و بالاخره نتیجه ی دادگاه تصادف / سالگرد ازدواج مامان و بابا

انتهای پست ازتون همفکری میخوام 

الو الو ، یک ، دو ، سه ... صدای منو می شنوید؟؟ 

یک عدد مهربانوی از دادگاه برگشته هستم ... 

خنده داره؟؟ آره خب منم بودم می خندیدم ، بعد از نزدیک یک ساااااال از تصادفی که همه چیزش از مقصر تا زیان دیده مشخص و معلوم بود ، بالاخره چند روز پیش بهم پیامک ابلاغ زدن که بیا نظر کارشناس تصادفات (همون سرهنگی که دوماه پیش درموردش نوشتم )رو رویت کن 

 منم امروز صبح رفتم دادگاه . پس از کلی دنگ و فنگ که پارسال اصلاً این همه پروسه دست و پاگیر رو نداشت بهم چهارتا برگه دادند که توش نظر کارشناس رو نوشته بود البته که بنظرم خیلی به نفع پسره گرفته بود که ایشون پزشک آنکال بوده و حواسش به تلفنش پرت شده و ... 

تهش گفته بود 25 تومن خانوم مهربانو از جیب داده بابت خسارت ماشین که 11 تومن بیمه داده بقیه شو اقای دکترباید اِخ کنه . 

بعد بهم گفت اگه اعتراض داری کارشناس سه نفره بگیر ( بابت هر نفرشونم یک میلیون و پونصد بیریز به حساب قوه قضاییه نامحترم) تا تجدید نظر کنن اگر هم اعتراض نداری برو خونتون بشین منتظر تا بعد از پایان مهلت اعتراض ما بگیم پسره پول رو اِخ کنه . 

منم تشکر کردم و اومدم بیرون. 

اهان اینم بگم که این سرهنگه رو پسره یک میلیون پول به دادگاه داده بود که بیاد نظر بده احتمالاً دلش میخواسته جناب سرهنگ بنویسه خانوم مهربانو مقصر بوده و پول تعمیر ماشین آجیشم از من بگیره 

حالا یه سوال برام پیش اومده که هزینه های جرثقیل و پارکینگ و هزینه شکایت رو کی میده این وسط؟ آیا این سرهنگه فقط رو مبلغ تصادف و خسارت نظر داده و الان جناب اقای قاضی به پسره میگه الباقی خسارت که سرهنگ گفته به علاوه ی پول شکایتی که من کردم و جرثقیل و پارکینگ رو بده یا کلاً بقیه ی هزینه هایی که من کردم مالیده شد؟؟ 

(بابت اینکه چرا اینا رو نپرسیدم دارم خودم رو فحش میدم چون عمراً دیگه حوصله ندارم برم این سوال ها رو بکنم تازه ممکنه منشیه بگه من چه میدونمقاضی باید بگه منم که نمیتونم قاضی رو ببینم ایشون سرشون به سر خدا میره  )

خلاصه که این خبر داغ داغ بود دادم خدمتتون . 

بریم سراغ یه خبر خوب دیگه

  اینکه دیروز21 مرداد،  پنجاه و یکمین سالگرد ازدواج مامان مصی و بابا عباس نازنینم بود . 

 چقدر جای مهرداد عزیزم تو این عکس خالیه ، دلم براش یه ذره شده عزیز دل خواهر 

ما خواهر برادر ها به ترتیب سن ایستادیم کنار هم ، متولدین  52 و 56 و 60 اگر مهرداد بود باید مینوشتم 61 که نشون دهنده ی این بود که در سالهای ابتدایی جنگ چقدر مردم ناامید و افسرده بودن از زندگی 

