"بیشعور نباشیم"

سالهاست  برای اصلاح صورتم هر دوهفته به آرایشگاه محل میرم .

 قبل از عمل رفتم ،  دوهفته بعدش هم طبق عادت دوباره  سر زدم . 

نگاه های مشکوک و کنجکاو خانم هایی که تو سالن کار میکنند رو حس میکردم . بین خودم و خودم یه بازی راه انداخته بودم که " یعنی فهمیدن تغییر کردم؟"" می پرسن یا روشون نمیشه ؟" " کدومشون بیشتر از بقیه اهل حرف زدن و ابراز احساساتن؟" 

چشمامو رو هم گذاشته بودم وحرکت روتین موچین و دست آرایشگر رو تجسم می کردم . 

- " مهربانو ، حالت خوبه؟ " 

باخنده چشمامو باز کردم .

- آره مررسی چطور مگه ؟ 

- نمیدونم ، حس کردم رنگت پریده .

- حست درسته .. تقریبا" یازده روز پیش جراحی کردم .

- عه خدا بد نده ، چه جراحی؟ 

-معده مو کوچیک کردم . 

دست از کار کشید . 

- وااا .. چه کار خطرناکی .. چرا اینکارو کردی؟ لاغری؟

- آره .

-ای بابا یکم رژیم می گرفتی و ورزش میکردی . اصن تو چاق نبودی . 

خندیدم و پست بندش سرفه م گرفت .

- خووب حالا نخند بخیه هات باز میشن 

دوباره صدای خنده م رفت هواااا.

-کجا بخیه هام باز میشن . بخیه ای درکار نیست . مانتومو زدم کنار و جای کوچولوی لاپاروسکوپی رو نشونش دادم . 

-عه .. همین بود ؟ اصلا شکمتو باز نکردن؟ 

- نه مدلش اینطوری نبود .. 

براش کلی توضیح دادم که چی بود ه و چکار کردم . 

مریم ، یکی دیگه از آرایشگرها که خانم ناز و تپلیه توجهش جلب شد و اومد نزدیکمون . اونم کلی سوال پیچم کرد . 

*******

امروز درست پنج ماهه عمل شدم هشتم دی بود دیگه ؟ امروزم که هشتم خرداده میشه پنج ماه کامل .

تقریبا" بیست و هشت کیلو کم کردم و همه ی این مدت هر دوهفته یکبار رفتم آرایشگاه . 

هر بار مریم رو دیدم و بیشتر از قبل ازم سوال کرده و تغییراتم رو بررسی کرده . حسابی به فکر جراحی افتاده و داره تحقیق و بررسی میکنه . آخرین بار  گفت چند روزه چشمم به در مونده تا بیاید . 

بهش گفتم اگر سوال مهمی داشتی از فریبا تلفنمو بگیر و بهم زنگ بزن عزیزم . 

روزدوشنبه که تعطیل بود  با مهردخت نشسته بودیم گپ میزدیم . یه تلفن ناشناس بهم زنگ زد . 

-سلام مهربانو جان ، من مریم هستم ، آرایشگاه ... 

-آهااا .. سلام مریم جون خوبی عزیزم ؟ 

-ببخشید مزاحم شدم خودتون اجازه داده بودید از فریبا تلفنتون رو بگیرم . 

- نه ، خواهش میکنم .. مشکلی نیست بگو جانم ؟ 

شروع کرد دقیق تر پرسید .. اسم کامل دکتر رو که گفتم ، مهردخت شروع کرد چپ چپ نگاهم کرد . 

با سر و اشاره بهش گفتم : ببخشید . 

شماره ی تلفن دکتر رو خواست .

. گفتم : مریم جون من شماره ی دکتر رو هر بار از گوگل برداشتم و بهش زنگ زدم . گفت : باشه چشم منم از همون گوگل می گیرم . 

هم زمان می شنیدم داره به یکی میگه خودکار بیار اسم دکتر رو بنویس ولی انگار خودکار جوهر نداشت نمی  نوشت .

 مریم حالت دستپاچه پیدا کرده بود . پشت سرهم توضیح میداد که از آخرین بار که رژیم گرفته چند کیلو کم کرده و فقط چند روز به زندگی عادی برگشته ، شش کیلو بالارفته .

