درد جدایی

خب جمعه هم از راه رسید و یکماه طلایی خانواده ی شمعدانی با حضورته تغاری عزیزمون "مهرداد" هم به پایان رسید . 

اگر بخوام دقیق تر بگم ، این پنجشنبه بود که شام آخر رو من میزبان خانواده بودم و لحظه های تلخ خداحافظی رو مزه مزه کردیم .

 به درخواست مهرداد کسی جز بردیا و آرتین ، فرودگاه نرفتند . راستش برای همه مون سخت بود که تو فرودگاه خداحافظی کنیم . وقتی مسافری داری که میدونی حداقل تا یکسال آینده نمیبینیش، راه طولانی فرودگاه بین المللی به تهران بیش تر از حد معمول طولانی و آزاردهنده  میشه . 

قبل از اینکه بیاد ایران بهم گفته بود که براش شیرینی درست کنم ببره ، از سه شنبه شب مشغول درست کردن کوکی و شیرینی های خشک بودم . چهارتا ظرف 40*20 براش  شیرینی پختم .  برای شام پنجشنبه شب هم ، ازش پرسیدم چی دوست داره،  گفته بود: قرمه سبزی . 

تصمیم گرفتم علاوه بر قرمه سبزی ،غذاهایی که می دونستم دوست داره و تو این یکماه یا کم خورده یا نخورده ، مثل ته چین مرغ و حلیم بادمجون هم یه مقدار کم درست کنم . 

پنجشه شب ، گوشت حلیم بادمجون رو پختم ، بادمجون کبابی هم داشتم تقریباً قبل از 12 شب، حلیم رو آماده کردم و گذاشتم سرد بشه که بره تو یخچال تا فرداشب . بامداد جمعه ، حدودای ساعت یک هم ،  قرمه رو بار گذاشتم و تقریباً نزدیکای پنج صبح بود که گاز رو خاموش کردم . 

پنجشنبه ده صبح رفتم  یکمی میوه خریدم ، نون سنگک و سبزی خوردن و فلفل سبز شیرین . 

برگشتم خونه دسر پسته  رو هم درست کردم و گذاشتم یخچال . سیر و نعناع و پیاز داغ های تزیین حلیم بادمجون رو هم آماده کردم . برای روی تهچین خلال پسته و بادوم و زرشک  رو هم تفت دادم و گذاشتم کنار . به پاک کردن سبزی خوردن که رسیدم ، همه ش با خودم گفتگوی درونی می کردم و به زمین و زمان و عاملین اصلی آوارگی و مهاجرت اجباری ما ایرانی ها از سرزمین زیبا و بی نظیرخودمون به ناکجا آبادهای دنیا فحش می دادم و دیگه نمیتونستم اشکمو کنترل کنم . 

مهردخت اومد سبزی ها رو ازم گرفت و گفت : برو یکمی بخواب . من حواسم به گوشیت هست . تا ظرفا رو آماده می کنم و میوه ها رو میشورم و میچینم تو یکمی بخواب خسته ای . 

رفتم تو تختم ، تامی هم اومد پیشم گوله شد کنارم..کاملاً می فهمید که ناراحتم . صورتشو نوازش کردم و انگشتامو به نشونه ی محبت و دلداریم ، لیس زد . هر دو خوابمون برد . 

با صدای مهربون مهردخت بیدارشدم . 

- مامان ، پاشو دوش بگیر سرحال شی بقیه ی کاراتو انجام بدی . 

-چقدر خوابیدم ؟ 

-تقریباً یکساعت و نیم . 

-چقدر زیاد . 

-نه بابا زیاد نیست . البته برای تو که تو کل شبانه روز، چهارساعت میخوابی زیاده !!

- خوب شد بیدارم کردی ، خواب بدی می دیدم . 

-خیر باشه ، فکرت ناراحته . 

-ناراحت کننده و غیر معمول بود . 

-راحتی تعریف کنی؟

-اره .. داشتم رانندگی می کردم . توله سگ خیلی کوچولویی رو دیدم زمین افتاده بود به پهلو . فکر کردم تصادف کرده . از ماشین پیاده شدم و همونجا ماشینو رها کردم " کاری که هیچوقت نمیکنم" 

رفتم بالاسرش ، خیلی عجیب بود فقط دست داشت و تنه ش تا زیر سینه بود دیگه بقیه شو نداشت . ولی انگار تصادف نبود چون نه خون میومد نه جراحتی داشت . 

با چشماش بهم التماس می کرد . زود بغلش کردم برگشتم سوار ماشین شم دیدم یکی ماشینم رو حرکت داد و برد در واقع دزدیدنش . 

من مونده بودم و یه بیابون برهوت و یه توله ی ناقص تو بغلم . مستاصل بودم و فقط گریه می کردم و می گفتم حالا چکار کنم ؟

تو نفهمیدی من گریه می کنم؟ 

- نه مامان .. از ظاهرت چیزی معلوم نبود . ول کن خوابتو خیلی پریشونی این روزا . 

پاشدم دوش گرفتم و مشغول درست کردن ته چین شدم، می خواستم آماده ش کنم ، بذارم بمونه تا وقتی مهمونام اومدن زیرشو روشن کنم.  

