فرهنگ استفاده از تلفن

چند سال پیش مادر دوستم تو بیمارستان بستری بود. رفته بودم عیادتش . تو راهروی بیمارستان از دور دوستم رو دیدم و برای هم آغوش باز کردیم . به هم رسیدیم ، مثل ابر بهار گریه می کرد و می گفت : دکتر از سلامت مامان قطع امید کرده و بهمون گفته خودتون رو برای از دست دادن مامان آماده کنید . 

نیم ساعت بعد هر دو نشسته بودیم رو مبل چرمی بیمارستان . من دیگه گریه نمیکردم ولی شبنم آروم تر از قبل اشک میریزه و بهم میگه من آمادگیشو ندارم مهربانو . 

دستاش تو دستم بود و داشتم  به حرفاش گوش میدادم . 

تلفن همراهم زنگ خورد . شبنم سکوت کرد و من دستمو بردم تو کیفم تا از از لابه لای لوازم داخل کیف، تلفنم رو پیدا کنم . تلفن چند تا زنگِ دیگه هم می خوره . شماره ناشناسه . 

- بله. بفرمایید ؟

صدای نازک زنونه ای جواب میده.

-مگه همه مثل من با معرفتن ؟

گیج شدم . خدایا این صدای کیه که یادم رفته، شماره ش رو هم ندارم؟؟ 

-سلام . 

-علیک سلام خااانوم . 

-ببخشید شما؟

-دستت درد نکنه نمیشناسیم دیگه ؟

-نه متاسفانه بجا نمیارم . 

-حقم داری . 

-بخشید من در شرایط مناسبی نیستم لطفاً خودتون رو معرفی کنید. 

-عوووو باباااا، حالا یه پسر زاییدی دیگه، چه خبررره . قدمش مبارک باشه . 

-خانوم اشتباه گرفتید . من اصلاً پسر ندارم . 

-ای بابااا .. ببخشید 

و صدای خنده ای که مثل سوهان رو مغزم کشیده شد. 

****

دو سه ماه قبل:

مدیر داره میره تو یه جلسه . پوشه ی مدارک موضوع جلسه ش رو زده زیر بغلش ماسکش رو داره رو صورتش جابجا میکنه . از جلوی من رد میشه چشم تو چشم میشیم . من لبخند میزنم اونم لابد لبخند میزنه که من فقط ازجمع شدن چشماش متوجه میشم . 

نمیدونم صورت من شبیه کدوم یک از موارد جلسه ی امروزه که یهو میخکوب میشه . ماسک رو بی دلیل میده پایین و سریع پوشه رو میذاره رو میز من . شروع کرده برگه ها رو  ورق زدن و انگار داره دنبال یه چیزی میگرده . 

با صدایی که پُر از اضطرابه میگه : آریا صورت حساب های فولاد غرب کو؟؟ 

آریا از جاش پرید .

- دیروز که دادم بهتون 

-دادی؟؟ مطمئنی؟

من و محمد و آریا یه نگاهی با هم رد و بدل کردیم . من خنده م رو خوردم . 

همین دیروز داشتیم به هم میگفتیم ؛ خدایی چه نیروی افسانه ای در مورد گم کردن مدارک داره . 

- بله مطمئنم ، همونا بود که  میخواستید روش با مارکر زرد، های لایت کنید نشد با  صورتی کشیدیم . 

-آررره یادم اومد ، چیکارشون کردم پس ؟ 

-اشکالی نداره الان یه پرینت میگیرم . 

-دیر شد آخه . 

آریا با ناراحتی گفت: 

-ای بابا سیستمم هنگ کرد!! مهربانو فایلشو داری؟ 

-نمیدونم بذار نگاه کنم . 

امیرم داشت سکته میکرد،  از اونطرف موبایلش زنگ میزد که پس چرا نمیای جلسه . 

تلفن رو میزم شروع کرد از بیرون زنگ زدن . محلش نذاشتم ..داشتم از بین فایل های ذخیره دنبال اون فولادِ غرب لامذهب میگشتم . 

محمد هم داشت همین کارو میکرد . 

تلفن رو میز بعد از زنگ های مکرر قطع شد و البته منم دگمه ی سکوتش رو زدم که دوباره صداش بلند نشه . از فایل های کامپیوترم ناامید شدم داشتم از زونکن ها صورتحساب ها رو پیدا میکردم اسکن کنم زود بدیم دست امیر . 

