"اخبار فرهنگی هنری "

نوروز امسال در ادامه ی جشنواره ی فیلم پر و پیمونی که گذشت ، همه ی فیلم های دلخواه و جامونده رو دیدیم و بسسسسی مشعوف گشتم . 

سال که تحویل شد مطابق رسم همیشه و هنوز رفتیم خونه ی پدری . یکمی که گذشت به مامان و بابا که اون ها هم انصافا" همیشه پایه ی سینما رفتن هستند ، پیشنهاد فیلم " ابد و یک روز" رو دادم . تاکید کردم که فیلم غمگینه . ولی با اشتیاق فراوون اعلام آمادگی کردند . به سایت سینما تیکت سر زدم . 

 همه ی سانس ها تا دونه ی آخر صندلی ها پر بودند بالاخره چهارتا صندلی تو ردیف های نه چندان مناسب پیدا کردم . فیلم زیبا و غم انگیز " ابد و یک روز" رو با بازی های شایسته ی هنرمندان نازنین سینمای ایران دیدیم . 

با وجودی که موضوع فیلم چیزی نبود که همه ی اقشار جامعه درگیرش بودند ، ولی از نظر سینمایی کار خاصی محسوی میشه . 

میدونید ، روز اول فروردین ، کسی نمیاد سینما"  ابد "رو ببینه که وقتش پر بشه ... واقعا همه اومده بودند که یه فیلم استثنایی ببینند. 

این عکس رو مخصوصا انتخاب کردم چون پریناز عزیز که بسیار خوش درخشید اما این دوتا عز یز دل غوغا کردند ، توانایی نوید رو در تاتر و فیلم لانتوری دیده بودم ولی با این فیلم دیگه کاملا"بهش  ایمان آوردم 

پیمان جان هم که دیگه سالهاست خدمتشون ارادت داریم 

روزهای بعد هم تا پایان تعطیلات ، فیلم زیبای "کفش هایم کو "رو به همراه رضا کیانیان عزیز در پردیس ملت دیدیم... البته اخبار فیلم در کانال تلگرام اعلام کرد "ساعت شش بعد از ظهر پردیس ملت سانس ویژه ای اکران می کند و رضا کیانیان قرار است فیلم را همراه مردم تماشاکند " خوشبختانه من درحال خوندن اخبار بودم و بلافاصله رفتم تو سایت و ده تا بلیط خریدم ، دقیقا " یکربع بعد ، همه ی بلیط ها فروخته شد . 

از ساع پنج و نیم با هنرپیشه ی محبوبمون چلیک چلیک عکس انداختیم و بعد رفتیم به تماشا . 

 " کفش هایم کو" فیلمی  پر از دیالوگ های ماندگار  و فوق العاده بود از این جهت که ممکنه خدای نکرده بعضی از ما یا نزدیکانمون دچار موضوع فیلم یعنی آلزایمر بشیم ..

 خوبه که بدونیم حال و هوا و مشکلات این بیماران و خانواده هاشون چیه . البته مهم تر از اون پیام زیبای فیلم بود که البته اگر اهل پند گرفتن باشیم ، یاد می گیریم که الزاما" چیزی که ما در مورد افراد خانواده مون فکر میکنیم درست نیست و به بهانه ی اینکه از سر دلسوزی میایم یه تصمیمیاتی براشون می گیریم و فکر میکنیم خیلی هم کارمون درسته ، ممکنه زندگی اون بنده خدا و چند نفر رو با هم نابود کنیم . 

فیلم بعدی " خشم و هیاهو " بود که بازی نوید عزیز و طناز جان طباطبایی بسیار بهم چسبید . دست هومن خان سیدی هم درد نکنه ، کارش داره کم کم درست میشه . 

هرچند که اول فیلم تاکید میکنه که ماجرا هیچ ربطی به شخص خاصی ندارد و موضوع تصادفی و زاییده ذهن نویسنده و کارگردان می باشد ، ولی حتی اگر میگفت " به جون خودم و خودت " ، باز هم نمیشد هی یاد زندگی یکی از ستاره های ایران نیفتی . طناز جان هم گاهی آدمو یاد فیلم هیس می انداخت .

ولی درمجموع بازی ها رو بسیار بسیار دوست می داشتم و تکراری بودن داستان چیزی از زیبایی فیلم کم نکرد . 

از دنیای تیاتر هم بگم که نمایش " هویت پروانه های مرده " که یه کار دانشجویی بود اما بسیار زیبا و دلچسب و در تالار مولوی دیدیم 

و بالاخره ، همین هفته ی پیش در تماشاخانه ایرانشهر نمایش زیبای " بیوه های غمگین سالار جنگ" رو با بازی گلاب آدینه ، شیرین بینا و مونا فرجاد جان دیدیم . لازم به ذکر است نمایش هیچ ربطی به جنگ  ایران و عراق نداشت . 

 

فعلا" به مناسبت ورود به ایام امتحانات پایان سال تحصیلی ،فعلا" کرکره ی سینما و تاتر رو پایین آوردیم ، مگر اینکه این یکی دو روز ببینم مهردخت درسشو خونده و با هم بریم یکی از این فیلم خوب هایی که هنوز نیدیدم رو ببینیم .

این بود اخبار فرهنگی هنری وبلاگ مهربانو . 

دوستتون دارم و تعطیلات خوش بگذره