نه یعنی نه

یکی از معضلاتی که تقریبا همه باهاش درگیر هستیم یا بودیم " نه گفتن و نه شنیدنه".

این که چرا نه گفتن ، انقدر سخته، موضوعی بود که همیشه گوشه ای از ذهنم رو اشغال میکرد . گاهی با خودم می گفتم ، حتماً تمرینمون کمه. 

اولین موردی که پیش اومد اصلا گوش نمیکنم چه درخواستی داره، بی برو برگرد، میگم "نه" .

 از قضا مسائلی هم پیش می اومد که واقعا نمیشد قبول نکنم ، یا اگر میگفتم " نه" بعدً  انقدر حس عذاب وجدان داشتم که نابود میشدم .

حدس میزدم  منشاء ش از دوران  کودکی باید باشه ولی نمیدونستم دقیقا  چی باعث شده، تا اینکه به مطلب جالبی برخوردم و دیدم بعله... 

سلیگمن " روانشناس آمریکایی" معتقده سبک بیان انسان ها در کودکی شکل می گیره و در واقع مبنایی برای آینده شه. پس اگر به شخصیت، آزادی ، حق انتخاب و احساسات کودک بی اعتنا باشیم ، اون نه " نه گفتن " رو یاد می گیره و نه " نه شنیدن" رو. 

حالا این بی اعتنایی ها چی میتونن باشن؟

کودک:                                                                               والد:

میل ندارم، سیر شدم                               نه ، بخوررر، چیزی نخوردی که

دوست ندارم بیام                                       نه حتما باید تو هم بیای

گرممه                                                                نه بپوش هوا سرده، سرما میخوری

دوست ندارم ظهر بخوابم                       نه بگیر بخواااب 

این لباس رو دوست ندارم                    نه همین خوبه بهت میاد 

نمیخوام بغل خاله/ عمو برم                  نه   اونا خیلی دوسِت دارن بهشون برمی خوره

اینها والدین سختگیری هستند که به خواسته های کودک اهمیت نمیدن و " نه گفتن" این بچه ها در آینده تبدیل به " شرم" میشه. 

البته از اون طرف  در خانواده ای که والدین اقتدار کافی ندارن و معمولا کودک تصمیم گیرنده ست ، کودکان " نه شنیدن" رو یاد نمیگیرند . این والدین " بی تفاوت" یا "سهلگیر " هستند و این بچه ها هم به اندازه ی قبلی ها آسیب می بینند ، چون تحمل نه شنیدن رو ندارند و به خودشون اجازه میدن که به راحتی به حقوق دیگران تجاوز کنند . 

حالا جامعه ای رو تصور کنید که کل سیستم آموزشیش کودکان مطیع رو پرورش میده و " نه گفتن" تو این جامعه ، به معنای بی ادبی و گستاخی تلقی میشه و خانواده ای که آموزش کافی برای فرزند پروری ندیده ، کودکانش با کمک علم غیب، نه گفتن و نه شنیدن رو یاد نمی گیرن و واقعیت اینه که تربیت های شکل گرفته در ما، حتی طولانی مدت ، به راحتی از بین نمیرن . 

این خصوصیات نسل ما بود که باعث شد "نه گفتن" برامون انقدر سخت باشه . بعد ما خودمون شدیم والدین، و خواستیم مثل پدرو مادرهامون رفتار نکنیم و به نظرات بچه ها احترام بذاریم ، که متاسفانه احتیار همه ی امور رو دادیم به بچه هامون و اونا از اونطرف بوم افتادن .... حالا خیلی راااحت و بدون ذره ای تامل بچه های ما " میگن :ننننع " و چون اصلا تحمل نه شنید رو ندارن ، چپ و راست دعوا میکنند و اسید می پاشن و ... 

همین مهردخت خانوم،  چند بار که بهش گفتم:

-بچه جان، چرا انعطاف نداری و مثلا انقدر راحت  به پدرت که خواسته بیاد براش کاری انجام بدی گفتی ننننع !!

گفته 

-چون از قبل تصمیم داشتم بشینم فلان کار رو انجام بدم . 

- خُب ، کارت رو بعداً انجام میدادی که به پدرت  نه نگی. 

- نه مامان ، من برنامه ریزی کرده بودم ، بابام باید از قبل هماهنگ میکرد ، چرا فکر میکنه من بیکارم و اون هر وقت اراده میکنه میتونه وقتِمنو بگیره؟

من در حالی که فکم خورده زمین، سکوووت میکنم و عمیق نگاهش میکنم و اون متاسفانه ادامه میده :

سعی نکن من رو مثل خودت کنی !!!!!!!!!!!!!( و من خیلی از شنیدن این جمله ناراحت میشم، چون همیشه به خودم افتخار میکنم که بچه ی خوب پدر و مادر هستم و حتی به دیگران تا اونجا که درتوانم هست کمک میکنم و به درخواست هاشون پاسخ مثبت میدم ، و حالا مهردخت خانوم میگه این ویژگی تو ، مففففففت گرونه )!!!

از ما که گذشت؛ تو رو خدا در مورد تربیت بچه ها خییییلی مطالعه کنید 

**********

 اینم کلیپ تولد که مهردخت جان زحمتش رو کشیده

الان رفتم دیدم خیلی از ویدیو های اموزش کیک و شیرینی که گذاشته بودم پست های قبلی پاک شدن انگار 

نمیدونم چرا

دوستتون دارم مراقب خودتون باشید 

پ ن : لطفاً برای تکمیل توضیح احساسم درمورد حرف و عملکرد مهردخت در این زمینه به اولین کامنت که نسرین جون نوشته و پاسخ من مراجعه کنید