"یادش بخیر"

قدیما، همسایه ها سری از هم سوا داشتن. به بهانه ی تلفن کردن یا تلویزیون دیدن، که فقط یه نفر تو کل محل داشت، همه دور هم جمع می شدن، میومدن پای تلفن و با فک و فامیلشون حرف می زدن یا مینشستن دور هم فیلم میدیدن . 

با هم می خندیدن، با هم گریه می کردن .. بچه ها با هم بزرگ می شدن و به مدرسه می رفتن. بعد ها پسرها رو دخترهای محل یه غیرت و تعصب خاصی پیدا میکردن و اگر دوتاشون دل در گروی هم میدادن، بقیه همه رقم مرام میذاشتن تا اون دلداده با سکوت یا  چند کلمه ی تکراری با هم راز و نیاز کنند. 

-سلام، چطوری؟

-سلام خوبم . تو خوبی؟ 

و ترجمه ی این ها دست مایه ی شعر ها و ترانه های عاشقانه ی پر سوز و گدازه.

البته که بین بچه محلا بارها دعوا میشد ، پسرا برای هم کری میخوندن و دخترا دیگه روی همو نگاه نمی کردن ولی ته تهش دلشون برای هم می رفت.

 یادمه یه چند ماهی که کل خانواده با بابا رفته بودن سفر، من خونه ی خاله م اینا زندگی میکردم . اولین بار که دیدم خانم همسایه سر ظهر داره تو آشپزخونه ی خاله م اینا می پلکه و من که از ترس وحشت کرده بودم پرسیدم:شما اینجا چکار میکنی؟ 

خیلی عادی گفت: زودپز خاله ت رو میخوام . 

گفتم: خاله م خونه نیست ، اصلا چجوری اومدید تو ؟

گفت: وا خوب نباشه مشکلی نیست ، لای در باز بود اومدم . 

اخه طبق تربیت مامانم اینکه ما چیزی از همسایه قرض کنیم خیلی کار زشتی بود و واقعا ما عادت به این موضوع نداشتیم، ولی عاشق این بودم که مامان نذری  یا اش اول ماه بپزه و من ببرم برای همسایه ها . 

امروز پشت میز اداره یاد همه ی این خوشبختی های ساده ی از دست رفته افتادم . دلم رفت و آمد با همسایه ها و سیب زمینی پیاز و تخم مرغ قرض دادن به هم  و نذری بردن دم خونه ی هم خواست. چی شد ؟ کی سادگی و صفا و عشق رو ازمون دزدید؟ کی روی خورشیدمون خط سیاه کشید؟ قبول دارم یه بخشیش تقصیر خودمونه ولی یه بخش بزرگش دست ما نیست . 

بازی خوردیم ، بازیمون دادن ، بازیمون میدن ... 

این روزا دلم گرفته، آخه  دلخوشی ما تو اداره با هم خوراکی خوردنه . 

الان چند روزه سر صبح،  همه  نشستن پشت میزای خودشون و صبحانه ی خودشونو میخورن .. کسی به کسی تعارف نمیکنه ، هیچکس نمیاد بگه مهربانو چی داری ؟ امروز هیچی نیاوردم بخورم . بعدکه سیر شد،  کلی چشماش برق بزنه و بگه خدا پدرتو بیامرزه عالی بود. 

چه خوبه اینجا رو برای گپ زدن باشما دارم . تو دلم نیت کردم زودتر این روزای تلخ بگذرن و برای همه ی همسایه هام خوراکی ببرم و کسی از خوردن دسپختم و خطر ابتلا به کرونا نترسه .تازه میخوام به خانم همسایه بگم میشه بغلت کنم؟ و دعا کنید اون روز دیر نباشه . 

دوستتون دارم