اندر احوالات مهردخت و توضیح برای پست آرمان ها

سلام عزیزای دل امیدوارم خوب باشید و موج سهمگین امیکرون آزرده تون نکرده باشه . البته  سرعت شیوعش بالاست و آسیب چندانی هم به بدن نمیزنه .. بیشتر یه سرماخوردگیه تا کرونا  

یعنی تو این دوسال انقدر تجربیات سخت داشتیم که دیگه سرماخوردگی برامون دست گرمیه . 

بابت لطفی که نسبت به من و مهردخت در کامنت های پست قبل داشتید یک دنیا ممنونم . امیدوارم همه ی جوون هامون عاقبت بخیر باشن و تو  تخصص های خودشون مشغول باشن. 

از پروژه ی مهردخت هم فقط ده روز باقی مونده این کار تقریباْ یکماهه به  اندازه ی چند ماه تجربه در همه ی ابعاد براش مفید بود . امیدوارم تداوم داشته باشه و بازم برای پروژه های بعدی دعوت به کار بشه . البته با یه وقفه ی دو سه ماهه تا بتونه پایان نامه ش رو تحویل بده چون با این شرایط اصلاْ فرصت سرخاروندن هم نداشت چه برسه به کارای درسیش. 

این هفته شب کار بودن  یعنی باید از ساعت پنج بعد از ظهر شروع میکردن تا پنج صبح که البته هر شب همون حدودای ساعت سه دیگه خونه بود .انقدر خنده م گرفته بود میگفت مامان همه دعا میکنن شب کار بشیم که در طول روز برن به کارایی برسن که این مدته نمیتونستن به فکر کنن از دندانپزشکی گرفته  تا  آرایشگاه و ... 

قیافه ی منم این هفته دیدنی بود چون عادت ندارم بعد از اداره و رسیدن به خونه بخوابم  همینطوری بیدار بودم تا مهردخت میخواست سوار اسنپ برگشت بشه .

 امنیت سفرش رو برام میفرستاد هی چک میکردم و باهاش تلفنی حرف میزدم تا برسه . وقتی هم می رسید شروع می کرد با هیجان از اتفاقای آفیش حرف زدن دیگه ساعت نزدیک چهار صبح من بیهوووش میشدم ... 

جشنواره ی فیلم هم که از دیروز شروع شده فیلم ملاقات خصوصی رو دیشب دیدم که براساس یک داستان واقعی با هنرمندی پریناز ایزدیار و هوتن شکیبای عزیزم ساخته شده بود . عاشقانه ای تلخ که بازی و فیلم برداری و صداش عالی بود اما فیلم تا اواسط کار یکنواخت پیش رفت بعدشم پایان تقریبا مشخص و هندی وارانه ای داشت . امشب برم مرد بازنده رو ببینم که بنظر میاد از بهترین فیلم ها  یا شایدم بهترین فیلم  امسال باشه

**********

یه چیزی درمورد این پست  جنجالی بگم براتون . 

جنجالی از این جهت چه هنوزم چند تا از شما خانم هایی که دوست عزیز من هستید بطور خصوصی میاید و به نوشته هام اعتراض میکنید که چرا میگم از بعضی چیزا  از جمله مهریه صرف نظر کنید . اتفاقاْ بیشتر هم مشکلشون همین مهریه ست و میگن تو چرا هوای خانم ها رو نداری و ما بعد از طلاق چه پشتوانه ای داشته باشیم . 

ببینید من فکر میکنم پست رو اصلاْ خوب نخوندین و کلاْ متوجه ی نقطه نظرات من نیستید. به هر حال هر  کسی نظری داره برای خودش و زندگیش رو برپایه ی همون نظراتش و کلاْ جهان بینی که داره پیش میبره .. 

خب نظر منم اینه که زن و مرد هر دو انسانند و صرفاْ از نظر جنسیت با هم متفاوتند و این تفاوت موجب هیچ برتری یا خفتی نیست . پس من اگر زن آفریده شدم در درجه ی اول یک انسانم و از زمانی که  به سن قانونی رسیده م و تا وقتی بدنم سلامته و عقلم زایل نشده باید به هر طریق درست و منطقی که شده خودم رو اداره کنم و هیچ مردی مسول اداره کردن و تامین من نیست . نه پدرم نه برادرم و نه همسرم . 

