" مهربانو و دندانپزشکی"

خوندن پست  وبلاگ هوپ عزیز ( که یه خانم دندانپزشکه عزیزه )باعث شد ، مطلبی درمورد حال و هوای این روزهام در دندانپزشکی رو بنویسم . 

بیمه ی تکمیلیِ اداره ی عزیز و وزین ما ، برای هر خانواده سالیانه مبلغ یک میلیون و نیم هزینه ی دندانپزشکی در نظر گرفته ، با کسی هم شوخی نداره که یه نفر مجرده ، یه نفر سه تا بچه داره با خانومش میشن پنج نفر ، کلا " یک و نیم بیشتر نیست .. عیب نداره دستشونم درد نکنه ...والله ، با این آرداشون 

بعد از ایمپلنت دندون چهارم از بالا ، که دوسال ازش می گذره (پست های مربوط بهش رو که یادتونه؟؟) 

دیگه فقط به معاینات سطحی بسنده کرده بودم .

 دو سه هفته پیش به خودم گفتم مهردخت که امسال گرفتاره، وقت نداره ولی خودم برم دوباره معاینه ببینم چه خبره اگه کاری لازمه انجام بدم ، بدم که تا آخر سال مهلت دارم وگرنه این یک و نیمه می سوزه . لازم به ذکر است (انگار دارم نامه اداری مینویسم )اداره مون چند سال پیش یه چند هزارمتری زمین ، در فاصله ی پانزده دقیقه ای از اداره مون، که خودشم نفهمید دقیقا" منظورش چی بود خرید.. 

یه بار گفتن کل اداره و موسسه خدمات رفاهی و مخلفاتش قراره اونجا مستقر بشه ، یه بار گفتن نه ، فقط خدمات رفاهیش اونجا باشه و .. 

خلاصه فعلا" یه مجموعه ی بزرگ از خونه های تعاونی مسکن بعلاوه ی بعضی از قسمت های متفرقه ی اداری و یه مرکز پزشکی احداث شده . شواهد امر نشون میده ، زمین فوتبال ، سالن های والیبال و بسکتبال ، استخر و سونا و رستوران و .... در دست احداث می باشد. 

خلاصه تصمیم گرفتیم زنگ بزنیم دندانپزشکیش که خیلی تعریفش رو می کنند و وقت بگیریم . برای سه شنبه ی دو هفته پیش دو تا وقت معاینه برای من و همکارم دادند. ساعت ده صبح .  

ساعت نه و نیم اومدیم جلوی در ساختمون و گفتیم سلاملکوم ما میخوایم بریم کلینیک سرویس کی میره ؟ (اخه در طول روز چندین بار سرویس میره اونجا و برمی گرده ولی ما ساعتش رو نمیدونستیم) 

گفتند سرویس ساعت نه رفته ، یه ماشین دربست گرفتیم و ده دقیقه به ده جلوی میز پذیرش ایستاده بودیم . خانم منشی برامون پرونده تشکیل داد و گفت بفرمایید بنشینید .. 

عاقا ساعت ده شد ، ده و نیم خبری از صدا کردن ما نشد . یکربع به یازده رفتم گفتم ببخشید ما دوتا ساعت ده وقت معاینه داشتیم .

خانم منشی به تابلویی اشاره کرد که روش یه جملاتی نوشته بود که معنیش این میشد " فکر نکنید اگه وقتتون ساعت دهه ، ساعت ده میرید تو ، بشینید صبور باشید " 

و اضافه کرد : مریض قبلی هنوز داخل هستند . 

با لب و لوچه آویزون برگشتیم نشستیم سرجامون . ساعت یازده و نیم دیگه داشت احوالات من بهم می ریخت دوباره رفتم گفتم خانم ما از پرسنل هستیم با مرخصی ساعتی اومدیم اینجا ، گفتیمم که میخوایم بریم معاینه .

 دوباره تابلو رو نشون داد و گفت : من تقصیر ندارم مریض داخل هستند . ساعت دوازده و ربع دیدم یه اقای مسن و محترم از در مدیریت اومدن بیرون . 

