آرزوهایی که شاید هیچوقت برآورده نشه

لیست چالش های شارمین رو گذاشتم پیش روم و میخوام درموردشون بنویسم، خیلی هاشون برام جذابیت خاصی دارن و انتخاب سخته ، ولی الان دوست دارم  شماره هجده رو بنویسم  

"ده مورد از فانتزی هایی که تو ذهنم هستند و دوست دارم اتفاق بیفتن ولی ممکنه خیلی دور و دراز باشه و هیچوقت اتفاق نیفته"

البته نمیدونم چند تا میشه .

1-یعنی ممکنه یه روز  ایرانمون  تبدیل به یکی از کشورهای مرفه و امن دنیا بشه که خیلی ها آرزوی زندگی در اون رو داشته باشن؟ یه چیزی مثل دانمارک؟ خُب چیه؟ گفته آرزوی محال هم میشه دیگه... 

2- دلم میخواد ماشین زمان داشته باشم و تو دوره های مختلف تاریخ سرک بکشم. 

3- دلم میخواد برگردم به سالهای خیلی قبل ، تقریبا به پایان کودکی و اوایل نوجوونیم. میخوام روی بدنم خیلی کار کنم ، ورزش و  همراهش تغذیه ی درست رو پیش بگیرم . 

4-کاش میشد به آرزوی بزرگم برسم و پزشک بشم .

5-دلم میخواد یه روز یه خیریه ی بزرگ و موفق  و یه پناهگاه بزرگ برای حیوانات  تاسیس کنم . 

6- برم پیش نسرین جون و تو بالکن قشنگ خونه ش بشینم و کلی گپ بزنیم ، این احساس رو درمورد سینا، مانلی و همزادم نادی هم دارم.  البته که این آرزو رو در مورد تک تک دوستای عزیز وبلاگیم دارم ولی میدونید که هم اسم همگی رو نمیتونم ببرم، هم سابقه ی دوستی و رفاقتم با این افراد خیلی عمیق و خانوادگیه  .

7-برای بعد از بازنشستگیم یه کافه ی دنج کوچولو دلم میخواد که مشتری های ثابت و خونگرمی داشته باشه . براشون با عشق خوراکی های خوشمزه آماده کنم و اونا هم کافه ی من رو یه جایی فرا تر از یک کافه بدونند .. مثل یه جایی برای خاطره سازی و ارامش و عشق . 

8-دوست دارم بازیگری رو هم امتحان کنم . 

9-موفقیت مهردخت رو ببینم و مطمئن باشم از زندگیش رضایت داره ، برند خودش رو  تاسیس کنه و خوشنام و خوشبخت باشه و البته خیلی ثروتمند( میدونم به این موضوع اهمیت خاصی میده).

10-با نفس یه گوشه ی دنیا هر جا باشه مهم نیست فقط آرامش  و خوشبختی داشته باشیم، زندگی کنیم.

خُب اینم لیست ده تا از آرزوهای من که بعضیاش غیر قابل برآورده شدنه 

**** 

راستی هفته ی پیش همون دوستم که حامی و امدادگر گربه هاست بهم پیام داد که یه پسر کوچولوی سالم از نظر آزمایشات بیوشیمیِ دُم بریده داریم که تازه جراحی شده، تا بخیه های دُمش کشیده بشه یا باید تو قفس و پانسیون باشه که هم گناه داره هم هزینه ، یا باید یه خونه ی امن بره . ازم پرسید که میتونم خونه ی امن بهش بدم؟ 

قبول کردم و از سه شنبه ی پیش اومده خونه مون . 

عین موش کوچولوعه ولی انقدر بازیگوشه که حد نداره . 

از درو دیوار و سرو کله مون بالا پایین میره ، بچه م دارسی با دیدنش هنگ کرده ، دو شب اول یه فیف و غر غری بهش می کرد ولی الان کلا جا زده و فقط با تعجب و نگاه های عاقل اندر سفیه بهش نگاه میکنه . 

خیلی بامزه س وقتی دارسی حواسش نیست میره پشت دارسی می ایسته و دست میزنه به دمش و فرار میکنه . فکر کنم قصدش اینه که دارسی رو  وادار به بازی کردن کنه 

حتما می پرسید اسمش چیه؟ باید بگم از اونجایی که مهردخت عاشق تام (شخصیت دوست داشتنی کارتون تام و جریه) هر گربه ی پسری که بیاد خونه ی ما اسمش تام میشه . 

اینم بگم که مهردخت قصد این که اجازه بده تامی بعد از کشیدن بخیه های دمش از پیشمون بره رو نداره و میگه من عاشق گربه ی بازیگوش بودم تو چطور دلت میاد این بچه بره خیابون 

بهش میگم مامان جون من بجز دارسی میتونم سرپرست یه گربه ی دیگه باشم و ترجیح میدم اون گربه معلولیتی داشته باشه که زندگی براش بیرون از خونه خیلی سخت باشه و درضمن شانس واگذاریشم خیلی کم باشه . این بچه هم خیلی خوب از پس زندگی بیرون برمیاد هم شانس واگذاری داره . 

حالا فعلا نمیدونم چی میشه .. همه ش دارم باخودم منطقی صحبت میکنم که وابسته ش نشم ، ولی همین الان که خونه نیستم دلم براش تنگ شده .