فصل آخرِ همکاری با کشتیرانی

بعد از ظهر چهارشنبه هفدهم آبان ماهه ، دارم مدارک رو بررسی میکنم و اسناد رو پشت سر هم صادر میکنم . 

قسمتی ازعملیات،  در شبکه ی داخلی و مابقی در سایتی که وابسته به اینترنته انجام میشه . صفحه رو باز میکنم . 

اطلاعات کشتی و سفر رو وارد میکنم و هیچ چیز باالا نمیاد . هی رفرش میکنم که اگر گیر و گوری داره رفع بشه ...که  نمیشه. 

- پگاه جان به سیستم شیپ کامرس وصل میشی؟ 

-تا الان که وصل بودم عزیزم . 

- ولی من وارد نمیشم . 

-عه ... منم انداخت بیرون . 

-بهروز تو چی؟ 

- من اونجا نبودم .. بذار ببینم وارد میشه؟

- نه بسلامتیِ همه مون ، سایت به چوخ رفت .

-گندش بزنن .. آخرش بودمااا .. بذار یه زنگ به تابش بزنم ببینم سیستم چه مرگش شد . 

- ولش کن خواهر ، دستشون درد نکنه از صبح داریم مثل تراکتور کار میکنیم ، حالا سیستمم قطع شده تو ول نمیکنی؟ 

همه ریز خندیدیم .. 

بهروز همینطور که از جاش بلند شده بود  با رقص پاسوزنی اومد جلو ... هم نامهربونه ، هم آفتِ جونه .. هم با دیگرونه ، هم قدرم ندونه ندونه ندونه .. 

همه زدیم زیرخنده 

-ولش کن بابااا  بهروززز،  این دختره برات زن نمیشه.

 بهروز کار خودشو می کرد :

-از این کاراش بدم میاد اما چه کنم دوسش دارم ..با دهنش آهنگشم میزنه . 

امیرمدیرمون ،  اومد توسالن .. بهروز گفت:  بیا وسط امیر جمعمون خودمونیه . 

با خنده گفتم : از وقتی این خانوم جدیده اومده ، بهروز در طول روز حناق میگیره، الان دختره پاشد رفت،  این بچه داره یه نفسی میکشه. 

امیر خندید رو به من  گفت :  میای تو اتاق من ؟ 

پاشدم رفتم پیشش . 

- چطوری؟ کارات خوب پیش میره؟ 

-آرره خدا رو شکر . می گذره . 

- ببین الان سماوات صدام کرده بود اتاقش،  نامه ی بازنشسته های امسال اومده . 

- خُب بسلامتی . 

-همه رو تصمیم گیری کردیم . در مورد تو  گفتم 1403 با ما هستیاونم خوشحال شد و تایید کرد. 

- عه .. چرا ازم نپرسیدی امیرجان ؟ 

-نه .. حواسم بهت هست اگر اون برنامه ت درست شد که هر لحظه باشه پامیشی میری،  اینم بین خودمونه...ولی اگراون برنامه ت اوکی نشد که تصمیم نداری بازنشست کنی؟ 

-چرا امیر جان . خیلی خیلی از لطفت ممنونم ولی واقعا نمیخوام 1403 اداره باشم . 

امیر که نیم خیز شده بود اومده بود جلو ، به صندلی تکیه داد .. واااقعاً؟؟ نمیخوای بیشتر فکر کنی؟ 

- نه  امیر جان، تا از اینجا کنده نشم خودمو پیدا نمیکنم .. بسه دیگه ، نمی تونم همه چیزو با هم مدیریت کنم .. الان احساس میکنم خیلی نصفه نیمه هستم هم تو کار بیرونم ، هم اینجا. 

- ما که نصفه نیمه تو رو نمیبینیم والااا. 

- لطف داری خیلی سعیمو میکنم کم نذارم ولی واقعیتش اینه که مثل سابق به کارای اینجا هم نمیرسم درضمن خیلی بهم فشار میاد . 

-تمومش کنیم؟ 

-اررره .. فکر نکن برام آسونه . دوری از این محیط صمیمی  خیلی  برام سخته ولی خب، نیاز دارم یکمی حواسم به خودم ، مامان اینا مخصوصاً و کاری که دوست دارم انجامش بدم باشه . با این حساب تا 25 اسفند سرکارم . 

