"روح زلال و با ارزش / بعد از ملاقات آدرینا"

تو  این پست  درمورد آدرینا (دختر عموی مهردخت) نوشته بودم . بالاخره دیشب همدیگه رو دیدیم و خدا رو شکر ملاقات دلچسب و فوق العاده ای داشتیم . 

کمی قبل از هشت شب سرقرارمون حاضر شدیم و تا بعد از نیمه شب نشسته بودیم و گپ می زدیم . از جامون که بلند شدیم احساس می کردم هنوز نه خودم از دیدن آدرینا سیراب شدم .. نه دخترا  از دیدن هم . 

با پیشنهاد من و اصرار زیاد ، آدرینا رو  واردار کردیم تا قبول کنه برسونیمش منزل خاله ش . همه ش فکر سر کار اومدن من بود و می گفت : منزل خاله  غرب ترین نقطه ی تهرانه و خونه ی شما شرق ترین منم  نمیخوام شما اذیت بشین . 

گفتم : دختر خوب ، تو که میبینی همیشه پیغامای من و مهردخت تا دوساعت بعد از نیمه شب هم ادامه داره ، پس چرا فکر میکنی از وقت خوابمون گذشته ؟ 

خلاصه که بالاخره راضیش کردیم که با هم بریم . 

تا یکی دوساعت بعد از اینکه همدیگه رو دیده بودیم ، درمورد اینکه آدرینا   بعد از رسیدنش به ایران ، فقط چند ساعتی مادر بزرگ و عمو آرمینش رو دیده ، هیچ حرفی نزدیم ولی وقتی آدرینا نایلکس سوغاتی هارو به مهردخت داد و گفت : تو اینا، یه چیزی هم برای عمو آرمین گذاشتم ، لطفا تو به بابات برسونشون . مهردخت گفت : آدرینا جون نمیخوای هدیه ای که زحمت کشیدی رو  خودت به بابا برسونی ؟ 

سر درد دل آدرینا باز شد و گفت : نه راستش مهردخت جان ..

 اول که اومدم رفتم دیدنشون ولی متاسفانه مامان بزرگمون رفتاری کرد که اصلا" از رفتن پشیمون شدم . میدونم از دستمم ناراحتن ولی منم تمایلی به شنیدن تو هین ندارم . هیچ مشکلی هم با عموم ندارم . منطقی برخورد می کنه ولی متاسفانه نمیتونه مادرش رو رها کنه . 

مهردخت گفت : یعنی مامان بزرگ در این حد اذیتت کرده ؟ 

- آره واقعا .. من هنوز لباسم رو درنیاوردم شروع کرده از پدر و مادر من بدگویی کردن . که اونا این کارو کردن ، اون کارو کردن . 

منم بهش گفتم : اولا" اونا هم  به دلیل تنهایی تو غربت و بیماری حاد مادرم ، خودشون رو حق به جانب میدونن و از شما گله دارن . بعدشم من چه تقصیری دارم این وسط ؟ 

پدرم ، پسر شماست و مادرم دختر خواهرتون .. منم نوه ی شما هستم و شما رو دارم بعد از هشت سال میبینم . چون سری قبل که اومدم ایران شما پیش عمه م آمریکا بودین و ما اصلا همدیگه رو ندیدیم .خونه ی عمو آرمین بودیم خیلی هم خوش گذشت . 

من و مهردخت با تاسف سر تکون دادیم .

 مهردخت گفت : حالا که صحبت شد بهت بگم : منم که الان اومدم تو رو ببینم ، بابام خبر نداره یعنی تو این مدت بارها و به عناوین مختلف بهم گفته که آدرینا به ما احترام نذاشته و الان اگر تو به روی خودت نیاری درواقع به ما بی احترامی کردی .

 منم بهش گفتم ..آدرینا دخترعمومه ، ما با هم ارتباط داریم و من حتما میبینمش . 

رو راست الان که اومدم اصلا بهش نگفتم . 