برنجشو ریخته بودم تو آب و ایستاده بودم بالاسرش که وا نره . 

مامان مصی با گوشی همراهش تماس گرفت.  

- سلام مامان . 

-سلام دخترم . من اومدم داروخانه ی دم خونه مون . الان می خوام بیام خونه ی تو ولی نتم قطع شده یه اسنپ برام می گیری؟

-خودت می خوای بیای؟ 

-آره عزیزم . 

فهمیدم قهر کرده 

-باشه مامان من الان اسنپ می گیرم بهت خبر میدم . (اصلاً ازش نپرسیدم چی شده)

برنجو چک کردم .. هنوز جا داشت . 

اسنپو گرفتم . تلفن کردم به آقای راننده و گفتم:  مادر من دم داروخانه ایستاده لطفاً به لوکیشن مقصد بیاریدش. گفت "که من یک دقیقه دیگه اونجا هستم . 

زنگ زدم به مامان . هر چی زنگ خورد گوشی رو برنداشت . قطع کردم رفتم سراغ برنج .همین که دسته های قابلمه رو گرفتم ، تلفنم شروع کرد به زنگ خوردن .  برنجو ریختم تو آبکش . پریدم تلفنم رو برداشتم . آقای راننده بود گفت: من رسیدم . خانمی با مشخصات مادر شما اینجا نیست . 

بهش گفتم قبل از شما تماس گرفتم ، تلفن منو جواب نمیده . گفت : مشکلی نیست صبر می کنم . 

دوباره تلفن کردم به مامان .. زنگ می خورد و برنمیداشت . 

تا بیست دقیقه بعد از اون من و آقای راننده مشغول پیدا کردن مامان بودیم . هر چی هم میگفتم اجازه بدید من سفر رو لغو می کنم ، می گفت: نه من خودم نگران شدم باید پیداشون کنم  ده بار رفت تو داروخانه و اومد بیرون . از هزار تا خانوم تو اون محدوده سوال کرد شما فلانی نیستین؟

بالاخره مامان اومد پشت خطم . 

- ماماااان کجااایی؟(با صدایی نگران و عصبی)

-والا خدا آدمو محتاج نکنه، نیم ساعته از تو خواستم یه اسنپ برای من بگیری . 

- مامااان تو منو و اون آقای راننده رو بیچاره کردی . بقول خودت نیم ساعته داریم دنبال تو می گردیم کجاایی؟؟

در حالیکه داد میزد :

- من نشستم تو اون پارک روبه روی داروخانه . هیچکس هم به من زنگ نزده . صداتو بیار پایین . درست حرف بزن . اصلا نمیام خونه ت . 

گوشی رو قطع کردم . زنگ زدم به آقای راننده گفتم: خانوم تشریف بردن تو پارک رو به رو . همون موقع آقای راننده از اینور خیابون داد زد . خانم فلانی شمایید؟ مامان هم گفت : بعله خودمم . 

آقای راننده گفت : پیداشون کردم تو روخدا تا مادر برسند شما یکمی نفس عمیق بکشید یه وقت باهاشون عصبانی حرف نزنید . 

گفتم : آقا خیلی از لطف شما ممنونم ولی همین الان دست پیش رو گرفته مادر من . 

گفت: اشکال نداره شما حق داری ولی ایشونم مادره  دیگه احترامش واجبه . 

تشکر کردم و گوشی رو گذاشتم . به بابا تلفن کردم . 

- بابایی سلام 

-سلام دخترم . 

- بابا جون، مامان تو اسنپه داره میاد خونه ی من . نگرانش نشی . 

-مهربانو مرسی زنگ زدی می دونی چی شد؟

-نه ولی حدس میزنم مامان بهانه گرفته 

- آره بابا جون ، باور کن یه دونه از این ظرفای پلاستیکی برای توی فریزر بود که چند روز پیش مامان اشتباهی گذاشته بود رو گازی که خاموش بود ولی هنوز داغ بود . زیرش آب شده بود . من دیدم گوشه ی سینکه انداختمش دور . بعد مامانت فهمید ، اگه بدونی چکار کرد! 

- میدونم ..ولش کن بابا... فکر کنم بخاطر مهرداد بهانه می گیره . 

-آره بابا جون مراقبش باش ، من با مینا و سینا میام اونجا . 

تلفن رو قطع کردم . 

 برای راننده 25-30 دقیقه توقف زدم و پولشو پرداخت کردم . 

 حرفای آقای راننده اومد تو ذهنم . " مادرررره ، احترامش واجبه" 

حالا واقعا چون کسی مادر بود باید چشم بسته بهش احترام بذاریم؟ 

با وجودی که من کلاً احترام خیلی ها رو نگه میدارم ، با این جمله کاملاً مخالفم . بنظرم هیییچ نقشی باعث به وجود آمدن احترام و قداست برای کسی نمیشه . انسان فارغ از این داستان ها یا لایق رفتار محترمانه اییه و یا ... 

رفتم سراغ درست کردن  بقیه ی ته چین . 