رفتم پیششون شرح ماجرا دادم ، گفتم : من درک میکنم که وقت های دندانپزشکی خیلی دقیق نیست و اگر بیمار اورژانسی بیاد همه ی وقت ها رو جابجا میکنه ولی واقعا" طبیعیه بخاطر یه معاینه ی ساده ما دوساعت و ربعه نشستیم؟؟ 

گفت : اجازه بدید من بررسی کنم . کله ش رو کرد تو سالن پزشکان و گفت بفرمایید داخل . 

دوتایی با اخم و تخم رفتیم تو . 

دکتر جوون و خوشرویی (که بعدا فهمیدم دوسال از من کوچیکتره) گفت : سلام خوب هستید ؟ 

گفتم سلام . نه آقای دکتر . 

گفت : ای وای چرا ، خدا بد نده . 

دوباره غرغر هام شروع شد گفتم : برای معاینه دوساعت و بیست دقیقه ست نشستم . 

عذر خواهی کرد و شروع کرد از همون حرفای تکراری که یه وقت کار طول می کشه و ... لابه لای حرفاشم گفت یه بی حسی میزنیم ، گاهی بیست دقیقه طول میکشه یا مریض می ترسه و .. 

گفتم : ببخشید جسارت می کنم ولی بار اولم نیست دندانپزشکی اومدم ، البته مدیریت زمان و نحوه ی کار بنا برسلیقه ی شماست ولی همه جا وقتی بی حسی میزنن، مریض رو نگه میدارن ، یه معاینه رو چک میکنند تا اون بنده خدا بی حس بشه ، نه اینکه پزشک بشینه مریضش رو تماشا کنه تا بی حس بشه . 

گفت : حق باشماست ، قبلا هم همین ایراد رو از من گرفتن ، ولی من دوست دارم مریضم کنارم باشه تا بی حس بشه ، یه ذره چپ چپ نگاش کردم و گفتم : 

وقت ما ساعت ده بود شما اولین مریض رو نه دیدید، درسته؟؟ گفت بعله . 

گفتم: از نه تا دوازده و بیست دقیقه یکمی عجیب نیست؟؟

 حتی اگر مریض بترسه یکمی باهاش همدلی کنید ولی دیگه حق نداره همه ی حقوق دیگران رو هم پایمال کنه اگر وحشتش تا این اندازه ست با بیهوشی کاراشو بکنه . نمیدونم والله چی بگم . 

دکتر دوباره با خوشرویی گفت : بیاید حالا ناراحتی رو بذاریم کنار . 

گفتم : باشه الان دوباره وقت دیگران ضایع میشه . 

گفتم ببینید دکتر من این دندون رو دو سال قبل ایمپلنت کردم حالا قرینه ش ایراد داره گفتن باید ایمپلنت بشه چون با روش های دیگه مقاومت نداره . یا این رو ایمپلنت کنید ، یا همه ی دندونامو اگر کاری هست رو به راه کنید . چون میخوام خیلی هم از تعرفه ی بیمه م بیشتر نشه . 

همینطور که دندونا مو میدید منم اینه دستم بود و توضیح میداد ، گفت : نه من فکر میکنم بشه با روش های دیگه دندونت رو درست کرد و چند سال برات کار کنه ، یه جرم گیری ، این یکی اینطوری و اما این دوندون جلوییه خیلی تغییر رنگ داده اینم یه کاری کنیم . 

گفتم نه دکتر میترسم . گفت چرا؟ گفتم برای اینکه این دندون هیچی نداره یه تیکه دندون لاغر و داغونه ، بیست و نه ساله زیر بار نرفتم دست بهش بزنم چون می ترسم دوام نداشته باشه و من یهو ای مواد رو از دست بدم یا بشکنه و بمونم بی دندون اونوقت تا خودمو برسونم دکتر ، دق میکنم . 

گفت : بیا بهم اعتماد کن بهت قول میدم خوب بشه . 

گفتم: خالا یه عکس OPGبنویسید من دفعه دیگه میام ببینم چی میشه . گفت : باشه دفترچه ت رو بده . همینطور که دفترچه رو از کیفم در می آوردم ، با خنده و زیر لب گفتم : واااالله ، برای یه عکس دو ساعت و نیمه نشستم ، اصلا" نمیگن الان اداره کن فیکون شده چهارتا کشتی غرق شدن !!

با این حرفِ من دوتایی زدیم به خنده . گفت : بی خیال اینهمه کشتی دارید چهارتاشم غرق شه . 

