در حواشی نمایشگاه و جنگل انسان( قسمت دوم )

سری دوم مهمونا با گل و شیرینی از راه رسیدن . 

دوباره بازدید غرفه های مختلف و چشم های برق افتاده ی دوستانم که از دیدن کارها شگفت زده شده بودند ، شروع شد ...

 متاسفانه بازی پرسپولیس و استقلال هم همون روز بود و مهرداد و خانمش که از کرج میومدن تو ترافیک اتوبان مونده بودن .

 بالاخره ساعت یکربع به هفت بعد از ظهر شد و سوت پایان نمایشگاه زده شد . 

همه ی مدعووین و خانواده ها از ساختمون بیرون رفتند ، اونایی که باید برمی گشتند خونه هاشون برگشتند و اونایی که باید میموندن تا کمک کنند ، موندن تو حیاط هنرستان . 

وقتی از ساختمون پا به حیاط گذاشتم دیدم مادر مریم کشاورز با یه عده از مامان ها ، جلوی پله ها ایستادند ، به طرفشون رفتم و با همه احوال پرسی کردم .. خشم و پشت چشمی که خانم کشاورز برام نازک کرد، رو ندید گرفتم و گفتم : با اجازه تون من مهمون دارم میرم پیششون . 

بجز خانم کشاورز که خودش رو به اون راه زد .. بقیه مامان ها با لبخند و خواهش میکنم بفرمایید گفتن ، بدرقه م کردند .

 پیش دوستان عزیز برگشتم مهردخت هم اومده بود پایین ، حیاط پر از جنب و جوش هنرستان ، جون میداد برای گرفتن عکس های یادگاری ..

 هر ژستی رو با چند تا گوشی همراه ، عکس انداختیم ، مهرداد و خانمش هم رسیدن و کلی متلک بارشون کردیم که دیر رسیدن و خندیدیم . 

بالاخره درهای هنرستان باز شد و قسمت سخت ماجرا شروع شد .

 جای همه ی تابلو ها مشخص بود و هر کی رفت یه طبقه و یه غرفه تا کارها رو جمع کنه . از همه بدتر ماکت های رشته ی معماریه که فرض کنید یه همچین اتاقک شیشه ایی رو

 

دونفر سرو تهش رو گرفتن میخوان از اون راهروهای کوچیک و شلوغ ببرن پایین 

آسیب هم نبینه ، کسی هم زیر دست و پا نمونه 

تو پیچ راهروی دوم ، دیدم مهردخت داره میره سمت غرفه خط در گرافیک ، مادر کشاورز هم تو شلوغی داره هیکل تنومندش رو از لای جمعیت میکشونه تا برسونه به مهردخت . 

بالاخره رسید به مهردخت و با زدن روی شونه ش مهردخت رو به سمت خودش برگردوند .. حالا منم دقیقا دارم با همون بدبختی خودمو بهشون می رسونم ...

مهردخت برگشت گفت : بله ؟؟

کشاورز: آهای مهردخت خانوم کجا میری ؟ کار بچه ی منو خراب کردی سرتو انداختی پایین داری میری ؟؟ 

مهردخت : نه خانم کشاورز من کار مریم رو خراب نکردم . 

کشاورز : فکر کردی میتونی حاشااا کنی ؟ فیلمت هست . 

مهردخت : متاسفم واقعا ...چند بار توضیح دادم ولی انگار دوست ندارید متوجه حرفام ... 

من رسیده بودم ولی میخواستم خود مهردخت جوابش رو بده و از خودش دفاع کنه ، اینجاش طاقتم طاق شد .

من : زدم رو شونه ی کشاورز ، برگشت .

- : چی میگی خانم کشاورز تو این هیرو ویری ؟ 

-: هیچی ...چی میگم ، کار بچه م خراب شده باید خسارت بدید ؟

-: مطمئن باش اگر دختر من مقصر باشه خسارتتو میگیری.. واقعا متاسفم اینجا جای این حرفاس؟؟ 

-: من اومدم تکلیف معلوم بشه . 

-: تکلیف معلوم میشه، اگه شما ساعت شش و نیم پاشدی اومدی مدرسه ، من از پنج اینجام با همه هم صحبت کردم .

 درضمن به چه حقی با بچه ی من درمورد خسارت حرف میزنی ؟؟ این موضوع اگر به بچه ها مربوطه ، مهردخت و مریم با هم حرف میزنن .

 اگر به والدین مربوطه من و شما حرف میزنیم .. اصلا" خوش ندارم شما با دخترم صحبت کنید .

بدون اینکه منتظر جوابش بشم گفتم مهردخت برو غرفه ت کارها رو جمع کن . و رفتیم .