آدرینا گفت: درک می کنم مهردخت جان . متاسفم که همه ی عمرشون به این حرفای بیهوده گذشته .

 آخه تو ببین چه حرفایی می زنن .. تو همون مدت کم من دقیقا" بازجویی می شدم . چرا مامانت سر کار نمیره ؟ چرا برای خونه تون فلان چیز رو نمی گیرید ؟ آیا وضع مالیتون خرابه ؟ دختر عمه ت تو آمریکا دو ماه کار میکنه نصف سال رو میره مسافرت می گرده . 

بهش گفتم : مامان بزرگ من خیلی خوشحالم که دخترعمه م جوری که دوست داره زندگی میکنه ولی من هدفم  اینه که کار کنم ، درس بخونم و امیدوارم تاقبل از چهل سالگی برای خودم خونه زندگی و یه امکاناتی داشته باشم .. من خیلی نمی پسندم که چند ماه کار کنم بعد همه ی پولم رو سفر کنم . هر کسی یه روشی داره . 

یا اصرار می کرد بادوستای من بیاد سفر .. بهش گفتم ما پنج شش تا دختر و پسر همسن هستیم .

 گفت : باشه مگه چیه .. من به شما چکار دارم ؟ اصلا متوجه خیلی چیزا نیست؟؟ 

منم از خونه شون که اومدم بیرون دیگه به تلفن هاش جواب ندادم . چون هر نیم ساعت پشت هم زنگ میزد و کنترلم می کرد . من تو این دو سه ماه که ایرانم کلید خونه ی خاله مو دارم . حتی یک بار هم بهم نگفته کجایی ، چکار می کنی . من الان تا از پیش شما برسم خونه ساعت یک ، یک و نیمه .. راحت کلید میندازم میرم تو خونه خاله م  .

از جوی که پیش آمده ناراحتم .. ما به هوای دیدن عزیزانمون میایم ایران ولی شنیدن  بعضی حرفا خیلی ناراحتمون میکنه . 

خیلی با مهردخت صحبت کرد و گفت : مهردخت جان تو شاید یادت نمیاد چون خیلی کم سن بودی ولی پدر و مادر من هفته ای که هفت روز بود با هم دعواهای شدید و گاهی کتک کاری داشتن .. خدا شاهده الان هشت ساله از ایران رفتیم من حتی یکبار دعوا شونو ندیدم .

 حتی یکسال بعد که اون مسائل بین بابام و مادرش پیش اومد و بابام تلفن کرد به مادرش گفت رابطه ی ما تموم شد دیگه نه تو پسری به نام شهریار داری نه من مادری مثل تو . همه چیز آروم تر و بهتر شد . 

متاسفانه مقصر اصلی جدایی مامان و بابات هم  مادر بزرگمون بود .

 گفتم : آدرینا جان به دلیل فرهنگ غلطی که از سالها قبل بین مردم ما وجود داره . متاسفانه مادرها یه احساس عجیب مالکیت روی پسراشون دارن .. نمیدونم شاید خیلی مورد ظلم بودن و اونا رو حامی خودشون می دونستند یا هر چی .

 متاسفانه با یه رفتار شاید کاملا ناخوداگاه ، زندگی بچه هاشونو بهم میزنن . عزیز ترین بچه ی خانواده شون هم همین آرمین بود و همین دوستی های خاله خرسه هنوزم گرفتارش کرده و تبدیل به مردی شده که با وجود پنجاه و چند سال سن که ازش گذشته همچنان وابسته ی مادره . 

البته من مشکل اصلیم با خود آرمین بود که نمیتونست درست رفتار کنه و تصمیم بگیره .

 اولین بار که اون افتضاح رو به وجود آورد و دست روی من بلند کرد گفت : به من گفتن زنی که کار می کنه رو باید بزنی تا پر رو نشه .