موبایلم شروع کرد به زنگ زدن . این بردیا بود که قبلشم رو میز اداره م زنگ میزد و سایلنتش کردم . 

هی صدای زنگ زررر ززززرررر ... 

ما هم همه دور خودمون می چرخیدیم زودتر مدارک رو بدیم دست مدیر بره دنبال کارش . 

گوشی رو هم رد تماس دادم و هم زمان سایلنتش کردم اما  دوباره شروع کرد به زنگ زدن . 

دلم شور افتاد . گوشی رو برداشتم 

-بردیا، چی شده ؟؟

-ای بابااا خبر نداری چی شده؟

بندِ دلم پاره شد . 

-هاااا؟؟

-افتادم شونه م شکسته . 

-ای وااای خدااا چی شده از کجا افتادی ؟ الان کجایی؟؟

- الان تو ماشینم دارم رانندگی میکنم . هر چی گشتم پیدا نکردم . تو برام بخر فقط خواهش میکنم شونه پلاستیکی نباشه چوبی بهتره . 

من هنگ کرده بودم .. حرف های بردیا مثل مدارهای فرضی دور سرم میچرخید . 

آریا و محمد و امیر به دهن من زل زده بودن . 

صدای خنده ی بلند بردیا از گوشی هم رد شد . اون سه تا هم گیج شده بودن . 

پشتمو کردم بهشون گفتم بردیا خیلی بیشعوری کار دارم الان و گوشی رو بستم . 

خدا رو شکر سیستم آریا از هنگ دراومد و سریع مدارک رو برای امیر پرینت گرفت و داد دستش و رفت . 

****

هفته ی پیش آرایشگاه بودم ، با مهتاب جون ناخن کار سالن داشتیم صحبت میکردیم بهش گفتم جابجایی دارم و خیلی دوست دارم از خدمات وی آی پی  شرکت اسبابچی استفاده کنم . 

شنیدم گروه بسته بندی شون میان دونه دونه وسایل رو سلفون پیچ میکنند تو کارتن میذارن و به منزل جدید حمل میکنند ، تو منزل جدید هم چند تا خانم میان آشپزخونه رو طبق سلیقه خانم خونه  میچینند ، آقایون  هم بقیه ی منزل رو می چینند و میرن . و صد البته دستمزد قابل توجهی هم روی قرار داد میگیرند . 

اما خدماتشون واقعیه و واقعاً صاحبخونه دست به سیاه و سفید نمیزنه . من ازشون کارشناس برآورد هزینه خواستم  و قرار بود کارشناس برای آمدن به منزل ما تلفنی هماهنگ کنه . 

داشتم ناخون هامو درست میکردم . دست راستمو گذاشته بودم تو دستگاه که لاکش خشک بشه،  دست چپم تو دست مهتاب بود داشت  لاک میزد.

تلفنم زنگ خورد و شماره ناشناس بود . من دوتا دستام گیر بود و اصلا نمیتونستم گوشی رو بردارم . 

مهتاب گفت : جواب بده شاید کارشناسه باشه . 

یکی از خانوما زحمت کشید از جاش بلند شد اومد تلفنم رو روشن کرد گذاشت رو بلندگو . من سرم رو دولا کرده بودم سمت گوشی چند تا میز اونطرف تر هم دونفر داشتند مو سشوار می کشیدن و واقعاً صدا رو خوب نمیشنیدم .

-بله ؟

صدای خانومی از دور میومد. 

-سلااام مهربانو جان . 

-سلاام بفرمایید؟ 

-نشناختی منو؟؟

-نه ببخشید . ممکنه بعداً تماس بگیرید؟

- وااقعا منو نمیشناسی؟

- من الان تو شرایط مناسبی نیستم . 

-اگه گفتی من کی هستم؟ 

- ببخشید من نمیتونم صحبت کنم . 

-یعنی وقت نداری دو کلام حرف بزنی ؟

گوشی رو قطع کردم . 

کار ناخنم تموم شد حالا  موهامو رنگ کرده بودم و موقع شستن سرم شده بود .

 حوله ی یه بار مصرف به دست،  همراه  زری جون به سمت سر شور رفتیم . 

 گردنم رو گذاشتم تو گودی سرشور و چشمامو بستم . از نوازش دست زری جون  لابه لای موهام که سعی می کرد رنگ رو از روی سرم بشوره داشتم کیف می کردم که صدای گوشیم از تو جیب شلوارم بلند شد. 

