"آخرین شنبه ی نود و نه"

درود به عزیزان دلم . 

بالاخره به آخرین هفته ی سال رسیدیم و هفته ی بعد ،  سال نو میشه. 

با همه ی مصائبی که امسال برای همه ی دنیا پیش آمد، بازم داره ب سرعت می گذره و این نشون میده که زندگی در هر حال جریان داره و اصلا برای هییچ کس منتظر نمی مونه ، پس چقدر مهمه که بعد از هر مشکلی زود خودمون رو جمع و جور کنیم و تا بیشتر جا نموندیم ، خاک حاصل از زمین خوردنامون رو بتکونیم و ادامه بدیم . 

برم 9 تا از اتفاق های خوبی سال 99 رو که لبخند به لبم آورد رو ثبت کنم :

آهااا اینو بگم که ترتیب نگارششون ربطی به میزان لبخندم نداره، هر چی یادم بیفته مینویسم . 

1-اینکه به ترس و وابستگیم به محل زندگی از چهارسالگیم به بعد غلبه کردم و محل زندگیم رو تغییر دادم. (خیلی سخت بودا)

2-اینکه مینا تونست به نگرانی هاش درمورد آغاز زندگی مشترک پایان بده و یه " بله" ی محکم به انتخاب خوبش گفت

3- کمک به مهرداد عزیزم برای پیداکردن خودش و پس گرفتن عزت نفسش، مهاجرتش به کانادا  که چندین سال براش برنامه ریزی و هزینه کرده بود. گرفتن PR و به دست آوردن شغلِ خوب ، در مدت کوتاه بعد از مهاجرتش و دریافت گواهی نامه ی G1 کارت بهداشت و سلامتش. 

4-گذروندن دوران سخت بیماریِ مهلک بابا و بلند شدن از بستر کرونا .

5- سلامتی خودم ونفس و  مهردخت و دارسی و بقیه ی افراد خانواده م.

6- اینکه خونه ی بردیا هم با ورود" پنی" پر از انرژی مثبت و عشق بیشتری شد . 

7-به ثمر رسیدن تلاش هام برای ارتباط بهتر مهردخت و پدرش .

8-اینکه با کمک شما دوستان عزیزم تونستیم دست های بیشتری بگیریم و گره ای باز کنیم.

9-بازسازی خونه ی مامان و بابا و تاثیر مثبتش تو روحیه ی کل خانواده . 

پ ن1:همه ی شما عزیزان دعوتید تو وبلگ هاتون 9 لبخند سال 99 تون رو بنویسید یا اگر وبلاگ ندارید همینجا کامنت بذارید. دوستانی هم که تو پست قبلی کامنت گذاشتن همه رو کپی میکنم زیر این پست 

پ ن2: امروز بیست و سوم اسفنده دقیقا سه ماه کامل میشه که ته تغاری خانواده ، از ایران رفته 

اگه بدونید چقدر دوستتون دارم