مامان اومد . 

درو باز کردم  و سلام دادم . همینطور که داشت وارد خونه میشد . غر میزد که : آدم با کسی که به خونه ش پناه آورده اینطوری حرف میزننه؟(فکر کن می گفت پناااه آورده؟" قیافه ی بابا رو مجسم کنید مثل خفاش شب دنبال مامان بوده و مامان پناه آورده خونه ی من ")

باور کن اگر فردا مهرداد پرواز نداشت نمی اومم خونه ت . 

جوابشو ندادم در عوض گفتم : ناهار خوردی؟

گفت : میل ندارم . 

اومد صاف نشست رو مبل . 

-مهربانو چرا به من زنگ نمیزدی بگی ماشین گرفتی؟

-لابد دیوانه م ماماان . 

- چرا با من اینطوری حرف میزنی ؟بخدا پا میشم میرم هااا. 

-مامان من چجوری حرف میزنم ؟؟ گوشیتو بده ببینم .

بفرماااا اینا چیه؟؟ هزار بار بهت زنگ زدم مگه قرار نبو داروخانه باشی؟تو پارک چکار می کردی؟ بعدشم تو منو آدم بی مسئولیتی شناختی که اینطوری میگی؟

 چند هزار بار برات ماشین گرفتم؟ تا سوار ماشین بشی هی به تو زنگ میزنم ، به راننده میزنم هی عکس اطلاعات راننده رو میفرستم .. این چه حرفیه میزنی . اصلا دیدی من زنگ نمیزنم نباید خودت زنگ بزنی؟؟

 بفرما گوشیتم  سایلنته . نباید شک کنی که چرا مهربانو زنگ نمیزنه لابد یه مشکلیه خودم بزنم؟؟

  من 50 ساله بچه ی توام ، چطوری منو شناختی؟؟ نمیدونی بدم میاد دست پیشو میگیری؟؟ تازه منو متهم میکنی باهات بد حرف زدم ؟؟

 من آدم بد حرف زدنم ؟؟

دوباره زد زیر گریه . 

-مهرداد داره فردا میره من ندیدمش اصلا ... صبح پامیشه میره معلوم نیست کجاااا. 

- مامان من درکت میکنم ولی چاره ای نیست . تو بخاطر دوری مهرداد ناراحتی ببین چقدر بهانه گرفتی . 

با مهردادم کاری نداشته باش . خُب یکماه اومده ایران با هم مسافرت رفتیم . کلی اینور اونور رفتیم . چند بار با تو خرید اومد بازار رفتید . باهاتون دکتر اومد ، خونه ی تک تکمون اومده . ولش کن خب بیچاره از دوستاشم دور بوده دیگه چکار کنه !!

-سرم درد میکنه 

-بلند شو برو رو تخت من بخواب ، خوب میشی منم به کارام برسم . امشب دور همیم عوض اینکه ازش لذت ببری ببین چقدر اذیت میکنی . 

درحالیکه تامی رو بغل کرده بود راه افتاد به سمت اتاق من . 

*****

خونه مرتب بود . لباسامونو عوض کردیم . همه چیز برای یه پذیرایی خانوادگی آماده بود . 

دور هم گفتیم و خندیدیم و عکس انداختیم و دست آخر مهرداد تو بغل تک تکمون گریه کرد و سکوت کردیم . مهرداد مارو به هم می سپرد و ما اونو به خودش . 

- مهرداد جان مواظب سلامتت باش... غصه ی ما رو نخوری هااا ...ما هوای همو داریم 

- بچه ها میدونم خودتون همه چی تمومید ولی مراقب مامان و بابا باشید . من چشم به راهتونم .. تو رو خدا اراده کنید بیایید اونور . 

 ببخشید ازتون دورم نمیتونم کمکتون باشم ولی هر لحظه لازم بدونید درکنارتونم . 

-مهرداد قول بده سال دیگه هم بیای امسال خیلی خوب بود یکماه موندی . 

-دستتون درد نکنه چه شمالی رفتیم چقدر همه چی خوب بود . ..

ده بار رفتیم تو بغل همو دراومدیم . دل کندن سخت بود ، پوستمون کنده شد . در آسانسور بسته شد . من و مهردخت و تامی موندیم ، همه رفتن .. مهرداد و مامان و بابا رفتن خونه خودشون . 

مینا و سینا هم خونه ی خودشون . بردیا و آرتین و نسیم و پنی هم خونه ی خودشون . 

فقط بردیا و آرتین قرار بود فردا دوباره مهردادو ببینند و ببرنش فرودگاه . 

********

بدرود پسر کوچولوی شمعدونی ها . بدرود مهربون دوست داشتنی ساده دل ما . 

بدرود روزای خوب دور هم بودنااا. تکه ای از قلب شمعدونی ها رو با خودت میبری اون سر دنیا، تو سرزمین برف و سرما،  اما امن و آزاد . 

ما اینجا می مونیم تو دل سرزمین چهارفصل و زیبای ایران،  اما نا امن و افسرده و زخمی . 

نفرین به کسانی که ما رو دچار درد جدایی کردن. 

****

دوستتون دارم .