خلاصه انگار دوست شدیم . 

دوستم هم نشست و یه نگاه اجمالی به دوندوناش کرد و عکس اونم نوشت ، کیفامونو بغل کردیم و دویدیم بیرون زود یه دربست گرفتیم پریدیم توش ، سه بار تو ماشین بهم زنگ زدن که از در اداره مستقیم بیا بالا فلان کار و فلان کار و فلان کار پیش اومده 

گفتم : من بهش میگم الان کشتی ها غرق میشن باورش نمیشه 

سه شنبه ی قبلی دوباره پاشدیم رفتیم کلینیک  و ده دقیقه بعد نشستم رو یونیت ، عکس رو دید توضیحات رو کامل کرد و گفت: 

این دندونت رو میتونم درست کنم اتفاقا وضعش بد نیست قول میدم حد اقل دوسال کار کنه . گفتم باشه . شروع کرد کامل خالی و ترتمیزش کرد و قالب گرفت . 

بعد گفت : میخوام برم سراغ دندون جلوییه . گفتم : دکتر توروخدا تو ذوق نزنه ، دو رنگ نشه ، با دوام باشه و ... 

گفت :بهت قول میدم .. گفتم باشه . 

عاقا این جناب دکتر شروع کرد به کار کردن و جوک گفتن ، خیلی هاشم شنیده بودم ولی حیلی بامزه تعریف میکرد ، منم عین ژله اون زیر تکون میخوردم . 

اها راستی اول کلی ازدندونم عکس انداخت . بعد نیم ساعت دوباره شروع کرد به عکس گرفتن . گفتم : ببینم : گفت : ببین ووووی چشمتون روز بد نبینه دوباره اون یه تیکه دندون دااااغوون زده بود بیرون . گفتم:  دکتر توروخدا ، خوب بشه هااا من دیوونه میشم زشت بشه . 

گفت : خیالت راحت . 

کار نداریم ، دوباره یه نیم ساعت گذشت و دکتر اجازه داد اینه رو ببینم 

گفتم : نه ، اصلا باورم نمیشه . ممکن نیست انقدر طبیعی .!!!!!

گفت : راااضی هستی ؟؟ گفتم : آآآره ..عاااالیه . 

خلاصه خوشحال و خندون و با نیش بااااز از سالن اومدم بیرون و تا همین الان که یک  هفته گذشته ، در حال تبلیغ خمیر دندون با لبخند به یاد موندنیم هستم 

فقط حیف شد همون موقع همه ی عکسا رو برام فرستاد ولی از اونجایی که کلا اون قسمت اینترنت وجود نداره ، هیچکدوم ارسال نشده و باید دوباره این هفته بگم:  بفرست دکی جاااان . 

حتما " میخواید بدونید چه بلایی سر دندونم اومده که به این وضع افتاده .. قصه ی غم انگیزی داره . 

گویا مهربانو خانم رو در سن چهار سالگی میذارن روی یه میز و میگن برقص . 

مهربانو قرتی هم مشغول قردادن و چرخیدن بوده که به وجد میاد و سرش گیج میره . میخوره زمین و لبش خون میاد ، مامان و باباش دندونای صدفی کوچولوش رو چک می کنند و میگن خدا رو شکر نشکسته . 

چند سال می گذره ، یه روز که مهربانوی هفت ساله ، یکی درمیون دندونای شیریش افتاده بوده و سرش رو پای مامانش بوده داشته بلبل زبونی میکرده ، مامانش از بالا نگاه میکنه میگه : وااای مهربانو ، پشت دندون جلوییه یه دندون دیگه در اومده .

 همون روزعصری میرن دندون پزشک و آقای دکتر میگن همون موقع که خورده زمین دندونش رفته توی لثه،  برای همین لق نشده و نیفتاده الان دندون اصلی که دراومده و شما خبر نداشتید ، غذا مونده بینش و کاملا" پوسیده . 

همون موقع دندون شیری رو کشیدن و دندون اصلی رو با مواد پرکردند و دکور گذاشتند .

 در سن چهارده سالگی یه بار دیگه دندون ترمیم شد ولی بعد از اون مهربانو جرات نکرد هیچ دکتری بهش دست بزنه . 

اینم از عکسای قبل که داشتم و این دندون جدید