بعد از مادر شدن ...

چند روز پیش یکی از دوستانم ،در اینستاگرام  پستی رو از  صفحه ای فرستاده برایم فرستاده بود که اتفاقاً صفحه ی پر مخاطبی هم بود. فکر میکنم تعداد کامنت هایی که مردم زیر اون پست نوشته بودند بالای ده هزارتا بود. 

پست ، عکسی از شکم یک مادر  بود که روش نوشته بود:  پسرای عزیزم، می دونید بعد از اینکه پدر شدید باید انتظار دیدن اینم داشته باشید ؟؟ 

یک همچین عکسی بود . مخاطب این پست آقایون بودند و فکر میکنم از حدود ده هزار کامنت ، نصف بیشترش جملات فوق العاده زیبای آقایون در وصف مادران، همسران و کلاً زیبایی های طبیعی و واقعی زنان و این خطوط طبیعی که به واسطه ی به دنیا اومدن ثمره ی عشقشون ایجاد شده بود نوشته بودند .. خیلی هاشون، جای عمل سزارین رو  به زیباترین تتوی طبیعی  دنیا تشبیه کرده بودند . 

بقیه ی کامنت ها پیام های عاشقانه و تحسین برانگیز ی خانم ها بود که روی کامنت آقایون ریپلای شده بود و ازشون تشکر کرده بودند . یه تعدادی هم کامنت متفرقه دیده میشد با این محتوی که : تا جراح های زیبایی هستند خبری از این خطوط طبیعی نیست . 

انقدر تو اون پیج موندم و کامنت ها رو خوندم که اصلاً متوجه ی گذشت زمان نشدم و یادمم رفت آدرس پیج رو بردارم به دوستانم بدم . 

شما دوستانم  ، بعد از زایمان همسرتون چه احساسی از دیدن رد پای بارداری روی جسمش داشتید ؟ یا شما خانم های نازنین چه تجربه ای بعد از مادر شدن درمورد زیبایی  اندامتون  داشتید؟ 

فکر میکنم خوبه که اینجا بی پرده و راحت درموردش بنویسیم و از هم یاد بگیریم . اگر احساس خوبی ندارید از نوشتن اسامیتون، تغییرش بدید و تو بحث شرکت کنید . 

***

امروز داشتم کامنت ها رو جواب میدادم به همچین کامنتی برخوردم : 

احتمالاً کامنتی فرستاده که نرسیده دستم و مثل همین کامنت از ادبیات بسیار زیبایی برخوردار بوده  و فکر میکنه مخصوصاً تایید نکردم چون منو می برده زیر سواااال 

قسمت دوم کامنتشم که در مورد خر و ماتحتش نوشته و اینکه ما ( احتمالاً من و کسانی که با حجاب اجباری مخالفیم) مگه من چیمون از خر بیشتره حدس میزنم بخاطر دیدن عکسم با پوشش اختیاری باشه که خیلی بهش فشار اومده . 

ببین اولاً  اسمی که برای خودت انتخاب کردی خیلی زیباست و این نشون میده که تو ذاتاً دوست داری از همه ی اون عقاید پوسیده و کینه هایی که دلت رو سیاه کرده و باعث میشه در این حد بیچاره باشی که چنین اراجیفی بنویسی خودت رو رها کنی . اتفاقاً من تشویقت میکنم که این کار رو بکنی ، هر جایی تو زندگیت بفهمی که اشتباه کردی خوبه و از اون خوبتر اینه که ادامه ی زندگیت رو شرافتمندانه بگذرونی . 

اگر هم فکر میکنی که من و دوستانم رو با خر مقایسه کردی،  باعث تحقیرمون شدی و ته دلت داری ذوق میکنی باید بگم این حرف رو تو وبلاگ کسی که عاااشق حیواناته ننویس چون به مقصودت نمی رسی . 

خر حیوان نجیب و نازنینیه و یکی از مظلوم ترین مخلوقات خداست که کلی وجودش ارزش داره . تا حالا به چشم های زیبا و غمگینشون نگاه کردی؟ چرا فکر کردی به من بگی خر بهم برمیخوره؟ 

خدا نکنه که آدم انگل و به درد نخورو سیاه دل باشه .. با خودت خلوت کن ببین چند چندی با افکار و دلت؟ 

درضمن میتونی  چیزی که منو بخاطرش زیر سوال کشیده بودی بپرسی ببینی واقعاً جوابی براش دارم یا نه . بلد باشم جواب میدم . 

********

راستی چند تا پست قبل که درمورد ماجراهای خودم و پسر کوچولوم تامی نوشته بودم، قول دادم یه عکس از حالت شالگردنی تامی بذارم براتون .

راستش تامی خان بزرگ شده و دیگه مثل چند ماه پیش کاملا نمیتونه دور گردنم بشینه  و قسمتی از دُمبکش  میزنه بیرون از شونه م ، ولی هر جور هست با کمک من خودشو بند میکنه اون بالا . 

دوستتون دارم 

پ ن : عکس شکم مادر بصورت تصادفی از نت برداشته شده