اگر تحصیل دوست دارم از راه تحصیل علم  اگر هنر دوست دارم از اون طریق و ... باید وجود موثر و مفیدی تو زندگی داشته باشم .. چه مجرد چه متاهل .. چه در منزل پدری و چه همراه و درکنار همسر و چه مستقل و تنها .. من از وابسته بودن و اینکه چشمم به دست دیگری باشه بیزارم . من منکر زحمات و ارزشمندی کار خانم های خانه دار نیستم . مادرم خانه دار بوده و هست خودم هم بعد از ازدواج شش سال خانه دار بودم اما هر دوی ما طوری زندگی کرده بودیم که هر لحظه نیاز بود میتونستیم نان آور زندگی باشیم . 

زیاد موضوع رو کش ندیم از نظر من زن و مرد با هم برابرند و وقتی درکنار هم قرار می گیرند بعنوان همخونه یا پارتنر یا همسر یا هر چی اسمشو میذاریم باید هر دو مفید و مولد باشند . پس مهریه و جهیزیه و نفقه و هر چیز دیگه ای که من اسمشو میدونم یا نمیدونم معنی نداره در عوض همه ی حقوق باید برابر باشه از  حق طلاق و مسکن و حضانت و ....گرفته تا همه چی . بعد از جدایی هم باید همه ی اموالی که با کمک هم خرید و تهیه شده تقسیم به نسبت مشارکت مالی بشه ... یعنی اگر پولی این وسط هزینه کردید و یکی دو سوم و یکی دیگه یک سوم پول گذاشت موقع تنظیم سند حتما به همون نسبت سند بزنید اگر یه وقت دوست داشتید و سه دنگ سه دنگش کردید بعدا که خدای نکرده جدایی پیش اومد هم سرحرفتون بمونید و دعوا راه نندازید برای همین بنظرم آدم جو گیر نشه و هر کسی به اندازه ی سهم واقعیش سند داشته باشه خیلی بهتره.

 یعنی هر کسی خودش رو بهتر میشناسه اگر تحمل ایستادن رو حرفتون رو دارید پس هر کاری دلتون میگه بکنید و اگر امروز اومدین همینجوری عشقی نصف خونه رو به نام همسرتون کردید فردا روزی هم که مشکلی پیش اومد یادتون باشه که خودتون اینکارو کردید و توقع نکنید که الان همسر بیاد بگه این حق من نیست همه ش مال تو ... البته خیلی خوبه که منصف باشه هااا ولی همه میدونیم معمولا کسی اون موقع منصفانه فکر و عمل نمیکنه . پس بازم میگم بهتره همه چیزرو قانونی برید جلو که بعدا مشکلی پیش نیاد .

 حتما می پرسید پس تکلیف خانم های خانه دار که پولی برای خرید اموال ندادن و مشارکت مالی در تهیه مال  نکردن چیه ؟ هیچی دیگه .. اگر آقا وقتی داشته چیزی میخریده دوست داشته /انصاف داشته یا هرچیزی که اسمشو میذارید سهمی به نام خانم کرده باشه بعد از جدایی طبق قانون بهش میرسه وگرنه که هیچ ...

 با این حساب تصنیف اموال صرفا روی مواردی صورت می گیره که سند فقط به نام یکی از دونفر هست نه هردوتاشون . که درصورت برابر بودن همه ی حقوق ( نداشتن مهریه و نفقه و جهیزه و داشتن حق طلاق و مسکن و حضانت و..) به نظر من  منصفانه ست ولی اگر همه ی موارد سنتی رفته جلو یعنی خانوم مهریه و جهیزیه و نفقه داشته حالا موقع جدایی خونه ای که اقا خریده رو توقع نصف کردنش رو داشته باشه منصفانه نیست و برعکس. 

یک کلام : اولاْ خودتون رو با انواع هنرها و علوم مجهز کنید حتی اگر نیاز مالی ندارید برای حفظ عزت نفستون و حال خوبتون وقتتون رو به بطالت نگذرونید و یک زن آگاه و به روز باشید بعد تو زندگی مشترک رفیق و همراه باشید.. نه  برده وار زندگی کنید نه دنبال سو استفاده .

 اسمش زندگی مشترکه ُ هر قدر همدل تر و رفیق تر حال زندگیتون بهتر .خانم های گل و دوست داشتنی  امیدوارم جواب سوالاتتون رو گرفته باشید من نه طرفدار خانم ها هستم نه آقایون. صرفاْ طرف انسانیت و حق و انصاف می ایستم . حالا اینکه حقی که من تعریف میکنم با حق مد نظر شما چقدر موافقه نمیدونم . 

دوستتون دارم 

راستی من کیبوردم عوض شده یه چیزایی رو پیدا نمیکنم مثل ویرگول و علامت های دیگه خودتون به خوبی خودتون ببخشید .. ماچ به روی ماهتون