 و وقتی که من گفتم : غلط کرده هر کی گفته .. با سادگی گفت : نیتش خیر بوده ..فهمیدم یه آشنا این حرف رو زده،  وقتی اصرار کردم بهم بگه حرف کی بوده

 گفت : مادرم و من گفتم:  اون یه زن قدیمی و نادونه تو چرا اینهمه ساله داری با من زندگی میکنی فکر کردی درست میگه . 

بگذریم 16 سال از جدایی ما گذشته . ..

دیشب خیلی بهمون خوش گذشت ، عکسای قشنگی انداختیم و سه تاییمون تو  استوری اینستامون منتشر کردیم . دخترا تصمیم گرفتن ،عکس ها رو برای آرمین غیر قابل نمایش کنند تا اینکه مهردخت به پدرش بگه ما آدرینا رو دیدیم  چون از واکنش آرمین بعد از دیدن عکس ها مطمئن نبودند . 

به آدرینا گفتم : عزیزم تا وقتی ایران هستی مهردخت هدیه ی تو رو به پدرش نمیده . فکرات رو بکن اگر احساس کردی میخوای ملاقاتش کنی به مهردخت بگو دوتایی برید دیدنشون .

 آدرینا گفت : واقعیتش دلم برای عمو تنگ شده و نمی خواستم اینطوری بشه ، شاید بقول شما یه قرار با مهردخت هماهنگ کردم که با هم بریم .

 کاش بتونم بهشون بگم که چقدر از رفتار مادربزرگ ناراحت شدم و منطقی باشن و گذشته رو تکرار نکنن .. منم دوست ندارم بدون خداحافظی برگردم . 

ازم اجازه گرفت حالا که مهردخت امتحاناش تموم شده ، همراهیشون کنه .

 گفتم : حتما" با هم زیاد قرار بذارید .. اتفاقا می تونید هر وقت خواستید تو خونه ی خودمون دوستانتون رو جمع کنید و مهمونی بدید . من که از صبح محل کارم هستم ، بدونم شما ها با هم سرگرمید خیلی هم خوشحال میشم . 

راستی ، بخشی از صحبت هامون به موضوع مهاجرت مهردخت مربوط بود .

 آدرینا به مهردخت سفارش میکرد که روی پدرش و رفتن به آمریکا حساب نکنه چون پروسه ش زمان بره و در ضمن زندگی در آمریکا به آسونی جاهای دیگه نیست .

. خیلی مهردخت رو تشویق کرد که به استرالیا فکر کنه و رو کمک های خودش و خانواده ش برای تشکیل زندگی و ادامه ی رشته ش حساب کنه .

 از مهردخت خواست جدی  باشه و فرصت هاش رو هدر نده و بهش قول داد که بین یکسال تا یکسال و نیم بعد از رفتنش میتونه من رو هم درکنارش داشته باشه .

مهردخت هم گفت : آدرینا جان من با همه چی کنار میام جز با حشرات و خزندگان .اصلا تصورشم برام غیر ممکنه ...

من گفتم : تو که هیییچ...،  منم نمیتونم  با اینهمه وحشتم از خزندگان کنار بیام ؟!!! خندیدیم و آدرینا گفت : باباااا وسط شهر و تو آپارتمان خبری نیست .. 

من اشتباه کردم ، اصرار کردم خونه مون رو کنار جنگل بخریم ، گاهی وقتا یه چیزایی میاد . 

وسط همین حرفا بودیم که جیغ بنفش من ، توحال و هوای  رمانتیک اونجا طنین انداخت،  باز خدا رو شکر تو فضای باز بودیم ..

 رنگ مهردخت مثل گچ دیوار شده بود .. گفتم ببخشید بند کیفم خورد به مچ پام 

********

کاش با پیش کشیدن حرفای قدیمی و منفی ، با دخالت و مقایسه کردن ها عزیزانمون رو از خودمون دور نکنیم . 

زندگی شیرین و در عین حال خیلی کوتاهه .. کاش قدر لحظه های باهم بودن رو بیشتر بدونیم و فرصت ها رو غنیمت بشمریم . 

دوستتون دارم