 می گفت که همه ی اطرافیان سرزنشش می کنند که اراده نداره و باید بیشتر تلاش کنه .

بهش گفتم شرایطت رو درک میکنم مریم جان . چون بی ام آیت بالای چهل رفته به اصطلاح پزشکا وزنت حالت فنری پیدا کرده و اینطوری شده . این تصمیم خیلی شخصیه .. 

من برای عمل تشویقت نمی کنم ، به هر حال ریسک ، هزینه و مشکلات دیگه داره ولی یه راه حله که اگه به نتیجه ی قطعی برسی میتونی ازش استفاده کنی . 

به مهردخت گفتم : لطف میکنی شماره دکتر رو گوگل کنی ؟ 

مهردخت با اخم و ادا اصول خیلی زیاد ، گوشیش رو گرفت سمتم که شماره ی دکتر روش بود . 

گفتم : مریم جون بیا من شماره رو درآوردم و براش خوندم . 

خیلی تشکر کرد . گفتم فقط یه موضوعی ، دکتر روزهای زوج هست .. امروز که تعطیله نیست ولی من یه شماره بهت میدم ، شماره خانم منشی دکتره .

 بهش تو واتس آپ پیام بده و بپرس که این چهارشنبه هستند یا نه . 

اگر بودند روز چهارشنبه ساعت 4/5تا 5 اونجا باش. چون اگه اون موقع زنگ بزنی بعد راه بیفتی بری خیلی دیر میشه و باید تا ساعت نه و ده شب معطل بشی . 

بازم تشکر کرد و خداحافظی . 

-چیه مهردخت ؟ چرا انقدر قیافه تو کج و کوله میکنی مامان؟ 

-هییییچی .. مثلا داشتیم حرف میزدیمااا. 

-خوب باشه الان دوباره ادامه میدیم . یکی کمک خواسته بهش بگم  من و مهردخت داریم گپ میزنیم تو یکساعت دیگه بزن؟ 

- نه .. نگووو .. ما ناجی دیگرانیم باید مشکل همه رو تا تتتتته حل کنیم . 

- مهرددددخت!!! باور کنم تو در این حد خودخواهی ؟؟ 

- تا کدوم حد مامان؟ خوب داری بهش اطلاعات میدی دیگه شماره دکترم تو باید بدی ؟

 خوب بره ببینه شماره چیه ، وقت بگیره بره بشینه  تو نوبت . مگه ما باید لقمه بگیریم بذاریم دهن مردم؟ 

- ای بااابااا این حرفا چیه ؟ چرا زورت میاد خیرت به کسی برسه؟ 

- زورم میاد مگه چی از این خانم به نفع من میشه که بشینم براش سرچ کنم ؟ تو دوست داری همیشه آدم خوبه باشی و بابتش بها میدی . 

-مهردخت اولن که تو بخاطر اون خانم این کار رو نکردی ، بخاطر من کردی . من ازت خواستم . 

بعدشم من خودمم کسی نیستم که بگم بدون در نظر گرفتن هیچ منافعی به دیگران سرویس بده و اینااا.. ولی اگر بتونی به آسونی یه کار کوچیک برای کسی انجام بدی و ندی چون برات نفعی نداره  خیلی بی انصافیه.(همین طور که می گفتم  با عصبانیت رفتم تو آشپرخونه و از همون جا ادامه دادم .. نمی خواستم مستقیم و چشم تو چشم دعوا کنیم)

یادته اون همکلاسیت  گفت برام بلیط تیاتر بخر و خریدی و اون اصلا به روی خودش نیاوردکه باهات حساب کنه ؟ دفعه ی بعد که بازم پیش اومد بهت گفتم دیگه براش نخر چون رو چیزای دیگه ای که تعریف کردی اینطور معلومه که قصد سوء استفاده داره . یا موارد دیگه . پس من دلم نمیخواد آدم خوبه باشم و بهاش رو با سوء استفاده بدم . 

- به هرحال مامان نود در صد مردم قصد دارن از خدمات آدم استفاده کنن و بعدشم ته دلشون بهمون بخندن .

