"من و معده ی جدیدم..قسمت دوم"

بیمارستان نیکان سر خیابونی واقع شده که منزل پدریمه، مامان و بابا که کلا" فشم هستند ، خاله م رفته بود پیش مامان که مامان تنها نباشه(چون با زانوی عمل کرده صلاح نبود بیاد تهران و دوباره برگرده فشم) بابا اومده بود اینجا تا موقع عمل درکنار من باشه .

 قرار بود ساعت پنج و نیم صبح بیمارستان باشیم . چهار و نیم با مهردخت بیدارشدیم و لباس پوشیدیم . 

به همه جای خونه نگاه کردم ، فکرای زیادی تو ذهنم میومد که البته فکرای خوبی نبودن ..

 دارم میرم بیهوش میشم ، نکنه از بیهوشی در نیام ؟ نکنه با اینهمه مشکلاتی که در زمینه ی دارو و درمان هست و استریل وسایل ، دچار یه عفونت بشم ؟ نکنه دیگه برنگردم ؟ مهردخت و نفس چی میشن ؟؟ 

خدایا کمکم کن ، چرا انقدر پاهام می لرزه ؟؟ از ترس اینکه مهردخت فکرامو بخونه و اذیت بشه زود خودمو جمع و جور کردم . گفتم : مهردخت جون بیا مامان چند تا عکس بنداز . عکسای مختلفی گرفتم .

 به جعبه ی پیتزایی که گذاشته بودیم روی زباله ها تا با خودمون بیرون ببریم نگاه کردم . 

واقعیتش از وقتی وقت عمل اولم رو گرفتم و دیگه در بند رعایت رژیم نبودم ، دوبار رفتیم شاندیز جردن ، چند بار پیتزا و برگر خوردیم و ... 

تو دلم با همه چیز خداحافظی کردم و در رو بستیم . 

خیابون و اتوبان های خلوت و نم خورده ی تهران تو اون ساعتا چه حالی داره .. پشت فرمون ، دست مهردخت تو دستم بود... 

 یکمی که رفتیم ،  مثل جفتای عاشق سرش روی شونه م بود و دست راستشو انداخته بود دور شکمم ...

ساعت پنج و ربع دم در خونه ی بابا اینا بودیم ، اومد پایین و سلام و احوال پرسی کردیم  مثل همیشه که راس ساعتی که تعیین شده می رسم ، پنح و نیم صبح جلوی پذیرش بودم . 

فرم های مشخصات و بقیه کارها انجام شد . یه خون گیری روزانه و عکس  ریه و بعدش 20 میلیون کارت کشیدم و رفتم تو اتاقی که بهم اختصاص دادند .

 از اون موقع که رسیدم  تو اتاق تا نیم ساعت بعد ، نوار قلب گرفتن ، دوباره کلی اطلاعات پزشکی بعد دو نفر اومدن و یکیشون فکر میکنم متخصص طب قانونی بود که من تو عمل های قبلی ندیده بودم .. بهم خوش آمد گفتن و گفت:  که میخواد روند عمل رو توضیح بده .. 

گفتم : آشنا هستم و گفت : پس با هم مرور می کنیم .. چند دقیقه ای گپ زدیم . 

همه خوش رو و خوش مشرب بودن و خیلی زود و بی معطلی برای جراحی بردنم .. 

اونجا هم یکی دونفر اومدن پیشم و گفتن ما متخصص بیهوشی و دستیار هستیم تمام مدت حواسمون بهت هست و درکنارتیم . از حالا بهت تبریک میگیم و قول میدیم از نتیجه کاملا" راضی باشی . . .

خوابیدم رو تخت اصلی .. دوتا دختر جوون اومدن یکی هپارین رو تزریق کرد اون یکی مشغول پیدا کردن رگ شد و هی با شوخی میگفت : ای واای چرا رگ نداری ؟؟ گفتم : خودت نداری . 

خندید گفت منظورم اینه که نازکه پیداش نمی کنم . 

گفتم : آهااان ، چون من اتفاقا موجود بی رگی نیستم 

همینطوری خنده خنده ، دو سه جای دستمو سوراخ کرد و سوووخت . 

داشتم به سقف نگاه میکردم و فکر میکردم کی قراره بیهوش بشم .

 از گوشه ی اتاق دکتر موسوی وارد شد .. گفت : سرحالی یا نه ؟؟ میخوایم شروع کنیم ، خندیدم و گفتم : دکتر زود باش تا دوباره آنفولانزا نگرفتم ..

 خندید و گفت : آررره تو همونی ... 

ماسک رفت روی دهنم ، فهمیدم نزدیکه .. صورت دکتر بیهوشی اومد تو صورتم  ، به چشمام نگاه میکرد .. 

لبخند وسیعی زد و گفت راحت بخواب. 

تصویر عزیزانم جلوی چشمام فیلم شد "مهردخت ، نفس ، مامان و بابا" ... و دیگه نفهمیدم . 

*******

عزززیزم خوبی؟؟ دختر خوب ، سرحالی؟؟ چشمامو آروم باز کردم .. سر معده م درد خفیفی داشت ..پرستارهایی که به بخش منتقلم کردند داشتن با این حرفا منو کاملا به هوش می آوردن .. گیج بودم .

 صدای الهی شکر ، خدایا شکرتِ بابا می اومد .

 مهردخت صورتم رو می بوسید و با بغض می گفت : خوش اومدی مامانِ خوشگلم . 

دست بابا روی پیشونیم بود . و دستمو بصورت متناوب می بوسید .