روز قبلش برای یه نازنین که سفارش کیک تولد چهل سالگیش رو داده بود کیک درست کرده بودم و باید دیروز تحویل میدادم سفارش رو،  حدودای ساعت چهار صبح جمعه بود  که داشتم میخوابیدم یهو یادم افتاد که سالگرد ازدواج مامان و بابا هم هست و برق از کله م پرید . گفتم نترس مهربانو هیچی نیست بگیر بخواب بعد پاشو تا شب وقت داری کیک رو بپزی و خواهر برادرها رو خبر کنی . این بود که دیگه خیلی کیک مامان و بابا رو هول هولکی درست کردم ولی جاتون خالی خوشمزه بود 

اینم کیک خوشگل اون نازنینی که خیلی ازش ممنونم بهم اعتماد کرد و کیک تولد چهل سالگیش رو به من سپرد

 اسم این مدل کیک (که قسمت هایی از بدنه ی کیک مشخصه و کاملاً خامه کشی نمیشه) ، کیک عریان هست.

 اینکه مقطع کوچیک و قد بلند هم باشه و با گل طبیعی  و گوی شکلاتی (گوی های طلایی روی کیک) دست ساز  و عدد 40 که  اون هم دست ساز هست و ماکارون دکور بشه همه ش سلیقه ی قشنگ خودشون بود  سر صبح هم یه پیام خیلی خیلی خوشگل درمورد رضایت از کیکشون داشتم که با یه دنیا انرژی و حال خوب از خونه اومدم بیرون  امیدوارم یک سال پر از شادی و شیرینی و اتفاق های عالی پیش روش باشه

*********

بعد از خبرهای خوب و شیرینی که داشتیم میخوام در مورد یه موضوعی رو باهاتون  درمیون بذارم و مشورت کنیم  ببینیم چکار میتونیم انجام بدیم . 

یکی از دوستان عزیز و قدیمی این خونه از طریق همسرشون  در جریان زندگی غم انگیز خانواده ای قرار گرفته . 

ظاهراً این خانواده تشکیل شده از یک دایی مجرد و مادر پیرشون که همراه سه تا بچه ی خواهری زندگی میکنند که مادر و پدر بچه ها در یک حادثه فوت شده ن . محل زندگی این خانواده  در یک کارخانه ی متروک و در جاده ی قم هست . رییس کارخانه مرد مهربان و دسگیری هست که با مشکلات اقتصادی موجود درجامعه ورشکست شده و کارخانه رو فروخته . تا زمانی که صاحب جدید زمین رو  تحویل بگیره اجازه داده که این خانواده در این مکان متروک زندگی کنند. دایی بچه ها با شستن کامیون های گاه و بیگاه یا کمک امثال همسر دوستمون که گاهی برای خیرات یا دلایل انسان دوستانه ی دیگه ای براشون آذوقه میبره گذران زندگی میکنند . بجث سر این هست که تا فصل سرما نشده و این بنده های خدا آواره نشدن اگر ممکنه براشون کاری انجام بدیم . میخوام ببینم بین شما یا دوستان و آشنایانتون جایی بعنوان سرایداری ، چیزی وجود داره بتونیم این خانواده رو اونجا پناه بدیم و دایی بتونه با نظافت همون  ساختمون و مجتمع های اطرافش ، شکم پنج نفریشون رو سیرکنه و گذران زندگی کنند؟؟ 

ممنون میشم اگر فکری به ذهنتون میرسه کمک کنید . چون بحث جمع کردن پول و کمک موقت نیست و ما در توانمون نیست برای این پنج نفر بتونیم از طریق پول جمع کردن کاری صورت بدیم . 

هنوز هم کلی پیام احوال پرسی ازتون درمورد خودم و مهردخت میگیرم . خدا رو شکر هر دو بهتریم ولی ذره ای از دلتنگیمون برای دارسی مظلوم و نازنینمون کم نشده .. تازه الان فهمیدیم که دارسی اروم و ملوس چه نقش پررنگ و مثبتی تو زندگی ما داشته . 

میدونید که چقدر دوستتون دارم و دلم به وجود تک تکتون گرم و خوشه