تو راهروی پایین  مشاور و معلم مهردخت رو دیدم و با ناراحتی گفتم : خانم سمیعی من بهیچ عنوان با خانواده ی کشاورز صحبت نمیکنم .

 خانم وسط اینهمه شلوغی سر راه مهردخت رو گرفته محاکمه میکنه . لطفا موضوع رو روشن کنید من با خودتون طرف صحبتم 

اونا هم با ناراحتی گفتن : دوباره اومده تو دفتر مدرسه و هی گفته پول بچه ی منو بدید . 

گفتم : اگر بررسی ها نشون داد مهردخت مقصره ، من کار مریم رو میبرم و همون مواد رو توش پر میکنم و درستش میکنم ، اگر فکر کرده من پول میریزم به حسابش کور خونده .

خدا حافظی کردم و اومدیم بیرون .

هر چهارتا ماشین رو پر کردیم و به سمت خونه مون حرکت کردیم . 

کارها به خونه منتقل شد و دستجمعی تصمیم گرفتیم شام به رستوران ایتالیایی محبوب مهردخت (مورانوی پاسداران ) بریم . جای همگی خالی شب خوب و بیادموندنی شد . 

جمعه هم به استراحت گذشت و شنبه مهردخت به هنرستان رفت .

 وقتی برگشت دیدم اون لبخند کج معروف،  گوشه ی لبشه ... 

خندید و گفت : فیلم اون روز رو از اول نگاه کردیم . یکی از بازدید کنندگان اومد بالا سر حوض ، انگار به خمیر بربری رسیده بود ، دستشو کرد توش و شروع کرد با مواد بازی کردن . 

پشت بندش هم چند نفر دیگه اومدن همون کارو کردن و نهایتا" بعد از همه منم اومدم یه انگشت توش کردم و همه بو کردیم . 

خندیدم و گفتم : از این ببعد مواظب باش انگشتتو هر جایی نزنی دختر جون 

***********

دلم میخواد بدونم مامان مریم بعد از فهمیدن موضوع چه حالی شده و ته دلش به رفتار زشت اون روزش پی برد؟؟ هر چند که انقدر ادب نداشت حتی با تلفن همراه یه پیام عذرخواهی برام بفرسته .. 

بازم بهم ثابت شد که آدما رو صرفا" تو موقعیت های حساس باید شناخت . وگرنه وقتی تو گروه مادر های سوم گرافیک ، صبح به صبح برای هم گل می ذاریم و آرزوی یه روز پر از لبخند خدا رو داریم،  بیشتر شعر سرهم می کنیم و هیچ ربطی به نیت و میزان ادب و فرهنگمون نداره . 

اینجا یه جنگله که اسم حیواناتش انسانه ، باید سنگ انسانیت ادم ها محک بخوره تا معلوم بشه درجه ی ادم بودنمون چقدره وگرنه که همه خوووووووبیم . !!!

" واقعا نمیشد اون خانم ، اون روز با خوش رویی جواب احوال پرسی منو میدا بعد بهم میگفت : برای موضوع نگران نباشید ، بررسی میشه و نهایتا" با کمک آموزگار یه فکری میکنیم ، و درجواب حرف های من میگفت: پیش میاد دیگه ، اینجا پر از کارهای هنریه ، برای هر کدومشون ممکنه ناخواسته اتفاقاتی بیفته 

اگر این جمله رو میشنیدم ، حتی مهردخت هم که مقصر نبود ،  پیگیری میکردم تا تو درست شدنش همراهی و کمک کنم . 

************ 

شب وقتی از رستوران برگشتیم ، موقع تعویض لباس  ، همو بغل کردیم ، سرمو گذاشتم رو سینه ش و گفتم : خسته نباشی دختر خوشگل من .. خدا رو شکر این یک هفته اینهمه بهت خوش گذشت ... اونم منو بوسید و گفت : مامان مهربانوی کوچولوی بی نظیر من ، هیچکدوم اینا بدون تو ممکن نبود 

 یه لحظه یادم افتاد که آرمین برای دیدن دومین نمایشگاه کارهای دخترش هم نیومد ... درست عینه سال قبل .

 پارسال دست تنها بودیم ولی امسال همه ی دوستان درکنارمون بودند و اصلا" خستگی رو حس نکردیم ...

نصور کردم ، زندگیمون یه جاده ی  پر پیچ و خمه که مهردخت توش با سرعت و شادابی جلو میره ، منم با خوشحالی و نشاط دنبالش میدوم و آرمین با سرعت خیلی خیلی آهسته قدم میزنه .. هر روز و هر ساعت فاصله ی مهردخت و آرمین بیشتر میشه و آرمین نمیدونه داره در حق خودش چه ظلمی میکنه . 

دوستتون دارم ...