از سری ماجراهای اسباب کشی قسمت اول

یه جاکفشی  قدیمی دارم ، اینکه میگم قدیمی منظورم خیلی قدیمی نیستاااا، قدمتش به همین ده، پونزده سال پیش  میرسه .

 گفتم دارم میرم خونه ی جدید ظاهر این طفلکی رو هم نو کنم ، چون نمیشه  پشت در واحد بذارمش و باید داخل خونه باشه . 

یکی از دوستان یه میز تی وی داشت به چه بزرگی که خودش میگفت نوی این میز رو حدود 45تا60 میلیون میفروشند و تو پیج اینستاگرامش جایی که براش مرمت و نوسازی انجام داده بودند رو معرفی کرده بود که با دومیلیون و پونصد هزارتومن کاملاً نو شده بود . حتی فیلم کارشون رو هم تو پیج گذاشتن. منم خوشحال و خندون باهاشون تماس گرفتم عکس و ابعاد جاکفشی کوچولوم رو بهشون دادم و گفتم هزینه ی این  بازسازی چقدره؟ 

گفتن چون شمایی سه میلیون  انقدر از قیمتشون جا خوردم که حتی حوصله نداشتم بگم وااااا!!

موضوع رو به مینا گفتم ، گفت: یکی از مراجعین بانک خانم هنرمندیه که کارش همینه بیا پیج و تلفنش رو بدم به ایشون بگو . 

ایشون  هزینه ی بازسازی رو یک میلیون و پانصد هزارتومن برآورد کردند . تقریباً اوایل هفته ی قبل بود که باهم صحبت کردیم و قرار شد روز جمعه ی گذشته  من جاکفشی رو بهشون برسونم تا کارش رو انجام بدن . 

پنجشنبه شب یادم افتاد آدرس و ساعت قرار رو مشخص نکردم . به الهام جون پیغام دادم که چه ساعتی بیام گفت :یازده و نیم  صبح و اضافه کرد من بخاطر شما جمعه رو خالی کردم که کار شما رو تحویل بگیرم . گفتم : باشه من خیلی شلوغم ولی اگر واقعا بخاطر من کارای دیگه رو نپذیرفتید که فردا حتما خدمت میرسم . 

چند دقیقه بعد از اینکه قرار رو قطعی کردیم نفس از شمال تماس گرفت . گفت: فردا برنامه ت چیه ؟ گفتم براش هم باید جاکفشی رو تحویل بدم هم برم دنبال فاطمه خانوم و ... گفت: جریان جاکفشی چیه؟ یادم افتاد که بخاطر شلوغی های این اواخر اصلا یادم رفته در این مورد بهش بگم . شروع کردم به تعریف کردن وقتی گفتم با یک میلیون و نیم کار رو انجام میده از پشت گوشی میزان گرد شدن چشماشو هم دیدم  گفت : مهربانو حالت خوبه؟

گفتم: خدا رو شکر آره خوبم مرسی از احوال پرسیت 

گفت: نه واقعا حالت خوب نیست .. یعنی چی اون جاکفشی رو میخوای یک میلیون و نیم هزینه کنی تا باز سازی بشه ؟؟ مگه ارثیه خانواده ست یا مثلا کار دست مهردخته که باید هر جوری شده حفظش کنی؟ خب مگه نوش چنده؟؟ گفتم : چه میدونم  مینا دوسال قبل یه جاکفش خرید پنج و نیم . گفت : خب اون مبله ست خیلی فرق داره بعدشم چون خرید جهیزیه میکرد باهاش گرون هم حساب کرده . حالا دیگه ولش کن قرار گذاشتی کاریش نمیشه کرد . 

فردا  باید هم جاکفشی رو میرسوندم ، هم فاطمه خانوم اومده بود تا ایستگاه متروی نزدیک خونه باید میرفتم  دنبالش ...مامان هم تماس گرفت من میخوا م بیام پیشت . گیج شده بودم که چکار کنم .

 جاکفشی رو خالی کردم هن و هن کنان کشیدمش تا دم اسانسور بعد هم تو پارکینگ تا دم ماشین ولی هرکاری میکردم نمیتونستم بذارمش داخل ماشین . 

خلاصه که دختر خانم سرایدار مجتمع به دادم رسید و هر جور بود انداختیمش تو صندوق عقب . حالا در صندوق باز مونده بود و من نمیدونستم چکار کنم . 

