" تکنولوژی ، تا کجا؟"

تازگی ها مهردخت بیننده ی سریالی بنام Black Mirror شده. جالبه که همه ی قسمت ها داستان های متفاوت و مستقل از هم دارند و این ویژگی به من هم این امکان رو میده که گاهی بتونم بیننده ی یکی از قسمت ها باشم . 

حتما براتون سوال پیش میاد که اگر هر قسمت داستان جداگانه ای داره پس چرا در قالب سریال پخش میشه باید بگم همه ی این قسمت ها یه موضوع مشترک دارند و اونم بررسی رابطه و تاثیر  تکنولوژی برزندگی انسانهاست. 

هفته ی قبل یه قسمتش رو بنام "Arkanjel"دیدم . فارغ از اینکه از نظر سینمایی فیلم هنرمندانه ای هست یا نه، موضوع فیلم فکرم رو مشغول خودش کرده . 

 "آرک آنجل"داستان مادریه که برای حفاظت از بچه ش  (بعد از گم شدن دخترش و البته پیدا شدنش ) تصمیم می گیره به شرکت آرک انجل مراجعه کنه و  چیزی مثل میکرو چیپ  در مغر دخترش قراربده.

 این تراشه به یه تبلت وصل میشه  و مادر می تونه تمام علایم حیاتی و بیولوژی بچه ش رو ببینه،  این دستگاه، این قابلیت رو هم  داره  که مادر، مکان بچه ش  رو  کنترل کنه حتی  مجهز به برنامه ای هست که  مادر ، تصاویر  خشن، درد و رنج و زشت و یا محرک رو سانسور  کنه.

 با بزرگتر شدن سارا،و اعتراض اون به فیلتر شدن معمولی ترین تصاویر طبیعی مثل دیدن خون و البته به توصیه روانپزشک ،  ماری  تصمیم می گیره سیستم نظارتی رو غیرفعال کنه و سارا وقتی مطمئن می شه مادرش سیستم روغیر فعال کرده، دست به تجربه ی رفتار پرخطر می زنه و کارهای پنهانی می کنه( رفتار جنسی، یا تمایل به مصرف مواد مخدر). 

از اونجایی  که ماری عادت به نگران بودن و کنترل داشته  ، دوباره سیستم نظارتی رو فعال می کنه و وقتی سارا  از کنترل مادرش از طریق تبلت ، با خبر می شه، با مادرش زد و خورد شدید می کنه و انقدر تبلت رو تو سرمادرش میکوبه (چون خشونت براش فیلتر می شده حتی متوجه نمیشه داره چه بلایی سرمادرش درمیاره)که تبلت خراب میشه نهایتا" سارا  از خونه  برای همیشه فرار می کنه و ماری مجروح و خونین با یه تبلت خراب که دیگه نمیتونه سارا رو پیدا کنه می مونه . 

شاید برای خیلی از والدین کنترل بچه ها، موضوع جذابی باشه ولی واقعا همه ی انسانها به حریم شخصی نیاز دارند و باید خودشون زندگی رو تجربه کنند، با همه ی جزییات خوب و بدش . تنها به این صورته که میتونیم انسان نسبتا" نرمالی باشیم . 

البته که من خودم از طرفداران تکنولوژی و پیشرفتش هستم ، هیچوقت هم خودم رو محدود به ابزار های قدیمی نکردم و تا جایی که جیبم اجازه میداده ابزارهاش رو تهیه کردم و آموزش دیدم و استفاده کردم ولی مثل هر چیز دیگه که استفاده افراطیش زیانباره ، ترس من از اینه که بالاخره یه روز ربات ها به ا انسان ها مسلط بشن و ...  دیگه طاقت این یکی رو ندارم هااا گفته باشم 

دوستتون دارم 

اینم عکس دارسی با چشمای خوشگلش بشوره ببره ناراحتی ها رو