-بله . 

هر دو با هم از اتاقش اومدیم بیرون . بچه ها همچنان درحال شیطنت بودن . 

امیر ایستاد وسط سالن . بچه ها خانوم مهربانو (هر وقت بحث جدیه اینطوری صدامون میکنه) سال 1403 با ما نمیمونه . 

خنده ی بچه ها رو صورتشون ماسید . هر کدوم یه چیز ناراحت کننده می گفتن و سعی داشتن منصرفم کنند . 

به مریم که چشماش پر از اشک بود گفتم: 

-عه مریم جون ما کلی در این مورد صحبت کردیم تو خودت همیشه تشویقم میکردی که برای شیرینی پزی بیشتر وقت بذارم .

-میدونم مهربانو ولی خب واقعیت اینه که دیگه هر روز نمیبینیمت . 

امیر گفت من میرم دوباره پیش سماوات بگم بهش و رفت . 

من و بهروز تقریباً 17 ساله با هم داریم کار میکنیم . الان یکساله تو دوتا کوچه رو به روی هم زندگی میکنیم و خیلی وقتا با هم میریم خونه . 

موقع رفتن بهش گفتم : فردا شب سینا یک هفته جلوتر تولد مینا رو جشن گرفته من هم حواسم نبوده فکر میکردم همون موقع خودش یعنی هفته ی بعده . بدو بریم باید سر راه لوازم قنادی هم سربزنیم من امشب باید کیکش رو درست کنم . 

بهروز یکسال و نیم از من جوان تره و قد بلند و هیکل درشتی هم داره،  خیلی اسپرت و شیک لباس میپوشه و کوله پشتی میندازه . همین باعث میشه کمتر از سنش نشون بده .

دوتایی با هم رفتیم لوازم قنادی، خب تو لوازم قنادی همه منو میشناسن و احترام خاصی برام قائلن. بهروز با اون تیپ و قیافه ش یه تاپر تولدت مبارک دستش گرفته بود ،  جلوی فروشنده ها گفت : مامااان از اینا برام میخری؟ 

برگشتم نگاش کردم گفتم خجالت بکش و خندیدم . 

خانم فروشنده با یه تعصب خاصی گفت:  ... عه عه به خانم مهربانوی ما اینطوری نگیدااا دعواتون میکنم ، اتفاقا چقدرم به هم میااید خدا برای هم نگهتون داره . 

ما غش کردیم از خنده گفتم : خدا نکنه این دیوونه بمونه برای من . 

دختره گفت : مگه همسرتون نیستند؟ 

گفتم : نه عزیزم ما 17 ساله همکاریم

هی عذرخواهی کرد . گفتیم : نه بابااا سخت نگیر مشکلی نیست ما از خانواده هامون دیگه نزدیک تر شدیم،  والا خواهر برادرامونو انقدر نمیبینیم که همو میبینیم.

بهروز همه ی وسایل و کارتن  کیک ها رو بغل کرده بود میاورد سمت ماشین . 

بغض کرد گفت : مهربانو خیلی ها تو این سالها رفتند ولی رفتن تو خیلی سخت تره . 

گفتم : برای منم دوری از شماها خیلی سخته میدونی کهچقدر احساساتیم ؟ ولی این بند ناف یه روزی باید قطع بشه ... بسه دیگه نزدیک 23 ساله ... 

*****

فردا شب یعنی پنجشنبه تو مراسم تولد مینا موضوع رو به خانواده گفتم .. همه بهم تبریک گفتن و  اظهار خوشحالی کردن . 

البته به مهردخت که همون شب قبلش گفته بودم  .  اونم از خوشحالی سه دور پشتک وارو زد .. فکر نکنم کسی اندازه مهردخت از این خبر خوشحال باشه . 

فصل جدیدی از زندگی پیش روم باز میشه" فصل آخرِهمکاری با کشتیرانی .  

" فکر اینکه امسال نوروز فکر برگشتن به اداره نیستم ، همه ی سختیشو میشوره میبره" 

پینوشت: اینم کیک تولد مینا جان با تم پاییز 

دوستتون دارم