اما همین که تو خیابون افتادم ، چشمام برق زد،  چون چند تا خونه بعد از خونه ی ما اسباب کشی داشتن . ماشین رو نگه داشتم و به آقایون محترمی که اونجا بودن گفتم من چیزی ندارم در صندوق عقب رو ببندم . یه تکه طنابی، بندی، چیزی دارید؟  هنوز حرفم تموم نشده بود که با محافظ های مخصوص اسباب کشی اومدن و زیر جاکفشی و بالاش رو پر کردن از محافظ و بعد هم در صندوق رو برام با بند های مخصوص بستن. 

خیلی از مهربونیشون خوشحال شدم ، تشکر کردم و راه افتادم .

 الهام تماس گرفت گفتم دارم میام ولی پدرم در اومده دست تنها جاکفشی رو گذاشتم تو ماشین و یکمی براش تعریف کردم چی شد . گفت اشکالی نداره اینجا ساختمون درحال ساخت هست و میتونیم از کسی کمک بگیریم . منم خونه م  پیاده پنج دقیقه با کارگاه فاصله داره .  یواش یواش میرم اونجا تا شما برسی . 

فاطمه خانوم تماس گرفت که من از مترو پیاده شدم . گفتم: الان میام . 

رفتم سر راه فاطمه خانوم رو سوار کردم ، بعد رفتم دنبال مامان اونم سوار کردم . دلم شور میزد که به موقع نرسم سر قرار . 

آهسته آهسته راندگی کردم و پنج دقیقه قبل از قرار رسیدم . 

عاقاا هر چی تلفن کردم ، زنگ در رو زدم  هیچکس جوابمو نداد . تقریبا نیم ساعتی ایستادم گفتم هر جور باشه پیداش میشه ولی فایده نداشت . خلاصه از ماشین عکس انداختم که با جاکفشی دم در ایستاده بودم و مامان و فاطمه خانم هم نشستن تو ماشین . یه ویس برای الهام فرستادم که الهام جان من از پنج دقیقه قبل از قرار تا الان جلوی در بودم . میدونی که جابجایی دارم و وقتم خیلی محدوده راستش دیدی دیشب ازت پرسیدم بخاطر من میای کارگاه گفتی بله و برای شما وقتم رو خالی کردم این بود که من بخاطر اینکه زحمت شما رو حروم نکنم قرار رو کنسل نکردم و ... 

بعدم راه افتادم رفتم . 

ده دقیقه بعد الهام تماس گرفت و خیلی شرمنده بود گفت: هم زنگ خرابه هم من گوشیمو انداخته بودم تو کیفمو با خیال راحت  نشستم اینجا . گفتم: من کلی با مشت کوبیدم به در ولی بازم خبری نبود . الانم کلی از وقت کارگرم گرفته شد متاسفانه نمیتونم برگردم . 

برگشتیم خونه و جاکفشی رو هم با کمک فاطمه خانوم گذاشتیم پارکینگ تا از همونجا یه فکری به حالش بکنیم.

اون روز تا ساعت هفت بعد از ظهر وسایل خونه رو تو کارتن موزی ها بسته بندی کردیم و عصری با ماشین من و نفس و بردیا بار کردیم بردیم اون خونه .آقای سرایدار منزل فعلی رو هم باخودمون بردیم که کمکمون کنه . روز جمعه هم همین کارها رو دوباره انجام دادیم البته دیگه بردیا نبود . از یه باربری فکر کنم 4363 بود شماره ش، وانت پیکان گرفتیم با ماشین نفس پر کردیم و بردیم . 

بالاخره با اطلس بار برای پنجشنبه ی این هفته هماهنگ کردم ، قیمتشون مناسب و پیگیریشون عالی بود . هر روز می رفتم اداره و عصری درحال جمع و جور و انتقال وسایل بودیم .

 بجز سه شنبه که چون فاطمه خانوم روز کاریش تو منزل مامان بود، خواهش کردم که بجای مامان وقتش رو به من بده  . پس سه شنبه رو  مرخصی گرفتم و  خیلی کار ها رو انجام دادیم . 

چهارشنبه رو اداره بودم و دوباره بعد از ساعت کار مشغول انجام کارها شدم بعد هم با مهردخت وسایل ضروری مون رو برداشتیم و رفتیم منزل بابا اینا. اونجا هم یه اتاق خواب تحت مالکیت خودمون قرار دادن . 

مامان متلک مینداخت به من (البته منظورش چهارتا خواهر برادر بودیم) ... نه خُب ما خونه ی بزرگ میخوایم چیکار ؟؟ 

دلیلش این بود که چند سال پیش بهشون گفتیم خونه تون رو یکمی کوچیک کنید که نگهداری و نظافتش راحت تر باشه پول اضافه ش رو هم بذارید بانک سودش رو بگیرید. 

قرار بود پنجشنبه صبح ماشین اطلس بار دم خونه باشه . 