زری زود دستاشو آب کشید و گفت مهربانو گوشیتو برات روشن کنم؟ 

گفتم : ولش کن زری جون هر کی بود بعداً بهش زنگ میزنم . 

نه بابا اگه کارشناسه باشه چی . اینا منتظربهانه ن بگن پاسخگو نبودید برن سراغ نفر بعدی . 

حالا گوشی داره زنگ میخوره و صداش رو اعصاب منه . 

ناچار به زری گفتم برش دار. 

سرم همچنان به عقب رفته و توی سرشوره . زری گوشی رو روشن کرده گذاشته روی اسپیکر . اصلاً ندیدم کی بوده . 

با صدای بلند گفتم:

-بله؟؟ 

-مهربانو جان سلام . 

- سلام عزیزم . 

-من به همسرم تلفن کردم . 

داشت ادامه میداد ولی گوشای من پر از آب و احتمالاً رنگ بود و درست نمیشنیدم چی میگه . 

-عزیزم عجله نبود اصلاً مهم نیست بعدا میپرسیدی ازش . 

-اتفاقاً ناراحت شد . 

بازم ادامه ی حرفاشو نمیشنیدم . 

-عزیزم ممکنه بعداً صحبت کنیم من جایی هستم اصلاً صداتو نمیشنوم . 

فکر کنم متوجه شد و قطع کرد البته اصلا نشنیدم چی گفت . 

از دست خودم عصبانی شده بودم که چرا به زری جون با قاطعیت نگفتم الان نمیخوام جواب بدم . 

اصلاً کارشناس هم که باشه پشت خط و کارم به تعویق بیفته،  بهتر از اینه که جواب بدم ولی نتونم صحبت کنم . 

از طرفی نیت زری جون خیر بوده که اصرار میکرده گوشیمو جواب بدم . 

گذذذشت به هر حال . 

*********

همه ی مواردی  که در بالا گفتم بجز مورد آخر که دوستم   از شرایط من خبر نداشت و طبیعی بود که وقتی تلفن رو جواب دادم اونم شروع به صحبت کرد ، بقیه ی موارد مصداق بارز نداشتن فرهنگ استفاده از تلفنه . 

شما دوست عزیز چه معنایی داره که بعد از صد سال به من زنگ زدی و نمیدونی من در چه شرایطی هستم شروع میکنی معما طرح کردن ؟؟ 

اگه گفتی من کی هستم؟؟ هر کی هستی،  چرا فکر میکنی مکالمه ی ما بعد از مدت های مدید باید با طرح معما شروع بشه ؟ 

 آدم پشت گوشی رو اشتباه  گرفتی تازه داری خوشمزه بازی درمیاری قدم نورسیده تبریک میگی؟؟!!!

یا همین بردیا خان خودمون . برادر جان تو میدونی من کارمند اداره م و الان ساعت کاریه چرا فکر نمیکنی من الان هزار تا کار دارم و موقع مناسبی برای شوخی نیست ، اونم همچین شوخی که یه دور سکته م بدی!!!

جالبه بابا عباس وقتی تلفن میکنه جملاتش اینطوریه ، یعنی عیییین دیالوگش رو دارم مینویسم : 

- سلام مهربانو جان . میتونم ادامه بدم؟؟ 

یعنی با همه همینطوره ها. میگه برای صحبت کردن باید اجازه گرفت و از شرایط مخاطب و اینکه امکان صحبت داره یا نه باید آگاه شد . 

******

برای شما موارد شبیه به این پیش اومده؟؟ اگر پیش اومده بنویسید لطفاً بخونیم و یاد بگیریم. 

راستی پیج شیرینی هامو میبینید؟ بنظرتون پیشرفت کردم؟ نظری پیشنهادی چیزی دارید؟؟ 

این عکس پست دیشبه .تراول کیکِ دبل چاکلت . 

 اسم این مدل کیک ها که وسطش یه فیلینگ استوانه ای داره ،  تراول کیکه به معنی کیک مسافرتی . 

تاریخچه ی جالبی دارن که دیشب مهردخت در قالب چندین استووری داستان پیدایش این کیک ها رو نوشت و بنظرم خیلی جالب بود . 

اگر دوست داشتید ببینید و داستانش رو بخونید 

daalpastry@  آدرس پیج 

https://www.instagram.com/p/ChfSKSDAzgF/?utm_source=ig_web_copy_link

دوستتون دارم