سلام عزیزای دلم . 

واقعیت اینه که امشب دلم میخواد یکمی باهاتون دردو دل کنم ، میخوام از چیزایی بگم که بجز قشر خاصی از مردم ، همگی درگیرش هستیم و اون چیزی نیست جز مشکلات اقتصادی 

کاری ندارم بعضی ها ره صدساله رو یک شبه رفتند و الان انقدر دارند که تا هفت پشتشون هم بخورند تمومی نداره .. اما بقیه ی مردم ، نظیر خودمون که قشر متوسط جامعه محسوب میشیم واقعا زیر بار معضلات معیشتی داریم کمر خم می کنیم . 

حالا من فکر میکنم که ما یه حقوق ثابت داریم ، سقفی بالای سرمونه که از خودمونه و اتومبیل معمولی که زیر پامونه ، الان که باید دو دو تا چهارتا کنیم و خرج کنیم ، از رستوران رفتن و مسافرت های پر خرجمون میزینیم ولی اون بنده خداهایی که خونه های استیجاری با یه حقوق کارگری پایین دارن و احتمالا" یکی دوتا محصبل و دانشجو تو خونه دارند ، تو این فشارهای اقتصادی باید از چه چیزی کم بذارن؟ از مواد اصلی مایحتاج زندگی؟ از هزینه های درمان و پیشگیری های قبل از درمان؟ کدوم خانواده ی کم توانی میتونه به فکر چک آپ سالیانه ی دندون پزشکی باشه ؟  مردم همینطور ضعیف تر و محدود تر میشن و تو این ماجراها فقط سعی میکنند با سیلی صورتشونو رو سرخ کنند ، همین میشه که ممکنه طرف نون شب نداشته باشه ، ولی وقتی به سر و وضعش نگاه میکنی چیزی زیادی کم نداره .

به فقر فرهنگی و چشم و هم چشمی هایی که بعضی ها دارند کاری ندارم ، نیاید کامنت بذارید که نه همچینم نیست ، مردم خیلی هم مثل ندید بدید ها افتادن تو پاساژها و هی می خردند  و می خرند .. 

من منظورم مشکلات جدی تر مردمه .

پیرو این مسائل قبلا" ها من و مهردخت آخر هفته ها رستوران می رفتیم و معمولا" هر ماه یکی دو بار ، جای لوکسی  انتخاب میکردیم  و می رفتیم تا کشفش کنیم اما خیلی وقته که دیگه از این خبرا نیست ، این اتفاق ها ممکنه چندین ماه یکبار انجام بشه ، یعنی با مهردخت صحبت کردم گفتم هزینه ی تحصیلت خیلی زیاده ولی با جون و دل می پردازم ، از اون طرف به متفریحات فرهنگی و سیاحتی هم اهمیت میدم ، میتونی انتخاب کنی که رستوران بریم یا بیشتر فیلم و تاتر ببینیم و مسافرت های جمع و جور و اقتصادی بریم تا با جاذبه های کشورمون بیشتر آشنا بشیم ؟

خدا رو شکر مهردخت هم با من هم عقیده بود و دومی ها رو که برامون لذتش موندگار تره ، انتخاب کرد .

پنجشنبه اوضاع مالی خوبی نداشتم ، همینجوری که با خودم فکر میکردم و کلنجار میرفتم ، دوتا پاداش رو یکجا واریز کردن به حسابمون ، قلبم داشت از خوشحالی می ایستاد ... خیلی به موقع و بجا بود ، یکعالمه برای همه دعا کردم تا همینطور گره از کارهاشون باز بشه و دلشون شاد باشه و هیچ پدر و مادری شرمنده ی بچه هاشون نباشن .

با مهردخت تماس گرفتم و گفتم کارهات رو بکن امشب شام میریم رستوران محبوبمون . 

کلی خوشحال شد و ذوق کرد و گفت: مامان مطمئنی ؟؟ ضروری نیست هااااا!!! منظورشو متوجه شدم و گفتم نه عزیزم همه چیز رو به راهه و مشکلی نیست .

جای شما خالی پنجشنبه شب ، به رستوران مورد علاقه مون ، شاندیز بلوار صبا (جردن ) رفتیم ، من هیچ جای دیگه شیشلیک رو نمی پسندم . ولی باور میکنید مثل همیشه بهم نچسبید ؟؟ همه ش فکر کسانی بودم که از این اتفاقای خوشایند مثل واریز پاداش و این چیزا نصیبشون نمیشه و آرزوی داشتن چیزهایی رو دارند که حقوق اولیه و نیازهای مسلم انسان تلقی میشه . 

بگذریم ... انگار نوشتن و خوندن و بحث در مورد این مسائل تو کشورمون با اینهمه دزدی های آشکار چیز بیهوده اییه .

روز جمعه بعد از ظهر به تماشای فیلم فاخر و با شکوه محمد رسول الله ساخته ی مجید مجیدی رفتیم . 

مینا ی طفلکی از صبح زود رفته بود جایی و کاری داشت من فکر میکردم ظهر برمی گرده و تا ساعت دو و نیم ، سه استراحت میکنه ولی بنده خدا دو و نیم رسید ، جنگی ناهار خورد و ساعت سه به سمت پردیس سینمایی کوروش حرکت کردیم . رو راست عزا گرفته بودم چون معمولا" اون سینما رو وقتی رسیدم پارکینگش بسته بوده و بعد از اینکه هلاک شدم و تو کوچه های جانبی یه جا پارک پیدا کردم و تا پاساژ دوییدم ، دیدم تازه در پارکینگ رو باز کردند و ماشین ها رو پذیرش میکنند . 

