" توجیه کردن های بی جا"

عصر سه شنبه  و حسابی خسته شده بودم .. امروز از اون روزای شلوغ و گزارشای لحظه به لحظه تو اداره بود. 

از سه روز پیش هم، مهردخت مدام می گفت باید یه جارو گرد گیری کنم خونه به فنا رفته 

ساعت حدودای پنج بود که مهردخت تماس گرفت. 

با یه صدای تو دماغی شروع کرد:

-سلام مامانی .

-سلام دخترم، چی شده ؟ چرا صدات تو دماغیه؟

-میخوام برات اعتراف کنم . 

-عه ؟  الان من مادر مقدسم پس .. بگو فرزندم.

-مامااان ، من الان بیدارشدم، کلاس مدرسه ی مُد رو از دست دادم. غذایی که زحمت کشیدی ظهر برام گرفتی رو دست نزدم و همینطوری روی کانتر آشپزخونه مونده . جارو گردگیری نکردم، دوش نگرفتم ، هیچ غلطی نکردم و زندگیم رو به تباهیه. 

-بخاطر کلاست که واقعاً متاسفم، بقیه شم که خُب چی بگم؟ حالا حتماً حال نداشتی دیگه.. یه وقتایی اینطوری میشه . 

زد زیر گریه . آخه این چه وضعیه مامان من 22 سالم تموم شده ، قبلاً فکر میکردم چقدر تو این سن زندگیم متفاوته، یعالمه سفر میرم ، یعالمه تجربه های جدید میکنم. کار میکنم و ... الان هیچ کاری نمیکنم ، حبس شدم تو خونه و همه جامم درد میکنه . اصن یعنی چی که من همه جام درد میکنه ؟؟

-خب، این یه مشکل برای همه ی دنیا هست. فقط تو نیستی که همه الان شرایطشون همینه . حالا میام خونه صحبت میکنیم . 

-باشه ، تو رو خدا زود بیا دیگه. 

-والا انقدر خسته م که هر زمانی کارم سبک بشه معطلش نمیکنم . 

ساعت حدودای هفت بود که با کلی خرید و دست پر، رسیدم خونه . 

مغزم از اونهمه گرونی اجناس ورم کرده بود. من شیر بدون لاکتوز ماهشام میخرم. تقریبا از چند ماه پیش که حدود ده تومن بود زیر نظر گرفتمش و حالا به چهارده و هشتصد رسیده 

ماشین رو که داشتم میبردم تو پارکینگ مینا زنگ زد .

-مهربانو جان من یکی دو روزه خیلی بیحالم . 

-میدونم عزیزم بهتر نشدی؟

- بی جون و بیحال بودم اما الان بهترم . 

-خدا رو شکر

-سینا میگه شام بریم بیرون یکمی حال و هوام عوض بشه .. شما نمیای؟

-چرا اتفاقاًمهردخت هم کلافه و عصبیه . حتما به منم بگو برنامه رو . من دارم ماشینو میبرم پارکینگ 

-باشه پس فعلاً. 

به مهردخت گفتم بیا شام بریم بیرون یکمی از این حالت بیای بیرون . اولش که هی کش اومد، ولش کن حال ندارم و نمیام و ... بعدم به عشق مینا و سینا پاشد آماده شد . 

بچه ها اومدن دنبالمون... به هوای مهردخت گفتن هر جا که مهردخت دوست داره میریم . 

مهردخت گفت : من هوس استیک کردم . 

سینا گفت : الان یه جای باحال میریم اتفاقاً یه بالکن خوشگل داره  و با خیال راحت غذامون رو میخوریم. 

مینا گفت : کجااا؟

سینا گفت: فی/گتی. 

لبخندی از سر رضایت رو لب مینا نشست و گفت: آررره  خیلی خوبه. 

سینا تو جاده فشم - لواسان گاز میداد ، هوا عاالی بود . مهردخت با آهنگ " ای شرقی غمگین" زمزمه می کرد و دستشو از پنجره ی ماشین آورده بود بیرون و انگار سعی می کرد باد رو  کف دستاش بگیره وحبس کنه. 

یکربع بعد  یعنی ساعت یکربع به نُه ، به رستوران  ایتالیایی فی/گتی رسیدیم .

دکور و نورپردازی قشنگِ رستوران و ترانه ی زیبا و خاطره انگیز l’italiano (ال ایتالیانو) که تو فضا پخش میشد، چهارتاییمون رو به وجد آورد و زیر لب ترانه رو زمزمه می کردیم . 

(اینم ویدیوی این ترانه )

برای اینکه منو دست به دست نشه، و احتمال آلودگی کمتر بشه، منویی درکار نبود . بایدبا گوشی هامون منو رو اسکن می کردیم و می نشستیم غذامون رو از روش انتخاب می کردیم . 

مهردخت مثل همیشه با دقت منو رو خوند و از بین چند مدل استیک  ، استیک تی بُن  که بیشتر باب میلش بود رو انتخاب کرد . موقع سفارش گارسون از مهردخت نپرسید که طبخ استیک چطور باشه ؟ داشت می رفت که مهردخت صداش کرد گفت : لطفاً تاکید کنید که استیکم  نرمال باشه!!

