" وقتی هیچکس دوستت ندارد (در تکمیل پست بند ناف)"

وقتی پست  "بند ناف "  رو می نوشتم ، فکر نمی کردم برخوردهای بعدی و ادامه دار داشته باشه و رفتن خانم فردوسی  برای همه و  مخصوصا" من که سعی میکنم با کسی برخورد مستقیم نداشته باشم و روابطم  براساس احترام باشه ، اینهمه  توام با شادی باشه .

تقریبا یک هفته قبل از رفتنش ، دوباره گفتم خانم فردوسی تو که نمیذاری برات جشن بازنشستگی بگیریم ، حداقل میذاشتی روز آخر ، یه جعبه شیرینی بخریم بذاریم اینجا . همکارا بیان خداحافظی کنن و بری به سلامت . 

گفت : بهت گفتم من از این سیستم متنفرم . گفتم: آره گفتی چون منم تو این سیستمم ،  از منم بدت میاد ولی من که باور نمیکنم . 

همینطوری که یه زونکن دستش بود کوبید رو میز و گفت : نه اتفاقا باوررر کن .. من از دست تو هم کم نکشیدم !!!و از سالن رفت بیرون . 

من صورتم دااغ شده بود خیلی ناراحت شدم ولی دیدم اصلا به صلاح نیست بحث رو ادامه بدم . 

این یک هفته هم گذشت و فکر من همه ش درگیر حرفی بود که فردوسی بهم زده بود . موضوع اینجاست که تو واحد خودمون از مدیر امور گرفته تا بقیه ی کارمندا ، هیچکدوم سابقه ی کارشون با فردوسی به قدمت من نبود . 

وقتی سال 84 فسخ قرارداد شدم و نه ماه بعد برگشتم به شرطی اومدم که واحدم عوض بشه ، دیگه قدرت کارکردن با آدمای قبلی رو نداشتم  و  اومدم پیش فردوسی اینا .

 اون موقع یه آقای مدیر نازنین داشتیم که یکسالی از من کوچیکتر بود ، فردوسی  و من و بقیه هم کارشناس بودیم ولی چون سنی از فردوسی گذشته بود و مدیرمون هم خیلی گل بود هر کاری میخواست انجام بده با فردوسی مشورت می کرد

 بعد خصوصی بهم می گفت مهربانو میخوام حرمت فردوسی حفظ بشه ، من خجالت میکشم رییس فردوسیم . منم بخاطر جوونمردیش  تحسینش میکردم . 

بعد از یکی دو سال تو شرکت تغییرات اساسی انجام شد و به علت تحریم ها اومدن شرکت رو به شرکت های کوچکتر با اسامی عجیب و غریب تبدیل کردن . من و فردوسی شدیم مالی یکی از شرکت ها .. مدیرمون با بقیه کارشناس ها رفتن یه شرکت دیگه . (البته همه تو یه ساختمونیم هااا)

تا یه مدت فقط دوتایی کار میکردیم تا تکمیل شدیم و پرسنل اضافه شدن . 

تو این یه هفته ای که فردوسی این حرفو بهم زده بود هی با خودم درگیر بودم که : این چی میگه من از دست تو کم نکشیدم . 

من 13-14 سال باهاش کار کردم و با این اخلاق وحشتناکش ساختم . بارها بخاطر یه کار کوچیک تو سالن عربده کشید و با الفاظ خیلی زشت صدام کرد " مثلا" میگفت : مهرررربانو ، بیا اینجا شاااشیدی تو سند .

 فکر کنید صد جور رنگ عوض می کردم و می رفتم می گفتم : چی میگی خانم فردوسی ؟

 یه چیزی میگفت : براش توضیح میدیدم ، می گفت : اهااان خوووب .

 یااینکه  اشتباه کرده بودم واقعا .

البته این ناراحت شدن من مال سالهای اول بود ، به مرور متوجه شدم که فردوسی رو همه می شناسند و همه با لحن زننده ش آشنان و این رفتار رو با همه داره . بنابراین موردی برای شرمندگی من نداره . 

تا اینکه بچه های جدید و دهه ی هفتادی ها پاشون به اداره باز شد و در مقابل هر حرف فردوسی ، چهارتا میذاشتن روش و تحویلش میدادن . از پنج سال قبل به این طرف هم باورش شد دیگه نزدیک بازنشستگیشه و با مدیر امور هم درگیر شد و از ترس اینکه عذرش رو نخوان خیلی با احتیاط رفتار می کرد . 