دیروز ساعت سه و ربع  حرکت کردیم و چون خلوت بود سه و نیم رسیدیم ، کار عاقلانه مون این بود که سمت مخالف سینما تو کوچه پارک کردیم و با پل عابر پیاده رفتیم سمت سینما و برای اولین بار ، بیست دقیقه زود تر از اکران به سینما رسیدیم .

مینا به شوخی میگفت : من میخوابم شما بعدا" برام تعریف کنید ، خودمم فکر میکردم سه ساعت رو صندلی سینما نشستن ، خیلی سخته و خسته میشم . 

البته اینم بگم که روز پنجشنبه خودم رو کشتم تا بالاخره بلیطش  رو اینترنتی خریدم ، چون همه ی سانس ها و همه ی سینماهای خوب قبضه شده بود !!!!

خلاصه راس ساعت سه فیلم با حداکثر تماشاچیان اکران شد و تقریبا" عینه سه ساعت رو سرجامون میخکوب شدیم . 

فیلم بسیار پر عظمت و زیبا و پر از جلوه های ویژه بود که قشنگ من رو یاد فیلم های هالیوودی می انداخت 

جالب اینجا بود که به مسائلی پر داخته بود که ما خیلی کم درموردشون مطالعه داشتیم مثل شخصیت آمنه مادر حضرت محمد  ، و حلیمه دایه ی ایشان که اصلا" چطور شد که برای شیر دادن محمد نوزاد و گرسنه انتخاب شد . 

محبت و روشن بینی و یکتا پرستی ابوطالب و عبد المطلب بزرگترین حامیان رسول الله و اینکه مسیحیان و یهودیان از معجزه ی آفرینش منجی با مشخصات محمد با خبر بودند و چگونه در بدر به دنبال تولد این موجود آسمانی بودند .

چیزی که این روزها خشم بسیاری از کشورهای به اصطلاح مسلمان  و حتی برخی از دو آتشه های خودمون رو برعلیه این فیلم برانگیخته این بود که در همه ی سنین بدن حضرت محمد و صدای دلنشین اون رو به ما نشون دادند و فقط صورت بازیگر رو ندیدیم و البته باز هم قشنگی فیلم برداری به همین بود که از کنار یا پشت سر فیلم گرفته میشد نه رو به رو و بعد صورت رو محو یا نورانی کنند .

این چیزها حس بسیار خوب و نزدیکی به من میداد و باعث میشد که حقیقت فیلم رو بیشتر درک کنم ، انگار که بهم گوشزد میکرد ، محمد یک انسان واقعی و معمولی بود که به اذن خدا و ذات متبرک و اقدس ، برگزیده ی یکتای مهربان انتخاب شد و کلام خدا رو برای ما از سینه ی روشنش به امانت گذاشت . شاید اگر طبق معمول هاله ای نورانی تحویلمون میدادند انقدر دلنشین و زیبا نمیشد .

در این فیلم هیچ چیز بجز انسانیت ، محبت و پاکی ترویج داده نشد و محمد رسول خدا انسان بسیار بسیار مهربان و نیک اندیشی بود که انگار از همه ی وجود مبارکش ، عشق و برکت می بارید .

تاثیر گزارترین صحنه ی فیلم به نظر من جایی بود که در بیابان ، محمد به صدای دعوا ی زن و مردی گوش داد و  در واقع ضجه های یک زن ، و وقتی  شتابان رفت که ببیند موضوع چیست ، دید پدر ی فرزند دختر نوزادش رو در گودالی  قرار داده تا زنده به گور کند و شیون و زاری مادر هم از همون بابته . به طرف بچه رفت و اونو در آغوش کشید و با مهربانی هر چه تمام به پدر گفت : این دختر شماست ؟ مبارک باشد ، چقدر چشم های زیبایش شبیه شماست . آرزو می کنم زنده بماند و فرزندان زیادی به دنیا بیاورد تا چشم های شما برزمین باقی بماند . دختر رحمت خانه است .. در واقع اون پدر نادون و بدوی رو با کلام زیبا و محبتش ، جادو و مسخ کرد . 

و این فرق بین ما و برگزیده ی خداست ، اگر ما بودیم با عصبانیت جلو می رفتیم و هزار تا انگ نفهمی و بی عاطفگی رو به پدر میزدیم تا متوجه ش کنیم و چه بسا بیشتر خشمگینش می کردیم ولی محبت  و آرامش  بی اندازه ی فرستاده ی خدا موجب شد که اون پدر ناخواسته تسلیم بشه . 

بهتون پیشنهاد میکنم که حتما برای دیدن این فیلم باشکوه وقت بگذارید و البته حتما " حتما" اون رو تو یکی از سالن های درجه یک سینما های موجود  ببینید . پردیس سینمایی کوروش در اتوبان ستاری شامل سالن های متعدد نمایش فیلم با بهترین امکان پخش صدا و تصویره و راحتی  صندلی ها و دمای مطبوع سالن لذت دیدن فیلم رو چند برابر میکنه . 

همینطور پردیس سینمایی آزادی و ملت و سینما فرهنگ جزو سالن های با درجه کیفیت بالا هستند . 

فقط دلم برای علی ملاقلی پور سوخت که فیلم قندون جهیزیه ش که اولین کارش بود کمرنگ شد و با اکران این فیلم دیگه به چشم نیومد 

***********

دوستتون دارم