میگفت که احتمالا" تو زندگی پدریش خوشبخت نبوده و ازدواج بسیار موفقی داشته و حالا طعم خوب خوشبختی رو کاملا" حس میکنه . 

گاهی خیلی سربه سر بقیه اعضا ء می گذاشت و حتی با زبون تیزش بعضی ها رو میرنجوند . ولی نهایتا" می اومد و می گفت : می دونید که همه تون رو خیلی دوست دارم و چیزی تو دلم نیست .

تا اینکه یک روز  چهارشنبه ، دیدم بهم خصوصی پیغام داده . 

پیغامش رو با کنجکاوی باز کردم ، نوشته بود که : مهربانو میخوام ازت یه درخواست داشته باشم . 

گفتم: اگر در توانم باشه ، خوشحال میشم کمک کنم .

گفت: یه مرکز ناباروری تو کرج هست بازش برام وقت بگیر ، من بدون اینکه خانواده م خبر داشته باشند میخوام بیام اونجا مدارک بیارم .

قبول کردم و با وجود اینکه تو محیط کار پشت اینترنت نشستن خیلی برام سخته ولی رفتم پشت دستگاه و براش جستجو کردم .

 شماره تلفنش رو برداشتم و اومدم پشت میزم تلفن کردم . 

مطمئن بودم که به این زودی ها بهش وقت نمیدن ولی درکمال ناباوری من منشی گفت : برای یکشنبه قبل از ساعت چهار اینجا باش . 

وقتی اسم و تلفن رو برای پرونده خواست موندم که چی باید بگم . اصلا" نمیدونستم من اسم واقعیشو می دونم یا مجازی .. تلفنش چی بود و ...

از خانوم منشی خواهش کردم یکمی صبر کنه .. فوری پیغام دادم ، بهاره اطلاعات کامل شناسنامه ت رو بهم بگو .

داد و براش وقت گرفتم . 

خیلی خوشحال شد و گفت فردا راه می افته . 

چند روز ازش خبری نبود ، یکی دوبار خصوصی پرسیدم ، کار انجام شد ؟ جواب داد: بله . 

یکی دوماه دیگه هم گذشت و دوباره یه روز پیغام خصوصی داد که دارم میام کرج (از یکی از شهرستان ها می اومد که پنج شش ساعت تا تهران باید رانندگی میکرد)

ازم خواست که بعد از ویزیتش تو کرج بیاد تهران و منو ببینه . بهش گفتم : من عادت ندارم غیر از کسانی که در دنیای حقیقی با هم آشنا هستیم باب رفت و آمد رو  باز کنم ، عذرخواهی کردم و توضیح دادم این روش زندگیه منه و امیدوارم که درک کنه . 

گفت که درک میکنه و مشکلی نیست . 

برای بار دوم ویزیت شد و برگشت . اما تو خصوصی برام چیزهایی نوشت که کاملا" باتصوراتم مغایر بود . 

گفت :" بخاطر نازایی خیلی احساس بدبختی داره و کم مونده خودش رو بکشه . 

گفتم: مادر شدن خیلی حس زیبا و قشنگیه و طبیعیه دل هر زنی بخواد بچه داشته باشه ولی قبل از مادر شدن ، داشتن یه همسر خوب و عزیز مهمه که تو داری. 

به شدت حرفم رو تکذیب کرد و گفت : کدوم همسر خوب ؟؟ دلت خوشه اصلا" به من توجه نداره . 

گفتم: من که تو رو نمی شناسم ولی از صحبت های خودت تو گروه اینطور برداشت کردم . 

گفت : همه ش حفظ ظاهره و حقیقت نداره . 

گفتم: یعنی مرد بدی رو انتخاب کردی و اذیت میشی؟ گفت : نه ، افکارمون با هم متفاوته اون اصلا" براش مهم نیست که بچه نداریم .

گفتم : خوب معلومه که وجود خودت براش مهمه . 

گفت : نه دلیلش اینه که خودش بچه داره دیگه بچه نمی خواد !!!

اینطور ادامه داد: 

 تا  شش،  هفت سال قبل اصلا" به ازدواج فکر نمی کردم تا اینکه پدرم فوت کرد و خیلی خیلی تنها شدم . ( توضیح نداد که چرا با فوت پدر تنها شده ، عایا مادرش رو هم قبلا" از دست داده بود؟ عایا خواهر و برادر نداشت ؟ یا داشت اما با هم رابطه ای ندارند؟؟) 

خلاصه ، گفت : بعد از تنهاییم ، مردی به خواستگاریم اومد که همسرش تازه فوت کرده بود و یه پسر و دختر از همسرش داشت . منم فوری قبول کردم . 

گفتم : بچه ها اذیتت میکنند؟ گفت : نه . اذیتی ندارند ولی اونا بچه های شوهرم هستند ، من بچه ی خودمو می خوام . 