رو همه ی این حساب ها ، هی به خودم می گفتم : چرا فردوسی به من اینطوری گفت ؟ من نه اخلاق اذیت کردن کسی رو دارم ، نه پست مهمی دارم که بخوام  برعلیه ش استفاده کنم .

 همیشه بددهنی کرده و فقط سکوت کردم و حرمتشو نگه داشتم خیلی وقتا سر مرخصی رفتن اذیتم کرده( یه روز پنجشنبه ساعت دوی بعد از ظهر که اداره کلا تق و لقه یکی دوماه قبل از عروسی مهردادمون بود مامان و مینا اینا اومدن اداره دنبالم بریم لباس بخریم . 

منم وسایلمو جمع کردم اومدم پیش فردوسی گفتم : خانم فردوسی با اجازه ت مامان اینا اومدن دنبالم بریم برای عروسی مهرداد لباس ببینیم .. دوتا کارمند جدید هم داشتیم .. با یه لبخند کجی گفت : از کی تاحالا اول وسایلتو جمع می کنی بعد اجازه می گیری؟ 

درواقع من اصلا نیاز به اجازه اون نداشتم فقط صرف احترام بهش اطلاع دادم .. داغ شدم گفتم : درست میگید .

 رفتم سرجام به مامان اینا گفتم : شما برگردید خونه من ساعت 4 که تعطیل شدم میام بریم ..

 هر چی فردوسی اومد بالا سرم گفت: شوخی کردم پاشو برو ، گفتم : من لحنم شوخی نداشت نمیرم ) ، یا تلفن دستم بوده اومده بالا سرم با صدای بلند گفته : قطع کن اون تلفنو ،من کلی جلوی کسی که داشتم باهاش حرف میزدم شرمنده شدم .

 (یه روز اومد بالا سرم داشتم حال بابا رو می پرسیدم .

 گفت : قطعش کن،  چیه ، عادت داری صبح به صبح حال فامیلاتو می پرسی .. 

 تلفن رو گذاشتم گفتم : خانم فردوسی من دختر بزرگ یه خانم و آقای مسن هستم که اغلب تو فشم زندگی میکنن . شب که میخوابیم دیگه ازشون خبر ندارم تا صبح . نمیدونم راحت بودن دیشب ؟ مشکلی نداشتن ؟

 همه ی موضوع من اینه که یه سلام صبح بخیر به این دوتا میگم و خیالم راحت میشه ..

 ضمن اینکه من حال فامیلامو می پرسم یا شمااا؟؟ گفت : من ؟؟ گفتم : بله ،  شما در سه ماه اخیر خودتون رو به آب و آتیش زدید تا برای داماد برادرتون کار پیدا کنید ..

 دیروز هم دوتا بچه های خواهرتون دعواشون شده بود از صبح تا ظهر شما میانجی گری میکردید بینشون .. برادره دمپایی پرت کرده بود خورده بود به گوشه ی چشم خواهرش . همه ی این اطلاعات رو شما از طریق تلفن جابجا میکنید .

 ببینم ، کار شما اسمش احوال پرسی از فامیله یا کار من ؟؟

 اگر ما حرمت نگه میداریم حرفی نمی زنیم به معنی این نیست که شما از ایرادایی که به ما می گیری مبرا هستین .

 اینا رو  که گفتم دیگه هچی نگفت ولی همیشه و به هر بهانه ای می گفت : تو تلفن کردن من رو به روم آوردی ، منم می گفتم : تقصیر خودتونه ، شما خیلی با اعصاب من که پدر و مادرم مسن هستند و  دختر بچه م از مدرسه می اومد می رسید خونه به من زنگ میزد که مامان خونه هستم و خیالم رو راحت می کرد ، بازی کردید .)

با همه ی این اوصاف این چطوری میگه از تو هم کم نکشیدم ؟؟

تا شد  روز آخر خدمتش یعنی بیست و چهارم اسفند . 

صبح نشسته بودیم سرکار .. فردوسی گفت : مهربانو دیروز یه تلفن بهم شد ، خیلی به هم ریختم . گفتم : چرا ؟ خیر باشه ان شالله .