صبح غرق در خواب بودم که دیدم تلفن همراهم زنگ میخوره ، ساعت هفت و نیم بود راننده اطلس بار پشت خط بود و میگفت چه ساعتی راحتید  اونجا باشم ؟ ذوق کردم تو دلم گفتم: آخ جون شاید دیرتر بیاد یکمی دیگه هم بخوابم !

گفتم : میخواید قرار رو بذاریم نزدیک ظهر؟؟ 

گفت: نه ، گفتم اگر آمادگی دارید الان برسم خدمتتون چون فاصله ای با هم نداریم پنج دقیقه دیگه میرسیم 

گفتم: نه جناااب من اصلا منزل نیستم همون ساعت 9 باشه 

ده  دقیقه به نُه صبح تماس گرفتن ما دم در منزلتون هستیم ، من و بابا و نفس هم پنج دقیقه بعد رسیدیم و کار از ساعت نُه شروع شد. 

از باربرها راضی بودم مودب و قدرتمند و جوان بودند و تا من میخواستم کمک کنم میگفتند نه دست نزنید شما فقط نظارت کنید .

 اصراری برای استفاده از آسانسور نداشتن و وسایل رو خوب و منظم حمل کردند و در منزل جدید پیاده کردند . 

راس ساعت دوازده هم تمام شد . 

قرارمون این بود که سه ساعت ماشین و راننده و سه تا نیروی خدمات باربری در اختیارم باشند و یک میلیون و سیصدو پنجاه تومن پرداخت کنم. 

مازاد این سه ساعت ، به ازای هرساعت به کرایه ماشین و نیرو ها اضافه میشد . درضمن این مبلغ برای حمل وسایل معمولی بود . 

اگر ویترین و بوفه ی شیشه و آینه دار داشتم یا پیانو و گاو صندوق یا یخچال ساید، هزینه ش جدا بود . 

آخر کار هم فقط یکی از آقایون آمد بالا گفت: به ما انعام میدین؟ گفتم:  بله . دویست تومن هم بابت چهارنفرشون انعام دادم ، تشکر کرد و رفت. 

متاسفانه وقتی می آمدم خونه ی شهرک لاله از ظریف بار استفاده کردم ماشین و نیروها بینهایت کثیف و بی ادب بودند هر بار از آسانسور استفاده میکردن برای حمل . 

حتی می نشستند روی پله ها و میگفتند منتظریم آسانسور بیاد و این انتظار شاید ده دقیقه طول میکشید. برای اینکه کار به اضافه کاری بکشه بیخودی معطل می کردن و طول میدادن و ... 

نهایتاً هم هفتصد هزار تومن بیشتر از مبلغ طی شده طلب کردن وقتی اعتراض کردم گفتند : الان داد و بیداد میکنیم آبروتون جلوی همسایه های جدید بره وقتی هم به شرکت زنگ زدم اعتراض کنم گفتند کارگرن باید راضی بشن خودتون میدونید چطوری راضیشون کنید !!!

با بقیه دوستان درمیون گذاشتم هیچ کس از ظریف بار خاطره ی خوبی نداشت .

*********

پینوشت اول: جاکفشی رو مهردخت گفت خودم میتونم سمباده بزنم و بصورت آنلاین یاد بگیرم که چطوری پتینه و مرمتش کنم .

 بعد میذاریمش تو یکی از اتاقها  و از طبقاتش برای وسایلمون  استفاده میکنیم به این ترتیب باید یه جاکفشی جدید بخریم . 

پینوشت دوم : اینو یادم رفت بگم که مهردخت به پروژه ی جدید سینمایی ملحق شده ..

 کار زیبایی  بنظر میرسه و  از دهم شهریور رفته سرکار و فعلاً در مرحله ی پیش تولید  و تو یه دفتری در خیابون جردن هستند از 28 شهریور وارد مرحله ی تولید میشن و دیگه باید هر روز تا مهرشهر کرج برن .

این  کار پر از چالشه و کلی جذابیت داره  و البته خیلی هم سنگینه ، چون تو فیلم سیرک دارن و مهردخت اینا یکعالمه لباس و کفش و بقیه ی ملزومات ،  برای گروه سیرک از بند باز و دلقک گرفته تا بقیه دارن طراحی میکنن و میدوزن .

البته مهردخت خیلی عصبانیه ، چون میگه فرشته حسینی  تو فیلم بند بازه ، بعد باید بجای لباس چسبون بند بازی، براش شلوار کُردی طراحی کنیم 

نکته ی مهمش اینه که  مهردخت خانوم  در اساب کشی تشریف نداشتن ،  الان اتاقش بازارشامه  تا خودش ببینه چکار باید بکنه