 ( بعدا فهمیدم که این انتظار براش سخت ترین انتظار پشت در اتاق عمل بوده . چون خیلی خیلی از تصمیمم و شرایط موجود می ترسیده )

صدای مهردخت و بابا تو فضا بود که با تلفن های همراهشون به دیگران خبر می دادن . 

رفت و آمد پرستارها و چک کردن تب و تعویض سرم ها رو می فهمیدم ..

 فکر میکنم تقریبا ظهر عملم تموم شده بود و تا ساعت 3-4 عصر این ماجراها ادامه داشت .

 مینا با یه دسته بزرگ نرگس اومد دیدنم و مهردخت رو با خودش برد استراحت کنه . 

مهرداد هم اومد .. من خوب بودم ولی فکر میکنم از ساعت 7-8 شب گفتن باید راه برم . 

مهردخت برگشته بود و بابا رفته بود . 

اونشب تا صبح هزار بار خانم های پرستار سرم من رو باز و بسته کردن تا من برم دستشویی و راه برم .

 یه دو باری دلم بهم خورد و یکمی خون بالا آوردم .. 

ترسیدم ، گفتن : طبیعیه تو دستگاه گوارشت کمی خون جمع شده و مشکلی نیست .

 آب هم باید میخوردم . یکمی آب (اندازه ی یه قاشق) میخوردم ، فوری یه حال بدی میشدم انگار سردیم کرده و آب دهنم جمع شده و آروم بالا می آوردم . 

تقریبا هر یکساعت مجبور بودم یک ربع راه برم .

یکمی کلافه بودم فهمیدم از دست موهامه ..  مهردخت موهامو مثل سبد بافت و راحت شدم . 

هر چی گفتم مهردخت جانم برو یکمی بخواب قبول نکرد و تا خود صبح درکنارم مژه نزد . 

یکشنبه حتما باید یه سر دانشگاه می رفت . ساعت شش با اصرار فرستادمش خونه بابا اینا که یکمی بخوابه و بعد بره کلاس . 

مهردخت که رفت منم خوابیدم . 

بین خواب و بیداری ، دست مهربونی روی موهام کشیده شد وقتی چشمامو باز کردم ، صورت مهربونِ نفس در فاصله ی نزدیک صورتم بود . 

صورتم رو بوسید  و گفت : پاشو بریم شاندیز، شیشلیک بزنیم  

خندیدم و گفتم : اصلا" حرفشم نزن .. دیشب مهردخت جلوی من ساندویچ می خورد پشتمو کردم که نبینم چون از بوی غذا بدم میومد . 

یه مدتی با نفس گپ زدیم و قدم زدیم تا نزدیک ساعت 3 بعد از ظهر دکتر اومد . 

 احوال پرسی کرد و دستورات ترخیص رو صادر کرد و گفت ده روز بعد برای کشیدن بخیه ها برم پیشش . 

بعد از اون نفس مشغول مراحل ترخیص شد . من تازه یاد گرفته بودم که اون حالتی که بعد از خوردن آب بهم دست میده و فکر میکنم باید بالا بیارم روباید  تبدیل به باد گلو کنم که گازهای لاپاروسکوپی از بدنم خارج بشه . 

همینطور که قدم میزدم یا آب میخوردم آروغ های خیلی کوچولو و نامحسوسی میزدم و می فهمیدم که گازها داره از بدنم بیرون میان . 

خلاصه ترخیص شدم و هنگام ترخیص هم ، یک میلیون و پونصد هزار تومن پرداخت کردم . 

اومدم خونه ی بابا اینا و اونجا مهردخت منتظرم بود که بریم خونه ی خودمون . 

بابا رو هم که  فرستادیم فشم. 

************

یک هفته خونه بودم و خیلی خوش گذشت چون تا دیروقت با مهردخت مشغول دیدن فیلم بودیم .

 اتفاقا" شب دوم بود که گفت : مامان این سریال بانوی عمارت رو خیلی تعریف میکنند تقریبا" سی قسمت پخش شده دانلود کنم میای ببینیم ؟

 گفتم : آره خودمم تو فکرش بودم .

 این شد که کنار هم این سریال زیبا رو دیدیم فکر میکنم روزی 5-6 قسمت دیدیم تا  رسیدیم به شب آخر و قسمت آخر رو درست شب آخر دیدیم . 

جونم براتون از احوالات عمومی بعد از عمل بگه که : 

روز سوم بعد از عمل با مهردخت رفتیم خرید مایحتاج خونه ... البته من رانندگی میکردم ولی به خرید ها دست نمیزدم چون دکتر گفته بود تا مدتی باربیشتر از یک کیلو حمل نکنید ، شب چهارم عملم سینما رفتیم و درست شنبه ی بعد از عمل یعنی 15 دی ماه برگشتم سر کار . 

روی هم رفته همه چیز عالی و بی دردسر و حتی  راحت تر از تصوراتم بود .

 تا امروز که روز یازدهم عمله و بعد از ظهر برای کشیدن بخیه ها و چک آپ بعد از عمل میرم پیش جراحم حدود هشت کیلو کم کردم .

 البته قبل از عمل پیش متخصص غددم رفتم و بهش اطلاع دادم که کاندید جراحی "اسلیو معده"  هستم . 

خیلی خوشحال شد و تشویقم کرد اما توصیه کرد که مواظب باشم به سرعت وزن کم نکنم . 

گفتم : مگه دست خودمه؟ 

گفت : آره به مرور یاد میگیری که چکار کنی . چون کاهش وزن خیلی باسرعت ممکنه دچار سنگ صفرات کنه .

 البته من چندین سال هست که یه سنگ صفرای کوچیک دارم که تکون نخورده . 

این بود گزارش آخرین تصمیم گیری بزرگ من . 

دوستتون دارم