 گفت : فلانی ( از همکارهای شعبه دبی ) بهم زنگ زد گفت : فردوسی ، بهت توصیه میکنم حتما تو جشن کلی بازنشستگان اداره شرکت کن . 

من با خنده گفتم : می گفتی بهش برو دلت خوشه ، بچه ها خودشونو کشتن من جشن داخلی رو شرکت نمی کنم حالا برم جشن کلی معاونت . 

گفت : نه .. اتفاقا اون گفت به صلاحته حتما شرکت کن . 

ببیند من چه ساده م ، بهش گفتم : یعنی چی به صلاحته ؟؟ تو داری بازنشست میشی ، چه فرقی میکنه ؟ به صلاحته یعنی چی ؟؟ 

گفت : حاااالاااا 

من دوباره ذهنم درگیر شد .. یاد اون حرفش افتادم که گفت : از تو هم کم نکشیدم . 

گفتم : فردوسی یه چیزی  خیلی فکرمو مشغول کرده  . گفت : چی ؟ گفتم : تو هفته ی قبل این حرفو به من زدی ، منظورت چی بود ؟ 

گفت : ولش کن .. بذار سر حرف باز نشه . 

گفتم : نه .. نمیشه ، من که نمیگم در مورد فلانی یه چیزی گفتی دلیلشو بگو .. تو در مورد من حرف زدی ، من یه هفته ست فکرم درگیره که چی پیش خودت فکر می کنی که اینو در مورد من گفتی ؟ همه ی این سالها غیر از احترام از من چیزی دیدی؟ گفت : نه واقعا 

گفتم : پس چی میگی؟

گفت : یادته سرمدیان اون دختر جوونه که من مثل همه باهاش برخورد می کردم(بخونید ، مثل همه تون به اونم حرفا و الفاظ زننده می گفتم ) وایساد هر چی از دهنش دراومد به من گفت بعدم استعفا داد رفت ؟ گفتم : آره خوووب .. چه ربطی به من داره ؟ 

گفت : تو اون بازه زمانی تو رفتارت با من عوض شد . 

گفتم : یعنی چطوری شد ؟؟سلام ندادم ؟ خداحافظی نکردم ؟ گفت : نه ... یه جوری بود دیگه . همه به من می گفتن : تقصیر تو بود که اون استعفا داد تو چیزی نمی گفتی ولی سرد بودی .

 گفتم : خانم فردوسی من هیچوقت روابطم با شما خارج از احترام نبوده ، صمیمیتی هم نداشتم .. هیچوقت فکر نکردی که من یه مادر  تنهام  با هزار تا مشکل که آرمین اون سالها برام درست می کرد 

. شما مگه از زندگی خصوصی من چیزی میدونی؟ هیچوقت فکر نکردی که شاید فکر من به هزارتا دلیل درگیره ؟ حالا اگه من همیشه صبح میگم سلام و احوال مادر شما رو هم می پرسم ، شاید اون روزا حوصله نداشتم و فقط یه سلام کوتاه دادم . بعد شما انقدر توقع داری و بهت فشار اومده که به من میگی ازت کم نکشییدم !!!

(حالا تو اون مقطع ، نفس خیلی لاغر و زار شده بود و منم همه ش فکرم درگیر موضوع سرطان پدر و عموش بود و هر کاری میکردم بره خودشو چک کنه نمی رفت و کلا عصبی بودم .. و درست وقتی بالاخره رفت چک آپ که فهمیدیم بله ، من درست فکر می کردم و مبتلا شده) 

گفت : یه چیز دیگه هم بود .. اینکه  من چون پست سازمانی نداشتم تو من رو جدی نمی گرفتی ، و سندات رو اونطوری که من میخواستم نمیزدی . 

خندیدم گفتم : همین دیگه یا بازم هست؟ گفت : نه ، همین بود . 

گفتم خوب ولش کن ، فهمیدم موضوع از چه قراره .. برای خودم خوب بود اینا رو گفتی . 

گفت : نه دیگه .. جواب بده .. من حلالت نمی کنم. 

گفتم : دست ور دار فردوسی .. خودتو گذاشتی سرکار یا منو؟؟ .. واقعا " فکر میکنی من از روی عمد یه جوری سند می زدم که تو وایسی وسط سالن عربده بزنی بگی : فلان کردی تو سند ، اعصاب خودمو خورد کنم چون میخوام حال تو رو بگیرم و جدی نگیرمت که تو پست سازمانی نداری؟؟ 

بنده ی خدا نصف اینا که تو میگی ، سلیقه اییه .. من کارشناس ارشد مالی هستم سلیقه م باتو درمورد سند فرق داره . 

