"زندگی با همه ی پیچ و خمش"

درست همون موقع ها که تو زندگی کم میاری و خستگی و آشفتگی کلافه ت کرده ، یه اتفاق خوب باعث میشه حال و هوات عوض بشه و از اون خنده های از ته دل سر بدی . 

گاهی اتفاقات بد ، بیشتر از اینکه بد باشن ، تکان دهنده ن و همه ش باخودت فکر میکنی .. عه به همین آسونی ؟؟ همینجوری یهویی؟؟

نگران نشید ، میگم براتون چی شده . این پست هم ناراحتی داره هم شادی ..مطمئنم لبخند روی لبتون میاد وقتی هنوز پست به انتها نرسیده .

*******

هفته ی قبل درست ده دقیقه بعد از اینکه نفس از خونه ی مادرش اومده بیرون ، پیرزن نازنین بدون هیچ گله و شکایتی فوت کرده . 

همه ش میگیم پس اینهمه قیل و قال و بدو بدو کردن چیه وقتی انگار به آسونی زدن دگمه ی "آف" خاموش میشیم؟؟ 

از طرفی ، اگه همه ش به فانی بودن این دنیا فکر کنیم ، همه ی انگیزه هامون برای آینده از بین میره . به هر حال چاره ای نیست بجز نگه داشتن حد اعتدال .

 نه انقدر حرص بزنیم که از دنیا وا بمونیم نه انقدر بی خیال که مثل آب راکد باشیم . 

به واسطه ی فوت مادر و شرکت در مراسم ، دوباره سودابه و بچه ها رو دیدم . برام خیلی جالب بود که نفس از روز قبل اصرار می کرد که نیا مهربانو چه کاریه؟ خودت اینهمه کار و مشغله داری !!!!

و درست از دوساعت قبل از شروع مراسم ، هر نیم ساعت تلفن می کرد که کجایی پس چرا نمی بینمت !!!!

منم به اتفاق بابا و مینا رفته بودم و یکربع قبل از پایان ، وقتی برای خداحافظی رفتم پیشش ، با نیش بازتحویلم گرفت و به اونایی که نمیشناختنم معرفیم کرد (البته به عنوان همکار). 

*******

کمابیش خبردارید که  مهردخت از نه سالگی بدون وقفه زبان انگلیسی خونده و تقریبا" سوم دبیرستان تسلط کامل رو داشت .

 من دیده بودم که گاهی آرتین (پسر بردیا) بهش زنگ میزنه و میگه فردا فاینال دارم لطفا برام وقت بذار و کمکم کن و مهردخت خیلی قشنگ بهش درس میداد .

 هروقت هم بهش میگفتم چه معلم خوبی میشی تو  . خودش میخندید و می گفت : جریان سوسکه ست که از دیوار بالا می رفت مامانش می گفت : قربون دست و پای بلوریت؟؟ 

تا اینکه سه ماه قبل جدی بهش گفتم : چرا شانست رو امتحان نمیکنی ببینی من جدی میگم یا نه ؟؟

اینطوری شد که مهردخت برای تدریس زبان اقدام کرد و درست همون روزی که مراسم مادر نفس بود اون داشت امتحان TTCمیداد . 

از شب قبل خیلی  استرس داشت . میگفت: اگر قبول نشم خیلی ضایعه ،من تو زبان ادعام میشه و اونطوری،  بد تو ذوقم می خوره . 

امتحانشون هم خیلی جالب بود چون باید به چند نفر از اساتید این فن ، درس میدا و اونا تسلطش رو تایید می کردند .

 مثلا" ، اون ها سعی در بهم زدن کلاس می کردند و مدرس باید به خوبی از پس جمع کردن ماجرا بر می اومد و انرژی کلاس نیفته و مهارتها و خلاقیت در آموزش از مواردی  که برای قبولی مد نظر بود محسوب میشد .

امتحان چند مرحله ای و آخریش همون پنجشنه ی مورد نظر بود . 

خلاصه هنوز از مراسم به خونه نرسیده بودم که مهرخت تماس گرفت و با جیغ و فریاد شادی گفت: "آموزشگاه باهام قرار داد بست" 

خیلی خیلی خوشحال شدم چون برام مهم بود که مهردخت درکنار دانشکده یه کاری داشته باشه . این کار هم بهش یاد میده از زمانش استفاده بهتر و درست تری کنه . 

هم اعتماد به نفسش رو قوی تر میکنه . هم مدیریت مالی پیدا می کنه و بهتر درک میکنه که برای بدست آوردن پول حلال چقدر باید زحمت بکشه . 

دیدید گفتم در پایان پست امروز لبخند روی لبتون میاد

دوستتون دارم