"این زندگی جایی برای سخت گرفتن نداره"

یه پست نوشتم آبان ماه سال گذشته، اسمش " مهمونی پرماجرا" بود .اونجا توضیح دادم که مینا خواهرم چطوری با یه آقای محترمی بنام سینا آشنا شد و این آشنایی منجر به دلبستگی و قرار ازدواج شد . 

تو همون مهمونی ، خانواده ی ما با خانواده ی سینا آشنا شدن اما قرار برخواستگاری رسمی و مراسمی مثل بعله برون و نامزدی و عقد و عروسی به این طرف سال ، یعنی همین بهاری که بخاطر کرونا همه چیزرفت تو  قرنطینه،  موکول شد . تقریبا یکماه قبل قرار ها رو دوباره تکرار کردن که پای مامانم اونجوری شد . خلاصه گفتیم اقا جان اینطوری نمیشه .. یه قرار بذاریم ، خواستگاری ، بعله برون و نامزدی رو تو یه شب انجام بدیم 

و این شد که روز یکشنبه که همه تعطیل بودیم ساعت هفت بعد از ظهر، مادر و برادر سینا جان و سه تا خواهرش بدون همسر و فرزندانشون به منزل بابا اینا اومدن و بابا عباس و بعد از اون برادر داماد ، تک به تک افراد خانواده  رو بهم معرفی معرفی کردن .

برادر سینا جان گفتن هر برنامه و شرطی لازمه بفرمایید که ما اطاعت امر کنیم ، بابا هم گفتن که بچه ها خودشون با هم خواسته هاشون رو درمیون گذاشتن و با هم به توافق رسیدن که ما الان دور هم هستیم . شادیم به شادی و رضایت اونها . این دنیا که با یه ویروس ، یه زلزله ، یه سیل همه ی برنامه ریزی هاش بهم میخوره ، باید دم رو غنیمت شمرد و با حاشیه ها هیچ کس رو گرفتار نکرد. 

حلقه های ساده ی خوشگلشون رو دست کردن . دست زدیم و تبریک گفتیم و چلیک چلیک عکس انداختیم و جای شما خالی کیک خوشمزه ای خوردیم و ...

ننه الهی همه ی آدم ها ،از  پیر و جوون عاقبت بخیر بشن 

دختر کوچولوی من که از هشت سالگیم تا کنون مامانش هستم ، نامزد کرد الهی خوشبخت بشن هر دو و حسرت زندگی عاشقانه و خوب به دلشون نمونه 

دوستتون دارم