گفت : نه پس چرا فلانی که الان جای منه .. مطابق میلش سند میزنی ؟ چون اون پست داره ؟؟ 

گفتم : نه خیر .. به دلیل اینکه اون عربده نمیزنه تو سالن . میاد پیشم بهم میگه مهربانو خانم که تو پیشکسوتی ، که کارت درسته که ... . بنظرت این سندو اینطوری بزنیم بهتر نیست ؟؟ و من تمام مدت میفهمم که اون داره بهم احترام میذاره وگرنه دقیقا نظرش درسته و من اشتباه کردم . ازش عذر میخوام و کارم رو اصلاح می کنم . 

ولی تو منو ناراحت می کردی و انقدر بعدش حرف بیخود میزدی و اعصاب خورد میکردی و نهایتا نمی گفتی مشکل کجاست .. خودت می رفتی درستش می کردی . بنابراین من هیچوقت نمی فهمیدم تو دقیقا چی میخوای که درستش کنم .. و باز ممکنه بود شش ماه دیگه همون اشتباه تکرار بشه . حالا فهمیدی ؟؟ 

گفت : ای باباااا ، من از دست تو شاکی بودم ولی انگار تو هم از من ناراحت بودی . 

گفتم : پ ن پ .. واسه ی خودت نشستی داستان بافتی که مهربانو با من سرد شده بود و منو جدی نمی گرفت و ... بعد به خودت اجازه دادی بگی " کم از دستت نکشیدم" !!! برو یکم بشین به رفتارای خودت فکر کن . 

در پایان اون روز فردوسی با خشم و گریه و عصبانیت رفت و همه یه نفس راااحت از رفتنش کشیدن . دو روز بعد اومد تو جشن بزرگ اداره که مخصوص بازنشستگان کل  شرکت بود . ما  هیچکدوم نرفتیم که نبینیمش . ولی می گفتن : عین برج زهرمار  اومد با اخم و ناراحتی کارت هدیه 2 میلیونی رو هم گرفت ازشون و رفت . 

و من فهمیدم که وقتی با سادگی می گفتم : وااا .. یعنی چی به صلاحته تو جشن سیستم شرکت کنی .. دعوا سر دو میلیون تومن کارت هدیه بوده . 

کسی که همه رو رنجوند و با یه خاطره ی بد اداره رو ترک کرد و یعالمه بد و بیراه به سیستم داد ، اومد جلوی مدیر عامل سر خم کرد و هدیه ش رو گرفت . 

شب عید بود .. داشتم فکر میکردم این سیستم من رو فسخ قرار داد کرد .. بلحاظ مالی و حیثیتی اینهمه به من ضرر رسوند .. 9 سال بصورت پیمانکار نگهم داشتند و از کلیه حقوق و مزایا محرومم کردند با این وجود نمیگم از سیستم متنفرم و با پرسنل بدرفتاری نمی کنم و تو کار اخلال نمی کنم .

 اونوقت فردوسی سی و پنج سال و نیم اینجا حقوق و مزایا و اضافه کاری گرفت .. زیر میزی هایی توپول گرفت ، برای مدیران بازرگانی خبر برد و آورد و همه ی سیاست های مالی رو براشون افشاء کرد .. دست آخر ته قابلمه نون هم کشید و کارت هدیه ش رو گرفت و از عالم و آدم طلبکار بود و رفت . 

نتونستم و نخواستم بهش تلفن کنم و تبریک عید بگم .. زنگ زده بود به چند نفر که مهربانو عید بهم زنگ نزده .. گفتم  حتما"بهش بگید : مهربانو گفته ، اصلا" از روابط ریاکارانه خوشم نمیاد .. وقتی به خودت حق میدی و میگی ازت بدم میاد و در حق من ظلم کردی و منم دل خوشی ازت ندارم ، چه لزومی به ارتباط و تبریک و اینا داره که سراسر ریاست و دروغ  ؟؟ 

"مثل خانم فردوسی نباشیم"

سمیرا جون این پست رو بخاطر یادآوری قشنگت نوشتم الوعده ، وفاااا

دوستتون دارم و دوستم داشته باشید