مینا  پیتزا پرشتو ، سینا ایتالین  برگر ، من بال سوخاری کنجدی سفارش دادیم . 

البته از کسی که سفارش رو ثبت می کرد پرسیدم این بال سوخاری چند تا تکه ست؟ گفت : پنج عدد!!! بنظرم پنج تا بال 58 هزارتومن واقعاً گرون بود ، البته قیمت غذاهای دیگه ش هم دست کمی از این بال نداشتن. 

یه سالاد کاهوی معمولی هم  گرفتیم و دوتا نوشابه قوطی. 

چند بار تقاضای دستمال کاغذی کردیم و هیچ اهمیتی به درخواستمون داده نشد.  یه خانومی اونجاها می چرخید که بنظر میومد به کار پرسنل نظارت میکنه . دست آخر مینا با ناراحتی گفت : ببخشید خانوم میخواستم ببینم خیلی توقع زیادیه که ما دستمال کاغذی روی میزمون داشته باشیم ؟ 

خانوم با تعجب گفت: نه عزیزم مشکل چیه؟ 

مینا گفت: ما پنج بار از پرسنل درخواست کردیم و هر دفعه با جمله ی الان مواجه شدیم . 

خانوم گفت: الان و دور شد . 

مهردخت خندید و گفت: کلا روی کلمه ی الان سیستمشون سِت شده . البته چند دقیقه بعد چند برگ دستمال توی پیش دستی برامون آوردن

بال سوخاری کنجدی شامل پنج عدد بال اومد روی میز .  نفری یکی برداشتیم ، من از خوردنش احساس بدی بهم دست داد چون وقتی پوست برشته شده ی بال  تموم میشد و به گوشت میرسید یه مزه ی ترش داشت که مشخص بود بال هیچ مرینتی نشده و درضمن مدتی قبل از پخت به حال خودش مونده و احتمالا یکمی ترشیده

بقیه هم بدشون اومده بود ولی نمیدونستن مشکل دقیقا از چیه . درواقع بال ها حتی سوخاری نبودن بلکه بدون مواد سوخاری، برشته شده بودن

مدت نسبتاً زیادی  بعد از اون ،  سالاد کاهو مون اومد روی میز ... 

سالاد رو  تو پیش دستی هامون سالاد کشیدیم . اولین چنگال رو که خوردم ، حتماً قیافه م رفت تو هم و مینا دید، چون فوری گفت: مهربانو سالاد تو هم تلخه؟

گفتم : آررره .. از کاهوشه. 

صدای سینا و مهردخت هم دراومد، همه دست از خوردن کشیدن.

اون خانوم رو صدا کردیم. گفت بررسی میکنم . یکربع  بعد اومد گفت : من سس رو چشیدم تلخ نبوده. 

گفتم: از سس نیست، از کاهوشه . 

گفت : پس شرمنده دیگه،. کاهو رو دیگه نمیشه کاری کرد .

گفتم: چرا میشه ، باید نیم ساعت بذارید تو اب نمک تلخیش میره ولی دیگه اون طراوتشم از دست میده . البته این راه برای رستوران جواب نمیده شما باید از جای معتبر خرید میکردید تا مطمئن باشید که طعم کاهو خوبه . ضمن اینکه در شروع تایم امروزتون  قبل از مرحله ی آماده سازی کاهو رو تست میکردید، اگر مشکلی بود همون موقع حل میکردید. 

وسط این حرفا برگر و پیتزا اومد . 

چهارتایی از پیتزا و برگر خوردیم و سیر شدیم . سینا یکی از پرسنل رو صدا کرد و گفت : استیک این خانوم هنوز نیومده و ما غذاهامون تموم شد. 

باز با جمله" الان"  مواجه شدیم .

چند دقیقه بعد،  از قسمت آشپزخونه یکی از پرسنل پیدا شد،  که دود وحشتناکی از سینی دستش بلند بود . از بوی گوشت حدس زدم باید استیک ما باشه ، آقای گارسون اومد سر میز ما، یک تکه چوب زیبا که داخلش ظرف مستطیل شکل چدنی قرار داشت ، شامل  استیک تی بُن و کنارش کدو و هویج گذاشت رو میزمون . 

سینا گفت مهردخت مطمئن باش استیکت سوخته !

مهردخت با دست دود ها رو زد کنار استیک رو بلند کرد و دید زیرش جزقاله شده کدو و هویج هم کاملا سوخته بود و آب سیاهی تو چدن راه افتاده بود . 

باز هم گارسون رو صدا کردیم و گفتیم: این استیک کاملا سوخته . 

بساط رو جمع کردن و رفتن کمتر از ده دقیقه یه استیک اومد رو میزمون که فقط رنگ گوشتش از صورتی به کدری رسیده بود. اون خانوم رو صدا کردم گفتم : واااقعا ما رو دست انداختید با این غذا سرو کردنتون؟ 

خانومه با پررویی تمام گفت: عزیزم من مخصوصاً گفتم اینطوری بیارن براتون . چون شما باید بدونید استیک تی بُن ، ضخیمه . یا میسوزه یا خام میمونه . 