 من تصمیم گرفتم به هیچ کس کمک نکنم تا این اتفاق نیفته . 

فهمیدم مهردخت بصورت مشخص از چیزی ناراحته و داره بابتش واکنش نشون میده . از آشپزخونه اومدم رو مبل کنارش نشستم .

-مهردخت چی شده مامان؟ 

-هیییچی ، اتفاق جدیدی نیفتاده .. اصن قانوش همینه انگار . برای کسی کاری میکنی انگار وظیفته . 

 درمورد مت گالا (Met gala)   تو گروه مطلب نوشتم . دختره خجالت نمیکشه مثلا" رشته ش طراحی لباسه بعد اصلا  نمیدونه مت گالا اسم شخصه یا یه مراسمه . اومده میگه چی هست ؟ برام توضیح بده . 

من تمام مسیر دانشگاه تا خونه رو براش ویس فرستادم کل تاریخچه ی مت گالا رو توضیح دادم آخرش نوشت آهاااا . 

خوووب بیشعور بگو دستت درد نکنه ، مرسی برام وقت گذاشتی من گاگول بودم  هیچی از این جریان نمی دونستم . 

یا اون یکی ، یه بخشو باید سه نفره کنفرانس بدیم . من نشستم تحقیق کردم ، پاور پوینت هم که سارا باید درست می کرد بلد نبود خودم  درست کردم ، (حالا اون هیچی ، چون سارا چند بار تشکر کرد) ولی مارال هیچ کار نکرده اومده با یه لحن انگار نوکر باباشیم میگه : بچه ها من اصن حال و حوصله ی کنفرانسو ندارما یه تیکه ی کم و آسونشو بدید من . 

منم گفتم کم بخور یه نفرو استخدام کن برات کار کنه . ما سه نفریم باید یه موضوع رو کنفرانس بدیم و گروهمون نمره بگیره ، کی گفته من از همه بیکار ترم ؟ 

گفتم : حق داری مهردخت .. میدونم الان عصبانی هستی ولی  اگر قرار باشه همه ی آدما رو اینجوری ببینیم که زندگی خیلی ناراحت کننده و بد میشه . 

بنظرم هر کسی ارزش اینکه اگر موقعیتش پیش اومد یه محبت کوچیک بهش بکنیم رو داره . آدم همکلاسی ، همکار و آشنا رو یه محک میزنه اگر محبت رو درک کرد ادامه میده وگرنه دفعه ی بعدی وجود نداره . 

لابد تو   اگر امروز یه ماجرایی پیش اومد  برای یه  رهگذر یه کار کوچیکی بتونی انجام بدی میگی  ولش کن،  من که دیگه هیچوقت نمی بینمش برام جبران کنه ؟؟ یه چیزی هست بنام  زنجیره ی مهر که باید پاره نشه . 

من برام پیش اومده که یه کسی دستاش پر از خرید بوده به دم ماشینش رسیده خواسته درو باز کنه نمیتونسته ، من براش باز کردم .از اون طرف  یکی صدام کرده گفته خانوم اون کاغذ از کیف شما افتاد . 

برش داشتم دیدم یه چیز خیلی مهم بوده برام . یا صبح جلوی در اداره یکی گفته خانوم نرو دنبال جای پارک من تا پنج دقیقه دیگه میرم . 

دنیای بدی شده .. خیلی ها بی ادب و طلبکارن و اصلا بهشون آموزش ندادن رفتار درست رو ، هر چند که معتقدم فقط آموزش نیست .. از یه سنی به بعد آدم خودش بایدشعور اجتماعیش رو بکار بندازه و بعضی چیزا رو رعایت کنه . 

ولی این طرز فکر و تصمیمی که برای خودت گرفتی منو نگران میکنه .

 اولش سخته ، که بی شعور باشی ولی کم کم بهش عادت میکنی و اگر مواظب افکار منفی نباشی خیلی زود بهش تبدیل میشی . 

همینطور که از کنارش بلند میشدم ،بوسیدمش .

وسطای اتاق بودم که گفت : مامان معذرت می خوام بد حرف زدم . 

*******

دوستتون دارم