انقدر ناله کرد و به زمین و زمان ناسزا گفت که حالم بد شد .

 بهش گفتم : بهاره تو هرروز صبح کلی مطالب در باب ستایش خدا میذاری ، اینهمه مینویسی باید راضی باشیم به رضای خدا .. اگر کسی برخلاف  عقاید مذهبی رایج در کشورمون چیزی بنویسه فوری جواب تند بهش میدی و همه تو رو زن معتقدی می دونند ، پس این حرفا چیه؟

 اگر راضی به رضای خدایی ، پس اینهمه گله و شکایت چیه؟

 گفت : اون که میگن رحمان و رحیمه انقدر نظر تنگه که یه بچه رو به من نمی بینه .. اینهمه ادم بچه بغل میکنند فقط بات من سر دشمنی داره .

کلا" هنگ کرده بودم ، گفتم : مگه تو اولین و آخرین زنی هستی که بچه دار نشده ؟ شاید حکمت اینه که تو مادر نشی ، با اصرار چیزی رو نخواه چون بعدا" به طرز دردناکی پشیمون میشی . 

هر چی من گفتم ، اون بیشتر ناله کرد ، گفت: من داااغونم ، هیچ دلخوشی ندارم فقط یه بچه میخوام سرگرم و دلخوش بشم . 

گفتم : بهاره میدونی الان کمتر چیزی تو زمینه ی ناباروری هست که درمان نداشته باشه . من فکر میکنم تو از نظر روحی مشکل داری که باردار نمیشی .. انقدر چسبیدی به این موضوع و از اصل زندگیت غافل شدی، تو نزدیک چهل سال سن داری باید راه خوب زندگی کردن رو بدونی . 

مگه نمیگی دوتا بچه با تو زندگی میکنند که از نعمت مادر محرومند تازه بچه های بدی هم نیستند ؟ خوب به اونا محبت کن .. گفت : دوتا بچه ی افسرده !! 

گفتم : خدا پدرت رو بیامرزه واقعا" توقع داری اونا افسرده نباشن ؟ یه ذره زندگی کردی تاحالا؟ 

مثلا" شده وسایل کیک پخنتن رو تهیه کنی و به بچه ها بگی بیاید با کمک هم کیک بپزیم؟ تا حالا باهاشون دست به یکی کردی ، یه سوورپرایز برای پدرشون اماده کنید؟ 

با هم بازی کردین؟؟ نشستی بهشون بگی شما ها از محبت مادر محرومید منم حسرت درآغوش کشیدن یه بچه رو دارم ، بیاید همدیگه رو کامل کنیم ؟ 

اینهمه حرف زدم آخرشم گفت : برووو بابا چه دل خوشی داری 

گفتم " بهاره جان متاسفم ، تو فکر میکنی همه ی مشکلاتت قراره با یه نوزاد حل بشه ولی من مطمئنم اگر همین حالا هم خدا بهت فرزند بده ، بازم احساس خوشبختی نداری چون اصلا" بلد نیستی زندگی کنی .. زشته بابا انقدر ناله نکن . همه ش میگی از من بدبخت تر هم هست؟؟ 

اصلا" نمیبینی دور و برت رو اینهمه مردم با مشکلات واقعی دارن مبارزه میکنند ؟ اون پدر و مادری که جگر گوشه شون رو تخت بیماریستانه مشکل ندارن؟ اون پدری که هر روز شرمنده ی چشمای بچه شه ، مشکل نداره ؟بازم مثال بزنم ؟ 

گفت : نه فقط دعا کن بچه دار بشم بعد خدا خواست بگیرتش بگیره 

اینجا بود که از ته قلبم دعا کردم که اول خدا روح و روانش رو شفا بده و صد بار هم دعا کردم که خدا هیچوقت به هیچ زنی که صرفا" بخواد سرش رو با بچه گرم کنه و اون نوزاد قهرمان همه ی ناکامی هاش باشه ، افتخار مادری نده .

درضمن باوجودی که گفت درک میکنم نخوای با کسی قرار بذاری ، هر بار اصرار می کنه و عصبیم میکنه .

***************

فکر نکنید عجب آدم مریضی بوده ، خود ما هم ممکنه به عناوین مختلف ، اصل زندگی رو رها کنیم و فکر کنیم که یه چیز خارجی باید بیاد تا ما به خوشبختی برسیم ولی واقعا" چشم ها رو باید شست ، خوشبختی  همین نزدیکی هاست و فقط باید هنرش رو با خودمون هر لحظه تمرین و اجرا کنیم . 

میدونید خیلی دوستتون دارم ؟؟

راستی  اشاره به پست عقد کنون 

 اینجا  هتله که این گل باقالی خانوم  خوشگل ،داره با گلبرگ و شمع  برای ورود عروس و داماد تزیینش میکنه .

 راه زندگیتون  همینطور گلبارون