گفتم :  ما مشتری این رستورانیم، شما از کجا اومدین؟؟ 

مگه بار اوله تی بُن سفارش میدیم؟ شما باید گوشت رو طوری مرینت کنید و با ابزار بپزید که قابل خوردن باشه . یعنی چی که یا باید بسوزه یا باید خام باشه ؟؟ نمیتونید از منو حذفش کنید عاقا جان . قیمت این استیک تو منو 370 تومنه . مسخره کردید واقعا؟؟ تو عکس منو دورچین های استیکتون فلفل دلمه ای، کرفس، ذرت ، پوره ی سیب زمینی و کدو و هویجه ولی شما هویج و کدو برای ما آوردید. خانومه گفت: نه دیگه هر شب که همه چیز مهیا نیست . 

گفتم :نزدیک 400 تومن رو بابت چی میگیرید شما؟؟ این حرف ها رو جای دیگه هم میزنید واقعا؟؟ جلوی اونایی که باید جواب پس بدید؟ 

خانومه راهشو کشید رفت . گفتم بچه ها بلند شید بریم بابااااا. 

همه ش سعی میکردم این حرفا رو که درواقع یه جور دعوا کردن بود آروم و پچ پچ کنان بزنم که مشتری های دیگه اذیت نشن ، هرچند که می دیدم چد نفر دیگه هم به غذاشون معترض بودن ولی فاجعه شون در حد ما نبود . 

هر کاری کردیم که از رستوران بیایم بیرون نشد. بیست دقیقه بعد یه استیک با پخدت کامل و درست، مطابق سفارشمون آوردن. البته که سبزیجاتش همون کدو و هویج بود . مهردخت با اعصاب خورد کارد و چنگال رو بکار گرفت . گوشت نبود که دقیقاً یه تکه چرم بود . 

به مهردخت گفتم بیخود تلاش نکن تو نمیتونی این گوشت رو بخوری، تا اینجا مشکل از طبخ بود، حالا دیگه مشکل از گوشت افتضاحیه که معلوم نیست از کجا خریداری شده . ساعت شده بود بیست دقیقه به دوازده شب . به اون بچه های کارگر طفلک که معلوم بود دارن از خستگی غش میکنند گفتم لطفا ظرف بیارید من این غذا رو ببرم . 

استیک دست نخورده بسته بندی شد؛ رفتیم برای حساب کردن . مسئول صندوق گفت : متوجه مشکلاتی که پیش آمد شدم . نمیدونم صورتحساب رو چطوری بهتون بدم . 

سینا گفت: ببین جناب ، همه مون تو خونه یه املت گیرمون میاد که بخوریم ولی اگر بلند میشیم یه شب میایم رستوران برای اینه که از محیط خونه و غذاهایی که همیشه میخوریم فاصله بگیریم و دور هم یه شب خوب رو بگذرونیم . رستوران شما شب مارو خراب کرد. ساعت دوازده شبه . خواهر خانم من مهمونم بود و مجموعه شما آبروی من رو برد. 

پسره گفت شما حق دارید. 

گفتم : این استیک برای انسان قابل مصرف نیست . من الان  توراه ، این تیکه گوشت رو به یه سگ میدم . 

سینا گفت: صورتحساب ما رو بدون سالاد و استیک بدید. 

پسره هم همون رو زد  پرینت گرفت . 

البته  وقتی اومدیم بیرون انقدر هوا لطیف و خنک بود و انقدر هاپوی گرسنه ای که داشت به هوای لقمه ی بخور و نمیری تو سکوت شب پرسه میزد ، ازگرفتن استیک خوشحال شد که همه ی ناراحتیمون رو شُست و برد . 

یه جورایی توبه کردم که دیگه  هیچوقت هوس غذای بیرون نکنم  و اگر هم تصمیم گرفتم همچین کاری انجام بدم  همون چند جای محدود که میدونم هنوز هم میشه رو کیفیتش حساب کرد رو انتخاب کنم . 

مملکت که صاحب نداره، هر سوء استفاده کننده ای میاد یه منو میذاره قیمت خون باباش هم ملت رو سرکیسه میکنه، ذره ای خدمات هم نمیده!

دنبال این هستم که یه شکایت اساسی از رستوران انجام بدم که حقشون رو بذارن کف دستشون .. حیف که از اون استیک سوخته و اون نخته عکس و فیلم نگرفتم 

البته حتما من تنها مشتری ناراضیشون نبودم و علت اینکه دارن به کارشون ادامه میدن ، رشوه دادن و خریدن مامورها و بازرسینه .

من منکر این نیستم که بازرسای متعهدی هم داریم ولی میدونم که چقدر تعدادشون کمه . 

وااای خدا چقدر غر زدم ولی واقعا نمیتونستم براتون تعریف نکنم.

میدونید درواقع توجیه کردن های اون خانوم عصبیم کرده بود. توجیه کردن یه جورایی توهین به شعور آدمه و این همیشه اذیتم میکنه. 

امیدوارم همچین آدمایی به هیچ دلیلی سر راهمون قرار نگیرن .

دوستتون دارم